Παίρνοντας το λόγο στην Ημερίδα η Μαριάνθη Αλιφεροπούλου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας, τόνισε τα παρακάτω:

«Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι ύστερα από την πολύπλευρη ανάλυση της πολιτικής πλευράς της τρομοκρατίας από τους εισηγητές και τους πρώτους ομιλητές, έχουμε ήδη μπει στη συζήτηση ανάλυση ειδικών θεμάτων.

Ετσι και εγώ και λόγω της επικαιρότητας και λόγω κάποιας επαγγελματικής συνάφειας, θα ασχοληθώ με ένα ειδικό θέμα που σχετίζεται με την κρατική καταστολή και τρομοκρατική δράση. Με τη χρήση δηλαδή χημικών ουσιών για τη διάλυση διαδηλώσεων και αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

Μαζί με τη συνολικότερη εξέλιξη της ελληνικής και της διεθνούς κρατικής επιβολής των στόχων της νέας τάξης, που ήδη έχουν αναφερθεί εκτενώς, είχαμε και εκσυγχρονισμό των μεθόδων καταστολής των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, γευτήκαμε τα γνωστά δακρυγόνα, χημικές ουσίες που ερεθίζουν τα μάτια.

Ηταν ουσίες που άφηναν περιθώρια αντίδρασης. Τελευταία και κατ' εξακολούθηση, με αποκορύφωμα τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της επίσκεψης του Προέδρου των ΗΠΑ στην Αθήνα, χρησιμοποιήθηκαν οι νέας γενιάς χημικές ουσίες, οι λεγόμενες ασφυξιογόνες.

Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια, όχι μόνο γιατί η χρήση αυτών των ουσιών αποτελεί την προϋπόθεση και την επικάλυψη τρομοκρατικών παρακρατικών οργανώσεων, αλλά και γιατί η χρησιμοποίηση αυτών καθεαυτών των ουσιών αποτελεί τρομοκρατικό μέσο καταστολής.

Πέρα από κάποια δημοσιεύματα στον Τύπο, δε γνωρίζουμε ούτε ποιες ήταν αυτές οι ουσίες, ούτε πόσες. Ετσι, εκ των αποτελεσμάτων, ξέρουμε ότι είχαν επίδραση στο αναπνευστικό σύστημα, στο δέρμα, στους βλεννογόνους. Δε γνωρίζουμε αν είχαν επίδραση και σε άλλα συστήματα, στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο περιβάλλον.

Και τούτο, γιατί δεν έγινε ακόμα κάποια τεκμηριωμένη επιστημονική μελέτη για να μιλήσουμε με επιστημονικούς όρους και δεδομένα. Μια πρόχειρη συγκέντρωση συμπτωμάτων και επιπτώσεων στους διαδηλωτές, ήταν δύσπνοια, επιπεφυκίτιδες και βαθύτερες βλάβες στα μάτια, μυϊκοί σπασμοί, κράμπες, μετεωρισμοί και τραυματισμοί.

Η εμπειρία έδειξε ότι η δυνατότητα αντίδρασης σ' αυτές τις ουσίες ελαχιστοποιείται. Οι χημικές αυτές ουσίες καθιστούν τον άνθρωπο σχεδόν ανίκανο να αντιδράσει. Αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό νομίζω ότι τις εντάσσει στην ορολογία χημικά όπλα».

«Γεννιούνται ερωτήματα με επιστημονικό και πολιτικό περιεχόμενο. Τι είναι αυτές οι ουσίες; Γιατί δε δίνεται στη δημοσιότητα η σύνθεσή τους; Είναι νόμιμο αυτό; Πού κατασκευάζονται; Πώς έρχονται εδώ; Εντάσσονται στα χημικά όπλα ή στα μέσα μαζικής καταστολής;

Αν ναι, τότε αυτές οι ουσίες έχουν απαγορευτεί. Η χρήση τους αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Γιατί εδώ και όχι μόνο εδώ και στον υπόλοιπο κόσμο, χρησιμοποιούνται; Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που δεν έχει υπογράψει το σχετικό πρωτόκολλο της Γενεύης. Αντίθετα, έχει γνωστοποιηθεί ότι ετοιμάζεται εμβόλιο - αντίδοτο για την αντιμετώπιση αυτών των ουσιών.

Πέρα από την πρόκληση της μη υπογραφής από τις ΗΠΑ αυτής της συμφωνίας, φαντάζεστε τι σημαίνει αυτό, δηλαδή η χρησιμοποίηση αντιδότου εμβολίου για τις πολεμικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες; Ποια είναι τα κέρδη τους και σε τι φαύλους κύκλους μπαίνουμε;

Οσον αφορά τις επιστημονικές έρευνες, αυτές που έχουν δημοσιευτεί γύρω από το θέμα, είναι ελάχιστες. Κανείς δεν αμφιβάλλει όμως, ότι τουλάχιστον στα πλαίσια του ΝΑΤΟ οι απόρρητες έρευνες συνεχίζονται εντατικά και για την τελειοποίηση αυτών των ουσιών.

Οι ερευνητές και τα ερευνητικά ιδρύματα, δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές. Το ίδιο ισχύει και στη χώρα μας. Και εδώ με την ευκαιρία θα πω μία μόνο λέξη για ένα πολύ μεγάλο θέμα, μιας και μιλάμε για τις μορφές τρομοκρατίας που δεν το θίξαμε και ούτε εγώ θα το θίξω σήμερα, είναι η τρομοκρατία της γνώσης, πώς δηλαδή η γνώση και η επιστήμη χρησιμοποιείται σαν τρομοκρατικό μέσο για τα λαϊκά κινήματα και για την πρόοδο γενικότερα.

Μια προσπάθεια συγκέντρωσης στοιχείων από μια μικρή ομάδα επιστημόνων που βρίσκεται ακόμα στην αρχή της, έδειξε ότι περισσότερα στοιχεία αντλούνται από το δημοσιογραφικό χώρο, παρά από την επιστημονική βιβλιογραφία. Από εκεί μάθαμε, από τον Τύπο, ότι η ονομασία της χειροβομβίδας που χρησιμοποιήθηκε τελευταία ήταν η 614 CS.

Αυτή η χημική ουσία η CS, είναι μια λευκή στερεά κρυσταλλική σκόνη που ανήκει στις ασφυξιογόνες ουσίες. Εχει ένα δύσκολο χημικό όνομα, να μην το αναφέρω. Υπάρχουν πάνω από 20 τέτοιοι τύπου συσκευασίας, χειροβομβίδες διαφόρων μεγεθών, "ξεκαστήρια", εκτοξευτήρες.

Υπάρχει και διαφοροποίηση - και εδώ είναι η εξέλιξη, ο εκσυγχρονισμός που λέγαμε προηγούμενα - στο μέγεθος των κόκκων αυτής της σκόνης. Υπάρχουν δηλαδή λεπτόκκοκοι, μορφή σκόνης, η οποία μπαίνει πολύ βαθιά στις κυψελίδες, στα πνευμόνια και είναι πολύ πιο αποτελεσματική.

Υπάρχουν οι χοντρόκοκκοι που είναι για το δέρμα κλπ. Υπάρχουν και μορφές κόκκου που είναι επικαλυμμένες με σιλικόνη για να παραμένουν για πολύ καιρό στο περιβάλλον και να έχουν μακροχρόνια δράση».

«Ηταν όμως μόνο αυτή η ουσία, η CS που χρησιμοποιήθηκε; Ποιος μας εξασφαλίζει ότι στο μέλλον ή και προηγούμενα, δε θα χρησιμοποιηθούν και ουσίες ακόμα χειρότερες απ' αυτές, νευροτοξικές κλπ; Αλλά ακόμα και αν ήταν μόνο αυτή η CS, ισχύουν όλα τα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή.

Γι' αυτό κατά τη γνώμη μου είναι ανάγκη να υπάρξει άμεση αντίδραση. Η επιστημονική κοινότητα μπορεί και οφείλει να παίξει σοβαρό ρόλο. Επιστημονικοί σύλλογοι, επιστημονικές εταιρίες, το Πανεπιστήμιο, να ερευνήσουν τις ιατρικές, βιολογικές, νομικές και άλλες πλευρές του θέματος.

Να ενημερώσουν τους εργαζόμενους και την κοινή γνώμη. Το μαζικό κίνημα, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα της ειρήνης και άλλα κινήματα, να αναλάβουν πρωτοβουλίες, το κόμμα μας, στη Βουλή αλλά και στην Ευρωβουλή, με στόχο τη συσπείρωση και κινητοποίηση ευρύτερων δυνάμεων, ώστε να απαγορευτεί η χρήση αυτών των ουσιών, οι οποίες λειτουργούν κατά τη γνώμη μου σαν τρομοκρατικοί μηχανισμοί.

Κανένα αντίδοτο ή εμβόλιο δεν είναι ισχυρότερο από το λαϊκό κίνημα και πρέπει να διεκδικήσει και τελικά να επιβάλει τη μη χρησιμοποίηση αυτών των ουσιών ή όποιων άλλων παρόμοιων γεννήσει η εγκληματική φαντασία των ιμπεριαλιστών. Σας ευχαριστώ».