Γέμισαν, αυτές τις μέρες, οι εφημερίδες - πανελλαδικές και επαρχιακές - με διαφημίσεις φροντιστηρίων. Και τι δε λένε οι ιδιοκτήτες τους για να πείσουν τους μαθητές να προτιμήσουν τα δικά τους «μαγαζιά»! Ο καθένας ισχυρίζεται ότι έχει το καλύτερο διδακτικό προσωπικό και προβάλλει τις επιτυχίες του δικού του φροντιστηρίου στις περασμένες εισαγωγικές εξετάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πελατεία.

Βεβαίως, τα «πακέτα» που προσφέρουν τα φροντιστήρια κοστίζουν ακριβά και κάθε γονιός χρειάζεται να διαθέσει μεγάλο μέρος του ετήσιου εισοδήματός του για να πληρώσει τα υψηλά δίδακτρα. Είναι, δε, υποχρεωμένος να ξηλωθεί, αφού, όπως έγινε σήμερα η εκπαίδευση, χωρίς φροντιστήριο είναι πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, ν' αντεπεξέλθει ο οποιοσδήποτε μαθητής στον ανταγωνισμό των εξετάσεων. Οι «φροντιστηριάρχες» εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση για ν' αυξάνουν, συνεχώς, τα δίδακτρα και τα κέρδη τους, πουλώντας ως πανάκριβο εμπόρευμα τη φροντιστηριακή εκπαίδευση. Και, φυσικά, δεν παρέχουν ουσιαστική γνώση και μόρφωση, αλλά μόνο την «τεχνική», η οποία προετοιμάζει το μαθητή για τις εξετάσεις...

Κατά της αλλαγής στον εκλογικό νόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που θα προβλέπει το 42% για την εκλογή δημάρχων και νομαρχών, τάχθηκαν, με δηλώσεις τους, ο δήμαρχος Λάρισας, Κ. Τζανακούλης (πρόσκειται στη ΝΔ) και ο δήμαρχος Νίκαιας Λάρισας, Ρ. Κομίτσας (πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ). Προφανώς, οι δυο δήμαρχοι δεν πήραν αυτή τη θέση καθοδηγούμενοι από αγνές προθέσεις και δημοκρατικές κι αναλογικές ευαισθησίες. Το κάνουν κινούμενοι «εκ του πονηρού» και για την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων και προσωπικών επιδιώξεων.

Αλλωστε, το πρόβλημα δεν είναι τόσο πώς θα εκλέγονται οι τοπικοί «άρχοντες», αλλά ποια πολιτική θα εφαρμόζουν από τη θέση του αξιώματός τους. Και η πολιτική των εν λόγω δημάρχων - όπως και των άλλων συναδέλφων τους που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή είναι, αφού κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεων, η οποία έχει μετατρέψει την Αυτοδιοίκηση σε «γρανάζι» του κράτους και διαχειριστή των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Ας μην «ψαρεύουν σε θολά νερά», λοιπόν, ψάχνοντας για αφελείς και ευκολόπιστους, γιατί τους πήραν, πλέον, χαμπάρι πολλοί...

«Πάτωσε» η Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, στο Ελσίνκι, καθώς το μόνο που κατάφεραν οι Ελληνες πρωταθλητές ήταν να πάρουν μια 5η, μια 6η και μια 8η θέση στους τελικούς των αγωνισμάτων. Και δε θα προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση αυτή η «αποτυχία», αν δεν ερχόταν μετά από τη μεγάλη επιτυχία, μόλις πριν ένα χρόνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου οι Ελληνες αθλητές κέρδισαν πάρα πολλά μετάλλια.

Τι έγινε, λοιπόν, και ο ελληνικός πρωταθλητισμός βρέθηκε από τα ύψη, στον πάτο; Την απάντηση οφείλουν να δώσουν εκείνοι που μιλούσαν για «ελληνικό αθλητικό θαύμα», το οποίο στηριζόταν σε σταθερό βάθρο κι ήταν το αποτέλεσμα «συστηματικής δουλιάς» των κυβερνήσεων. Και, βεβαίως, μια απάντηση του τύπου «μετά από τη μεγάλη άνοδο υπάρχει ένα διάστημα απότομης καθόδου» δεν πείθει, πολύ περισσότερο που υπάρχουν υποψίες ότι η μεγάλη επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν ήταν ούτε τόσο «τυχαία», ούτε και τόσο «καθαρή»...