Και όμως, τα χρόνια αυτά, και συγκεκριμένα την περίοδο 2002 - 2004, ο παραγόμενος πλούτος αυξανόταν και, μάλιστα, με ιδιαίτερα υψηλούς ρυθμούς, πολλαπλάσιους του μέσου όρου της ευρωένωσης. Το συμπέρασμα είναι ευνόητο: Η μερίδα του λέοντος καρπωνόταν από τους λίγους «έχοντες και κατέχοντες». Κι όχι τυχαία ή επειδή ήταν θέλημα θεού. Πρώτα και κύρια, γιατί η πολιτική που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση έκανε τους πολλούς φτωχούς ακόμη φτωχότερους και περισσότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Οπως ακριβώς κάνει και η κινούμενη στην ίδια κατεύθυνση πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.
Περιττό να σημειώσουμε, βέβαια, ότι τα ολοφάνερα αυτά συμπεράσματα δεν υπάρχουν στην έρευνα του ΕΚΚΕ...
Ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Φίλιππος Πετσάλνικος με Ερώτησή του για τον υπουργό Υγείας ασκεί έλεγχο στην κυβέρνηση της ΝΔ γιατί «παρουσιάζεται μεγάλη στασιμότητα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη στελέχωση Θεραπευτηρίων και Κέντρων Αποκατάστασης Ατόμων με Αναπηρία», ενώ την ίδια στιγμή αυξήθηκαν προκλητικά «οι αποδοχές των Διοικητών των Κέντρων αυτών έως και 963%!!!».
Στον Φ. Πετσάλνικο απάντησε με ανακοίνωση ο υφυπουργός Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι ο νόμος 3329/2005 ορίζει διοικητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης γιατί οι «Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας δεν είναι δυνατόν να διοικούνται με την παρουσία προέδρων για λίγες μόνον ώρες την εβδομάδα».
Προφανώς, ο Φ. Πετσάλνικος «ξέχασε» ότι, εκτός απ' τους διαλυτικούς για την Πρόνοια αλλεπάλληλους νόμους του ΠΑΣΟΚ, εδώ και 14 χρόνια δεν έγινε σχεδόν καμιά πρόσληψη στις κατακρεουργημένες δομές της πρόνοιας που απέμειναν μετά την εκσυγχρονιστική λαίλαπα που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του κόμματός του. «Ξέχασε», επίσης, ότι στους διοικητές των νοσοκομείων οι κυβερνήσεις του κόμματός του έδωσαν αμοιβές σαν κι αυτές που η ΝΔ τις επεξέτεινε και στις μονάδες κοινωνικής φροντίδας, ενώ συνεχίζει την εφαρμογή της ίδιας με το ΠΑΣΟΚ διαλυτικής πολιτικής.
Οσο για το ύψος των μισθών, μια και μόνη είναι η εξήγηση. Και οι δυο θέλουν καλοπληρωμένα και πειθήνια όργανα για την εφαρμογή της ίδιας αντικοινωνικής πολιτικής. Τα υπόλοιπα είναι παρεπόμενα της δικομματικής κλοτσοπατινάδας.
Σε έρευνες, μελέτες και υπομνήματα, που το ένα διαδέχονται το άλλο, επικεντρώνεται η δράση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών. Ετσι, μετά τη ΓΣΕΕ, που θυμήθηκε ότι υπάρχει ανεργία και ότι τα εργοστάσια κλείνουν, χτες ήταν η σειρά της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ να παρουσιάσει μια έρευνα σχετικά με τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη διαφθορά και άλλα. Μια ακόμα προσπάθεια να δικαιολογήσει την ύπαρξή της, τη στιγμή που απορρίπτει κάθε διαδικασία οργάνωσης του αγώνα των εργαζομένων, στηρίζοντας, έτσι, το πέρασμα των αντεργατικών επιλογών.
Αλλωστε, το ίδιο το περιεχόμενο της έρευνας που παρουσιάστηκε έχει στόχο να αναγάγει σε κύριο θέμα την καλύτερη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και κατ' επέκταση να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα από το βασικό ζητούμενο, που είναι ποια πολιτική καλείται να διαχειριστεί η δημόσια διοίκηση και ποιο κράτος έχουν χτίσει οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και των συμφερόντων του.
Κανείς δεν είχε ψευδαισθήσεις ότι η «διαδρομή» από το Λένινγκραντ μέχρι την... Αγία Πετρούπολη θα γινόταν ναρκοπέδιο ακόμη και για τομείς - όπως η υγεία - που αποτελούσαν το κύριο μέλημα του κάποτε σοβιετικού κράτους. Δεκαπέντε χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς: Μόνο το 2001 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας αναφέρθηκε ότι υπάρχουν 100.000 φορείς του ΕΪΤΖ, που μολύνθηκαν κυρίως από τη χρήση σύριγγας. Την ίδια χρονιά στην Εσθονία καταγράφηκαν 991 νέα κρούσματα ΕΪΤΖ ανά ένα εκατομμύριο κατοίκων. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες τα ποσοστά εμφάνισης του ιού στους ενδοφλέβιους χρήστες φτάνουν ακόμη και το 14%.
Τα παραπάνω στοιχεία δόθηκαν κατά τη διάρκεια ημερίδας του ΚΕΘΕΑ, που έγινε τις προηγούμενες μέρες. «Οι υπηρεσίες υγείας επιδεινώθηκαν, γιατί οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών επικεντρώθηκαν στο στόχο για την ένταξή τους στην ΕΕ», σχολίασαν οι ομιλητές. Και αυτή είναι μόνο μια πλευρά του όλου ζητήματος και, ίσως, ούτε καν η κύρια...