- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 17/7/2005
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ο ρόλος των ιδιωτικών εταιριών «παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών» στον πόλεμο και την κατοχή
Η σύλληψη των δεκαέξι μισθοφόρων έγινε από Αμερικανούς πεζοναύτες, οι οποίοι νόμισαν ότι οι συλληφθέντες είχαν πυροβολήσει κατά ενός αμερικανικού φυλακίου στη Φαλούτζα. Αφού κρατήθηκαν για τρεις μέρες στη φυλακή, όπου υπέστησαν τη γνωστή «φιλοξενία», αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από τις διαμαρτυρίες των οικείων τους και της εταιρίας στην οποία εργάζονταν.
Ομως, η δημοσιοποίηση της υπόθεσης έφερε στην επικαιρότητα το θέμα των ιδιωτικών εταιριών (κυρίως αμερικανικές), οι οποίες αναλαμβάνουν στρατιωτικές αποστολές στο Ιράκ. Ο αριθμός τους, όπως και ο αριθμός των «υπαλλήλων» τους, είναι τόσο μεγάλος ώστε ορισμένοι να μιλούν για «ιδιωτικοποίηση του πολέμου και της κατοχής»...
Σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς αυτή τη στιγμή στο Ιράκ «εργάζονται» είκοσι πέντε χιλιάδες «μισθοφόροι», οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες από την εξουδετέρωση ναρκών, ως την ανάκριση αιχμαλώτων. Οι δουλιές αυτές γίνονται με συμβόλαια που υπογράφονται μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και εταιριών που αυτοδιαφημίζονται ως εταιρίες «παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών».
Μια απ' αυτές τις εταιρίες είναι και η μηχανολογική εταιρία «Zapata» (από το όνομα του ιδιοκτήτη της, Manuel Zapata), που είναι από τις πιο δραστήριες. Επιασε δουλιά, στο Ιράκ, στις 30 Σεπτέμβρη 2003 ως μια από τις πέντε εταιρίες οι οποίες ανέλαβαν, στο πλαίσιο μιας σύμβασης 200 εκατομμυρίων δολαρίων, να καταστρέψουν ή να αποθηκεύσουν τα πυρομαχικά του ιρακινού στρατού που έπεσαν στα χέρια των αμερικανικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της εισβολής.
Από τα στοιχεία της έρευνας που έγινε για το ρόλο της εταιρίας «Zapata» στο Ιράκ προέκυψε, μεταξύ των άλλων, ότι η ετήσια αμοιβή του επικεφαλής της εταιρίας φθάνει τις 350.000 δολάρια, ενώ των υπολοίπων 275.000 δολάρια. Επικερδέστατη, αν και επικίνδυνη, η ενασχόληση με το «φιλανθρωπικό» έργο της «ανοικοδόμησης» του Ιράκ...
Αλλες επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην καταστροφή και την αποθήκευση «εχθρικών» πυρομαχικών είναι η «EOD Technology Inc.», η «Tetra Tecnology Inc.» και η περιβαλλοντική (!) «Environmental Inc.». Καθεμιά από αυτές είχε υπογράψει το 2003 συμβόλαιο ύψους 65 εκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο ανανεώθηκε το 2004 με 66,9 εκατομμύρια δολάρια.
Ομως, η «Zapata» συνεχίζει να έχει μια προνομιακή σχέση με το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ, όπως ομολόγησε η εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού Kim Gillespie, αφού στρατολογεί τους υπαλλήλους της από τους απόστρατους του Σώματος Μηχανικού του αμερικανικού στρατού.
Οι Ευρωπαίοι εργοδότες ξέρουν ότι απευθύνονται σε ευήκοα ώτα (των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης) όταν ζητούν η Ευρώπη να γίνει ...Κίνα.
Σε συνάντηση που είχαν την περασμένη βδομάδα στην πόλη Εξ αν Προβάνς, στη Γαλλία, υποστήριξαν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να καταργήσει την «αυστηρή εργασιακή νομοθεσία» της και να προωθήσει την καινοτομία, αν δε θέλει να χάσει θέσεις εργασίας που μεταναστεύουν για την Κίνα. «Οι διαφορές μεταξύ Κίνας και Ευρώπης είναι η ευελιξία. Τα εθνικά εμπόδια στην Ευρώπη είναι πραγματικός μπελάς», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τζέιμς Νίκολ, διευθύνων σύμβουλος της εδρεύουσας στη Βρετανία μηχανολογικής εταιρίας «Tomkins» και πρόσθεσε με αρκετή δόση κυνισμού: «Στην Κίνα, κανείς δε συζητεί για 35ωρο, το μόνο που θέλουν είναι να δουλεύουν. Να δουλεύουν και να βγάζουν χρήματα»!
Οι εργοδότες, ενθαρρημένοι από τις αποφάσεις των «είκοσι πέντε» στην πρόσφατη Σύνοδο των Βρυξελλών και λαμβάνοντας υπόψη τη «Στρατηγική της Λισαβόνας» για την «ανταγωνιστικότητα», δε σταματούν να προβάλουν τις πιο ακραίες απαιτήσεις. Πάντα με στόχο τη μείωση του «κόστους εργασίας», δηλαδή την αύξηση των κλοπιμαίων από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Αποδεικνύουν, επίσης, ότι το μοναδικό περιεχόμενο της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» είναι η αύξηση των περιθωρίων του καπιταλιστικού κέρδους εις βάρος των εργαζομένων, των μισθών και της ίδιας της ζωής τους. Αφού κατά την άποψη του κ. Νίκολ, όπως και των άλλων συναδέλφων του, οι εργαζόμενοι θα πρέπει «να θέλουν μόνο να δουλεύουν».
Ποιος είπε ότι το σύνθημα «Οχι στον εργασιακό Μεσαίωνα» είναι υπερβολικό;
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ - ΚΙΝΑ. Η μεγαλύτερη πετρελαϊκή συμφωνία υπογράφηκε την περασμένη εβδομάδα από την κινέζικη εταιρία «Sinopec» και του πετρελαϊκούς κολοσσούς «Exxon» και «Aramco». Με τη συμφωνία, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων, θα επεκταθεί το διυλιστήριο της «Sinopec» στη Νότια Κίνα. Το έργο αναμένεται να τριπλασιάσει την παραγωγική ικανότητα του διυλιστηρίου στους 12 εκατ. τόνους ετησίως. Ταυτοχρόνως, η αμερικανική «Exxon» (η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρία του κόσμου) και η σαουδαραβική «Aramco» δημιουργούν ισχυρό προγεφύρωμα στην τεράστια κινέζικη αγορά.
Ο ΚΟΛΙΝ ΠΑΟΥΕΛ, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αναλαμβάνει τη θέση του αντιπροέδρου σε μεγάλη επενδυτική εταιρία της «Silicon Valley», των ισχυρότερων εταιριών πληροφορικής των ΗΠΑ. Ετσι ανταμείβουν οι κεφαλαιοκράτες του συνεπείς και αποδοτικούς υπαλλήλους τους. Προφανώς, ο κ. Πάουελ θα έχει κάτι καλύτερο να προτείνει στους πελάτες του για τις επενδύσεις τους στο εξωτερικό, όπου ο ίδιος διατηρεί άριστες επαφές. Ετσι, μειώθηκαν και οι άνεργοι στις ΗΠΑ κατά έναν...
ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ - ΙΑΠΩΝΙΑ. Ο αριθμός των ιαπωνικών επιχειρήσεων που υποχρεώθηκαν σε πτώχευση αυξήθηκε τον Ιούνη κατά 11,9%, σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2004. Συγκεκριμένα, τον περασμένο μήνα έβαλαν λουκέτο 1.207 επιχειρήσεις, ενώ το Μάη ήταν μόνο 794. Παράλληλα, το σύνολο του χρέους των εταιριών που πτώχευσαν αυξήθηκε τον ίδιο μήνα κατά 37,7% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο του 2004, ανερχόμενο στα 502,72 δισεκατομμύρια γιεν (4,49 δισ. δολάρια).
