Την ονομαστική σύγκλιση των μισθών και των συντάξεων με το μέσο κοινοτικό όρο σε μια οκταετία, υποσχόταν προεκλογικά η ΝΔ. Τη σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού, ώστε σε μια τριετία να φτάσει τα 1.200 ευρώ, όπου σήμερα βρίσκεται ο μέσος ευρωενωσιακός κατώτερος μισθός, πρότεινε προχτές ο εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ), Αλ. Καλύβης. Η διαφορά τους, δηλαδή, μετριέται μόνο σε ...μερικά χρόνια. Κατά τ' άλλα, τόσο οι μεν, όσο και οι δε - όπως και οι του ΠΑΣΟΚ - αποκρύπτουν συστηματικά από τους εργαζόμενους ότι οποιαδήποτε ουσιαστική και πραγματική βελτίωση των όρων της ζωής και των συνθηκών εργασίας τους έρχεται σε ριζική αντίθεση και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική του «ευρωμονόδρομου», τους νόμους της αγοράς, την ανταγωνιστικότητα και το κυνηγητό των επιχειρηματικών κερδών. Κατά τ' άλλα, τόσο οι μεν, όσο και οι δε, καλλιεργούν στους εργαζόμενους αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Οι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υποσχόμενοι τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, αφού πρώτα υπάρξει ανάπτυξη και χορτάσουν οι κεφαλαιοκράτες. Και οι του ΣΥΝ, υποσχόμενοι έναν καπιταλισμό με ...ανθρώπινο πρόσωπο, όπου οι κεφαλαιοκράτες θα μοιράζονται αγόγγυστα τα κέρδη τους με τους εργαζόμενους.

Θυμάστε τα ειρωνικά σχόλια και όλα όσα έλεγαν οι Νεοδημοκράτες, όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, και ο Κ. Κουλούρης, τότε υφυπουργός Εμπορίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, επιχειρούσε ...να τιθασεύσει την ακρίβεια με τις διαβόητες «συμφωνίες κυρίων» και τις εντυπωσιοθηρικές περατζάδες στις λαϊκές αγορές και τα εμπορικά κέντρα; Και, βέβαια, τα θυμάστε. Αλλωστε, από τότε, μόνο δυο - τρία χρόνια έχουν περάσει.

Τώρα, τι γίνεται; Τα ίδια και χειρότερα. Με μια μικρή διαφορά: Στις τελευταίες συναντήσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Δ. Σιούφα, με τους εκπροσώπους των μεγαλοεπιχειρηματιών, δε ...χρειάστηκε να γίνουν «συμφωνίες κυρίων», αφού συμφώνησαν όλοι τους ότι δεν υπάρχουν ανατιμήσεις και η ακρίβεια υπάρχει μόνο στη φαντασία όσων αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση και, βέβαια, των λαϊκών στρωμάτων, που τρέχουν και δε φτάνουν...

«Συζητήσαμε για μιαν ακόμα φορά, και διαπιστώσαμε ότι η κυβέρνηση αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες της και στον τομέα της Παιδείας. Αποφεύγει να δώσει χρήματα για την Παιδεία. Με αποτέλεσμα η σχολική χρονιά να ξεκινάει με ελλείψεις σε βιβλία, με ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό, καθηγητές και δασκάλους, και με σοβαρά κτιριακά προβλήματα».

Τα παραπάνω ανήκουν στην κ. Σ. Ράπτη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και γραμματέα του Τομέα Παιδείας και Πολιτισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και δε λέμε πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ετσι και χειρότερα είναι. Δεν καταλαβαίνουμε, όμως, γιατί ενίσταται και διαμαρτύρεται η κ. Ράπτη. Τα ίδια δεν έκαναν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια τώρα;