ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δικαιώνονται

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τελικά, όπως όλα δείχνουν, ο τόσο πολυδιαφημισμένος από τους κυβερνώντες νόμος περί «βασικού μετόχου» απορρίπτεται από τις Βρυξέλλες και η κυβέρνηση θα ανακρούσει πρύμναν και θα «επανορθώσει», έστω και σε εύλογο χρονικό διάστημα. Και δεν ανταποκρίνονταν, βέβαια, στην αλήθεια, όλα όσα ισχυρίζονταν, περί του νόμου, οι κυβερνώντες (χτύπημα «διαπλοκής», διαφάνεια, ενημέρωση, κλπ.). Είναι αλήθεια, όμως, ότι σε ορισμένα ζητήματα θεσμοθετούσε αυστηρότερες διατάξεις από τον αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ. Και είναι αυτές οι διατάξεις, ακριβώς, οι οποίες απορρίπτονται από τις Βρυξέλλες, αφού βάζουν σε μια κάποια αμφισβήτηση την πλήρη ελευθερία (διάβαζε: ασυδοσία) στην κίνηση και δράση του κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Κι όπως καταλαβαίνετε, μαζί με το νόμο περί «βασικού μετόχου», οι Βρυξέλλες - και όχι μόνον αυτές... - εμμέσως πλην σαφώς, παίρνουν θέση και σε δυο ακόμη ζητήματα, που άμεσα συνδέθηκαν με τον προαναφερόμενο νόμο: Πρώτον, σχετικά με το άρθρο 14 του ελληνικού Συντάγματος και, δεύτερον, στο ερώτημα, εάν η ευρωενωσιακή νομοθεσία υπερισχύει των συνταγματικών διατάξεων.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν -για πολλοστή φορά- τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, για το χαρακτήρα της ΕΕ; `Η, ότι δικαιώνουν τα συνθήματα της ανυπακοής και της απειθαρχίας;

Η εμμονή

«Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αναλάβει το πιθανό πρόσκαιρο πολιτικό κόστος, προκειμένου να προχωρήσει μπροστά», υπογράμμισε με έμφαση, προχτές, ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Παπαθανασίου, σχετικά με την επιχειρούμενη διεύρυνση - «απελευθέρωση» του ωραρίου των καταστημάτων και την αρνητική στάση του συνόλου των φορέων των εργαζομένων, αλλά και αυτών του εμπορίου και των αυτοαπασχολουμένων.

Κι αν αναρωτιέστε, πού οφείλεται η τόσο μεγάλη εμμονή της κυβέρνησης, η απάντηση δε βρίσκεται στην εξυπηρέτηση των καταναλωτών, όπως συχνά πυκνά επαναλαμβάνει ο κ. Παπαθανασίου. Τα προβλήματα των τελευταίων βρίσκονται στα χαμηλά εισοδήματά τους και την ακρίβεια και όχι στο ωράριο των καταστημάτων. Η εμμονή της κυβέρνησης οφείλεται στην πρεμούρα της να ανταποκριθεί στις επιτακτικές ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και αυτές, πρώτα και κύρια, συμπεριλαμβάνουν τη διαμόρφωση ακόμη προσφορότερου περιβάλλοντος για την παραπέρα ενίσχυση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και του ακόμη μεγαλύτερου ξεζουμίσματος των εργαζομένων, με τις κάθε λογής «διευθετήσεις» του ημερήσιου και συνολικού χρόνου εργασίας. Αλλωστε, οι κατευθύνσεις αυτές «σφραγίζουν» συνολικά την πολιτική της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη έκφρασή τους σε κάθε τομέα και χώρο.

Μονά κερδίζω ζυγά χάνεις..!

«Οι δύο στους 3 καταναλωτές θέλουν απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων». Αυτόν τον ισχυρισμό προβάλλει τώρα η κυβέρνηση, επιχειρώντας να δικαιολογήσει την εμμονή της στην προώθηση των σχετικών μέτρων, για την αύξηση των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων. Υπεραμυνόμενος των συγκεκριμένων μέτρων -που θα αποτελέσουν το θεμέλιο λίθο για νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και την επιτάχυνση των διαδικασιών αφανισμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων- ο αρμόδιος υφυπουργός Ανάπτυξης επικαλέστηκε τα ευρήματα σχετικής δημοσκόπησης της ICAP.

Τα ευρήματα της εν λόγω δημοσκόπησης, που φέρουν την πλειοψηφία των καταναλωτών να προτιμούν την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, ήταν αναμενόμενα. Καθώς τα ερωτήματα διατυπώθηκαν από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου -που παρήγγειλε και πλήρωσε τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση της ICAP- τα ευρήματα δεν μπορούσαν να είναι διαφορετικά από αυτά που επιθυμούσε η κυβέρνηση.

Αν, όμως, είχε τεθεί στους μετέχοντες στην έρευνα το ερώτημα «προτιμούν αύξηση των ωρών λειτουργίας των καταστημάτων ή αύξηση της αγοραστικής δύναμης των εισοδημάτων τους;», ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Για όσους απορούν πώς και δεν τέθηκε αυτό το κρίσιμο ερώτημα, η απάντηση είναι απλή: Η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης προτίμησε να αποφύγει τις «κακοτοπιές», κινούμενη στον αστερισμό της λογικής «μονά κερδίζω ζυγά χάνεις»...

Στα «ψιλά»...

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα απεργούν σήμερα σε όλη τη χώρα και δεκάδες οι προγραμματισμένες εργατικές συγκεντρώσεις, αλλά, χτες το βράδυ, στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων η απεργία πέρασε στα «ψιλά» και, ουσιαστικά, ως ενημέρωση των τηλεθεατών για τις ώρες λειτουργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς, των τραπεζών, των νοσοκομείων, κλπ.

Τα σχόλια περιττεύουν...

Ολοι αύριο στα Προπύλαια

Τα 6 χρόνια που συμπληρώθηκαν από την αιματηρή επίθεση εναντίον του λαού της Γιουγκοσλαβίας και τα 2 από την εισβολή και κατοχή στο Ιράκ, όχι μόνο δε στάθηκαν ικανά να ξεθωριάσουν τη μνήμη και την οργή, αλλά εξακολουθούν να αποτελούν ηχηρή υπόμνηση του απαράγραπτου χρέους της αντίστασης στην επέλαση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Οι αντιπολεμικές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις που διοργανώνονται αύριο Παρασκευή στην Αθήνα, στις 7 μ.μ., στα Προπύλαια, αλλά και στη Θεσσαλονίκη και σε δεκάδες ακόμα πόλεις της χώρας, σ' αυτό το χρέος αναφέρονται και η συμμετοχή όλων είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.

Αύριο διαδηλώνουμε για τα εγκλήματα που έγιναν, για το αίμα που χύθηκε, για τον πόνο που προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί στο διάβα της η ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Αλλά κυρίως διαδηλώνουμε για όσα προτίθεται και σχεδιάζει ακόμα να προκαλέσει. Το μέλλον σκιαγραφείται καθαρά μέσα από το παρελθόν της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν. Σκιαγραφείται μέσα από ένα εξαιρετικά ανησυχητικό για τους λαούς του κόσμου παρόν. Στη «γειτονιά» μας και μόνον άρχισε να μυρίζει ήδη μπαρούτι. Στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο... Ολα δείχνουν πως νέα πολεμοκάπηλα σχέδια εξυφαίνονται, άλλα έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή. Λίβανος, Παλαιστίνη, Ιράν, Συρία, Κόσσοβο... Κι ας μην ξεχνάμε την Κούβα, τη ΛΔ της Κορέας, όλες εκείνες τις χώρες που ξεδιάντροπα ο ιμπεριαλισμός εντάσσει στον «άξονα του κακού», προαναγγέλλοντας νέες αιματοχυσίες.

Αυτό το μέλλον, το ζωγραφισμένο με τα χρώματα του πολέμου και της φρίκης, το ποδηγετημένο από τη σιδερένια ιμπεριαλιστική φτέρνα, μπορεί και πρέπει να αποτραπεί. Και η μόνη δύναμη που μπορεί να το πολεμήσει, να το ανατρέψει είναι αυτή της λαϊκής πάλης με αντιιμπεριαλιστικούς στόχους και αιτήματα. Κάθε αγωνιστής, κάθε άνθρωπος που θέλει την ειρήνη, που αγανακτεί, ας πάρει αύριο τη θέση του στα συλλαλητήρια, ενώνοντας τη φωνή του με αυτή χιλιάδων άλλων αγωνιστών. Ας στρατευτεί ενεργά στις γραμμές του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, γιγαντώνοντάς το. Ολοι μαζί να εκφράσουμε αποφασιστικά την αλληλεγγύη μας στους λαούς που υποφέρουν. Να δυναμώσουμε τον αγώνα για την αποτροπή της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και την ανατροπή της νέας τάξης. Να απαιτήσουμε τον τερματισμό της κατοχής και την αποχώρηση των στρατευμάτων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, να απαιτήσουμε τη μη συμμετοχή της χώρας μας στους τυχοδιωκτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Αύριο, στις 7 μ.μ., στα Προπύλαια της Αθήνας, με τη συμμετοχή μας στη συγκέντρωση και την πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία ξοφλάμε ένα γραμμάτιο από το χρέος που βαραίνει τις πλάτες μας. Το χρέος να οικοδομήσουμε μια κοινωνία, ένα μέλλον που δε θα σκιάζεται από το φόβο του πολέμου, γιατί θα έχει τσακίσει τη μήτρα που τον γεννά, τον ιμπεριαλισμό.