Η αποφασιστική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, οι αναδιαρθρώσεις στην Υγεία και στην Πρόνοια είναι μέρος των γενικότερων ανατροπών που επιχειρούνται στα κοινωνικά ασφαλιστικά συστήματα, στις εργασιακές σχέσεις και γενικότερα. Ιδιαίτερα στην Υγεία με τους νόμους της κυβέρνησης της ΝΔ για το «Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης» που προβλέπει την ίδρυση ανωνύμων εταιρειών στον τομέα Υγείας, αλλά και το νόμο για τη Δημόσια Υγεία που προβλέπει συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα στις ΜΕΘ, εντείνεται παραπέρα η ιδιωτικοποιηση-εμπορευματοποιήση. Ενώ ήδη έχει ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη κατεδάφιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης αφού εξαγγέλθηκε διάλογος απο μηδενική βάση.

Γενική κατεύθυνση των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων είναι η στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου, που στις σύγχρονες συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού απαιτούν συνολικότερα μέτρα ανοίγματος των αγορών της Υγείας και της Ασφάλισης και χτύπημα εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ώστε να πετύχουν περισσότερα κέρδη.

Αυτά τα συμφέροντα και αυτή τη στρατηγική υπηρετούν οι αποφάσεις και οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του ΠΟΕ, των κυβερνήσεων. Αυτά τα συμφέροντα υπηρετεί και εκφράζει η «στρατηγική της Λισαβόνας 2000».

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η επίθεση που έχει εξαπολυθεί είτε από τις σοσιαλδημοκρατικές, είτε από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, δεν έχει αποσπασματικό και προσωρινό χαρακτήρα. Αφορά στο σύνολο των δικαιωμάτων και έχει μόνιμα χαρακτηριστικά.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις επιβάλλουν τη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας, την πραγματική μείωση των μισθών, τη μείωση των δαπανών που συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.

Οι αναδιαρθρώσεις υλοποιούνται με μέτρα που αφορούν:

α) Στη μείωση των εργοδοτικών εισφορών στην Κοινωνική Ασφάλιση και της εργοδοτικής ευθύνης για την προστασία της υγείας των εργαζομένων, την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών ατυχημάτων. Στο δημόσιο τομέα, ακόμα και η λέξη «επαγγελματική ασθένεια» είναι ανύπαρκτη στη νομοθεσία. Οι υπηρεσίες και μονάδες Υγείας δε χαρακτηρίζονται ως ανθυγιεινοί χώροι.

β) Στη στήριξη μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό και το φορολογικό σύστημα των ασφαλιστικών εταιριών, του ιδιωτικού τομέα γενικότερα, με κίνητρα για να διευκολυνθεί η αύξηση των ασφαλιστικών συμβολαίων. Π.χ., αυξήθηκε μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2005 το ποσοστό μείωσης του φόρου των δαπανών ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, από 15% σε 20%. Αυξήθηκε το ανώτατο όριο εκπιπτουσών δαπανών ασφαλίστρων, για ατομικές ασφάλειες από 1.000 ευρώ σε 1.100 ευρώ και για τις ομαδικές από 1.000 ευρώ σε 1.500 ευρώ.

γ) Στη θεσμοθέτηση, μέσα από πρόσφατους νόμους για την Κοινωνική Ασφάλιση, της ανάπτυξης των ιδιωτικών επαγγελματικών ταμείων και των ομαδικών ασφαλίσεων, σε κεφαλαιοποιητική βάση.

Στην κατεύθυνση αυτή, ήδη λειτουργεί επαγγελματικό ταμείο με πρωτοβουλία συνδικάτων του δημοσίου(Εφορία). Τα μέτρα αυτά βρίσκονται σε πορεία υλοποίησης.

δ) Στην ανάπτυξη του ιδιωτικού κεφαλαίου στον τομέα της Υγείας. Τη δεκαετία του '90, αναπτύχθηκαν μεγάλες πολυκλαδικές μονοπωλιακές επιχειρήσεις, με διαπλοκές με το πολυεθνικό κεφάλαιο και με εξαγωγή κεφαλαίων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που συνοδεύεται με ανατροπή των εργατικών δικαιωμάτων στις χώρες αυτές και με τις ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών.

Ανάμεσα στις 50 επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης κερδών το 2004 βρίσκονται οι εταιρίες:

ΚΕΡΔΗ ΠΡΟ ΦΟΡΩΝ (σε χιλιάδες ευρώ)

LAVIPHARM ΑΕ (Φαρμακευτική εταιρία), 2003: 170,1, 2004: 10.175,3 Μεταβολή % 5.882,0

ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ ΕΑΕ, 2003: 5.601,0 2004: 14.308,0 Μεταβολή % 155,5

EUROMEDICA ΑΕ Ιατρικές Υπηρεσίες, 2003: 3.343,1, 2004: 6.694,1 Μεταβολή %: 100,2

ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΕ, 2003: 181,9, 2004: 305,3, Μεταβολή %: 67,8

Η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας χαρίζει τεράστια κέρδη στους διάφορους επιχειρηματίες.

ε) Στην ανάπτυξη της συμπληρωματικής ιδιωτικής ασφάλισης, μέσω κατάργησης δικαιωμάτων, λειτουργίας των δημόσιων ασφαλιστικών οργανισμών με ιδιωτικά κριτήρια. Π.χ., μείωση των επισκέψεων σε γιατρούς, κατάργηση αποζημίωσης για τοκετό, κλπ.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για πριμοδότηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

στ) Στην ανατροπή του χαρακτήρα των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας. Οι κρατικές δαπάνες μειώνονται αποφασιστικά. Οι λειτουργικές δαπάνες των δημόσιων νοσοκομείων χρηματοδοτούνται κυρίως από τα νοσήλια, από αμοιβές για ιατρικές επισκέψεις, εξετάσεις κλπ. που πληρώνουν οι ασφαλισμένοι και οι ανασφάλιστοι. Τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων προέρχονται, με βάση τον κοινωνικό προϋπολογισμό του 2004, σε ποσοστό 76,45% από τα νοσήλια, ενώ η κρατική χρηματοδότηση είναι μόλις το 4,26% των εσόδων.

Οι κρατικές δαπάνες Υγείας- Πρόνοιας αντιπροσωπεύουν μόλις το 2,7% του ΑΕΠ ή το 8,8% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Καθημερινά όλο και περισσότερες κοινωνικές παροχές μεταφέρονται για πληρωμές από το κράτος προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Επίσης, η κυβέρνηση επεκτείνει τις συμβάσεις ανάμεσα στα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία και στον ιδιωτικό τομέα για τη χρήση κλινών, σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ενηλίκων και νεογνών, κλπ. Το 51-70% των εσόδων των περισσότερων διαγνωστικών κέντρων προέρχονται από τα ασφαλιστικά ταμεία του δημόσιου τομέα.

Αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται στην Υγεία, τα τελευταία χρόνια, είναι να γίνονται ελλειμματικοί οι κλάδοι Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και να αυξάνονται τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα. Το έλλειμμα των τριών μεγαλύτερων ασφαλιστικών οργανισμών από το 2004 ήταν:

NAT: 23.551.147 ευρώ

ΟΓΑ: 1.006.678.300 ευρώ

ΙΚΑ: 474.004.034 ευρώ

Οι ιδιωτικές δαπάνες αγγίζουν το 47% επί του συνόλου των δαπανών για την Υγεία χωρίς να υπολογίζονται οι εισφορές των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία.

Ο κρατικός προϋπολογισμός καλύπτει μόλις το 7,65-17% των νοσηλίων των απόρων και ανασφάλιστων. Το υπόλοιπο ποσοστό καλύπτεται ουσιαστικά από την Κοινωνική Ασφάλιση.

Το δημόσιο σύστημα Υγείας μόνο κατ' επίφαση είναι δωρεάν, παρά τον απίστευτο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, και που τον καρπώνονται μια χούφτα πλουτοκράτες.

Ο δημόσιος τομέας Υγείας έχει αρχίσει να λειτουργεί στη βάση των λεγόμενων ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, με χαρακτηριστικά επιχείρησης που θα δρα «ανταγωνιστικά» προς τον ιδιωτικό τομέα.

Υλοποιούνται και παίρνονται μέτρα ώστε το δημόσιο σύστημα Υγείας με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να παίξει το ρόλο του μέσου άντλησης κερδών για το κεφάλαιο.

Και η προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική και η σημερινή φιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, με την περιφερειακή οργάνωση του συστήματος Υγείας-Πρόνοιας δημιουργούν επιχειρήσεις ή παραδίνουν σε ιδιώτες διάφορες υπηρεσίες, όπως η καθαριότητα, η φύλαξη, η τροφοδοσία, η διαχείριση των νοσοκομειακών αποβλήτων, κ.ά.

Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες εκσυγχρονίστηκαν ορισμένες κλινικές στα δημόσια νοσοκομεία και ετοιμάζονται μέσω συμβάσεων να εκχωρηθούν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, ώστε αφ' ενός μεν να εξασφαλίσουν μικρότερο κόστος για τη νοσηλεία των ασθενών πελατών τους, αφ' ετέρου να αυξήσει τα έσοδά του το λεγόμενο δημόσιο νοσοκομείο.

Η πολιτική κατεύθυνση που υλοποιείται είναι κατ' όνομα ένα δημόσιο νοσοκομείο, ανταγωνιστικό στο ιδιωτικό, με τα χαρακτηριστικά επιχείρησης. Ενα δημόσιο σύστημα Υγείας δύο ταχυτήτων, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά συνέπεια, οξύνει ακόμα περισσότερο τις ταξικές ανισότητες, βαθαίνει τον ταξικό χαρακτήρα της Υγείας.

Απάντηση στις ιδιωτικοποιήσεις και στη γιγάντωση των ιδιωτικών επιχειρήσεων Υγείας δεν είναι η εμπορευματοποίηση, ο επιχειρηματοποιημένος δημόσιος τομέας, αλλά ένα αποκλειστικά δημόσιο λαϊκό, δωρεάν σύστημα Υγείας, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Η συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η συμπληρωματικότητα του ιδιωτικού τομέα προς το δημόσιο τομέα, όπως προβάλλεται και από διάφορες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, ενισχύουν την αντιλαϊκή πολιτική, την κερδοφορία του κεφαλαίου και χειροτερεύουν την κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Το κεφάλαιο δε σταματά. Τα θέλει και τα απαιτεί όλα. Η επίθεσή του θα κλιμακωθεί. Ο λόγος ανήκει τώρα στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα. Να αντισταθούν και να διεκδικήσουν την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους, όλων των δικαιωμάτων τους.

Να προχωρήσουν σε κοινή δράση, σε συμμαχία, στο δρόμο της σύγκρουσης, χειραφέτησης από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική μέχρι την ανατροπή της, με κριτήριο τη δυνατότητα που παρέχει η τεράστια συσσώρευση πλούτου και η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης. Που απαιτεί απεγκλωβισμό από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συσπείρωση με την πολιτική του ΚΚΕ, την πολιτική του μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία που θα οργανώσει τη λαϊκή οικονομία και θα εξασφαλίζει όλα τους τα δικαιώματα.