Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητά να διαμορφωθεί το κατώτερο μεροκάματο στα 25,93 ευρώ και ο κατώτερος μισθός στα 581,8. Μα δεν ντρέπονται; Δεν καταλαβαίνουν, ότι εμπαίζουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους και μόνον επειδή σκέφτηκαν, ότι θα τους ρίξουν «στάχτη στα μάτια» και θα κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, με 37 λεπτά τη μέρα. Δηλαδή, τι θα αγοράσουν και ποιες καθημερινές ανάγκες θα καλύψουν οι εργαζόμενοι με το... τεράστιο αυτό ποσό; Εάν, βέβαια, οι εργοδότες κάνουν τη χάρη στους «κοινωνικούς εταίρους» τους. Και σε αντίθετη περίπτωση, τι θα κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Θα καλέσει τους εργαζόμενους σε απεργία, για μια... αύξηση, που δε φτάνει ούτε για την αγορά μιας τσίχλας τη μέρα;
Πάντως, μπορεί οι γελοίοι ελιγμοί της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να προκαλούν την αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αφού ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τόσο τι έλεγαν και τι έκαναν οι ταξικές δυνάμεις, όσο και το πλαίσιο αιτημάτων που προτείνουν. Αφού αναδείχνουν και πάλι τις πραγματικές προκλήσεις που στέκουν μπροστά στους εργαζόμενους και τα σωματεία τους.
Απόλυτα δικαιολογημένα και εύστοχα η σχετική ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σημείωνε, ανάμεσα σε άλλα: «Οταν πριν ένα χρόνο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνυπέγραφε με τον ΣΕΒ διετή δεσμά για τις αποδοχές των εργαζομένων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είχε ξεκάθαρα διαχωρίσει τη θέση του και είχε καταθέσει τις δικές του προτάσεις.
Τώρα, η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση κατώτερου μισθού 1.200 ευρώ, κατώτερης σύνταξης 960 ευρώ, απαίτηση για μονοετείς Συλλογικές Συμβάσεις, που θα ικανοποιούν τα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα της εργατικής τάξης στο επίπεδο που οι σύγχρονες ανάγκες επιβάλλουν. Ενα τέτοιο περιεχόμενο απαιτεί και τις αντίστοιχες μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του.
Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να προβάλουν τη διεκδικητική πλατφόρμα του ΠΑΜΕ και να συγκρουστούν με τον ΣΕΒ, με την κυβέρνηση, με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό».
Αυτός είναι σήμερα ο μόνος δρόμος που συμφέρει τους εργαζόμενους.
Το νέο υπερσύγχρονο εργοστάσιο της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας BMW εγκαινιάστηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο από τον Γερμανό καγκελάριο, Γκ. Σρέντερ. Μια από τις καινοτομίες του είναι η δυνατότητά του να λειτουργεί από 60 έως 130 ώρες τη βδομάδα, ώστε η παραγωγή του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της ζήτησης. Κι αν αναρωτιέστε, τι θα γίνεται στην περίπτωση αυτή με τους εργαζόμενους και τις βάρδιές τους, σας πληροφορούμε τα εξής:
Πρώτον, η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία έχει εξασφαλισμένη τη σύμφωνη γνώμη, για «ευλύγιστα» ωράρια, τόσο της γερμανικής κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών, όσο και της ηγεσίας του συνδικάτου IG Metal. Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούσε ότι θα φτιάξει το εργοστάσιο σε άλλη χώρα... Δεύτερον, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο προσλαμβάνονται ήδη για δουλιά 38 ωρών τη βδομάδα, ενώ στα άλλα εργοστάσια της εταιρίας στη Βαυαρία δουλεύουν 35 ώρες. Τρίτον, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αποδεχτούν το διευθυντικό δικαίωμα της παραπέρα επέκτασης της εργασιακής βδομάδας και, μάλιστα, χωρίς να πληρώνονται οι υπερωρίες. Τέταρτον, η συμφωνία συμπεριλαμβάνει, επίσης, το δικαίωμα της εταιρίας να μεταφέρει εργάτες από το συγκεκριμένο εργοστάσιο σε όποιο άλλο θέλει, στα όρια της Γερμανίας. Πέμπτον, το νέο εργοστάσιο χτίστηκε στη Λειψία, όπου η ανεργία ξεπερνά το 22%. Για τις 5.500 θέσεις εργασίας έγιναν 150.000 αιτήσεις.
Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός και οι ...αξίες του, η «αγορά», η ανταγωνιστικότητα, η «απελευθέρωση» κλπ.
Εντυπωσιακή ήταν η κερδοφορία της μεγαλύτερης - και μιας από τις μεγαλύτερες στον κόσμο - γερμανικής τράπεζας «Ντόιτς Μπανκ» τον περασμένο χρόνο. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τη διοίκησή της, να ανακοινώσει την απόλυση 6.500 υπαλλήλων της. Βλέπετε, τόσο το συνεχές κυνήγι της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών, όσο και ο εντεινόμενος μονοπωλιακός ανταγωνισμός, δε χωρατεύουν και, κυρίως, δε λογαριάζουν στο παραμικρό τις ανάγκες των εργαζομένων, ούτε καν αυτή τη ζωή τους...