ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΚΚΙ

Δε χάνει την ευκαιρία ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ όπου σταθεί και όπου βρεθεί να προπαγανδίζει τη θέση του για τις μετεκλογικές συνεργασίες. Να διαλαλεί σ' όλους τους τόνους πόσο κακό, βέβαια, είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα να προπαγανδίζει το φάρμακο που, ως διά μαγείας, θα το μετατρέψει σε ένα φερέγγυο κυβερνητικό εταίρο μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης: Δηλαδή τη μη ύπαρξη αυτοδυναμίας τις επόμενες εκλογές με την ταυτόχρονη άνοδο του ΔΗΚΚΙ. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, ισχυρίζεται ο Δ. Τσοβόλας, το ΠΑΣΟΚ θα αναγκαστεί να υιοθετήσει «φιλολαϊκό» πρόγραμμα, να δεσμευτεί σ' αυτό και να το υλοποιήσει, μαζί, φυσικά, με το ΔΗΚΚΙ. Αν, πάλι, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν αποδεχτεί το «φιλολαϊκό» πρόγραμμα, τότε τη λύση θα μπορέσει να τη δώσει μια προοδευτική πλειοψηφία, ακόμη και με διάσπαση του ΠΑΣΟΚ ή και με αλλαγή της ηγεσίας του. Επειδή τελευταία κυκλοφορούν πολλά πολιτικά «φύκια» που πουλιούνται για μεταξωτές κορδέλες, ας μας επιτραπεί μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσουμε, κάπως, τα πράγματα.

Είναι μέσα στους στόχους του ΔΗΚΚΙ ο σχηματισμός «προοδευτικής κυβέρνησης» αμέσως μετά τις εκλογές με τη συμμετοχή τμημάτων του σημερινού ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων της σημερινής ελάσσονος αντιπολίτευσης; Καθαρά απαντούμε ΟΧΙ. Και τούτο όχι μόνο γιατί πιθανά θα υπάρξουν προβλήματα στη συμφωνία του προγράμματος, αλλά γιατί δεν υπάρχει ο ικανός χρόνος για να ευοδωθεί κάτι τέτοιο. Ολοι το καταλαβαίνουν πως ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που το ίδιο το βράδυ των εκλογών αρχίσει να ζυμώνεται στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ η ιδέα της αποχώρησης σημαντικών τμημάτων της νέας κοινοβουλευτικής του ομάδας και της σύμπλευσής τους με το ΔΗΚΚΙ, θα χρειαστεί ένας ορισμένος χρόνος ώστε να πάρει σάρκα και οστά μια τέτοια εξέλιξη. Χρόνος που φυσικά θα είναι πολύ μεγαλύτερος από τον απόλυτα συγκεκριμένο χρόνο που το Σύνταγμα δίνει για τις διερευνητικές εντολές που θα λάβουν διαδοχικά όλα τα κόμματα στη Βουλή. Επομένως οι λύσεις, μέσα στις οποίες θα κινηθεί το ΔΗΚΚΙ - όπως και κάθε κόμμα που θα πορευτεί στη λογική της κυβέρνησης συνεργασίας - θα πρέπει να είναι υλοποιήσιμες μέσα στον περιορισμένο χρόνο των 15-20 το πολύ ημερών, που θα ολοκληρωθούν οι διερευνητικές εντολές. Διότι αν μέχρι τότε δε σχηματιστεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε θα έχουμε νέες εκλογές και άρα πολιτική κρίση, πράγμα που - όπως έχει δηλώσει - δε θέλει το ΔΗΚΚΙ. Αρα το ΔΗΚΚΙ δεν μπορεί παρά να κινηθεί στην κατεύθυνση της συνεργασίας με τα υπάρχοντα κόμματα και να συνομιλήσει και να αποδεχτεί τις υπάρχουσες ηγεσίες. Εν προκειμένω, με αυτό το ΠΑΣΟΚ και με τον κ. Σημίτη. Ας πάψουν λοιπόν να κυκλοφορούν ότι αν το ΠΑΣΟΚ δε δεχτεί τους όρους τους, τότε θα βρεθεί λύση με ριζοσπαστικά τμήματα του ΠΑΣΟΚ ή με άλλη ηγεσία. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο με βάση τα χρονικά όρια που δίνει το Σύνταγμα.

Αυτό φυσικά το γνωρίζει πολύ καλά η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ και ο κ. Τσοβόλας. Τους βολεύει όμως να το λένε για να αποπροσανατολίζουν έτσι τους ανησυχούντες οπαδούς τους, καθησυχάζοντάς τους πως αν το ΠΑΣΟΚ του ΣΗΜΙΤΗ επιμένει αντιλαϊκά, ε, αυτοί έχουν και άλλη διέξοδο. Ε, λοιπόν, δεν έχουν.

Θα συζητήσουν επομένως μετεκλογικά με αυτό το ΠΑΣΟΚ και με αυτή την ηγεσία του για πιθανή συνεργασία και με στόχο να αποτρέψουν την πολιτική κρίση. Αλήθεια, τι συγκεκριμένους φιλολαϊκούς όρους θα βάλουν στο ΠΑΣΟΚ; Γενναία αύξηση μισθών και εισοδημάτων των εργαζομένων; Και έχουν την αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ θα πάει κόντρα π.χ. στο επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης για να τους ικανοποιήσει; Θα πάει κόντρα στην πολιτική που υπαγορεύεται από την ΟΝΕ, όπου μόλις θα έχουμε μπει; Τέτοια αυταπάτη;

Αλλά ακόμη και αν έλειπαν οι υποχρεώσεις προς την ΕΕ, τι υπονοεί η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ; Οτι είναι δυνατόν η τέτοια ή η άλλη εισοδηματική πολιτική να είναι αποτέλεσμα δευτερευόντων παραγόντων ενός κυβερνητικού προγράμματος - και γι' αυτό να μπορεί να κριθεί στα παζάρια για τη συνεργασία - και όχι της ίδιας της στρατηγικής που το κάθε κόμμα υιοθετεί, ποιων δηλαδή τα συμφέροντα εξυπηρετεί με την πολιτική του και ποιων όχι; Είναι δυνατόν ένα κόμμα, που ξεκάθαρα έχει ταχθεί υπέρ των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, έχει δώσει - κυβερνώντας αυτόν τον τόπο - σαφή δείγματα αυτού του προσανατολισμού του, κατεβαίνει στις εκλογές με ένα πρόγραμμα που επίσης έχει τέτοιο προσανατολισμό - και γι' αυτό επικρίνεται ακόμη και από το ΔΗΚΚΙ - ξαφνικά, 5-10 μέρες μετά τις εκλογές, να τον αλλάξει για να συμφωνήσει με τον όρο του ΔΗΚΚΙ για φιλολαϊκή εισοδηματική πολιτική; Τέτοια αυταπάτη;

Και ακόμη κάτι. Πιστεύει η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ ότι αν αρχίσουν τη μετεκλογική κουβέντα για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που όσο και να πέσει, ε, θα έχει αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό από το ΔΗΚΚΙ, θα τα καταφέρει να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ και δε θα αλλάξει η ίδια; Ο συσχετισμός δύναμης δηλαδή μεταξύ των συμβαλλομένων δεν παίζει καθόλου ρόλο;

Αλλά ας πούμε και κάτι τελευταίο. Γιατί τόσο νωρίς και τόσο κατηγορηματικά τόνισε ο κ. Τσοβόλας ότι το ΔΗΚΚΙ δε θα προκαλέσει πολιτική κρίση; Δεν αποδυναμώνει έτσι τη διαπραγματευτική του τακτική με τους όποιους συζητητές, όταν όλοι ξέρουν ότι, επειδή το έχει δηλώσει δημόσια, θα δυσκολευτεί να τα σπάσει στο όνομα της μη αποδοχής όλων των όρων που τους βάζει και να προκληθεί έτσι η πολιτική κρίση;

Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά ο κ. Τσοβόλας; Και, βέβαια, τα γνωρίζει. Γνωρίζει, δηλαδή, ότι και με αυτό το ΠΑΣΟΚ θα κουβεντιάσει και με αυτόν τον αρχηγό και μέσα σε λίγες μέρες θα αναγκαστεί να καταλήξει σε συμφωνία λόγω των συνταγματικών χρονικών περιορισμών και αντιλαϊκό θα είναι το πρόγραμμα που θα υπερασπιστεί. Γι' αυτό και τόσο νωρίς υπερθεματίζει την ανάγκη να αποφευχθεί η πολιτική κρίση, για να έχει άλλοθι για τις όποιες μετεκλογικές προγραμματικές υποχωρήσεις κάνει. Ολα τα άλλα είναι φούμαρα και λέγονται απλά για προεκλογικούς λόγους. Για να εγκλωβίσει δηλαδή κάποιους αγανακτισμένους με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ στο ΔΗΚΚΙ, να βγάλει κάποιες έδρες παραπάνω και να διεκδικήσει έτσι μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα της εξουσίας, αν το ΠΑΣΟΚ χρειαστεί βοήθεια.

Η άποψη ότι δεν μπορεί κανείς να κοροϊδεύει πολλούς για μεγάλο χρονικό διάστημα έχει ιστορικά αποδειχθεί σωστή. Δε θα αποτελούσε εξαίρεση βέβαια η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ.

Βασίλης ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Του Ηλία Βουλβούλη, αρχισυντάκτη του «ΝΕΟΥ ΕΜΠΡΟΣ» και μέλους του Γραφείου της Νομαρχιακής Επιτροπής Λέσβου του ΚΚΕ

Δεν πτοούνται οι κομμουνιστές

- Αύριο θα καθίσετε μαζί με άλλους συναδέλφους σας στο εδώλιο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Μυτιλήνης, με αφορμή τη συμμετοχή σας σε ένα σημαντικό και πολυήμερο απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών, το Γενάρη του 1997. Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι, που οδηγείστε στο δικαστήριο;

- Οδηγούμαστε στο δικαστήριο, γιατί το Γενάρη του 1997 στη μεγαλειώδη κινητοποίηση των ναυτεργατών, που γινόταν κυρίως ενάντια στον αφελληνισμό της ναυτιλίας μας, πήγαμε στο λιμάνι της Μυτιλήνης να δείξουμε στην πράξη την αλληλεγγύη μας στους ναυτεργάτες και να αποκρούσουμε, μαζί με τους απεργούς ναυτεργάτες, τις τρομοκρατικές και εκβιαστικές ενέργειες της κυβέρνησης και των εφοπλιστών σε βάρος τους. Αυτές οι ενέργειες εκφράζονταν με το: «Δουλεύετε ή απολύεστε». Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν η προφυλάκιση και η απόπειρα σύλληψής μας από τα όργανα του Λιμενικού Σώματος, που αποσοβήθηκε χάριν της επέμβασης των υπόλοιπων εργαζομένων και συνολικά του λαού της Λέσβου, που βρίσκονταν εκεί, για να αποτρέψουν από κοινού το σπάσιμο της απεργίας των ναυτεργατών. Κάτι, που, με διάφορους μηχανισμούς, προσπαθούσαν κυβέρνηση και εφοπλιστές.

- Πώς αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ο κόσμος της Λέσβου αυτή την ενέργεια κυβέρνησης και εφοπλιστών;

- Ο λαός της Λέσβου, από την πρώτη στιγμή, στάθηκε στο πλευρό των ναυτεργατών στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα τους. Και τότε, αλλά και τώρα, ο λαός της Λέσβου αντιμετωπίζει αυτή τη δίκη ως δίκη πολιτικής σκοπιμότητας. Γι' αυτό και εκφράζει με κάθε τρόπο την αγανάκτησή του στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, αλλά και τη συμπαράστασή του σε όσους καλούνται σήμερα να καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

- Το τελευταίο διάστημα έχουμε μια σειρά από ποινικές διώξεις. Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος αυτών των διώξεων;

- Στόχος της κυβέρνησης και των μηχανισμών της είναι να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων της Λέσβου, αλλά και συνολικά των εργαζομένων. Αυτό γίνεται σε μια περίοδο που αμφισβητούν έντονα την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, πράγμα που θα το δείξουν και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ, που βλέπουν να ρίχνει όλες τις δυνάμεις του για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αποτελεί συνέχεια των τρομοκρατικών και εκβιαστικών μέτρων, που εφαρμόζει η κυβέρνηση, όπως η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τους μαθητές, τα «αγροτοδικεία» που στήνουν για τους αγρότες σε όλη την Ελλάδα, οι διάφορες προβοκάτσιες, όπως αυτές που γνωρίσαμε κατά την επίσκεψη του αρχιφονιά των λαών Κλίντον και ο αγοραίος αντικομμουνισμός. Προσπαθούν να αποτρέψουν τη μετουσίωση της λαϊκής αγανάκτησης σε οργανωμένο Λαϊκό Μέτωπο, που θα βάλει τέρμα στην πολιτική τους. Ας γνωρίζουν, όμως, ότι τέτοιες ενέργειες δεν πτοούν τους κομμουνιστές, απεναντίας, χαλυβδώνουν τη θέλησή τους να συνεχίσουν τον αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους, για τα κοινωνικά, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού μας.

Γ.Δ.