Το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ για το 2006 δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη, σε συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Η παρουσίαση του πλαισίου άνοιξε τον κύκλο των πολύμορφων εκδηλώσεων που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ, με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Κορυφαία στιγμή του τριήμερου αποτέλεσε το χτεσινό μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα ΕΒΕ, από την κεντρική πύλη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης μέχρι το χώρο της ΔΕΘ. Ολες οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ρίχνονται τώρα στην καθημερινή μάχη για τα προβλήματα των εργαζομένων και την επιτυχία του επόμενου αγωνιστικού σταθμού: Του πανελλαδικού συλλαλητηρίου που διοργανώνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο το Σάββατο 12 του Νοέμβρη στην Αθήνα.

Κάθε εργαζόμενος, κάθε συνδικαλιστής κρατάει στα χέρια του ένα ισχυρό όπλο: Το Διεκδικητικό Πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που, όπως κάθε χρόνο, επικαιροποίησε τα αιτήματά του, με απαράβατο κριτήριο τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Το 2005 φορτώθηκαν στις πλάτες των εργαζομένων νέα αντιλαϊκά μέτρα, επιδεινώνοντας τους όρους ζωής για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Την ίδια στιγμή, ως αποτέλεσμα της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ο παραγόμενος πλούτος αυξήθηκε και μαζί η συγκέντρωσή του σε ακόμα λιγότερα χέρια.

Στην ίδια ρότα θα βαδίσει η κυβέρνηση και τη χρονιά που έρχεται, όπως απροκάλυπτα ομολόγησε χτες και ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ. Το αντεργατικό μέτωπο ΣΕΒ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα οξύνει την επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, επιταχύνοντας τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Θα αξιοποιήσει στο έπακρο τις πολύτιμες υπηρεσίες που του προσφέρουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και τα κόμματα που στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, όπως ο ΣΥΝ.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική και αντικειμενικά συμφέρουσα για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα απάντηση στην εξελισσόμενη επίθεση. Προωθεί τη γραμμή επίθεσης της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική που γιγαντώνει τα κέρδη του. Αναδεικνύει την αναγκαιότητα της επιθετικής διεκδίκησης συνθηκών και όρων ζωής που αντιστοιχούν στα πραγματικά συμφέροντα της λαϊκής οικογένειας. Χωρίς αποσπασματικά αιτήματα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις σύγκρουσης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Είτε αυτή εκφράζεται στην καταλήστευση του ιδρώτα του εργαζόμενου μέσα στην παραγωγή, είτε στην ένταση των ταξικών φραγμών στην Παιδεία, είτε στη συρρίκνωση του εισοδήματος από την ιδιωτικοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και την αύξηση των διοδίων.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στο βαθμό που γίνεται κτήμα των εργατών και των εργατριών, των νέων εργαζομένων, συμβάλλει στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ανεξάρτητα από την εργασιακή του σχέση, δε χρωστάει τίποτα στον εργοδότη του. Δεν οφείλει ούτε ένα ευρώ στην «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας. Πληρώνει στο πολλαπλάσιο το μερτικό του για την Υγεία, την Ασφάλιση και την Παιδεία, με τις κρατήσεις από το μισθό του και τη ληστρική φορολογία. Είναι ο αποκλειστικός παραγωγός του πλούτου. Καταθέτει καθημερινά την υπεραξία του στην τσέπη του εργοδότη, είτε αυτός είναι ο βιομήχανος καπιταλιστής, είτε το καπιταλιστικό κράτος.

Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν έχει τίποτα κοινό με αυτούς που του κλέβουν την εργατική του δύναμη. Δεν έχει κανένα αντικειμενικό συμφέρον να λάβει υπόψη του στη διαμόρφωση των αιτημάτων του τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας, τη βελτίωση της θέσης του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Δεν έχει υποχρέωση να καταθέσει καμιά πρόταση για δήθεν «εναλλακτικά μοντέλα ανάπτυξης», στα πλαίσια ενός συστήματος που θα διατηρεί στον πυρήνα του το δικαίωμα του εργοδότη να κερδίζει από την εκμετάλλευση της εργατικής του δύναμης.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ συμβάλλει στο να ξεκαθαρίσουν στη συνείδηση του εργαζόμενου τα δυο αντίπαλα μέτωπα: Οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι. Ξεσκεπάζει τη βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία στο καπιταλιστικό σύστημα. Οταν ο εργάτης βάζει συνειδητά πλώρη να διεκδικήσει το μεροκάματο που θα του εξασφαλίσει τους απαραίτητους υλικούς όρους για την επιβίωσή του, την εκπαίδευση, τη δωρεάν και πραγματική μόρφωση, την Υγεία, την πολιτιστική του καλλιέργεια, ξέρει καλά ότι ο αντίπαλός του είναι δεδομένος και βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των συμφερόντων του. Δεν είναι «συνέταιρός» του, δεν είναι «κοινωνικός εταίρος» του, δεν έχουν τους ίδιους στόχους, δε μοιράζονται κανένα κοινό όραμα. Είναι αντίπαλοι και βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση. Το αποτέλεσμα της μάχης, το πού θα γείρει η πλάστιγγα, εξαρτάται από τους συσχετισμούς δύναμης, που σήμερα είναι αρνητικοί για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η Πλατφόρμα του ΠΑΜΕ είναι εργαλείο στην πάλη για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών. Τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος αφορούν τον κάθε εργαζόμενο, γυναίκα ή άνδρα, στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα, το μετανάστη και τον ντόπιο εργάτη, το νεολαίο και το συνταξιούχο. Αποτελεί πεδίο αγωνιστικής συνάντησης της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά στρώματα της πόλης και του χωριού. Δίνει ώθηση στη συμμαχία εργατών- φτωχών αγροτών-μικρών ΕΒΕ. Σφυρηλατεί στην πράξη την πραγματική ενότητα της εργατικής τάξης, με στόχους πάλης που εναντιώνονται σε κάθε διασπαστικό επιχείρημα, κάθε αντίθεση που έντεχνα προσπαθεί το κεφάλαιο να σπείρει στους εργαζόμενους για να αποδυναμώσει την κοινή τους δράση.

Κάθε εργαζόμενος έχει συμφέρον από την κατάργηση της μερικής απασχόλησης. Από την αύξηση των μισθών και των συντάξεων στο ύψος των πραγματικών του αναγκών. Κάθε λαϊκή οικογένεια, σε κάθε τομέα της παραγωγής, έχει συμφέρον από την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Παιδεία, από τη δωρεάν Υγεία, την αύξηση της κατώτερης σύνταξης, την κατάργηση της ληστρικής φορολογίας.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ λειτουργεί ως πεδίο συσπείρωσης δυνάμεων ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, απαραίτητος όρος για την ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών δύναμης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Οσο το μέτωπο διευρύνεται, όσο νέες δυνάμεις προσχωρούν μαζικά στο ταξικό κίνημα, όσο η διεκδίκηση των αιτημάτων του ΠΑΜΕ γίνεται υπόθεση περισσότερων Ομοσπονδιών, Συνδικάτων, Σωματείων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, τόσο η εργατική τάξη θα είναι πιο ικανή να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπά κατακτήσεις, να ανοίγει το δρόμο για ριζικές αλλαγές.

Θεμελιώδη προϋπόθεση αποτελεί ο απεγκλωβισμός από τα κόμματα του κεφαλαίου, η αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών τους εκφραστών. Το εργατικό κίνημα θα καταγράφει νίκες, όσο στο στόχαστρο των εργαζομένων μπαίνει πιο αποφασιστικά η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η υπονομευτική τακτική του ΣΥΝ. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια των παραπάνω, να αισθανθούν καυτή την ανάσα του κινήματος στο σβέρκο τους.

Μ' αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σχεδιάζουν τη δράση τους και για το επόμενο διάστημα. Με μεθοδικό άνοιγμα στα συνδικάτα, με ιδιαίτερη δουλιά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, στις εργαζόμενες γυναίκες, στους μετανάστες. Για να φτάσουν παντού και να γίνουν αντικείμενο συζήτησης με κάθε εργαζόμενο τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για να κάνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ένα γενναίο βήμα στην οργάνωση, στην πολιτικοποίηση της δράσης τους, στην ολόπλευρη ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Να ριζώσει το ΠΑΜΕ σε νέους κλάδους, να διευρύνει την απήχησή του εκεί όπου ήδη έχει καταξιωθεί. Σ' αυτή τη δουλιά κανείς δεν περισσεύει. Κάθε μέρα στη δράση και με ορίζοντα το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 12 του Νοέμβρη, ο πήχης των απαιτήσεων ανεβαίνει ακόμα ψηλότερα.