Θεατές της υποκρισίας των κυβερνήσεων ΗΠΑ και ΕΕ, πως τάχα θέλουν να «λύσουν» το στάτους κβο του Κοσσυφοπεδίου και τα προβλήματα αστάθειας και ύφεσης στην ευρύτερη περιφέρεια των Βαλκανίων, έγιναν για μία ακόμη φορά οι λαοί, με αφορμή και τις προτάσεις της κυβέρνησης Τζ. Ου. Μπους, που παρουσίασε μεσοβδόμαδα στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς.

Αν και ο Μπερνς άφησε «μετέωρη» τη σαφή προτίμηση της κυβέρνησης Μπους για τον τρόπο «καθορισμού» του στάτους κβο του προτεκτοράτου, δεν άφησε καμία αμφιβολία για τις απώτερες προθέσεις: Διαρκής «κηδεμονία» και έλεγχος της επαρχίας από «ειδικούς αξιωματούχους» της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας (δηλαδή «επιτηρητές» της εξασφάλισης ιμπεριαλιστικών συμφερόντων) και συνεχής παρουσία των ΝΑΤΟικών δυνάμεων (και αμερικανικών βάσεων...) στην περιοχή. Αυτό καθώς Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες εξακολουθούν να εκτιμούν τη γεωπολιτική σημασία του Κοσσυφοπεδίου ως ένα απ' τα κομβικά σημεία του ευρύτερου ενεργειακού συστήματος (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.) τροφοδοσίας της «Γηραιάς Ηπείρου»...

Αυτά προκύπτουν αβίαστα από μία προσεχτικότερη ματιά των προτάσεων που παρουσίασε ο Μπερνς στο Κογκρέσο (όπου συμμετείχε ως προσκεκλημένος ομιλητής ο «γνωστός» Αλεξ Ρόντος με τωρινή ιδιότητα εκείνη του εκπροσώπου της μη κυβερνητικής Διεθνούς Επιτροπής για τα Βαλκάνια), πριν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, όταν αυτός ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κ. Σημίτη. Ετσι, ακόμη και εάν ο Ν. Μπερνς κράτησε «μυστική» την προτίμηση της Ουάσιγκτον για το εάν «οραματίζεται» το Κοσσυφοπέδιο πλήρως αυτόνομο, αλλά εντός συνόρων της Σερβίας, ημι-ανεξάρτητο προτεκτοράτο ή «ανεξάρτητο» πλην αλυσοδεμένο γερά στους μηχανισμούς της ευρω-ατλαντικής ολοκλήρωσης, το βέβαιο είναι πως οι σχεδιασμοί τους προδιαγράφουν τη συνέχιση του Κοσσυφοπεδίου ως προτεκτοράτου (ίσως περισσότερου βιώσιμου απ'ό,τι τώρα...), αλλά και τη μακροπρόθεσμη εξάρτηση ενός Βελιγραδίου υποταγμένου στις ευρω-ατλαντικές νόρμες...

Σε επόμενο επίπεδο, ωστόσο, αξίζει κανείς να παρατηρήσει πως οι προτάσεις της κυβέρνησης Τζ. Ου. Μπους για το Κοσσυφοπέδιο διαφέρουν (επί της ουσίας... μόνον) όσον αφορά στο ύφος με εκείνες γνωστών στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος των προηγούμενων κυβερνήσεων του Μπιλ Κλίντον, π.χ. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος προχτές επανήλθε «μανατζάροντας» την ντε γιούρε «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσυφοπεδίου.

Οι προτάσεις που παρουσίασε ο Ν. Μπερνς αποτελούν επί της ουσίας έναν συγκερασμό των προτάσεων που παρουσίασαν απ' τις αρχές του χρόνου δύο μη κυβερνητικά ιδρύματα γεωπολιτικής:

- Ο Ομιλος Διεθνών Κρίσεων που στις 27 Γενάρη 2005 υποστήριξε την κατάργηση της σημερινής διοίκησης του προτεκτοράτου απ' τον ΟΗΕ και τη βραχυπρόθεσμη (τουλάχιστον ως τα μέσα του 2006) ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, μετά από δημοψήφισμα μίας «Κοινής Συνταγματικής Συμφωνίας» για το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο σε κάθε περίπτωση θα τελεί υπό κάποιας μορφής «διεθνή» πολιτική και στρατιωτική επιτήρηση.

- Η Διεθνής Επιτροπή για τα Βαλκάνια (ΔΕΒ) του προεδρεύοντος πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζουλιάνο Αμάτο, που (στις 14 Απρίλη 2005) συνηγόρησε υπέρ ενός ημι-ανεξάρτητου προτεκτοράτου υπό (πιο πολύ) ευρωπαϊκή επιτήρηση, που θα απολαμβάνει δικαιώματα αυτοκυριαρχίας μόνο μετά την ένταξή του στην ΕΕ (όπου και τότε θα ελέγχεται ακόμη περισσότερο...).

Τόσο ο Ομιλος Διεθνών Κρίσεων (ΟΔΚ), όσο και η αυτοαποκαλούμενη Διεθνής Επιτροπή για τα Βαλκάνια προβάλλουν ως «βάση» για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου τον «πολυεθνοτικό χαρακτήρα, το σεβασμό των μειονοτικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων, τη δημοκρατία, την ασφάλεια κλπ.» Αυτά υποτίθεται πως θα είναι το υλικό που θα «χρυσώσει», για τις μειονότητες του Κοσσυφοπεδίου και ίσως το Βελιγράδι, το χάπι της δήθεν ανεξαρτητοποίησης πλην μακροπρόθεσμης παραμονής της περιοχής σε καθεστώς προτεκτοράτου...

Οι προτάσεις Μπερνς αποτελούν επί της ουσίας ένα συνδυασμό ανάμεσα στην πιο επιθετική μορφή των προτάσεων του ΟΔΚ και του πιο «ευρωπαϊκά» χρωματισμένου «πακέτου» της ΔΕΒ. Δε θα πρέπει ωστόσο να διαφεύγει της προσοχής μας η προσπάθεια του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών (που στις αρχές Ιούνη αρχίζει τα πρώτα εντατικά παζάρια και βολιδοσκοπήσεις σε Βελιγράδι, Σαράγεβο, Πρίστινα) να μη βάλει άμεσα φωτιά στην περιοχή και να κατευνάσει τις ανησυχίες του Βελιγραδίου για διεθνή νομιμοποίηση της οριστικής απώλειας του Κοσσυφοπεδίου. Ετσι, ο Μπερνς αφ' ενός κράτησε - επί του παρόντος.... - σαφέστατα αποστάσεις απ' τις γνωστές φιλοδοξίες άμεσης ανεξαρτητοποίησης της ηγεσίας των Κοσσοβάρων Αλβανών, αφ' ετέρου άφησε στην ηγεσία του Βελιγραδίου να ελπίζει στην εξεύρεση ενός (υπό την «προϋπόθεση» μεταξύ άλλων την παράδοση στο Δικαστήριο της Χάγης των Σερβοβόσνιων Κάρατζιτς και Μλάντις) συμβιβασμού (π.χ. ευρύτατη αυτονόμηση του Κοσσυφοπεδίου) που δε θα φέρει κραυγαλέα τη βούλα της εθνικής προδοσίας...

Η «πονηριά» του Μπερνς στην όλη υπόθεση είναι να κρατήσει δεμένες και τις δύο πλευρές (Βελιγράδι και Πρίστινα) σε ένα τραπέζι «διεθνών διαπραγματεύσεων» (τύπου ίσως ενός πιο «εξευγενισμένου» Ραμπουγέ...) με έκαστο να αισθάνεται στον κρόταφο την κρύα κάννη του «όπλου»...

Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο στάδιο των βρώμικων παζαριών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων έχει ήδη αρχίσει. Και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και για όλους τους «παίχτες», Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, που για το μόνο που ενδιαφέρονται να πετύχουν είναι η προώθηση των συμφερόντων τους και ας εμφανίζονται θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και το Κόσσοβο και τα Βαλκάνια, όπως και άλλες περιοχές του πλανήτη, είναι πεδίο σκληρού ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.