ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φιλολαϊκή «προσωπίδα»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη φιλολαϊκή «προσωπίδα» έχει φορέσει το ΠΑΣΟΚ, εμφανιζόμενο να ενδιαφέρεται, σφόδρα, για τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Κι ανακαλύπτει τώρα και καταγγέλλει ότι στην Ελλάδα κλείνουν, σωρηδόν, επιχειρήσεις και διογκώνεται η ανεργία, ξεκληρίζονται, μαζικά, οι μικρομεσαίοι αγρότες, φορολογούνται, ανηλεώς, οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι μικρέμποροι, πεινούν οι συνταξιούχοι, δυσκολεύονται να σπουδάσουν οι νέοι, η ακρίβεια «τρώει» το λαϊκό εισόδημα, η διαφθορά «βασιλεύει», το ρουσφέτι «μεσουρανεί».

Για όλα αυτά - λένε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ - φταίει, αποκλειστικά, η 18μηνη διακυβέρνηση της ΝΔ. Κι άμα τους λες ότι τα ίδια γίνονταν όταν κυβερνούσε το κόμμα τους, «κατσαρώνουν» και σου απαντούν πως κάνεις «συμψηφισμούς» και είσαι «παρελθοντολόγος» και, βγαίνοντας από πάνω, σε κατηγορούν ότι δεν είσαι τόσο «αντιδεξιός» όσο αυτοί και, αντικειμενικά, βοηθάς την κυβέρνηση. Κι αν μιλήσεις για καπιταλισμό, σε χαρακτηρίζουν «μονομανή» και «καθυστερημένο», υπενθυμίζοντάς σου, με νόημα, ότι «ο σοσιαλισμός έπεσε».

Καλά, τι θέλει το ΠΑΣΟΚ; Να σιωπήσουμε για να ξεχάσει ο λαός τι έκαναν οι κυβερνήσεις του; Να μην αποκαλύπτουμε ότι, ως αντιπολίτευση, στηρίζει, με όλους τους τρόπους, τις βασικές επιλογές της ΝΔ; Να μην λέμε ότι τα ίδια θα ξανακάνει αν ξαναπάρει την κυβέρνηση; Να κρύψουμε ότι είναι ένας από τους δυο βασικούς κομματικούς πόλους του καπιταλιστικού συστήματος; Ε, αυτό δε θα γίνει, ας το καταλάβουν μια και καλή...

Το παρατηρητήριο

Τώρα, μάλιστα! Εάν διαμορφωθεί, όπως σχεδιάζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης το περίφημο παρατηρητήριο των τιμών, «σώθηκαν» οι καταναλωτές. Σύμφωνα με το διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη, το παρατηρητήριο, που επί της προηγούμενης κυβέρνησης λειτούργησε «πιλοτικά», θα... εμπλουτιστεί με περισσότερα προϊόντα και με τιμοληψίες από περισσότερες πόλεις και σημεία πώλησης. Λες κι αυτό ήταν το πρόβλημα των λαϊκών νοικοκυριών που «γονατίζουν» κάθε μέρα κάτω από το βάρος της αβάσταχτης ακρίβειας. Οτι δεν είχαν ένα... ενημερωμένο site στο διαδίκτυο για να ανοίγουν πρωί - πρωί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή τους, να «μπαίνουν» στο Ιντερνετ και να ψάχνουν σε ποια λαϊκή είναι φθηνότερες οι ντομάτες ή σε ποια πόλη θα βρουν φθηνότερο το λάδι. Αν πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι με τέτοιες γελοίες φούσκες θα αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και θα τους πείσουν ότι έτσι αντιμετωπίζεται η κερδοσκοπία και η ακρίβεια πλανώνται πλάνην οικτράν.

Κολοκυθιά

«Απαντες του στεγάστρου της Σαντορίνης στο παίγνιον της κολοκυθιάς. Να είναι η στατική μελέτη; Και γιατί παρακαλώ να είναι η στατική μελέτη και να μην είναι ο εργολάβος; Και αν ο εργολάβος είχε πάει προς νερού του; E, τότε είναι ο εργοδηγός. Οχι αυτός, αλλά ο άλλος που πηγαινοέφερνε τα σίδερα, φυσικά ο Αλβανός! Συνηθισμένη η χώρα από την κολοκυθιά. Τι έγινε με τη Ρικομέξ; Σχεδόν τίποτα. Και με το ελικόπτερο; Περίπου τίποτα. Και με τον μακαρίτη τον Κρανιδιώτη; Στα ψιλά. Και με το Σαμίνα; Κολύμπα και σκάσε. Και με το Helios; A, ξέρετε, αμφότεροι οι πιλότοι έπαθαν έμφραγμα από κολοκυθιά. Κατάντια, ανευθυνότητα, παλιμπαιδισμός. Ανδρες στους από κάτω, γκέι στους από πάνω. Οπως στο σχολείο. Ποιος φταίει; Ο πισινός μου, κύριε καθηγητά. Εσύ παιδί μου; Οχι εγώ αλλά ο πισινός μου, κύριε καθηγητά. Από πισινό σε πισινό πέφτει στον τοίχο ο λαός. Πολιτικοί, επιστήμονες, δικαστές, δημόσιοι λειτουργοί. Ελάχιστοι σε αυτή τη χώρα δικαιούνται να φοράνε ανδρικά βρακιά!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Το αίσχος των πλημμυρών

Δεν πρόλαβε καλά καλά να μπει το φθινόπωρο και να πέσουν οι πρώτες βροχές, και πλημμύρισαν κεντρικοί δρόμοι της Αθήνας. Ακόμα και η εθνική οδός Αθηνών - Λαμίας είχε σοβαρά προβλήματα, αφού μαζεύτηκαν νερά στο ύψος της Μεταμόρφωσης και η κυκλοφορία ήταν αδύνατη για σχεδόν μία ώρα. Και ακόμα δεν έχει μπει ο χειμώνας και δεν έχουν αρχίσει οι πολλές και δυνατές βροχές.

Ολα αυτά βέβαια συμβαίνουν στη χώρα, που ένα χρόνο νωρίτερα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στη χώρα, που σπατάλησε εκατομμύρια ευρώ να φτιάξει γιγαντιαίες εγκαταστάσεις και στέγαστρα (σ.σ. εκείνα που δεν πέφτουν, ακόμα τουλάχιστον), ωστόσο όμως αντιπλημμυρικά έργα δεν εδέησε να φτιάξει. Και από την άλλη, οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, οι οποίοι πλήρωσαν, πληρώνουν και θα πληρώνουν τα έργα και όχι μόνο, πνίγονται με την πρώτη μπόρα, βάζουν σακιά έξω από τις πόρτες τους για να εμποδίσουν τα νερά και κάθονται ώρες ακινητοποιημένοι στο δρόμο, περιμένοντας να σταματήσει η βροχή... Κατάσταση την οποία γνωρίζουν και - δυστυχώς - έχουν σε μεγάλο βαθμό συνηθίσει. Το μόνο που δεν ξέρουν είναι πότε θα σταματήσει το αίσχος με την πλημμύρα του εμπαιγμού από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Ισως, γιατί δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, ότι αυτό το «πότε», εξαρτάται πρώτα και κύρια από τους ίδιους...

Τα ... επιδοματικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΠΟΛΙΚΗ φασαρία - έχοντας και τη βοήθεια των φιλικών στο ΠΑΣΟΚ εφημερίδων και ΜΜΕ - ξεσήκωσαν, τις τελευταίες μέρες, η ΓΣΕΕ και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ), με τη δημοσιοποίηση επιχειρήσεων, που πήραν επιδοτήσεις, αλλά έκαναν απολύσεις ή έβαλαν λουκέτο ή «μετακόμισαν» σε γειτονικές χώρες.

Και δε λέμε, παρότι τα περισσότερα και τα σοβαρότερα από τα στοιχεία αυτά ήταν ήδη γνωστά, η συγκεντρωμένη δημοσιοποίησή τους έχει μιαν αξία. Μέχρι εκεί, όμως, γιατί η παραπέρα πολιτική αξιοποίηση του γεγονότος είναι άκρως αποπροσανατολιστική και επιζήμια για το εργατικό κίνημα.

Και δεν αναφερόμαστε μόνον ή κυρίως στο γεγονός πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δημοσιοποίησε κατάλογο επιχειρήσεων, που αφορούσε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο (λες και επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ δε γίνονταν τα ίδια), ενώ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) δημοσιοποίησε κατάλογο της περιόδου 1994 - '98...

Κυρίως, αναφερόμαστε στο γεγονός ότι το κοινό, βασικό πολιτικό σκεπτικό και των δυο καταγγελιών συνοψίζεται στο εξής: Να δίνονται επιδοτήσεις στους βιομηχάνους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά με όρους (π.χ. τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης), με τους ανάλογους ελέγχους, την πρέπουσα διαφάνεια, κλπ., κλπ.

Προφανώς, ονειρεύονται έναν «καθαρό» καπιταλισμό, με «τίμιους» επιχειρηματίες, με κυβερνώντες (πολιτικούς εκπροσώπους των κεφαλαιοκρατών), που θα σέβονται το δημόσιο χρήμα, ως αποτέλεσμα του ιδρώτα του λαού κι ένα καπιταλιστικό κράτος, που θα επιβάλει ουσιαστικό έλεγχο στους πλουτοκράτες «αφεντικά» του.

Πράγματι, οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις τους δεν έχουν όριο. Πόσο μάλλον, όταν ο σύγχρονος καπιταλισμός, σπρωγμένος από τη συνεχώς εντεινόμενη ανταγωνιστικότητα και το κυνηγητό της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών, χαρακτηρίζεται και σφραγίζεται από την αυξανόμενη συνεχώς ασυδοσία των κεφαλαιοκρατών, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Και σε ό,τι αφορά τους ίδιους, ας έχουν όσες αυταπάτες θέλουν. Η ουσία, όμως, βρίσκεται στο γεγονός πως μπολιάζουν με αυτές το εργατικό κίνημα, υπονομεύοντας και ευνουχίζοντας τον ταξικό του χαρακτήρα και προσανατολισμό, υποβαθμίζοντας τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά του.

Και, τέλος πάντων, ας εξηγήσουν, γιατί πρέπει ο παραγόμενος από τους εργάτες και το λαό πλούτος, να δίνεται με τον έναν ή άλλο τρόπο στους κεφαλαιοκράτες; Δε συνεπάγεται, αυτό και μόνο το γεγονός, τη διαιώνιση του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης και της υποταγής της εργατικής τάξης στους κεφαλαιοκράτες;

Να αντιπαλέψουμε το εξάμβλωμα

Από σήμερα τίθεται σε ισχύ άλλο ένα νομοθετικό εξάμβλωμα της κυβέρνησης, ο περίφημος νόμος για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», που στην πράξη σημαίνει κατάργηση του οχτάωρου και εφτάωρου, αύξηση κατά δύο ώρες της εργάσιμης μέρας (10ωρο), χρόνος όμως που - όπως ορίζεται από το νομοθέτη - δε θα πληρώνεται από τον εργοδότη. Αντί για αμοιβή οι επιχειρήσεις θα «επιστρέφουν» την υπερεργασία, σε περιόδους κάμψης της παραγωγής, με μειωμένο ωράριο, άδεια ή ρεπό. Παράλληλα, από σήμερα αρχίζουν να εφαρμόζονται και εκείνες οι διατάξεις που μειώνουν την αμοιβή των υπερωριών τουλάχιστον κατά 50%. Ο νόμος αυτός έρχεται να προστεθεί σε όλο αυτό το οικοδόμημα της «ευελιξίας» που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στήνουν τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια. Με δυο λόγια, από σήμερα οι εργάτες θα δουλεύουν φτηνότερα και σε όποια επιχείρηση επιβληθεί «η διευθέτηση» θα σταματήσουν να δουλεύουν με σταθερό ωράριο. Το ωράριο εργασίας θα ακολουθεί τις ορέξεις και τα καπρίτσια του εργοδότη, τα σκαμπανεβάσματα της παραγωγής.

Γίνεται φανερό ότι ο νόμος αυτός δε μειώνει μόνο τους μισθούς, δεν περιορίζεται μόνο στο να κάνει πιο φτηνή την εργατική δύναμη και να αυξάνει αντίστοιχα τα κέρδη των επιχειρήσεων. Φέρνει ολόκληρη ανατροπή στη ζωή του κάθε εργάτη, με τεράστιες συνέπειες, οικονομικές, κοινωνικές, βιολογικές. Δε θα στερείται ο εργάτης μόνο ένα μέρος του μισθού που δικαιούται. Θα στερείται ακόμα και την ξεκούραση, τον ελεύθερο χρόνο του, τη δυνατότητα να προγραμματίζει την οικογενειακή και προσωπική του ζωή. Ο οικογενειακός προγραμματισμός και η ζωή του σμπαραλιάζονται.

Τι θα κάνουν οι εργάτες; Θα συρθούν μοιραίοι και άβουλοι στη γαλέρα που τους θέλουν οι βιομήχανοι, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση; Θα υποκύψουν στα κελεύσματα για ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα γιατί έτσι επιτάσσει η κερδοφορία των επιχειρήσεων και η εποχή της «παγκοσμιοποίησης» ή θα αρνηθούν και θα αντιπαλέψουν το τερατούργημα; Σ' αυτό το ερώτημα δεν μπορεί παρά να υπάρχει μία απάντηση. Αγώνας και μόνο αγώνας. Σε αυτό το δρόμο καλούν σήμερα τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα οι ταξικές δυνάμεις και το ΠΑΜΕ.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να ορθώσουν εμπόδια στην εφαρμογή του νόμου. Από σήμερα μέσα στις επιχειρήσεις, σε γενικές συνελεύσεις, σε συνεδριάσεις διοικήσεων, να οργανωθεί η πάλη, να συσπειρωθεί η εργατική τάξη και αποφασιστικά να εκφράσει την αντίθεσή της με κάθε τρόπο και μέσο. Τώρα χρειάζεται να σηκώσουμε τείχος αντίστασης. Γιατί κάθε υποχώρηση σήμερα, κάθε βήμα προς τα πίσω ανοίγει το δρόμο για νέες επιθέσεις του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι έχουν εμπειρίες. Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, παρά την ύπουλη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, έχουν τη δύναμη να παλέψουν και να αντισταθούν. Γιατί, όπως το οχτάωρο και το εφτάωρο έγιναν με αγώνες, αγώνας χρειάζεται και να περιφρουρηθούν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ