Φαίνεται λοιπόν ότι 10 χρόνια μετά από τη δολοφονία του, το «φάντασμα» Τσαουσέσκου κυβερνά τη Ρουμανία, όχι ο νεοκαπιταλισμός της νέας τάξης πραγμάτων που εγκαθιδρύθηκε σ' αυτές τις χώρες μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λένε ότι η Ρουμανία, ενώ έχει όλα τα «φόντα» (τα καπιταλιστικά) να ευημερήσει, δεν της το επιτρέπει το «αμαρτωλό» παρελθόν της.

Αν το θέμα αφορούσε την υπεράσπιση ενός προσώπου (Τσαουσέσκου) τότε ίσως να μην ήταν άξιο απάντησης το εν λόγω ρεπορτάζ. Ομως είναι φανερό ότι στόχος τέτοιων δημοσιευμάτων είναι ο σοσιαλισμός που αναπτύχθηκε σ' αυτές τις χώρες και οι κατακτήσεις του, οι οποίες θα πρέπει να σβηστούν από τη συνείδηση των εργαζομένων γι' αυτό και το θέμα γίνεται αυτόματα μέγιστα πολιτικό και χρήζει ανάλογης απάντησης στη βάση πραγματικών δεδομένων.

Σήμερα στη χώρα της «ελευθερίας», τις ΗΠΑ, ζούνε πάνω από 50 εκατομ. στην εξαθλίωση και απ' αυτά, φυσικά, πολλά εκατομμύρια είναι παιδιά.

Σήμερα σ' αυτή τη χώρα, παιδιά (ων ουκ έστιν αριθμός) ρίχνονται στα ναρκωτικά, στην πορνεία, ενώ πολλά άλλα πέφτουν θύματα αδίστακτων κυκλωμάτων για εμπορία οργάνων ανθρωπίνου σώματος.

Στην Αμερική των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών» του 2000 είδαμε μικρούς «σερίφηδες» να σκοτώνουν συμμαθητές τους, επειδή ακριβώς τους καταδίωκε το σύνδρομο «αξιών», που μόνο ένα τόσο βαθιά άρρωστο σύστημα μπορεί να παράγει.

Τα διαμελισμένα σώματα, τα άψυχα κορμιά των μικρών Σέρβων και τα εμβρόντητα μάτια όλων των άλλων παιδιών της γειτονικής χώρας για όσα τους συνέβαιναν είναι το τελευταίο δείγμα ανθρώπινης ευαισθησίας και ανθρώπινης πολιτικής του καπιταλιστικού κόσμου για τη... σωτηρία τους.

Τι μέλλον υπόσχεται η αμερικανική πολιτική και γενικότερα η πολιτική των καπιταλιστών (ΝΑΤΟ, ΚΑΠ) στα παιδιά όλου του κόσμου, όταν οι τελευταίες δηλώσεις του πλανητάρχη, ερμηνευμένες σωστά, σημαίνουν νέες πολεμικές επεμβάσεις σε κάθε χώρα που θα αντισταθεί και θα «θίξει» ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ; Δώρα ζωής ο πόλεμος και η μόλυνση του περιβάλλοντος με ραδιενεργά στοιχεία, που θα συνοδεύουν και θα απειλούν συνεχώς τη ζωή τους;

Κάθε μέρα, σύμφωνα με στοιχεία των εκθέσεων του ΟΗΕ, πεθαίνουν στον κόσμο χιλιάδες παιδιά από έλλειψη στοιχειώδους διατροφής ή υγιεινής περίθαλψης. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία στοίχισε εκατοντάδες τρισεκατομμύρια. Ποσό το οποίο αν το διέθεταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ίσως σήμερα να μη μιλούσαμε γι' αυτά.

Σε σχέση με την εγκυρότητα τέτοιων εικόνων να θυμίσουμε ότι στον πόλεμο του Κόλπου είδαμε το μαυρισμένο από πίσσα Κορμοράνο (θαλάσσιο πουλί), να μην μπορεί να κινηθεί και αυτό το γεγονός να χρεώνεται στον Σαντάμ Χουσεΐν «που με τις πράξεις του μόλυνε τη φύση και κινδυνέψαμε όλοι».

Εκ των υστέρων μάθαμε ότι το εν λόγω πουλί βρισκόταν στις ακτές του Καναδά και η πίσσα που έφερε πάνω του ήταν πίσσα από διαρροή ενός τάνκερ.

Να θυμηθούμε επίσης ότι στα γεγονότα του '89 στη Ρουμανία και συγκεκριμένα στην Τιμισοάρα, πόλη της Ρουμανίας, είδαμε τηλεοπτικές ανταποκρίσεις οι οποίες μας διαβεβαίωναν ότι η Ασφάλεια και ο στρατός του Τσαουσέσκου σκότωσαν περί τους 80 χιλιάδες αθώους πολίτες, γιατί διεκδικούσαν το δικαίωμά τους στην ελευθερία.

Αλλά και πάλι εκ των υστέρων πληροφορηθήκαμε ότι είχαν συλήσει τάφους παρακείμενου νεκροταφείου, ξεθάβοντας τα πτώματα τα οποία τα παρουσιάζουν ως έργο αιμοσταγών δολοφόνων, όπως ακριβώς έκαναν στη χώρα μας (θα θυμούνται οι παλιότεροι) με το βγάλσιμο ματιών νεκρών ανθρώπων στα νοσοκομεία και τα οποία παρουσίαζαν στη συνέχεια στην κοινή θέα ως έργο «κομμουνιστοσυμμοριτών».

Ποια είναι η αλήθεια για την κοινωνική πρόνοια των παιδιών και των εργαζομένων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες;

Για δεκαετίες η πολεμική των αντιπάλων εστιαζόταν στο γεγονός ότι αυτές οι χώρες είχαν μεν εξασφαλισμένη την υγεία του λαού τους και ιδιαίτερα των παιδιών, τη μόρφωσή τους, το δικαίωμα στη δουλιά, αλλά δεν είχαν «ελευθερία» και... ωραία αυτοκίνητα. Τελικά τι ισχύει, το εν λόγω ρεπορτάζ ή όλη η κριτική - πολεμική τους όλες αυτές τις δεκαετίες;

Σήμερα τα παιδιά της Κούβας, παρά το εμπάργκο 40 χρόνων από τους Αμερικανούς, βρίσκονται σε πολύ πιο ασφαλές και ανθρώπινο σύστημα απ' όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου οι θάνατοι μικρών παιδιών είναι καθημερινό φαινόμενο όπως και η πορνεία.

Η Κούβα έχει κατακτήσει τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας σε ποσοστά που μόνο μεγάλες ανεπτυγμένες χώρες κατόρθωσαν. Κι αυτό έγινε χάρη στο σοσιαλιστικό - ανθρώπινο σύστημά της.

Σταχυολογούμε: Από το 1990 ως το 1997, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αυτών των χωρών έπεσε περίπου στο μισό. Η «μαύρη» οικονομία καλύπτει το 25% του εισοδήματος στη Ρωσία και το 40% στην Αρμενία. Οι άνθρωποι που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ήταν 14 εκατομμύρια το 1989 και... 120 εκατομμύρια στο τέλος του 1994...

... Από τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, μέχρι το 1996 «εξαφανίστηκαν» από τις στατιστικές 9,7 εκατομμύρια άτομα νεαρής ηλικίας, που βρήκαν πρόωρο θάνατο εξαιτίας της πείνας, της απελπισίας και της κατάρρευσης του συστήματος υγείας - ένας απίστευτος φόρος αίματος που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο σε συνθήκες παγκόσμιου πολέμου... (υπογράμμιση δική μου).

Ποιος λοιπόν έχει κηρύξει τον «πόλεμο» στα παιδιά, ο σοσιαλισμός ο οποίος είχε μόνο μια προνομιούχα «τάξη» την «τάξη» των παιδιών ή ο καπιταλισμός που αντί να αμβλύνει «εξαφανίζει», από τις στατιστικές, κοντά στα δέκα εκατομμύρια παιδιών μόνο στη Ρωσία σε λίγα χρόνια;

Σύμφωνα με τον τίτλο του ίδιου δημοσιεύματος αυτό που έγινε ήταν τελικά η κατάρρευση του... υπαρκτού καπιταλισμού, με διαστάσεις κοινωνικού ολοκαυτώματος.

Φαίνεται όμως ότι μπήκαμε για καλά σε προεκλογική περίοδο και τα κατά παραγγελία ρεπορτάζ θα πυκνώνουν όσο πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Κάποιοι έχουν κάθε λόγο να παρουσιάζουν αποτυχημένο το σοσιαλισμό, εμείς κάθε λόγο να τον υπερασπιζόμαστε.

- Ποια είναι η εμπειρία από την εξάμηνη «πιλοτική» εφαρμογή του ...35ωρου στις τράπεζες;

- Η κατάσταση είναι οδυνηρή για τους εργαζόμενους σε εκείνα τα καταστήματα των τραπεζών, όπου εδώ και 6 μήνες εφαρμόζεται «πιλοτικά» το ψευδεπίγραφο 35ωρο (με τρεις βάρδιες). Στα καταστήματα αυτά, έχουν εξαναγκάσει τους εργαζόμενους και κυρίως τους νέους, με απειλές και τρομοκρατία, να δουλεύουν 45 - 50 ώρες την εβδομάδα, χωρίς να τους πληρώνουν τις υπερωρίες. Το πρόβλημα δε σταματά εκεί. Σε όλες σχεδόν τις τράπεζες, υπάρχει καταστρατήγηση του ωραρίου εργασίας και παραβίαση του ωραρίου συναλλαγών και όλα αυτά στο όνομα δήθεν την εξυπηρέτησης των πελατών. Στην ουσία όμως, όλα γίνονται στο όνομα της αύξησης των κερδών των τραπεζιτών. Εχουν εξαναγκάσει, μέχρι σήμερα, τους εργαζόμενους να δουλεύουν πολλές ώρες παραπάνω από το κανονικό ωράριο και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πληρώνουν τις υπερωρίες. Οι έλεγχοι των Επιθεωρήσεων Εργασίας για την εφαρμογή του ωραρίου, που έγιναν μετά από πολλές καταγγελίες τραπεζοϋπαλλήλων, ήταν αποσπασματικοί και δεν είχαν συνέχεια. Απόδειξη ότι καμία Τράπεζα δε συμμορφώθηκε. Οι περισσότερες, συνεχίζουν να καταστρατηγούν ανενόχλητες το ωράριο.

- Ποια είναι η θέση της ΕΣΑΚ Τραπεζών πάνω σ' αυτό το θέμα και ποια των άλλων παρατάξεων της ΟΤΟΕ;

- Η ΕΣΑΚ έχει θέσει σαν βασικό αίτημα, εδώ και πολύ καιρό, τη μείωση του χρόνου εργασίας, με νομοθετική κατοχύρωση και με παράλληλη αύξηση των αποδοχών. Εχουμε προτείνει ωράριο εργασίας 8 π.μ. - 3 μ.μ. από Δευτέρα έως Παρασκευή. Η πρότασή μας είναι απόλυτα ρεαλιστική και βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Αντίθετα, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, με την κατάπτυστη σύμβαση που υπέγραψε για το 35ωρο - «μαϊμού», έκανε το πρώτο βήμα για την ανατροπή του μόνιμου και σταθερού ωραρίου εργασίας που είναι πάγια επιδίωξη των τραπεζιτών. Εδειξε, επίσης, τη διάθεσή της να πει «ναι» στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της εργοδοσίας για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση»), μπροστά στη συνολική επίθεση που δέχονται οι τραπεζοϋπάλληλοι, το μόνο που προτείνει είναι ρυθμίσεις μέσα σε κλίμα «αμοιβαίας κατανόησης» με τους τραπεζίτες.

- Πώς - κατά τη γνώμη σας - μπορούν οι τραπεζοϋπάλληλοι να αντιμετωπίσουν τη σημερινή κατάσταση με την καταστρατήγηση του ωραρίου;

- Η ΕΣΑΚ Τραπεζών έχει προειδοποιήσει εδώ και πολύ καιρό ότι, αν οι εργαζόμενοι δεν πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους, θα έρθουν ακόμα χειρότερες μέρες. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους, που θέλουν να αντιδράσουν, που αντιλαμβάνονται την ανάγκη αντίστασης και δράσης. Τους καλούμε να πρωτοστατήσουν και να συγκροτήσουν ομάδες και επιτροπές πρωτοβουλίας ενάντια στην ανατροπή του ωραρίου. Η ανατροπή του μόνιμου και σταθερού ωραρίου είναι μέσα στα πλαίσια της προσαρμογής, όχι μόνο των τραπεζών, αλλά και άλλων κλάδων της οικονομίας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Το ζήτημα της ανατροπής του χρόνου εργασίας είναι πολιτικό θέμα και άμεση συνέπεια της πορείας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δε φτάνει να αντιδράσουμε μόνο συνδικαλιστικά. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι, στις επερχόμενες εκλογές, να καταψηφίσουν τα κόμματα που υπηρετούν την πολιτική της ΟΝΕ και του κεφαλαίου.