Ολοκληρώνουμε σήμερα τη δημοσίευση υλικών από την πολύ ενδιαφέρουσα Ημερίδα που διοργάνωσε την Τετάρτη 12 του Γενάρη, η ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Η τρομοκρατία και οι πολιτικές διαστάσεις του προβλήματος». Στο σημερινό μας φύλλο παραθέτουμε τη γραπτή παρέμβαση του ηθοποιού Κώστα Καζάκου, καθώς και την ομιλία με την οποία ο κεντρικός εισηγητής Κώστας Βουλγαρόπουλος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, έκλεισε τις εργασίες της Ημερίδας.

«Θεωρώ τον όρο αυτό παραπλανητικό και γι' αυτό έβαλα τα εισαγωγικά. Οταν κάποιος βαφτίζει μια δράση ως "τρομοκρατία", έχει το λόγο του. Και κάπου αποσκοπεί. Και μεις οι πολίτες, που είμαστε οι αποδέκτες και της δράσης και της ορολογίας, πρέπει να απαντήσουμε σ' ένα βασικό ερώτημα, πριν αποφασίσουμε αν θα υιοθετήσουμε τον όρο. "Ποιος τρομοκρατεί, ποιον"! Αν βρούμε την προέλευση, την πηγή αυτής της δραστηριότητας, θα βρούμε αμέσως και τον τρομοκρατούμενο. Και τότε θα λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και θα κατανοούμε το γιατί συμβαίνουν.

Η προέλευση μιας τέτοιας δραστηριότητας μέσα στην κοινωνία, μπορεί να είναι:

α) Το ίδιο το κράτος, κεντρικά.

Σ' αυτή την περίπτωση έχουμε ένα κράτος, που τρομοκρατεί τους πολίτες του για να επιβιώσει. Τρομοκρατούμενο είναι το σύνολο των πολιτών, για να καθυστερήσουν ή και να μην αναπτυχθούν καθόλου οι δυνάμεις της ανατροπής. Η ξένη κατοχή και οι δικτάτορες είναι τα κλασικά παραδείγματα. Αυτή η δράση όμως δε βαφτίζεται ποτέ ως "τρομοκρατία".

β) Ομάδες, ελεγχόμενες από μηχανισμούς και υπηρεσίες του κράτους και που η δράση τους μπορεί να μην είναι σε γνώση της κεντρικής εξουσίας.

Σ' αυτή την περίπτωση, έχουμε λειτουργία του γνωστού παρακράτους. Η πλειοψηφία που κυβερνάει και που συνήθως είναι μειοψηφία, τρομοκρατεί τους αντιπάλους της, με σκοπό τη μακροβιότητα του καθεστώτος και τη διατήρηση των προνομίων της. Κι αυτές οι ομάδες δε βαφτίζονται ποτέ ως "τρομοκρατία", αλλά θα πάρουν τα παραπλανητικά ονόματα "αγανακτισμένοι πολίτες" ή "αντιδιαδήλωση" ή "σιωπηρή πλειοψηφία" κλπ., κλπ.

γ) Ομάδες ελεγχόμενες από οργανωμένα συμφέροντα, συνήθως οικονομικά, που ελέγχουν ζωτικούς τομείς της κρατικής εξουσίας και επηρεάζουν είτε φανερά είτε από το παρασκήνιο την πολιτική ζωή του τόπου.

Εδώ, το τοπίο γίνεται πολύ σκοτεινό και δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τις πηγές και τους στόχους. Φυσικά, όταν τα γεγονότα συσσωρευτούν, όλα ξεκαθαρίζονται. Αυτές τις ομάδες θα τις βρείτε σε εργοστασιακούς χώρους, να παίρνουν τη μορφή απεργοσπαστικών μηχανισμών, αλλά μπορούν να γίνουν και μοχλοί αποσταθεροποίησης, καταστρέφοντας περιουσίες και δολοφονώντας επιλεγμένα πρόσωπα. Ο σκοπός γίνεται φανερός από τα μέτρα που "υποχρεώνεται" να πάρει η κυβέρνηση, περιορίζοντας τα δικαιώματα των πολιτών, με τους μηχανισμούς καταστολής, ακόμα και με νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις. Το αποτέλεσμα της δράσης αυτών των ομάδων είναι πάντα υπέρ των οργανωμένων κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων. Αυτή τη δράση, το κράτος και οι δυνάμεις του παρασκηνίου, τη βαφτίζουν "τρομοκρατική", γιατί τους χρησιμεύει ως άλλοθι, για τον περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών.

δ) Τα ξένα κέντρα

Δραστηριοποιούνται έντονα, σε συνθήκες εσωτερικών συγκρούσεων, επικείμενων αλλαγών, καθεστωτικής αστάθειας και εμφυλίου πολέμου. Δηλαδή ή τάσσονται στην υπηρεσία της ευνοούμενης κυβέρνησης και τη στηρίζουν ακόμα και στρατιωτικά ή αποσταθεροποιούν την κατάσταση, με σκοπό να την αντικαταστήσουν με άλλη σκληρότερη ή να διατηρήσουν την ίδια με σκληρότερο πρόσωπο. Σ' αυτές τις τελευταίες περιπτώσεις, η κυρίαρχη κυβέρνηση βαφτίζει αυτή τη δράση ως "τρομοκρατία" και μ' αυτό το άλλοθι προβαίνει στις παραχωρήσεις που απαιτούν οι ξένες δυνάμεις και τα οικονομικά συμφέροντα που τις ακολουθούν».

«Το περιεχόμενο και η φύση της τρομοκρατίας δίδεται από κείνον που τη βαφτίζει. Από το νουνό. Και θα παρατηρήσετε ότι ο όρος "τρομοκρατία" χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά από το κράτος, από τις υπηρεσίες του ή από τα οργανωμένα ντόπια και ξένα συμφέροντα. Ποτέ δε θα δείτε να ταυτίζεται η αντίληψη του κράτους με την αντίληψη των πολιτών. Η πείρα του Λαού μας είναι μεγάλη και πολύ πικρή. Ο λαός μας έχει υποστεί την κρατική τρομοκρατία σ' όλες της τις μορφές. Εχει υποστεί τις ξένες επεμβάσεις σ' όλες του τις μορφές. Εχει υποστεί το παρακράτος, σ' όλο του το "μεγαλείο".

Ο λαός μας τρομοκρατήθηκε βάναυσα από την Γκρέτσια Πολιτσάι Χι και από τους Γερμανοτσολιάδες της Κατοχής, τρομοκρατήθηκε και σφαγιάστηκε από την ωμή επέμβαση των Εγγλέζων του Σκόμπυ, τρομοκρατήθηκε από την Αστυνομία και τη Χωροφυλακή, από τα ΤΕΑ και τα ΜΕΑ, από το Παλάτι και τους εκλεκτούς του, από τις "καρφίτσες" και τους χασισοπότες με τα τρίκυκλα, από τα στημένα στρατοδικεία και τους εισαγγελείς της δεκάρας, τρομοκρατήθηκε, τέλος, από τις ξένες πρεσβείες, με τους διάφορους Πιουριφόι και τους σταθμάρχες της CIA.

Στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, η δράση των εκτός νόμου κομμουνιστών, αλλά και η δράση ομάδων πολιτών, ακόμα και μεμονωμένων ατόμων - Δημοκρατική Αμυνα, ο Σάκης ο Καράγιωργας, ο Τάσσος ο Μήνης, ο Αλέκος ο Παναγούλης κλπ., κλπ. - βαφτίστηκαν αμέσως ως "τρομοκράτες" και "βομβιστές" και βασανίστηκαν αγρίως. Ποιος πολίτης, εκείνες τις μέρες, επανέλαβε αυτόν τον ταπεινωτικό χαρακτηρισμό; Αυτά τα "παιδιά" εμείς τα ανεβάσαμε στον ουρανό της συνείδησής μας! Είδαμε στο πρόσωπό τους τη συνέχεια της ζωής, την παράδοση του πατριωτισμού και της Αυτοθυσίας!

Οι δεκαετίες που ακολούθησαν τη λεγόμενη Μεταπολίτευση του 1974 είναι ένα ακόμα ζωντανό παράδειγμα, για το πόσο αποπροσανατολιστικός είναι αυτός ο όρος.

Αφού χάθηκε για άλλη μια φορά η "ευκαιρία", αφού δεν έλαμψε ούτε τότε ο αληθινός ήλιος της Δικαιοσύνης, ώστε να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση, όπως λέει ο ποιητής, η εποχή θόλωσε, υποκατάστατα μπήκανε στη θέση της Αλήθειας, ιδέες λεηλατήθηκαν ανηλεώς, σημαίες και λάβαρα χαλκεύτηκαν εν μια νυκτί, ονόματα και καπέλα αλλάξανε κυρίους ταχυδακτυλουργικά, οι άνθρωποι χάσανε το πρόσωπό τους, γίνανε κονκάρδες περιφερόμενες και δεν καταλάβαινες "ποιος είναι, ποιος" και "τι είναι, τίνος".

Σ' αυτή τη σύγχυση μέσα εμφανίστηκε και το καινούριο φρούτο, το εξ Ευρώπης. "Τρομοκρατία" με σύγχρονο πρόσωπο, με μυστικοπάθεια και σιγουριά πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, που ακούμπαγε στα διάσημα γερμανικά και ιταλικά πρότυπα, που είχανε ήδη μπει στην περιοχή του θρύλου. Μπάαντερ - Μάινχοφ, "Ερυθρές Ταξιαρχίες" και τέτοια. Και η ντόπια εκδοχή ακολούθησε τα ίδια χνάρια. Φλογερές προκηρύξεις, λάβρος πατριωτισμός, ασίγαστο ταξικό μίσος, σπαθάτη γλώσσα και κυρίως τέλεια μυστικότητα και αποτελεσματικότητα. Και φυσικά επιλογές στόχων. Να, οι βασανιστές του Σπουδαστικού, να, οι σταθμάρχες της CIA, να, οι λοχίες κι οι επιλοχίες των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών του μεγάλου εχθρού, των Αμερικανών, να, και κάτι κεφαλαιούχοι περιοχής, που κανείς δεν τους ήξερε, ο κοσμάκης τα 'χασε, έχασκε με το στόμα ανοιχτό, τι να συμβαίνει άραγε! Λες να βρέθηκαν, επιτέλους, οι εκδικητές των ονείρων μας! Το μυαλό του πήγε στον Ζορό και στον Ρομπέν των Δασών».

«Στο τέλος της δεκαετίας του '70 και στην επόμενη δεκαετία του '80, η λαϊκή φαντασία άρχισε να οργιάζει. Δεν πάνε να λένε οι τηλεοράσεις και οι πολιτικοί! Ποια τρομοκρατία! Τρομοκρατήθηκε κανένας; Φοβήθηκε κανένας πολίτης ότι θα μπορούσε να γίνει αυτός ο ίδιος στόχος τρομοκρατικής ενέργειας; Αρχισε μάλιστα, θυμάμαι, να κυκλοφορεί έντονα η ιδέα ότι "να δεις που αυτοί ετοιμάζουν την πολιτική τους πλατφόρμα και να δεις ότι κάποια στιγμή θα βγούνε στη φόρα και θα διεκδικήσουν την ψήφο μας και γω σας το λέω και να μου το θυμάστε... Θα πάρουν τόσες πολλές, που θα τρίβετε τα μάτια σας"!

Υστερα ξεφούσκωσαν οι Μπριγκάτες Ρόζες, η δολοφονία του Μόρο ξεπέρασε τα όρια, τρόμαξαν οι "συνεργάτες", έσπασε το σπυρί και πια, όποια πέτρα σήκωνες, έβρισκες από κάτω, τα πλοκάμια της αμερικάνικης CIA.

Κι εδώ, σε μας, τι διαφορετικό μπορεί να συμβαίνει;

Οι ίδιοι σχεδιαστές της Αμερικάνικης Μόδας, δε μας ντύνουνε και μας;

Κι έπειτα ο όρος "τρομοκρατία" δεν είναι, και σ' αυτήν την περίπτωση, κάλπικος και παραπλανητικός; Δε βαφτίστηκε "τρομοκρατία" απ' αυτούς ακριβώς οι οποίοι εξυπηρετούνται από την τρομοκρατία;

Μπορεί να μην ξέρουμε ποιος είναι αυτός που τους χρηματοδοτεί, ποιος ακριβώς στρατολογεί αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι όμως δύσκολο να εντοπίσουμε την προέλευση και να κατανοήσουμε το στόχο της δράσης αυτής και ποια συμφέροντα, τελικά, εξυπηρετεί.

Από τους πολίτες δεν προκαλείται, ποτέ, τρομοκρατία.

Οταν μια δράση, βαφτίζεται "τρομοκρατία", τότε οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι κάτι πολύ κακό μαγειρεύεται σε βάρος τους.

Οι ίδιοι οι πολίτες δεν μπορούν να τρομοκρατήσουν κανέναν.

Οταν οι πιέσεις μέσα σε μια κοινωνία φτάσουν στο απροχώρητο, όταν εξαντληθούν όλα τα περιθώρια ανοχής και οι πολίτες αναλάβουν δράση, τότε έχουμε την έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Κι αυτή η διαδικασία ή θα αποτύχει και θα σβήσει ή θα οδηγήσει σε επανάσταση και σε αλλαγή. Κανένα στάδιο, όμως, αυτής της διαδικασίας δεν μπορεί να βαφτιστεί τρομοκρατία.

Πείρα έχουμε. Μυαλό έχουμε. Αν χρησιμοποιούμε τα ερωτηματικά και δίνουμε τις απαντήσεις, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Κανείς δε θα μπορεί να μας παραπλανήσει και να μας κάνει παίγνιό του.

Επομένως: "Ποιος τρομοκρατεί, ποιον"!

Αν απαντήσουμε στην ερώτηση, θα ξέρουμε αμέσως και τη στάση που πρέπει εμείς να κρατήσουμε, μέσα στα γεγονότα».

«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες, με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον, παρακολουθήσαμε τις παρεμβάσεις, τις προτάσεις, τις παρατηρήσεις όλων των ομιλητών στην ημερίδα που οργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματός μας.

Οπως σημειώσαμε και εισηγητικά, είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και σοβαρές διαφορές μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και της χώρας μας, αλλά και διεθνώς στο συγκεκριμένο ζήτημα που συζητήσαμε σήμερα.

Ομως, θεωρούμε σαν θετικό και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι στην ημερίδα υπήρξε μια πλατιά συμμετοχή πολιτικών παραγόντων, επιστημόνων, καλλιτεχνών και εκπροσώπων των εργατικών δημοκρατικών κινημάτων, εκπροσώπων οργανώσεων των αλλοδαπών στη χώρα μας.

Είναι επίσης θετικό πως όλοι σχεδόν οι ομιλητές στάθηκαν με ειλικρίνεια και αγωνία, ότι αυξάνει η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα της προστασίας τους από την τρομοκρατία.

Υπογραμμίζουμε ειδικά σαν θετική την επισήμανση ότι σήμερα τον κύριο εχθρό των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, των δυνάμεων της αντίδρασης αποτελεί η Αριστερά, το Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα. Και η όποια επιδείνωση συνεπώς της κατάστασής τους από εδώ και μπροστά είναι αποτέλεσμα της νέας τάξης πραγμάτων και της ονομαζόμενης παγκοσμιοποίησης.

Θέλουμε, επίσης, να υπογραμμίσουμε τη διαφωνία μας με κάποιες τοποθετήσεις, που θεωρούν την ανάγκη της παραπέρα ενίσχυσης του αντιτρομοκρατικού νομοθετικού πλαισίου της χώρας μας. Εκτιμάμε ότι στη χώρα μας δε λείπει το νομοθετικό πλαίσιο.

Είμαστε αντίθετοι στη σύναψη συμφωνίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου οι ελληνικές υπηρεσίες θα μπουν και επίσημα κάτω από τον άμεσο έλεγχο και τη διοίκηση του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού.

Η ανάδειξη του φαινομένου της τρομοκρατίας και η προσπάθεια οργανωμένης αντιμετώπισής του είναι κίνηση παραπλανητική, είναι το άλλοθι στις δυνάμεις της νέας τάξης πραγμάτων για τη συκοφάντηση και το τσάκισμα του Λαϊκού Κοινωνικού και Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος στον κόσμο.

Η απάνθρωπη και γενική επίθεση του ιμπεριαλισμού αυξάνει ακόμα περισσότερο την ανησυχία του Κόμματός μας και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη ενημέρωσης όλου του λαού και της νεολαίας της χώρας μας.

Με τη βεβαιότητα ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι αήττητος, όποια μέσα και αν διαθέτει σήμερα, ακόμη και τα πιο σύγχρονα, το ΚΚΕ καλεί το λαό και τη νεολαία, όλους εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού και κατανοούν και συνειδητοποιούν τους μεγάλους κινδύνους που επιφυλάσσουν στον ελληνικό λαό και την ανθρωπότητα, να αντισταθούν στον ιμπεριαλισμό.

Και επαναλαμβάνει αυτό που ακούστηκε από αυτό το ίδιο το βήμα, ότι ο αληθινός τρόπος και δύναμη καταπολέμησης του νεοφιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού είναι η μαζική κινητοποίηση των λαών και του λαϊκού κινήματος.

Ταυτόχρονα, το Κόμμα μας καλεί όλους τους δημοκράτες, όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους να συμπαραταχτούμε σε ένα πλατύ κίνημα αντίστασης κατά του αυταρχισμού, που εκπορεύεται από την πολιτική της κυβέρνησης. Να συμπαραταχτούμε κατά της ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων, κατά του περιορισμού του συνδικαλιστικού κινήματος, κατά των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι, το ΚΚΕ όπως και πάντα θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Ευχαριστώ».