ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΣΥΡΟΣ- ΓΙΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Υπόθεση των εργαζομένων

Μετά από μια δεκαετία «αποστειρωμένων» Πρωτομαγιάτικων εκδηλώσεων που γινόταν σε κλειστούς χώρους ανάμεσα σε εργατοπατέρες, βουλευτές και λοιπούς «φορείς», οι εργαζόμενοι της Ερμούπολης πήραν φέτος την κατάσταση στα χέρια τους. Με πρωτοβουλία 4 Συλλόγων των δημοσίων υπαλλήλων (Σύλλογος Εργαζομένων Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Ερμούπολης, Α' ΕΛΜΕ Κυκλάδων, Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου - Τήνου - Μυκόνου) πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση έξω από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου όπου καταγγέλθηκε η αντεργατική πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης, τα αντιασφαλιστικά σχέδια που εξυφαίνονται και η πολιτική υποβάθμισης των νησιών.

Εντονη κριτική ασκήθηκε τόσο στις ομιλίες όσο και στο ομόφωνο ψήφισμα που παραδόθηκε στον ΓΓ της Περιφέρειας τόσο στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που ρίχνουν νερό στο μύλο της αντεργατικής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όσο και στην ηγεσία του ΕΚ Κυκλάδων, το οποίο αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κοινή διοργάνωση της πρωτομαγιάτικης απεργιακής κινητοποίησης με το σκεπτικό πως δεν επιτρέπεται να ασκηθεί κριτική στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Οι εκατοντάδες των απεργών πορεύτηκαν στους δρόμους της Ερμούπολης, την ίδια ώρα που η συμβιβασμένη πλειοψηφία του ΕΚ Κυκλάδων διοργάνωνε... συνάθροιση 30 ανθρώπων, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως είναι η μόνη που έχουν αποσπαστεί από τα προβλήματα των εργαζόμενων, στηρίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Και στο Λαύριο

Η πιο μαζική πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη και στο Λαύριο από τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην περιοχή. Με δεκάδες πανό στα χέρια, οι εργαζόμενοι πορεύτηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και κατέληξαν στο δημαρχείο, όπου και παρέδωσαν το ομόφωνο ψήφισμα της απεργιακής τους συγκέντρωσης.

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ

Δεν τους βγήκε το πανηγύρι

Ξεκάθαρη απάντηση σε όσους επιχείρησαν να διασπάσουν το ταξικό μπλοκ των εργαζομένων της Ζώνης, αλλά και σε όσους τους «ευλογούν», δίνει το Συνδικάτο Μετάλλου

Βροντερό «παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον Πειραιά έδωσαν την Τετάρτη οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευα-στικής Ζώνης

«Πόνεσε» ιδιαίτερα, όπως φαίνεται, το γεγονός ότι οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης επιμένουν να είναι ενωμένοι και να βαδίζουν «ταξικά, σταθερά, ανυπόταχτα». Και πως παρά τις προσπάθειες της ομάδας του ΣΥΝ στη Ζώνη, και προσωπικά του προέδρου του κόμματος Α. Αλαβάνου, αλλά και των «αντιεξουσιαστών» του Σκυφτούλη, να διασπάσουν το ταξικό μέτωπο των Ζωνάδων, με αντισυγκεντρώσεις, αντιπορείες και συναυλίες μέσα στη Ζώνη, την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σύσσωμοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Ετσι χτες τη σκυτάλη πήρε ο δημοσιογράφος Ι. Τριάντης. Μέσα από τη στήλη του στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» επιτίθεται εναντίον των εργαζομένων της Ζώνης, του Συνδικάτου Μετάλλου και στο ΚΚΕ - που κατά τον Τριάντη «οι συνδικαλιστές του στο Πέραμα (ελέγχουν το Συνδικάτο)» - επειδή «δε δέχτηκαν να συναντήσουν τον πρόεδρο του ΣΥΝ» και καταλήγει: «Ολοκληρωτική νοοτροπία ή καθαρόαιμη ευήθεια;».

Το Συνδικάτο Μετάλλου σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε βάζει στη θέση τους όλους αυτούς. Ξεκαθαρίζει ότι ο Α. Αλαβάνος όχι μόνο έδωσε πλήρη κάλυψη στις διασπαστικές και υπονομευτικές κινήσεις των συνδικαλιστών του ΣΥΝ σε βάρος των εργαζομένων της Ζώνης, αλλά βγήκε από πάνω με δηλώσεις του στον Τύπο να ζητήσει και τα ρέστα από το Συνδικάτο ότι «εμείς είμαστε αυτοί που δε θέλουμε την ενότητα των εργαζομένων»! Και συνεχίζει: «Την καλύτερη απάντηση στον κ. Αλαβάνο και τους συνδικαλιστές του, καθώς επίσης και σε όλους από τα ΜΜΕ έχουν αναλάβει εργολαβικά την προπαγάνδιση των διασπαστών έδωσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γυρίζοντάς τους την πλάτη και συμμετέχοντας μαζικά στον ταξικό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς συσπειρωμένοι γύρω από τα Σωματεία, αφήνοντας τους 200 "αναρχικούς" (που μάζεψαν από Εξάρχεια, Θεσσαλονίκη και Πάτρα) να κάνουν βόλτες στο νεκρωμένο από την απεργία λιμάνι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Τελικά, τσάμπα τα τόσα λεφτά που ξόδεψαν οι χρηματοδότες σας, κ. Αλαβάνε...».

Τα «παράλογα» του ΠΑΜΕ... και ο «λογικός» κος Κ

Ξύλινος ο λόγος του ΠΑΜΕ», «παράλογα αιτήματα», τα 1.200 ευρώ κατώτερο μεροκάματο, τα 950 ευρώ σύνταξη, το 35ωρο με 7ωρο - πενθήμερο. Ποιος τα λέει αυτά; Ο Α. Καρκαγιάννης από τη στήλη του στη χτεσινή «Καθημερινή». Και τα γράφει κινδυνολογώντας και ενοχοποιώντας αυτά τα αιτήματα, αφού, όπως υπαινίσσεται, αυτά οδηγούν στην ανεργία, αυτά καταστρέφουν τους μικρομεσαίους και «οδηγούν σε βέβαιη ενίσχυση των ισχυρών»..!

Μήπως αυτή η τοποθέτηση εκδηλώνει ενδιαφέρον για τους ανέργους και τους μικρομεσαίους; Καθόλου. Μελετημένο χτύπημα, στον πυρήνα των διεκδικήσεων του ταξικού εργατικού κινήματος. Υπολογισμένη και σχεδιασμένη επίθεση, ακριβώς σ' αυτό το πλαίσιο αιτημάτων, που συσπειρώνει και εμπνέει τους αγωνιστές εργάτες, γιατί είναι το ελάχιστο που μπορεί να ικανοποιήσει σήμερα τις ανάγκες τους. Αλλωστε αυτοί παράγουν τον πλούτο των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η φιλολογία αυτή βέβαια δεν είναι καινούρια. Επανέρχεται κατά καιρούς. Αναβιώνει με διάφορες παραλογές και σε κάθε ευκαιρία. Η αντιπαράθεση μάλιστα γύρω απ' αυτά τα ζητήματα και ειδικότερα από τους φανταστικούς «κινδύνους» που θα δημιουργούσε μια αύξηση των μισθών, έρχεται από καταβολής... του καπιταλιστικού συστήματος. Ο Μαρξ στην περίφημη διάλεξη (Μισθός, τιμή και κέρδος) που έδωσε 140 χρόνια πριν στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ενωσης Εργατών - απαντώντας σε ανάλογες απόψεις του Τζον Ουέστον - κλείνει με την εξής συνοπτική διαπίστωση: «Μια γενική άνοδος του επιπέδου των μισθών θα είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση του γενικού ποσοστού του κέρδους...».

Μήπως τελικά, τα κέρδη, είναι ο πραγματικός πόνος του αρθρογράφου της «Καθημερινής» και απλώς η κλάψα για τους ανέργους και τους μικρομεσαίους είναι η απαραίτητη προπαγανδιστική γαρνιτούρα; Δυστυχώς δεν τον διαψεύδει μόνο η επιστημονική θεωρία, αλλά και η καθημερινή ζωή γύρω μας. Μπορεί να απαντήσει, γιατί ενώ σήμερα ο κατώτερος μισθός στην Ελλάδα είναι κάτω και από το μισό, απ' αυτό που ζητάει το ΠΑΜΕ, οι καταγεγραμμένοι άνεργοι ξεπερνούν τις 500.000 ανθρώπους; Γιατί ενώ οι μισθοί βρίσκονται σε επίπεδα κάτω απ' αυτά του 1982, ο αριθμός των ανέργων έχει πολλαπλασιαστεί;

Στην προαναφερόμενη διάλεξή του, ο Μαρξ σημειώνει πως ο Ουέστον ξέχασε «ότι η γαβάθα από την οποία τρώνε οι εργάτες, είναι γεμισμένη με όλο το προϊόν της εθνικής εργασίας και ότι αν υπάρχει κάτι που εμποδίζει τους εργάτες να πάρουν περισσότερα από τη γαβάθα, αυτό δεν είναι ούτε η στενότητα της γαβάθας ούτε η ανεπάρκεια του περιεχομένου της, αλλά το μικρό μέγεθος των κουταλιών τους». Ενάμιση αιώνα μετά, ορισμένοι συνεχίζουν να έχουν την ίδια μνήμη με τον Ουέστον. Και το χειρότερο, να κινδυνολογούν πως αν τα κουτάλια των εργατών μεγαλώσουν, θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας...

Οσο για τους μικρομεσαίους, αλίμονο αν έχουν τέτοιους συνηγόρους, σαν τον συγκεκριμένο αρθρογράφο. Γιατί αυτός που κατεβάζει τα ρολά των μικρομεσαίων, αυτός που απαλλοτριώνει τις μικρές επιχειρήσεις καθόλου δεν είναι ο εργάτης και οι δήθεν υψηλές αμοιβές, που διεκδικεί το ΠΑΜΕ. Ο εχθρός των μικρομεσαίων είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, που συγκεντρώνουν στα χέρια τους όλο και μεγαλύτερο μέρος της ιδιοκτησίας και των κερδών. Αυτές «δολοφονούν» μαζικά τους μικρομεσαίους. Αυτές και οι κυβερνήσεις τους, τους οδηγούν στον αφανισμό. Και η διέξοδος και για τους μικροϊδιοκτήτες και μικρομεσαίους, βρίσκεται μόνο στη συμμαχία με την εργατική τάξη, ενάντια στον κοινό εχθρό και στην αναγνώριση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων. Οσο δε, οι μικρομεσαίοι βαυκαλίζονται με ανάλογες φαντασιοπληξίες αναζητώντας τη σωτηρία τους σ' αυτό το σύστημα, τόσο θα βουλιάζουν μέσα στη θάλασσα του ανταγωνισμού που επιβάλουν οι ισχυροί.

Γιατί, πώς να το κάνουμε... Το κεντρικό αίτημα «Δουλιά και όχι ανεργία», δεν είναι όπως γράφει ο Α. Κ. γενικώς της «κοινωνίας», αλλά των εργαζομένων, μισθωτών και μικρομεσαίων, που κινδυνεύουν να γίνουν και αυτοί άνεργοι. Το κεντρικό αίτημα των υπολοίπων, των λίγων, δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου είναι «Κέρδη και μόνο κέρδη»! Περισσότερα κέρδη και όχι λιγότερα. Κέρδη... «με κάθε τρόπο, με όλους τους τρόπους και με κάθε θυσία». Ολα τα άλλα που ισχυρίζεται ο κ. Καρκαγιάννης, δεν είναι ούτε για τα πανηγύρια...

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ