Σε διώκτη του ταξικού εργατικού κινήματος μετατρέπεται η Δικαιοσύνη στη Λάρισα, καλώντας, συνεχώς, σε απολογία στελέχη του, μόνο και μόνο επειδή, ως όφειλαν, συμμετείχαν στην περιφρούρηση απεργιών. Οι διώξεις προετοιμάζονται από την αστυνομία και διεκπεραιώνονται από τη Δικαιοσύνη, σε μια προσπάθεια να εμποδιστεί η συνδικαλιστική, αγωνιστική δράση των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ και του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι, που θέλουν να συσπειρωθούν στα σωματεία και τα συστρατευτούν στην ταξική πάλη.

Αλλά, «πλανώνται πλάνην οικτράν» και ματαιοπονούν οι εργοδότες και οι κυβερνώντες, αν νομίζουν ότι, με τη χρησιμοποίηση των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών του κράτους, θα σταματήσουν τη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Κι είναι «μακριά νυχτωμένοι» κάποιοι από τις ηγεσίες του συνδικαλισμού της ταξικής υποταγής και της πολιτικής συναίνεσης, αν ελπίζουν ότι «θα καθαρίσουν για πάρτη τους» οι «θεσμοί», απαλλάσσοντάς τους από τα «ταξικά αγκάθια», που δυσκολεύουν τη συμβιβαστική και υπονομευτική τακτική τους...

«Η ουσιαστική ένταξη της χώρας ως το 2020 στον πυρήνα των προωθημένων χωρών, που οικοδομούν την κοινωνία της γνώσης», πρέπει να είναι «ο νέος εθνικός στόχος» της Ελλάδας, σύμφωνα με όσα λέει η Αννα Διαμαντοπούλου στο «Βήμα της Κυριακής».

Προφανώς και ανεξάρτητα από την ορθότητα ή όχι των όρων, περί «κοινωνίας της γνώσης» κλπ, ανάμεσα «στις προωθημένες χώρες» θα συμπεριλαμβάνει, πρώτα και κύρια, τις ΗΠΑ, με την «αποκάλυψη» της Νέας Ορλεάνης, αλλά και πολλές άλλες κολάσεις, που μένουν στην αφάνεια, όπως οι δεκάδες εκατομμύρια περιθωριοποιημένοι και απόκληροι και οι ακόμη περισσότεροι φτωχοί. Κι από κοντά, τη Γερμανία και τη Γαλλία, με τα εκατομμύρια των ανέργων και τους ακόμη περισσότερους... ημιαπασχολήσιμους.

Α, ξεχάσαμε... Υπάρχουν και οι αντίστοιχες ολιγαρχίες, που κατέχουν και νέμονται τον τεράστιο και συνεχώς αυξανόμενο πλούτο των χωρών αυτών. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, η ουσία δεν αλλάζει. Κάπως έτσι - τηρουμένων των μεγεθών και των αναλογιών - ονειρεύεται και το μέλλον της χώρας μας η κ. Διαμαντοπούλου...

Βέβαια, δε λέει μόνον αυτά η κ. Διαμαντοπούλου. Μιλά, επίσης, για «την ανάγκη ενός άλλου μοντέλου, για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, σε δημιουργία θέσεων εργασίας και σε ένα νέο, δικαιότερο σύστημα αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου». Θεωρεί, μάλιστα, ως πρώτο και κρίσιμο βήμα «τη δυνατότητα πρόσβασης στο Διαδίκτυο όλων των πολιτών».

Και σε ό,τι αφορά, το νέο μοντέλο - την ολοκληρωτική μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα υπηρεσιών, όπως λέει - δεν είναι τίποτε άλλο στην ουσία τους, παρά η «νεοτεχνολογική» όψη του ίδιου νομίσματος με όσα λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, περί «τουριστικής βιομηχανίας» κλπ. Σε ό,τι αφορά δε τα υπόλοιπα, περί μεταρρυθμίσεων και πρόσβασης στο Διαδίκτυο, που θα οδηγήσουν σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, θέσεις εργασίας, δικαιότερη κατανομή του πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη κλπ, κλπ, θα επαναλάβουμε μόνον το εξής: Στο δρόμο αυτό βαδίζουν ήδη από χρόνια οι λεγόμενες προωθημένες χώρες - αρκετές εξ αυτών, μάλιστα, είχαν ή και έχουν στις κυβερνήσεις τους σοσιαλδημοκρατικά κόμματα - και τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των αντίστοιχων λαών οξύνθηκαν, οι ανισότητες μεγάλωσαν, οι ελάχιστοι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι πολλοί ήδη φτωχοί, ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι.