«Αλέξανδρος» του Ολιβερ Στόουν: Σχεδόν... «παγκόσμια» η παραγωγή, αλλά με την Warner «αφεντικό»

Αδιέξοδο, όμως, αντιμετωπίζει και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, που αναζητά «διέξοδο» στον ανταγωνισμό του με τις ΗΠΑ ...στις κινηματογραφικές συμπαραγωγές με αυτήν. Η προοπτική αυτή για το κεφάλαιο θα είναι κερδοφόρα, αλλά για τις εθνικές κινηματογραφίες θα είναι «ταφόπλακα». Αυτό ομολογείται ουσιαστικά και από τα στοιχεία που παρουσίασε στις Κάννες το Ευρωπαϊκό Οπτικοακουστικό Παρατηρητήριο (ΕΟΠ) για την κατάσταση του κινηματογράφου της ΕΕ το 2004.

Το ΕΟΠ εκτιμά ότι η αμερικανική κυριαρχία «οδηγεί την κινηματογραφική βιομηχανία της Ευρώπης σε αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις, με στόχο την παραγωγή καλύτερων και περισσότερο ορατών ταινιών». «Λύση» θεωρεί τις συμπαραγωγές μεταξύ ευρωπαϊκών κρατών, όσο και με τις ΗΠΑ, συμπαραγωγές «οι οποίες αποτελούν έναν από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης για την ανεξάρτητη και κατακερματισμένη ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία». Δηλαδή, οι ΗΠΑ, ο βασικός ανταγωνιστής του ευρωπαϊκού οπτικοακουστικού κεφαλαίου, εμφανίζεται ως «λύση», μέσω των συμπαραγωγών, για την ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία!

Είναι, όμως, «λύση» και για τις εθνικές κινηματογραφίες; Οι συμπαραγωγές στην Ευρώπη αποτέλεσαν το 23,4% του συνόλου της παραγωγής για το 2004, αλλά «ο καθορισμός της "καταγωγής" μιας ταινίας έχει δίχως άλλο νομικές και στατιστικές διαστάσεις, παράλληλα όμως θίγονται ζητήματα πολιτικής, στρατηγικής της αγοράς, αλλά και πολιτισμού». Παράδειγμα του ΕΟΠ: Η ταινία του Ολιβερ Στόουν «Αλέξανδρος» γυρίστηκε στην Ταϊλάνδη και το Μαρόκο με πρωτοβουλία της Warner, χρηματοδοτήθηκε από κοινού από ευρωπαϊκά, ιαπωνικά και κορεάτικα κεφάλαια με τη μορφή της προ-πώλησης και οργανώθηκε από τη βρετανική θυγατρική ενός γερμανικού ομίλου. Οι ηθοποιοί είναι σε μεγάλο ποσοστό Ευρωπαίοι, ενώ η μετα-παραγωγική φάση (post - production) ολοκληρώθηκε στη Γαλλία!

Κατά τα άλλα, το ΕΟΠ χαρακτηρίζει «θετικά» τα στοιχεία, επειδή το 2004 υπήρξε «μικρή αύξηση» 2% της κινηματογραφικής παραγωγής στην ΕΕ (764 ταινίες μεγάλου μήκους αντί 750 το 2003). Αύξηση κατά 6% υπήρξε στα εισιτήρια, «ξεπερνώντας για δεύτερη φορά, από το 1990, το φράγμα του 1 δισ. εισιτηρίων».

Στο «εσωτερικό» της ΕΕ κυριαρχούν χώρες με ισχυρό κεφάλαιο στο οπτικοακουστικό, με το 2004 να χαρακτηρίζεται από την «κυριαρχία» της Γαλλίας με 167 ταινίες (εθνικές και συμπαραγωγές) και 12,3% αύξηση των εισιτηρίων. «Καλή» χρονιά ήταν η περσινή και για την Ισπανία (109 ταινίες, αντί 85 το 2002) και 4,7% αύξηση εισιτηρίων. Η Ιταλία παρέμεινε στα ίδια στην παραγωγή, με 9,5% αύξηση εισιτηρίων, ενώ Βρετανία και Γερμανία δεν έχουν «αξιοσημείωτες διαφορές» με άλλες χρονιές. «Αντιφατική» χαρακτηρίζεται η κατάσταση στις «μικρές χώρες»: Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία και Τσεχία αύξησαν την παραγωγή, όχι όμως και Βέλγιο, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ουγγαρία και Πολωνία. Η Ελλάδα, η Δανία και η Ολλανδία εμφάνισαν μείωση παραγωγής. Στα εισιτήρια εξακολουθούν φυσικά να κυριαρχούν οι Αμερικανοί με 71,4% σε όλη την ΕΕ!

«The FrontMan» του Γιώργου Σίμωνα

Σκηνή Πειραματικής (8 μ.μ.): Από 26/5-1/6 (εκτός Δευτέρας): «Η Συνέντευξη», του Νίκου Σκουλά, σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, από τη θεατρική ομάδα «Anima».

Από 4-10/6 (εκτός Δευτέρας): «Human beans - Τα φασόλια της ευφορίας», του Βασίλη Ραΐση, σκηνοθεσία Michael Seibel, από τη θεατρική ομάδα «Human beans».

Από 14-19/6: «Το Πρωτάθλημα» της Πένυς Φυλακτάκη, σκηνοθεσία Αριστοτέλης Σομπότης, Πένυ Φυλακτάκη, από τη θεατρική ομάδα «Playroom».

Από 23-29/6 (εκτός Δευτέρας): «Η φωλιά», της Δήμητρας Κωνσταντινοπούλου, σκηνοθεσία Ιζαμπέλλα Κογεβίνα, από τη θεατρική ομάδα «Αιδώ».

Φουαγιέ Πειραματικής (10 μ.μ.). Από 28/5-5/6 (εκτός Δευτέρας): «The FrontMan», του Γιώργου Σίμωνα, σκηνοθεσία Γιώργος Σίμωνας, από τη θεατρική ομάδα «Νοσταλγία».

Από 9-17/6 (εκτός Δευτέρας): «Πέτρα σε σχήμα καρδιάς», του Νίκου Λαμπρόπουλου, σκηνοθεσία Ελένη Τριανταφυλλοπούλου, από τη Θεατρική ομάδα «Wanderlust».

Eurokinissi

Θεμιτή οποιαδήποτε αλλαγή προεδρικών και διευθυντικών καθισμάτων από οποιαδήποτε κυβέρνηση και σε οποιαδήποτε κατάσταση. Θεμιτή και η αντίδραση των δημιουργών, που απορούν γιατί τους αντικατέστησαν, αφού όλα πήγαιναν καλά.

Θεμιτή και η δική μας απορία, με κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα:

Ολα τα άλλα ευτελίζουν και τις Τέχνες και τους Δημιουργούς.