Δε γνωρίζουμε, το αν και πόσο οι χιλιάδες σύνεδροι κατάφεραν να ξεχωρίσουν το δεύτερο από το πρώτο. Οσοι, πάντως, δε βρίσκονταν στην αίθουσα του Τάε Κβο Ντο στο Φάληρο και θέλησαν να ενημερωθούν από τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ έμαθαν μόνο για τα συνθήματα, τις λιστομαχίες των τάσεων και των υποψηφίων, κάποιες εντυπωσιοθηρικές κυρίως κόντρες μεταξύ κορυφαίων στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μια σειρά άλλα, ανούσια παραλειπόμενα. Για τις πολιτικές θέσεις, που αποφάσισε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε ουσιαστικά τίποτε. Τακτική η οποία τηρήθηκε με αυστηρή ευλάβεια, ιδιαίτερα από τις φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες. Φαινόμενο, το οποίο δεν έγινε τυχαία, ούτε από σύμπτωση. Αυτή είναι η δική μας, τουλάχιστον, εκτίμηση...
Αφήνοντας κατά μέρος τη συνθηματολογία, ας σταχυολογήσουμε ορισμένες αναφορές από τις πολιτικές παρεμβάσεις του Γ. Παπανδρέου στο συνέδριο. Ποια είναι η άποψή του, για τα σοβαρότατα και οξυμένα προβλήματα της γεωργίας; Τα φωτεινά παραδείγματα -όπως είπε- των ελληνικών κρασιών και της ιχθυοκαλλιέργειας δείχνουν το δρόμο. Σημειώστε ότι οι δυο αυτοί κλάδοι είναι οι πλέον καπιταλιστικοποιημένοι και ελέγχονται από λίγες μεγάλες επιχειρήσεις.
Ποια είναι η άποψή του, για την ανεργία, τη βιομηχανία, κλπ.; Πρέπει -όπως είπε- να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Και για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές. Και μπορεί να μην ανέλυσε τις σημαντικές αυτές αλλαγές, αλλά συμπεριέλαβε σ' αυτές την ανάγκη απαλλαγή της κοινωνίας από «έναν ιδιότυπο κρατισμό», την προσφορά κινήτρων για την αποτελεσματική παραγωγή πλούτου, την ευελιξία της αγοράς εργασίας, την επιχειρηματικότητα και την απελευθέρωση των αγορών. Προχώρησε, μάλιστα, ακόμη περισσότερο, υποσχόμενος την απαλλαγή των επιχειρήσεων από τη γραφειοκρατία, τη μείωση των «υψηλών ασφαλιστικών εισφορών», τον έλεγχο των κρατικών δαπανών και της κατανάλωσης (δηλαδή, των μισθών και συντάξεων) και τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Κι όλ' αυτά, βέβαια, στο πλαίσιο της αδιαμφισβήτητης προσήλωσης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στο «ευρωσύνταγμα», κλπ., κλπ.
Τι οικονομική πολιτική εφάρμοζαν δέκα και πλέον χρόνια οι κυβερνήσεις του Κ. Σημίτη; Πολιτική «δημοσιονομικής αυστηρότητας» και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, πολύμορφων παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο, «απελευθέρωσης» των αγορών, αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό κλπ.) και αποκρατικοποιήσεων. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι γνωστά σε όλους. Αλλωστε, η πολιτική αυτή, πρωτίστως, καταψηφίστηκε πέρυσι τέτοιο καιρό από το λαό και η ΝΔ έγινε κυβέρνηση της χώρας. Ενα χρόνο μετά, ο Κ. Καραμανλής συνεχίζει στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, έχοντας στόχο την ακόμη μεγαλύτερη κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, όπως ο ίδιος εξάγγειλε στην προχτεσινή του συνέντευξη Τύπου. Την ίδια στιγμή, ο Γ. Παπανδρέου πρεσβεύει κι αυτός την ίδια πολιτική - όπως έγινε φανερό στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - αλλά, σχολιάζοντας τη συνέντευξη Καραμανλή, σημείωσε, ότι τα κυβερνητικά μέτρα αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης...
Οι εργαζόμενοι, όμως, μπορούν και πρέπει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και να δώσουν τη δική τους απάντηση, τόσο στις κοροϊδίες της κυβέρνησης, για... καλύτερες μέρες στο μέλλον, όσο και σ' αυτές του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομία δεν αντέχει, επανέλαβε χτες ο Ν. Γκαργκάνας. Ναι, οι εργαζόμενοι πρέπει, επιτέλους, να προσαρμοστούν και να χωνέψουν πως η οικονομία δεν αντέχει την παραμικρή βελτίωση των αποδοχών τους. Αντέχει μόνο τον πολλαπλασιασμό των κερδών της πλουτοκρατίας και, βέβαια, το διπλασιασμό των αποδοχών του ίδιου του κ. Γκαργκάνα...