Δεν είσαι όμως ετοιμοπόλεμος Ριχάρδος, αλλά χαρτοπόλεμος Αλαβάνος, και ως εκ τούτου, αντί να ακολουθήσεις τον Σαίξπηρ για να σωθείς, έστω και την τελευταία στιγμή, εσύ, εθισμένος μια ζωή στα ρηχά, δίνεις το χέρι σου στους βετεράνους της ιστορικής ίντριγκας, που σε τοποθετούν χωρίς καμία δυσκολία στην κορυφή του Συνασπισμού. (Ο Κωνσταντόπουλος ήδη έχει γίνει ρεζίλι των σκυλιών για την προεδρία της Δημοκρατίας. Κι όσο για τη Δαμανάκη, όλοι όσοι την αντιμετώπιζαν με όρους πολιτικούς αρρωσταίνουν για το χρόνο που έχασαν μαζί της, βλέποντας την τελική της μεταμόρφωση...).
Με μια θεατρική κίνηση που θα ζήλευε ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο πρόεδρος, πριν αρχίσει την ομιλία του, έδειξε μια άδεια καρέκλα (που φυσικά θα παραμείνει άδεια, γιατί οι υποψήφιοι αυτόχειρες είναι συνήθως αξιοπρεπείς), τονίζοντας πως όλοι είναι δεκτοί, κυρίως αυτοί που έχουν άλλη άποψη. Εδώ ας σταθώ, πριν με παρασύρει κι εμένα αυτή η κατάσταση που δε βρίσκω όνομα να τη στολίσω: Ο Μπαλζάκ έχει πάντα δίκιο όταν θυμίζει πως «στην ουσία τα πάντα μέσα στον πραγματικό κόσμο είναι αλληλένδετα. Κάθε κίνηση ανταποκρίνεται σε κάποια αιτία, κάθε αιτία είναι συνδεδεμένη με το σύνολο. Στην ανθρώπινη ζωή καθετί είναι μοιραίο».
Ο Συνασπισμός και ο πρόεδρός του είναι το μεγαλύτερο άλλοθι στα χέρια της κυρίαρχης ιδεολογίας κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Ολο και μικρότερες συσκευές με όλο και μεγαλύτερες τεχνολογικές δυνατότητες και ακόμη πιο εύχρηστες, ώστε να είναι «προσβάσιμες» σε όλο και μικρότερες ηλικιακές «ομάδες», «ρίχνονται» στην αγορά με χρονική διαφορά μηνών πλέον. Με αυτά τα μικρά τεχνολογικά «θαύματα» μπορεί κάποιος να παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια, να δει dvd, να συνδεθεί με το ίντερνετ και πλήθος ακόμη δυνατοτήτων οι οποίες όμως αποτελούν μόνο την αρχή. Επιπλέον, πωλούνται σε τιμές που συνεχώς μικραίνουν - δεδομένου ότι συνεχώς προωθούνται νέα μοντέλα - αν και βέβαια, η τιμή πώλησης είναι υπερπολλαπλάσια από το «κόστος» παραγωγής τους, συνήθως μερικά σεντς την ώρα σε κάποια χώρα του «τρίτου κόσμου» όπου συναρμολογούνται.
Ηταν «μοιραίο» - στον καπιταλισμό ζούμε - οι τεχνολογικές αυτές δυνατότητες να συνοδευτούν από τη δημιουργία άλλων μονοπωλίων που ανταγωνίζονται στον τομέα των «υπηρεσιών» μέσω αυτών των συσκευών. Και - όπως συμβαίνει από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης - το πρόβλημα δε βρίσκεται στις μηχανές, αλλά στο ποιος τις εκμεταλλεύεται και για ποια χρήση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς το κεφάλαιο συνδέει το «τερπνόν» (την ιδεολογική χειραγώγηση) μετά του «ωφελίμου» (το κέρδος) αποτελεί ο τομέας των «υπηρεσιών» μέσω της «κινητής» τηλεφωνίας.
Αν και οι περισσότερες από αυτές τις υπηρεσίες πωλούνται σε χαμηλές τιμές, ωστόσο, η διάδοσή τους αποφέρει «τρελά» κέρδη στις εταιρίες. Στις ΗΠΑ (όπου και υπάρχει η μεγαλύτερη «άνθηση» αυτών των ...«λουλουδιών») μόνο από την πώληση «ρινγκτόουνς» (μουσικά θέματα που «κατεβάζει» ο χρήστης για να ...κουδουνίζει κατά τα γούστα του το τηλέφωνο) τα κέρδη αναμένονται να φτάσουν μέχρι το τέλος του χρόνου τα 453 εκατομμύρια δολάρια. ΠΡΟΣΟΧΗ: Μιλάμε μόνο για την πώληση ενός προϊόντος. Διότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς αμερικανικής εταιρίας, από την πώληση πορνό μέσω ίντερνετ στα «κινητά», τα κέρδη της αναμένονται να φτάσουν τα 196 εκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2009 και να ξεπεράσουν το 1,2 δισεκατομμύρια συνολικά για όλες τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο «χώρο». Ο μέσος όρος κερδών ανά έτος των ευρωπαϊκών εταιριών «κινητού» πορνό φτάνει τα 100 εκατομμύρια δολάρια.
Eurokinissi |
Είναι χαρακτηριστικό, όπως σημειώνει η ρωσική διαδικτυακή εφημερίδα «gazeta.ru», ότι ενώ αρχικά οι εταιρίες «υπηρεσιών» κινητής τηλεφωνίας «αρνούνταν» να περιλάβουν στον κατάλογο των προϊόντων τους πορνογραφικό υλικό, τελευταία αυτή η «άρνηση» δεν είναι και τόσο κατηγορηματική. Το αγγλικό «πείραμα» για δυνατότητα πρόσβασης σε τέτοιο περιεχόμενο μόνο σε πελάτες που θα «αποδείξουν» την ηλικία τους έχει αποτύχει, αφού είναι τεχνικά αδύνατο να ελεγχθεί. Επιπλέον οι εταιρίες - σχεδόν «δακρύζοντας» - ομολογούν ότι δεν μπορούν να «εμποδίσουν» τον πελάτη να «πλοηγηθεί» όπου αυτός θέλει.
Ολα αυτά όμως βρίσκονται ακόμη στην αρχή. Οπως είπε άλλωστε και μεγαλοστέλεχος αμερικανικής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας: «Αν υπάρχει ζήτηση για κάποια υπηρεσία ή προϊόν, απλώς είναι στη φύση των "μπίζνες" να βρουν τρόπο να ικανοποιήσουν αυτή τη ζήτηση». Οσο για το «τι θέλουμε» για να το ζητήσουμε, θα φροντίσουν άλλα μονοπώλια...