ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 20 Μάη 2005
Σελ. /48
Προκλητικός εμπαιγμός

Στα 25,56 και 572,30 ευρώ βρίσκονται σήμερα το κατώτερο μεροκάματο και ο κατώτερος μισθός αντίστοιχα, όπως διαμορφώθηκαν από την 1η Γενάρη 2005, με βάση τη διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) 2004 - 2005, που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Κι ενώ, ακόμη και ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας έχει πλέον καταλάβει, ότι είναι αδύνατο να ζήσει κάποιος με τα ποσά αυτά, η ίδια πλειοψηφία έρχεται να... διεκδικήσει «διορθωτικό ποσό»... ύψους 1,5%, ένα εξάμηνο πριν την εκπνοή της ΕΓΣΣΕ, για «την αποκατάσταση των απωλειών»(..!), όπως σημειώνει στην ανακοίνωσή της.

Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητά να διαμορφωθεί το κατώτερο μεροκάματο στα 25,93 ευρώ και ο κατώτερος μισθός στα 581,8. Μα δεν ντρέπονται; Δεν καταλαβαίνουν, ότι εμπαίζουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους και μόνον επειδή σκέφτηκαν, ότι θα τους ρίξουν «στάχτη στα μάτια» και θα κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, με 37 λεπτά τη μέρα. Δηλαδή, τι θα αγοράσουν και ποιες καθημερινές ανάγκες θα καλύψουν οι εργαζόμενοι με το... τεράστιο αυτό ποσό; Εάν, βέβαια, οι εργοδότες κάνουν τη χάρη στους «κοινωνικούς εταίρους» τους. Και σε αντίθετη περίπτωση, τι θα κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Θα καλέσει τους εργαζόμενους σε απεργία, για μια... αύξηση, που δε φτάνει ούτε για την αγορά μιας τσίχλας τη μέρα;

Ο μονόδρομος των εργαζομένων

Πάντως, μπορεί οι γελοίοι ελιγμοί της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να προκαλούν την αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αφού ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τόσο τι έλεγαν και τι έκαναν οι ταξικές δυνάμεις, όσο και το πλαίσιο αιτημάτων που προτείνουν. Αφού αναδείχνουν και πάλι τις πραγματικές προκλήσεις που στέκουν μπροστά στους εργαζόμενους και τα σωματεία τους.

Απόλυτα δικαιολογημένα και εύστοχα η σχετική ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σημείωνε, ανάμεσα σε άλλα: «Οταν πριν ένα χρόνο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνυπέγραφε με τον ΣΕΒ διετή δεσμά για τις αποδοχές των εργαζομένων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είχε ξεκάθαρα διαχωρίσει τη θέση του και είχε καταθέσει τις δικές του προτάσεις.

Τώρα, η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση κατώτερου μισθού 1.200 ευρώ, κατώτερης σύνταξης 960 ευρώ, απαίτηση για μονοετείς Συλλογικές Συμβάσεις, που θα ικανοποιούν τα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα της εργατικής τάξης στο επίπεδο που οι σύγχρονες ανάγκες επιβάλλουν. Ενα τέτοιο περιεχόμενο απαιτεί και τις αντίστοιχες μορφές πάλης για τη διεκδίκησή του.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να προβάλουν τη διεκδικητική πλατφόρμα του ΠΑΜΕ και να συγκρουστούν με τον ΣΕΒ, με την κυβέρνηση, με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό».

Αυτός είναι σήμερα ο μόνος δρόμος που συμφέρει τους εργαζόμενους.

Ο σύγχρονος Μεσαίωνας

Το νέο υπερσύγχρονο εργοστάσιο της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας BMW εγκαινιάστηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο από τον Γερμανό καγκελάριο, Γκ. Σρέντερ. Μια από τις καινοτομίες του είναι η δυνατότητά του να λειτουργεί από 60 έως 130 ώρες τη βδομάδα, ώστε η παραγωγή του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της ζήτησης. Κι αν αναρωτιέστε, τι θα γίνεται στην περίπτωση αυτή με τους εργαζόμενους και τις βάρδιές τους, σας πληροφορούμε τα εξής:

Πρώτον, η γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία έχει εξασφαλισμένη τη σύμφωνη γνώμη, για «ευλύγιστα» ωράρια, τόσο της γερμανικής κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών, όσο και της ηγεσίας του συνδικάτου IG Metal. Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούσε ότι θα φτιάξει το εργοστάσιο σε άλλη χώρα... Δεύτερον, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο προσλαμβάνονται ήδη για δουλιά 38 ωρών τη βδομάδα, ενώ στα άλλα εργοστάσια της εταιρίας στη Βαυαρία δουλεύουν 35 ώρες. Τρίτον, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αποδεχτούν το διευθυντικό δικαίωμα της παραπέρα επέκτασης της εργασιακής βδομάδας και, μάλιστα, χωρίς να πληρώνονται οι υπερωρίες. Τέταρτον, η συμφωνία συμπεριλαμβάνει, επίσης, το δικαίωμα της εταιρίας να μεταφέρει εργάτες από το συγκεκριμένο εργοστάσιο σε όποιο άλλο θέλει, στα όρια της Γερμανίας. Πέμπτον, το νέο εργοστάσιο χτίστηκε στη Λειψία, όπου η ανεργία ξεπερνά το 22%. Για τις 5.500 θέσεις εργασίας έγιναν 150.000 αιτήσεις.

Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός και οι ...αξίες του, η «αγορά», η ανταγωνιστικότητα, η «απελευθέρωση» κλπ.

Δε χωρατεύουν

Εντυπωσιακή ήταν η κερδοφορία της μεγαλύτερης - και μιας από τις μεγαλύτερες στον κόσμο - γερμανικής τράπεζας «Ντόιτς Μπανκ» τον περασμένο χρόνο. Το γεγονός αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τη διοίκησή της, να ανακοινώσει την απόλυση 6.500 υπαλλήλων της. Βλέπετε, τόσο το συνεχές κυνήγι της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών, όσο και ο εντεινόμενος μονοπωλιακός ανταγωνισμός, δε χωρατεύουν και, κυρίως, δε λογαριάζουν στο παραμικρό τις ανάγκες των εργαζομένων, ούτε καν αυτή τη ζωή τους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Αξιολόγηση»...

Ως ...σύγχρονη κοινωνική ανάγκη και απαραίτητο όρο για την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης προσπαθεί να εμφανίσει ούτε λίγο ούτε πολύ την προωθούμενη «αξιολόγηση» η κυβέρνηση. Σαφής της στόχος είναι να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο και στόχευσή της, για δημιουργία ενός μηχανισμού που θα βάλει ακόμα πιο αποφασιστικά τη γνώση στην υπηρεσία της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δηλαδή του καπιταλιστικού κέρδους. Η κατάθεση στη Βουλή, στις αρχές της βδομάδας, του νομοσχεδίου για την «αξιολόγηση» αποτελεί άλλη μια έκφραση της προθυμίας της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις επιταγές της ΕΕ που πλέον ζητά με γοργά βήματα να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, την οποία έχει αναγάγει σε βασικό μέσο για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας, για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, αναζητώντας την αποδοχή από το λαό αυτών των μέτρων, επιστρατεύει μια επιχειρηματολογία περί αναβάθμισης της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης, που στενάζει κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και της συνολικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Μια ματιά, ωστόσο, στα όσα σχεδιάζονται δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δε βγάζουν από τα αδιέξοδα την ανώτατη εκπαίδευση, αλλά τα εντείνουν, προωθώντας την ιδιωτικοποίηση, τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο των πανεπιστημίων από τις επιχειρήσεις, τη λειτουργία τελικά των ίδιων σαν επιχειρήσεις σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης. Το ίδιο, άλλωστε, το γεγονός ότι στην υπόθεση «αξιολόγηση» ...όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς θα βρει από κάτω εκπροσώπους των επιχειρήσεων, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες για το ποιον εξυπηρετεί το εγχείρημα.

Η διαδικασία της αξιολόγησης, όπως την εννοεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, συνδέεται πρώτα και κύρια με τις προωθούμενες αναδιαρθρώσεις στην οικονομία και την εργασία, αλλά και τα υπόλοιπα μέτρα που προωθούνται στην ανώτατη εκπαίδευση στο πλαίσιο της λεγόμενης διαδικασίας της Μπολόνια, η οποία μπαίνει σε νέα φάση μετά τη σύνοδο υπουργών Παιδείας που ολοκληρώνεται σήμερα στο Μπέργκεν. Ερχεται να φέρει τις πανεπιστημιακές σπουδές στα μέτρα των καταρτίσεων, με ημερομηνία λήξης που ζητά η «αγορά», την απαξίωση των πτυχίων, την κατηγοριοποίηση σπουδών και πτυχιούχων, τη μετατροπή των σπουδών σε αγαθό για τους λίγους.

Είναι ξεκάθαρο ότι τα όσα σχεδιάζονται και υλοποιούνται στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης δεν αφορούν μόνο τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στρέφονται συνολικά ενάντια σε ένα πανεπιστήμιο, που θα υπηρετεί τις ανάγκες της εξέλιξης της επιστήμης προς όφελος του λαού και εντάσσονται στο πλαίσιο της συνολικής επίθεσης που δέχονται τα λαϊκά δικαιώματα, τα οποία θυσιάζονται στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια σε αυτά πρέπει να αποτελεί υπόθεση όλου του λαού. Να διεκδικήσει δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, μέσα στην οποία ο ανταγωνισμός κατά το μοντέλο των επιχειρήσεων δε θα έχει θέση, που θα εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου μόρφωση και ανάπτυξη της επιστήμης με κριτήριο την ευημερία του λαού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ