Ενόσω ο γερμανικός Τύπος βρίθει από δημοσιεύματα περί «μεγάλου συνασπισμού» ως λύση στο αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η Γερμανία μετά τις εκλογές, άκαρπη, ήταν η χτεσινή πρώτη διερευνητική συνάντηση μεταξύ του Γκέρχαρντ Σρέντερ και της Αγγελα Μέρκελ για να εξεταστεί το ενδεχόμενο σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης.

Οπως αναμενόταν, εξάλλου, δεν επιτεύχτηκε συμφωνία αλλά όπως δήλωσε η ηγέτης της CDU και οι δυο πολιτικοί είναι διατεθειμένοι να ξανασυναντηθούν, προσθέτοντας όμως εμφατικά ότι υπάρχουν διαφορές για το ποιο κόμμα έχει την εντολή να σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή ουσιαστικά έχει παραμεριστεί και η περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας της CDU με τους Ελεύθερους Δημοκράτες - (FDP). H Μέρκελ δήλωσε, μετά τις συνομιλίες με την ηγεσία του FDP, ότι είναι εναντίον μιας κυβέρνησης μειοψηφίας από τα δύο αυτά κόμματα, γιατί αυτό «δε θα ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις της Γερμανίας».

Εν τω μεταξύ η «Ζιντ Ντόιτσε Τσάιτουνγκ», στο χτεσινό της φύλλο αναφέρει ότι το SPD επιδιώκει τη διάσπαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της CDU - CSU σε δύο ώστε η ομάδα του SPD να έχει την πλειοψηφία. Ο πρόεδρος του SPD, Φρ. Μιντεφέριγκ διέψευσε την πληροφορία, εντούτοις ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD, Γκέρνοτ Ερλερ, την επιβεβαίωσε με δήλωσή του στο Ινφοράντιο του Βερολίνου - Βραδεμβούργου.

Οι εκλογείς και οι κάτοικοι της Γερμανίας φυσικά ενδιαφέρονται για το τι θα προκύψει τελικά από τις ψήφους τους, αλλά αυτό κυρίως που τους ανησυχεί είναι τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αναφέρονται κυρίως στους πολίτες της πρώην ΓΛΔ (Ανατολική Γερμανία) αλλά θεωρείται βέβαιο ότι το ίδιο ισχύει και για τα πλατιά στρώματα της Δυτικής Γερμανίας. Μελέτες που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο αναφέρουν ότι τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων αναμένουν επιδείνωση στους τομείς της κοινωνικής ασφάλισης και των αποδοχών τους.

Επίσης, το ένα τρίτο των ανθρώπων ηλικίας 50-60 ετών θεωρεί την οικονομική τους κατάσταση άσχημη και 70% των εργαζομένων αυτής της ηλικίας φοβούνται ότι σε περίπτωση ανεργίας δεν πρόκειται να ξαναβρούν εργασία. Σύμφωνα με μελέτη της οργάνωσης «Λαϊκή Αλληλεγγύη» ένα μεγάλο ποσοστό ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η ίδια οργάνωση, όπως αναφέρει η Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ, τονίζει ότι «σχεδόν τα δύο τρίτα των πολιτών της Γερμανίας βλέπουν με απαισιοδοξία το μέλλον λόγω φόβου από την άνοδο του κόστους διαβίωσης».

Τους φόβους των εργαζομένων ενισχύουν ακόμη περισσότερο οι δηλώσεις του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Εργοδοτών Ντίτερ Χουντ, σύμφωνα με την Ντόιτσε Βέλε, ότι «η γερμανική πολιτική ηγεσία, ούτε μπορεί, ούτε επιτρέπεται να ακολουθήσει τη γραμμή τού συνεχίζουμε όπως μέχρι τώρα» επ' ουδενί. «Το βουνό των προβλημάτων είναι μετά τις εκλογές εξίσου μεγάλο όπως ήταν και πριν» και ο Ντίτερ Χουντ «εννοεί» την υψηλή ανεργία, το τεράστιο δημόσιο χρέος, την υπερτροφική, στα μάτια της εργοδοσίας, γραφειοκρατία και τις μεγάλες επιβαρύνσεις από τις εισφορές για τις κοινωνικές ασφαλίσεις.

Ο Χουντ εκτιμά ότι αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα της παλιάς πολιτικής. Σε όλους εκείνους που συμμετέχουν στις διερευνητικές επαφές απευθύνει την εξής σύσταση: «Τα τελευταία τρία χρόνια ζήσαμε μια οικονομική ύφεση που πρέπει να τελειώσει. Η Γερμανία χρειάζεται λοιπόν μια νέα πολιτική». Και το πλαίσιο που θέλουν οι Γερμανοί εργοδότες είναι φορολογική μεταρρύθμιση, μεταρρύθμιση των κοινωνικών ασφαλίσεων, ελαστικότερες διατάξεις στο εργασιακό και μείωση των ελλειμμάτων του Δημοσίου.

Το προσκείμενο στην εργοδοτική πλευρά «Ινστιτούτο της γερμανικής Οικονομίας» (IW), συνέταξε ως πρόταση στη νέα κυβέρνηση ένα πρόγραμμα για περικοπές κοινωνικών παροχών ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Μίχαελ Χίτχερ σημειώνει ότι το αποτέλεσμα των εκλογών πρέπει να γίνει αποδεκτό και η χώρα χρειάζεται «μία ισχυρή κυβέρνηση». Υπό το πρίσμα αυτό θα προτιμούσε «μία κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού που θα είναι σταθερή και θα προχωρήσει σε θέματα όπως η δημοσιονομική εξυγίανση, η παιδεία και η επανενεργοποίηση της συνάντησης κορυφής για την απασχόληση».

Σχολιάζοντας το κλίμα που διαμορφώνεται από εγχώρια και ευρωπαϊκά ΜΜΕ και τη φοβία και τρομοκρατία που καλλιεργείται στην ίδια τη Γερμανία και την Ευρώπη, σχετικά με τη μη δυνατότητα αυτοδύναμης κυβέρνησης και τα αντίστοιχα σενάρια, ο Μπάμπης Αγγουράκης, μέλος του Διεθνούς Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, με δήλωσή του στο ραδιοφωνικό σταθμό «902», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Συμβαίνει αυτό που συμβαίνει πάντα: η άρχουσα τάξη, σε αυτή την περίπτωση και τα δύο τμήματά της, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες, το δικό τους πρόβλημα θέλουν να το κάνουν πρόβλημα του γερμανικού λαού και των λαών της Ευρώπης.

Αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε είναι ότι, πρώτον τα δύο μεγάλα κόμματα της Γερμανίας σημειώνουν συρρίκνωση, δεύτερον υπάρχει θέμα, γιατί μην ξεχνάμε ότι ο Σρέντερ πρόωρα πήγε στις εκλογές, γιατί ήθελε να προχωρήσει η δική του ατζέντα και δεν είχε την απαιτούμενη πλειοψηφία στη γερμανική Βουλή και χρειαζόταν ισχυρό μήνυμα. Ετσι φτάσαμε στην κατάσταση που φτάσαμε. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και δυσπιστία έχει αυξηθεί προς την πολιτική ηγεσία που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, δηλαδή στο δίδυμο σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί. Ετσι εξηγείται και η άνοδος της συμμετοχής και των λεγόμενων μικρών κομμάτων. Αυτό που εμφανίζεται ως Αριστερό Κόμμα, το PDS, δεν είναι στην πραγματικότητα κόμμα, είναι μια εκλογική συμμαχία η οποία δημιουργήθηκε στην τελευταία στιγμή και δεν έχει δοκιμαστεί πουθενά, σε κοινούς αγώνες, αντιθέτως στο αμέσως προηγούμενο παρελθόν υπήρχαν και πολύ μεγάλες αντιθέσεις. Βεβαίως, η ζωή θα δείξει, αλλά μπορώ να σας πω σχεδόν με βεβαιότητα ότι πάρα πολύ γρήγορα θα εμφανιστούν πάρα πολλές διαφορές. Γιατί η κίνηση του Λαφοντέν δημιουργήθηκε σε ευθεία αντιπαράθεση με το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ) στο Βερολίνο, εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοζε αυτό το κόμμα στο δήμο, με επικεφαλής τον Γκ. Γκίζι, αυτόν που κάποιες δυνάμεις παρουσιάζουν σαν το "μέγα αντινεοφιλελεύθερο". Γνωρίζουμε ότι ο Γκίζι είχε εκλεγεί αντιδήμαρχος στο δημοτικό συμβούλιο του Βερολίνου, όπου συγκυβερνάει το ΚΟΔΗΣΟ με τους σοσιαλδημοκράτες και όπου οι δήμοι είναι πιο ισχυρά εργαλεία του κράτους από ό,τι στην Ελλάδα. Η φιλομονοπωλιακή πολιτική που ασκούσε ο Δήμος του Βερολίνου είχε εξοργίσει τον κόσμο και αυτό ανάγκασε τον Γκίζι να παραιτηθεί. Τώρα πού θα "κολλήσουν" αυτές οι δυνάμεις, είναι ένα θέμα που μένει να δούμε»...

Στο προχτεσινό φύλλο της, η εφημερίδα «Νόιες Ντόιτσλαντ», με τον παρααπάνω τίτλο δημοσιεύει την ακόλουθη είδηση: «Με τον τίτλο "Τέσσερις βουλευτές του Αριστερού Κόμματος θα ψήφιζαν τον Σρέντερ", η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Spiegel, ανήγγειλε χτες ότι τώρα θα αναμειγνυόταν στο πόκερ της εξουσίας για την απόσπαση της απαιτούμενης πλειοψηφίας εκλογής καγκελαρίου και το Αριστερό Κόμμα. Μεμονωμένοι βουλευτές κατέστησαν γνωστό ότι υπό ορισμένες συνθήκες θα ήταν πρόθυμοι να ψηφίσουν τον Σρέντερ. Αναφέρονται ο Χουσεΐν - Κέναν Αϊντίν του Συνδικάτου IG-Metall από τη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, η επικεφαλής της περιοχής της συνδικαλιστικής ένωσης DGB του Τσβικάου, Σαμπίνα Τσίμερμαν, ο συνιδρυτής της ΒΑΣΓΚ Αλέξανδρος Ούλριχ από τη Ρηνανία - Παλατινάτο και η Κάριν Μπίντερ, πρόεδρος της περιφερειακής οργάνωσης της DGB στην κεντρική Βάδη. Μόνο για τον Αϊντίν αναφέρεται επί λέξει η δήλωσή του "ότι εάν το SPD είναι πρόθυμο να κάνει αλλαγές στους νόμους Χαρτζ ΙV και στο μίνιμουμ μισθό θεωρεί δυνατό να ψηφίσει τον Γκέρχαρντ Σρέντερ για καγκελάριο". Οι δηλώσεις των τριών άλλων αναφέρονταν σε μελλοντική συνεργασία μεταξύ του SPD και του Αριστερού Κόμματος και όχι ρητά στην εκλογή καγκελαρίου.

Σε ερώτηση της "Νόιες Ντόιτσλαντ" η Σαμπίνα Τσίμερμαν, που θα εισέλθει στο Μπούντεσταγκ βάσει της λίστας του κρατιδίου της Σαξωνίας και είχε φύγει από το SPD μόλις πριν από τρεις μήνες, δήλωσε αντίθετα: "για να ψηφίσω τώρα τον καγκελάριο, δε θα χρειαζόταν να παραιτηθώ από το SPD". Η Τσίμερμαν πάντως δήλωσε ότι θα μπορούσε να γίνει συνεργασία του Αριστερού Κόμματος με το SPD: "Θα συμβεί γρηγορότερα απ' ό,τι το σκεφτήκαμε ως τώρα"».

Εντονες αντιδράσεις έχει δημιουργήσει η στάση που κράτησαν στην ψηφοφορία την περασμένη Παρασκευή στο Κοινοβούλιο της Ισπανίας για τον νόμο για την άμυνα, οι τρεις βουλευτές της Ενωμένης Αριστεράς, που οι δύο είναι και στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο νόμος που προτάθηκε από το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ζαπατέρο, προέβλεπε ότι για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων της Ισπανίας εκτός συνόρων απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου, ενώ πριν ήταν υπόθεση της κυβέρνησης. Το Λαϊκό Κόμμα καταψήφισε το νόμο, πιστό στη γνωστή του στάση ευθυγράμμισης με τη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» (η κυβέρνηση Αθνάρ συμμετείχε στη «συμμαχία των πρόθυμων» για την επέμβαση στο Ιράκ). Οι βουλευτές της ΕΑ με επικεφαλής τον Γκασπάρ Γιαμασάρες, μέλος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής του ΚΚ Ισπανίας, υπερψήφισαν το νομοσχέδιο, πράγμα που έχει προκαλέσει την αντίθεση των οργάνων του κόμματος και αναμένεται το επόμενο διάστημα να ζητηθούν εξηγήσεις. Στο ίδιο νομοσχέδιο επιχειρείται στρατιωτικοποίηση της ασφάλειας και η πάλη «ενάντια στην τρομοκρατία» να μετατραπεί σε προτεραιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.