Associated Press

Οι Ρώσοι κομμουνιστές παλεύουν για να γνωρίσουν οι νέοι την πραγματική ιστορία της ΕΣΣΔ και του τιτάνιου αγώνα που έκαναν οι λαοί της

Οπως είναι γνωστό, η σημερινή ρωσική τρικολόρε σημαία είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου από το λεγόμενο ρωσικό απελευθερωτικό κίνημα, το οποίο υπό τον στρατηγό Βλάσοφ πολέμησε στο πλευρό των ναζί, για την «απελευθέρωση» της Ρωσίας από τους μπολσεβίκους. Από τότε αυτή η σημαία αποκαλείται και «βλασοφική». Πρόσφατα κυκλοφόρησε στη Ρωσία ένα βιβλίο, της Αικατερίνης Αντρέεβα, με τον τίτλο «Ο Στρατηγός Βλάσοφ και το ρωσικό απελευθερωτικό κίνημα», που αποτελεί διατριβή της ίδιας στο Ιστορικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα βιβλίο που προσπαθεί να δικαιώσει τον Ρώσο αρχισυνεργάτη των ναζί και να πείσει πως αυτός στρατεύτηκε με τους ναζί για καθαρά ιδεολογικούς λόγους και για να πολεμήσει τους μπολσεβίκους.

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Εργαζόμενη Ρωσία», ο Ι. Φέρμπεροφ, συνταγματάρχης του σοβιετικού στρατού και μέλος του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), αποκαλύπτει τον προδοτικό ρόλο του στρατηγού Βλάσοφ, ο οποίος, όπως δείχνουν τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, προσχώρησε στο ναζιστικό στρατόπεδο μόνο όταν υπήρξε άμεσος κίνδυνος για την ίδια του τη ζωή και μάλιστα γνωρίζοντας πολύ καλά το τι θα σήμαινε για το λαό της Ρωσίας η νίκη της ναζιστικής Γερμανίας. Σημειώνει ο Ι. Φέρμπεροφ:

«Ο Βλάσοφ και οι άντρες του δεν πολέμησαν για το ρωσικό λαό. Συνειδητά πολέμησαν ενάντια σ' αυτόν, για την υποδούλωση κι εξόντωσή του. Τι μπορεί να πει κανείς για την ηθική πλευρά των πράξεων του Βλάσοφ και των αντρών του; Τι να πεις για τον άνθρωπο, που για να σώσει το τομάρι του δειλά εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης κι εθελοντικά περνά στη δούλεψη του εχθρού, πολεμώντας την ίδια του τη χώρα και το λαό της; Αλλά και τι να πεις για το ηθικό ανάστημα αυτών των "ερευνητών", οι οποίοι ενώ πολύ καλά τα γνωρίζουν όλα αυτά, προσπαθούν να "εξαγνίσουν" αυτή τη μαύρη ψυχή; Προσπαθώντας να βρουν δικαιολογίες γι' αυτό το κατάπτυστο σκουλήκι. Από την άποψή τους βγαίνει το συμπέρασμα πως η πάλη ενάντια στη σοβιετική εξουσία δικαιολογούσε οποιεσδήποτε προστυχιές, οποιαδήποτε εγκλήματα, ακόμη κι ενάντια στο λαό σου. Δηλαδή, με βάση τη λογική τους καλύτερα ήταν να εξοντωθεί αυτός ο λαός, παρά να μπορέσει να ζήσει σε μια σοσιαλιστική χώρα. Ετσι μας δημιουργείται το ερώτημα: Υπάρχει άραγε άλλος λαός στον κόσμο τόσο υπομονετικός, που να αφήνει να δημοσιεύονται στη χώρα του εγκωμιαστικά βιβλία για τους προδότες; Υπάρχει κάποιο όριο στην ηθική κατάπτωση των ανθρώπων; Υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο, ο οποίος να έχει τόσα αμέτρητα θύματα και να αφήνει να τιμάται η Νίκη κάτω από τη σημαία του θανάσιμου και κατάπτυστου εχθρού του;

Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε πραγματικό ερευνητή της ιστορίας του βλασοφικού κινήματος, όπως και της ιστορίας των άλλων παρακλαδιών του φασισμού, δεν μπορεί να μπαίνει ζήτημα ηθικής αποτίμησης του περιεχομένου τους. Δεν μπορεί να υπάρξει και ζήτημα για το περιεχόμενο της βλασοφικής σημαίας, που είναι μια κοινή φασιστική σημαία, μια σημαία των παλιών και σύγχρονων εχθρών του λαού. Τη Μέρα της Νίκης δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυτή η σημαία να ανεμίζει οπουδήποτε», σημειώνει στο άρθρο του ο πρώην συνταγματάρχης του σοβιετικού στρατού.

Στην παραπάνω κατεύθυνση βρισκόταν και το νομοσχέδιο «Για τη Σημαία της Νίκης», που κατέθεσαν οι βουλευτές Βίκτορ Τιούλκιν (Α΄ Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ) και Β. Βαρένικοφ, με την υποστήριξη κι άλλων βουλευτών της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), το οποίο προκάλεσε αληθινό σκάνδαλο στην «ευγενική οικογένεια» του κόμματος «Ενιαία Ρωσία».

Η ουσία του νομοσχεδίου έγκειται στο εξής: Κατά τη διάρκεια του γιορτασμού της Μέρας της Νίκης πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο το αντίγραφο της πραγματικής Σημαίας της Νίκης στην αυθεντική ιστορική της όψη, δηλαδή με το αστέρι και το σφυροδρέπανο, κι όχι το υποκατάστατο που εφεύρε ο Μπ. Γιέλτσιν, δηλαδή μια κόκκινη σημαία μ' ένα μικρό αστεράκι στη γωνία. Οπως υποστηρίζουν οι βουλευτές που κατέθεσαν το νομοσχέδιο, σύμφωνα με τη γνώμη των βετεράνων του αντιφασιστικού αγώνα, η σημαία αυτή που «εφεύρε» ο Γιέλτσιν δε μοιάζει καθόλου με την πραγματική Σημαία της Νίκης, και πιο πολύ θυμίζει απόκομμα από τη σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Αρχικά τόσο ο Μπ. Γκριζλόφ, πρόεδρος της Κρατικής Δούμας, όσο κι ο εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης, Λόγκινοφ, από κοινού διαβεβαίωναν πως δε θα υπάρξει κανένα εμπόδιο στην εξέταση του νομοσχεδίου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Κρατικής Δούμας. Η συνεδρίαση ορίστηκε για τις 13 του Απρίλη.

Ομως, μια μέρα πριν τη συνεδρίαση δούλεψαν κάποιοι «αόρατοι μηχανισμοί» της εξουσίας κι έτσι οι ίδιοι άνθρωποι, που έως πρόσφατα υποστήριζαν το νομοσχέδιο «Για τη Σημαία της Νίκης», άρχισαν με πολύ δραστήριο τρόπο να το φρενάρουν. Ζητήθηκε η γνώμη της ρωσικής κυβέρνησης για το κόστος του νομοσχεδίου. Ο σκοπός του κυβερνητικού κόμματος της «Ενιαίας Ρωσίας» ήταν σαφής: Οταν θα εκδοθεί η απάντηση της κυβέρνησης, η Μέρα της Νίκης να έχει ήδη περάσει κι ο νόμος για την αποκατάσταση του ιστορικού δίκιου να ξεχαστεί.

Η Λιουμπόφ Σλίσκα, αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου, ήταν πιο απροκάλυπτη για τις προθέσεις των κυβερνώντων απέναντι στην πρόταση των κομμουνιστών βουλευτών. Παίρνοντας το λόγο κι απευθυνόμενη στον Β. Τιούλκιν είπε το εξής: «Είναι επιθυμία σας να διαιωνίσετε το σύμβολο του κόμματός σας! Του κόμματος που εδώ εσείς εκπροσωπείτε και θέλετε να το κάνετε αυτό μέσα από τη Σημαία της Νίκης».

Από τη μεριά του ο Β. Τιούλκιν υπενθύμισε στην αντιπρόεδρο του ρωσικού Κοινοβουλίου πως η σημαία με σφυροδρέπανο θα μείνει στους αιώνες όχι εξαιτίας και χάρη σε κάποιους νόμους και διαταγές, αλλά χάρη σ' εκείνους τους Σοβιετικούς φαντάρους που την ύψωσαν στη σκεπή του φασιστικού Κοινοβουλίου, του Ράιχσταγκ!

Στο βαθύτερο νόημα της άρνησης των κυβερνώντων να επαναφέρουν έστω και για μια μέρα τη Σημαία της Νίκης, τη σημαία με το σφυροδρέπανο, αναφέρεται ο Β. Σάπινοφ, μέλος της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ. Στο σχόλιό του επισημαίνει: «Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι της "Ενιαίας Ρωσίας" έδειξαν την ταξική τους στάση, που βρίσκεται στην προσπάθεια αλλαγής της Σημαίας της Νίκης του σοσιαλιστικού κράτους, του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού κατά του φασισμού, με μια αφηρημένη νίκη της "Ρωσίας ως τέτοιας", που να θολώνει πλήρως το πολιτικό νόημά της. Και βέβαια σ' αυτούς τους γιορτασμούς που ετοιμάζουν μπορούν να καλέσουν τους σύγχρονους συνεχιστές του Χίτλερ, όπως τον Τζ. Μπους ή τους μικρότερους φίρερ των βαλτικών κρατών. Κι οπωσδήποτε μ' έναν τέτοιο "γιορτασμό" δεν έχει καμία σχέση η σημαία του Εργατο-Αγροτικού Κόκκινου Στρατού, με το σφυροδρέπανο. Η ταξική τους στάση τούς σπρώχνει κάτω από τη βλασοφική τρικολόρε, που κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου πολεμούσε από την αντίπερα όχθη του μετώπου. Αυτό γίνεται γιατί αυτοί στην πραγματικότητα βρίσκονται στην απέναντι πλευρά του μετώπου της αδιάκοπης πάλης της εργασίας με το κεφάλαιο, μιας πάλης που την περίοδο 1941-1945 οδήγησε στη σύγκρουση δύο κράτη: Τη Σοβιετική Ενωση και τη φασιστική Γερμανία».