ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 10 Μάρτη 2005
Σελ. /40
Η λογοκοπία των συνθημάτων...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε δύο επίπεδα κινήθηκαν οι παρεμβάσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματός του. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στις αποφάσεις του συνεδρίου. Το ένα αφορά στις λεγόμενες επικοινωνιακές ανάγκες και στη δημιουργία εντυπώσεων, με βασικό όπλο μια άνευ προηγουμένου λογοκοπία συνθημάτων, περί σοσιαλισμού, αλλαγής, κοινωνικής δικαιοσύνης, κλπ., κλπ. Το άλλο αφορά στη διατύπωση μιας σειράς θέσεων και προτάσεων, για την ουσία της πολιτικής του.

Δε γνωρίζουμε, το αν και πόσο οι χιλιάδες σύνεδροι κατάφεραν να ξεχωρίσουν το δεύτερο από το πρώτο. Οσοι, πάντως, δε βρίσκονταν στην αίθουσα του Τάε Κβο Ντο στο Φάληρο και θέλησαν να ενημερωθούν από τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ έμαθαν μόνο για τα συνθήματα, τις λιστομαχίες των τάσεων και των υποψηφίων, κάποιες εντυπωσιοθηρικές κυρίως κόντρες μεταξύ κορυφαίων στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μια σειρά άλλα, ανούσια παραλειπόμενα. Για τις πολιτικές θέσεις, που αποφάσισε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε ουσιαστικά τίποτε. Τακτική η οποία τηρήθηκε με αυστηρή ευλάβεια, ιδιαίτερα από τις φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες. Φαινόμενο, το οποίο δεν έγινε τυχαία, ούτε από σύμπτωση. Αυτή είναι η δική μας, τουλάχιστον, εκτίμηση...

... και η πολιτική ουσία

Αφήνοντας κατά μέρος τη συνθηματολογία, ας σταχυολογήσουμε ορισμένες αναφορές από τις πολιτικές παρεμβάσεις του Γ. Παπανδρέου στο συνέδριο. Ποια είναι η άποψή του, για τα σοβαρότατα και οξυμένα προβλήματα της γεωργίας; Τα φωτεινά παραδείγματα -όπως είπε- των ελληνικών κρασιών και της ιχθυοκαλλιέργειας δείχνουν το δρόμο. Σημειώστε ότι οι δυο αυτοί κλάδοι είναι οι πλέον καπιταλιστικοποιημένοι και ελέγχονται από λίγες μεγάλες επιχειρήσεις.

Ποια είναι η άποψή του, για την ανεργία, τη βιομηχανία, κλπ.; Πρέπει -όπως είπε- να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Και για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές. Και μπορεί να μην ανέλυσε τις σημαντικές αυτές αλλαγές, αλλά συμπεριέλαβε σ' αυτές την ανάγκη απαλλαγή της κοινωνίας από «έναν ιδιότυπο κρατισμό», την προσφορά κινήτρων για την αποτελεσματική παραγωγή πλούτου, την ευελιξία της αγοράς εργασίας, την επιχειρηματικότητα και την απελευθέρωση των αγορών. Προχώρησε, μάλιστα, ακόμη περισσότερο, υποσχόμενος την απαλλαγή των επιχειρήσεων από τη γραφειοκρατία, τη μείωση των «υψηλών ασφαλιστικών εισφορών», τον έλεγχο των κρατικών δαπανών και της κατανάλωσης (δηλαδή, των μισθών και συντάξεων) και τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Κι όλ' αυτά, βέβαια, στο πλαίσιο της αδιαμφισβήτητης προσήλωσης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στο «ευρωσύνταγμα», κλπ., κλπ.

Δικομματική κοροϊδία

Τι οικονομική πολιτική εφάρμοζαν δέκα και πλέον χρόνια οι κυβερνήσεις του Κ. Σημίτη; Πολιτική «δημοσιονομικής αυστηρότητας» και σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, πολύμορφων παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο, «απελευθέρωσης» των αγορών, αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό κλπ.) και αποκρατικοποιήσεων. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι γνωστά σε όλους. Αλλωστε, η πολιτική αυτή, πρωτίστως, καταψηφίστηκε πέρυσι τέτοιο καιρό από το λαό και η ΝΔ έγινε κυβέρνηση της χώρας. Ενα χρόνο μετά, ο Κ. Καραμανλής συνεχίζει στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, έχοντας στόχο την ακόμη μεγαλύτερη κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, όπως ο ίδιος εξάγγειλε στην προχτεσινή του συνέντευξη Τύπου. Την ίδια στιγμή, ο Γ. Παπανδρέου πρεσβεύει κι αυτός την ίδια πολιτική - όπως έγινε φανερό στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - αλλά, σχολιάζοντας τη συνέντευξη Καραμανλή, σημείωσε, ότι τα κυβερνητικά μέτρα αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης...

Οι εργαζόμενοι, όμως, μπορούν και πρέπει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και να δώσουν τη δική τους απάντηση, τόσο στις κοροϊδίες της κυβέρνησης, για... καλύτερες μέρες στο μέλλον, όσο και σ' αυτές του ΠΑΣΟΚ.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομία δεν αντέχει, επανέλαβε χτες ο Ν. Γκαργκάνας. Ναι, οι εργαζόμενοι πρέπει, επιτέλους, να προσαρμοστούν και να χωνέψουν πως η οικονομία δεν αντέχει την παραμικρή βελτίωση των αποδοχών τους. Αντέχει μόνο τον πολλαπλασιασμό των κερδών της πλουτοκρατίας και, βέβαια, το διπλασιασμό των αποδοχών του ίδιου του κ. Γκαργκάνα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Καθαρή» ταξική πολιτική

Μοναδική χρησιμότητα που είχε η τηλεοπτική συνέντευξη του Κ. Καραμανλή ήταν ότι βοήθησε να διαλυθούν οι αυταπάτες σε τμήματα των λαϊκών μαζών που είχαν πέσει θύματα της προεκλογικής αχαλίνωτης δημαγωγίας του. Ο πρωθυπουργός είχε μόνο μαύρα μαντάτα για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες: Αγρια λιτότητα διαρκείας και τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες από τη μια, στο όνομα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος, «εξυγίανση» και ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και της δημόσιας περιουσίας, απελευθερώσεις αγορών, ανατροπές στο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις από την άλλη, στο όνομα της «ανάπτυξης»...

Για όποιον δεν εθελοτυφλεί ο Κ. Καραμανλής δεν άφησε περιθώρια ψευδαισθήσεων. Τα επόμενα χρόνια θα είναι εφιαλτικά για τα λαϊκά στρώματα, καθώς η επίθεση θα είναι έντονη και συνεχής σε όλα τα μέτωπα, ενώ δεν υπάρχει βέβαια ημερομηνία λήξης. Δεν υπάρχει τίποτα «ήπιο» στην πολιτική και τα μέτρα που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός, παρά μόνο ένα ανελέητο και συνεχές σφυροκόπημα και κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων...

Από την άλλη, ο Κ. Καραμανλής είχε μόνο χαρμόσυνα νέα για την πλουτοκρατία. Κάτω από την κωδική ονομασία «διαρθρωτικές αλλαγές», εκχωρούνται τα πάντα στο κεφάλαιο: Φοροαπαλλαγές και δωρεάν «κίνητρα», νέες ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις αγορών, φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, μεγάλες «επενδύσεις» με αποικιοκρατικούς όρους, εργαζόμενοι με ελάχιστα δικαιώματα, χωρίς ωράριο και ασφάλιση, με μισθούς πείνας... Με άλλα λόγια, η εφαρμοζόμενη πολιτική θα αποκτήσει πιο σκληρά ταξικά χαρακτηριστικά, εννοείται προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ακριβώς εδώ προσπάθησε, ως άξιος διαχειριστής, να δημιουργήσει σύγχυση στις λαϊκές μάζες ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να παρατείνει την ανοχή των λαϊκών μαζών στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Προσπάθησε να πείσει, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί του, ότι η πολιτική του είναι μονόδρομος και νομοτελειακή αναγκαιότητα, επικαλούμενος την ανάγκη «να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί», μιλώντας προφανώς εξ ονόματος του μεγάλου κεφαλαίου. Η γλώσσα της αλήθειας που καυχιέται ότι χρησιμοποίησε, είναι η γλώσσα της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου αλήθειας. Το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής δεν άσκησε ούτε μια φορά κριτική στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ασφαλώς τυχαίο. Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου είναι ο καλύτερος σύμμαχός του. Τρανή απόδειξη η πρόταση Πάγκαλου για κατάργηση του εφάπαξ!

Το συμπέρασμα είναι ένα και το συνοψίζει εύστοχα η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ: «Καμία συναίνεση, καμία ανοχή στην κυβερνητική πολιτική». Η απάντηση πρέπει δοθεί στους δρόμους του αγώνα. Η επιτυχία της 24ωρης πανελλαδικής απεργίας της 17ης Μαρτίου αποκτά ξεχωριστή σημασία. Οι εργαζόμενοι έχουν ξεκάθαρο πλαίσιο πάλης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους: Μόνιμη σταθερή δουλιά με καθολικό 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με κατώτερο όριο τα 1.200 ευρώ και 960 ευρώ, δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Αλλά δε φτάνει. Η απάντηση πρέπει να είναι πολιτική. Καμιά ανοχή στη ΝΔ, καμιά εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ, συσπείρωση στην πολιτική του ΚΚΕ, για την προοπτική του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη τη λαϊκή εξουσία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ