Η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, η απελευθέρωση του ωραρίου, οι εξελίξεις στον ΟΤΕ, στις τράπεζες, στα λιμάνια, η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στο όνομα του ευρωμονόδρομου από την κυβερνητική πολιτική, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και τις διευκολύνσεις που προσφέρει ο ΣΥΝ, έχουν ως πρώτα θύματα τους νέους εργαζόμενους, την κύρια δεξαμενή της εργατικής τάξης, τη νέα βάρδιά της.

Αυτή την περίοδο το ΚΚΕ ξεδιπλώνει μια πλατιά πολιτική εξόρμηση στους εργαζόμενους, ανοίγοντας ουσιαστικό διάλογο για τις παραπάνω εξελίξεις, προβάλλοντας την πολιτική του πρόταση, τη διέξοδο, που μπορεί πραγματικά να απελευθερώσει την εργατική τάξη. Στο πλαίσιο αυτής της εξόρμησης, δουλεύουν και οι νέοι της ΚΝΕ, αξιοποιώντας τις δραστηριότητες του 31ου Φεστιβάλ, που έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του και στοχεύοντας στην ισχυροποίηση των δεσμών της Οργάνωσης με ακόμα περισσότερους νέους εργαζόμενους σε κάθε χώρο και κλάδο.

Ειδικά η Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ προγραμματίζει πάνω από 35 προφεστιβαλικές εκδηλώσεις (σε σύνολο 55 εκδηλώσεων που έχουν ήδη οριστεί) να τις αφιερώσει στην εργαζόμενη νεολαία και να τις πραγματοποιήσει σε χώρους δουλιάς, εργατογειτονιές και συνοικίες που συγκεντρώνουν αυξημένο όγκο νέων. Δεν πρόκειται για μια απλή καμπάνια με αφορμή τα πρόσφατα χτυπήματα σε εργασιακά, ασφαλιστικά και λαϊκά δικαιώματα, αλλά για μια δουλιά υποδομής, που υλοποιείται από κοινού από την Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ και την ΚΟΑ του ΚΚΕ, με στόχο να δυναμώσουν οι οργανώσεις της ΚΝΕ στους χώρους δουλιάς, να οικοδομηθούν νέες οργανώσεις, να θεμελιωθούν προϋποθέσεις για οργανωμένη έκφραση των αιτημάτων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων σε χώρους που υπερσυγκεντρώνονται νέοι και κυριαρχεί η σιωπή και η τρομοκρατία, να μετρηθούν γενικότερα, όλο και περισσότερες νεανικές συνειδήσεις κερδισμένες στην προοπτική της διεξόδου, της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ.

Οι εργασιακοί χώροι που συγκεντρώνονται νέοι εργαζόμενοι δεν είναι «εύκολοι». Στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής για παράδειγμα οι νέοι κομμουνιστές συσπειρώνουν δυνάμεις με επίπονη δουλιά μυρμηγκιού, με σταθερή προσήλωση στις αξίες της εργατικής τάξης, στην έννοια της αλληλεγγύης, της ενότητας και των κοινών συμφερόντων των εργαζομένων.

Η ποικιλία των συμβάσεων σε τέτοιους χώρους είναι μεγάλη: Υπάρχουν συμβάσεις δίμηνες και τρίμηνες έως και αορίστου χρόνου. Η τακτική της εργοδοσίας είναι να φουσκώνει τα μυαλά των νεοεισερχόμενων εργαζομένων, με υποσχέσεις για τίτλους (manager, προϊστάμενος κτλ.) και «προαγωγές» που θα πάρουν αν δουλέψουν σαν «πιστά σκυλιά» χωρίς να προβάλλουν διεκδικήσεις, αλλά υποτάσσοντας τη συνείδησή τους στο πώς η επιχείρηση θα αυξήσει τα κέρδη της. Συχνά, κρατάνε «δεμένους» τους νέους εργαζόμενους με υποσχέσεις για ατομικά ή ομαδικά «μπόνους» και τους οδηγούν στο αλληλοφάγωμα...

Οι περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι «τσιμπάνε» στην αρχή σε «φούμαρα» περί προαγωγών αλλά γρήγορα καταλαβαίνουν την πραγματικότητα, νιώθουν στο πετσί τους την εκμετάλλευση. Ομως, παρά τα προβλήματα, υπάρχει ο φόβος της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασης, η ανεργία καραδοκεί. Ακόμα, αν φύγεις από τη μια και βρεθείς σε άλλη παρεμφερή επιχείρηση, συνειδητοποιείς ακόμα πιο εύκολα ότι η κατάσταση είναι ίδια σε όλο τον κλάδο. Σωματεία χτίζονται με πολύ κόπο και κρατιούνται με ακόμα σκληρότερη δουλιά. Είναι όμως μεγάλη υπόθεση, σ' αυτές τις συνθήκες, η δουλιά των νέων κομμουνιστών, οι αξίες και η στάση ζωής με το κεφάλι ψηλά, η συσπείρωση δυνάμεων.

Ο τομέας του επισιτισμού και του εμπορίου είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου οι νέοι εργαζόμενοι θεωρούν την απασχόλησή τους εκεί προσωρινή, περιστασιακή και πολύ συχνά έτσι είναι. Ομως τα προβλήματα δεν είναι προσωρινά, έχουν διάρκεια και πλήττουν εξίσου όλους τους κλάδους. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος των νέων εργαζομένων στο εμπόριο που δουλεύουν με καθεστώς ημιαπασχόλησης, δεν το επιλέγει, αλλά οδηγείται σ' αυτές τις συνθήκες δουλιάς γιατί δε βρίσκει δουλιά στο αντικείμενό του, δε βρίσκει δουλιά με σταθερό ωράριο. Αυτά είναι στοιχεία που αξιοποιούν στη δουλιά τους οι νέοι κομμουνιστές, καλώντας τους εργαζόμενους και σ' αυτούς τους χώρους να πάρουν τη θέση τους στους αγώνες της τάξης τους.

Σοβαρές προσπάθειες γίνονται και στους νέους οικοδόμους. Εκεί το σωματείο έχει κύρος, σκύβει πάνω από τα προβλήματα των νέων, λειτουργούν τα παραρτήματα, οι νέοι έχουν πιο έντονο το ταξικό ένστικτο, ακούν τους νέους κομμουνιστές. Αλλά τα προβλήματα είναι κι εκεί μεγάλα, η ανεργία χτυπάει τον κλάδο και δεν αφήνει ανέγγιχτους και τους νέους.

Παράλληλα, η δουλιά των εργατικών οργανώσεων προσανατολίζεται και στα ζητήματα πολιτισμού και ελεύθερου χρόνου, σ' αυτά που ζουν οι νέοι εργαζόμενοι μετά τη δουλιά. Συναυλίες, θέατρο, βιβλιοπαρουσιάσεις είναι δραστηριότητες που χωρούν στις εκδηλώσεις των οργανώσεων εργαζομένων και η πρόσφατη εμπειρία της Οργάνωσης Αθήνας δείχνει ότι οι νέοι εργαζόμενοι διψούν για να απολαύσουν ποιοτικές πολιτιστικές δραστηριότητες και να βρουν βήμα να εκφραστούν και οι ίδιοι μέσω της τέχνης.

Το θέμα του ελεύθερου χρόνου δεν αφορά μόνο τους μαθητές που μοιράζονται ανάμεσα στο σχολείο, το φροντιστήριο, το σπίτι. Αφορά άμεσα και τους νέους εργαζόμενους, που το μοντέλο που τους πλασάρεται είναι να γυρίζουν στο σπίτι ξεθεωμένοι μετά τη δουλιά για να δουν έναν αγώνα η μια «χαζοταινία», να... «χαλαρώσουν».

Προσπάθειες που έχει υποστηρίξει κατά καιρούς η ΚΝΕ με πολιτιστικούς συλλόγους (παραδοσιακών χορών, σκακιστικούς συλλόγους, ερασιτεχνικής εικαστικής δημιουργίας κ.ά.) έδειξαν ότι μπορούν να έχουν ανταπόκριση.

Μέσα και από τέτοιες δραστηριότητες, οι οργανώσεις της ΚΝΕ ανοίγουν την επικοινωνία τους με τους νέους εργαζόμενους στο χώρο της γειτονιάς. Παράλληλα, προσανατολίζονται στη «χαρτογράφηση» κάθε περιοχής, τον εντοπισμό και την ιδιαίτερη δουλιά και των συνοικιακών οργανώσεων σε εργασιακούς χώρους που συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός νέων.

Στη δουλιά, στη γειτονιά, στους χώρους ψυχαγωγίας, το μήνυμα που στέλνει η Οργάνωση Αθήνας στους νέους εργαζόμενους, μέσα από την πολιτική εξόρμηση που ξεδιπλώνει στο πλαίσιο του 31ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» είναι: «Πάρε θέση στον αγώνα για την κατάκτηση των δικαιωμάτων σου, στον αγώνα για τη ζωή σου».