- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 23/10/2005
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Ενθετο: "ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2006"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Στη Βρετανία το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» οδήγησε το 21% των εργαζομένων κάτω από τα όρια της φτώχειας
Στην ουσία πρόκειται για ένα μέτρο στήριξης των αντεργατικών πολιτικών που υπονομεύουν το σύνολο των κατακτήσεων των εργαζομένων για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Μια τέτοια, απειλούμενη, κατάκτηση είναι και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίες για τον καθορισμό του ελάχιστου μισθού, συμβάσεις που υπογράφονται από τα εργατικά συνδικάτα και τις εργοδοτικές οργανώσεις και αντανακλούν τους συσχετισμούς δύναμης των δύο πλευρών. Με το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», οι συλλογικές συμβάσεις ουσιαστικά καταργούνται και το κράτος αναλαμβάνει (για λογαριασμό των εργοδοτών) να καθορίζει ένα «κατώτατο εισόδημα».
Πρωτοπόρος στην εφαρμογή αυτού του μέτρου ήταν ο Τόνι Μπλερ και η κυβέρνηση των Εργατικών στη Βρετανία. Για πρώτη φορά, το μέτρο του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» ίσχυσε το 1999, δύο χρόνια μετά τη νίκη του Μπλερ στις εκλογές. Στη Βρετανία, τότε, η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών αμείβονταν με μισθούς κατώτερους των συλλογικών συμβάσεων, εξαιτίας των «τοπικών συμφώνων απασχόλησης».
Η αύξηση του «εγγυημένου εισοδήματος» στα χρόνια που μεσολάβησαν ήταν ανεπαίσθητη αφού υπολογίζεται ότι την 1η Οκτώβρη2005 διαμορφώθηκε στα 7,40 ευρώ την ώρα. Ετσι το ποσοστό των Βρετανών εργαζομένων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο (21%). Παράλληλα, αυξήθηκαν οι εισοδηματικές ανισότητες αφού το 20% των πλουσιότερων έχει εισόδημα πέντε φορές μεγαλύτερο από το 20% των φτωχότερων.
Ομως, η κυβέρνηση Μπλερ βρήκε μέσω του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» ευκαιρία να προωθήσει σειρά μέτρων που αύξησαν κατακόρυφα τα κέρδη των επιχειρήσεων, στο όνομα της αντιμετώπισης της «ανεργίας»...
Η βρετανική κυβέρνηση καθόρισε για τους νέους από 18 ως 21 ετών ειδικό μισθολογικό καθεστώς με το 85% του «συνολικού εγγυημένου εισοδήματος». Ετσι, οι εργοδότες βρήκαν φθηνό εργατικό δυναμικό, ουσιαστικά ανασφάλιστο. Και όταν έφθαναν οι νέοι στην ηλικία των 22 ετών πετάγονταν στο δρόμο για να προχωρήσουν οι εργοδότες στις προσλήψεις 18άρηδων, εισπράττοντας τα ανάλογα επιδόματα.
Μάλιστα για να συμπιέσει ακόμη περισσότερο το «εργατικό κόστος» καθιέρωσε άλλο καθεστώς για τους εργαζόμενους ηλικίας 16 - 17 ετών με το 60% του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος»!
Φυσικά οι νέοι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλιά τους και αντιμετωπίζουν το φάσμα μιας ανεργίας χωρίς επίδομα γίνονται στη συνέχεια η «πρώτη ύλη» για την εφαρμογή των «σύγχρονων συστημάτων απασχολησιμότητας».
Με ταχύτατους ρυθμούς προωθείται η «ιδιωτικοποίηση» του πολέμου στο Ιράκ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής παίρνει μεγάλες διαστάσεις το «δουλεμπόριο» στο οποίο πρωταγωνιστούν οι αμερικανικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται είτε στον τομέα της επιμελητείας των κατοχικών στρατευμάτων, είτε στην «ανοικοδόμηση» του Ιράκ.
Η πρόσφατη «εξαφάνιση» 12 Νεπαλέζων εργαζομένων, που είχαν μεταφερθεί από τους δουλέμπορους στο Ιράκ, έφερε στην επιφάνεια το κύκλωμα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι «καθωσπρέπει» πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως η γνωστή «Halliburton» (Χάλιμπαρτον), στην προσπάθειά τους να βρουν φθηνό και «αναλώσιμο» εργατικό δυναμικό.
Από έρευνα της εφημερίδας «Σικάγο Τριμπιούν» προέκυψε ότι οι πολυεθνικές που έχουν εγκατασταθεί στο Ιράκ, για να αποφύγουν το νόμο που τιμωρεί το «δουλεμπόριο», συστήνουν θυγατρικές εταιρίες σε φτωχές χώρες, όπως το Νεπάλ, οι οποίες «στρατολογούν» τα «θύματα» τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα, εμπλέκεται η αμερικανική εταιρία «Κέλογκς Μπράουν και Ρουτς», θυγατρική της «Χάλιμπαρτον», που έχει αναλάβει την τροφοδοσία των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, αλλά και επιχειρήσεις στρατιωτικού χαρακτήρα, όπως η φύλαξη κρατουμένων και η εξουδετέρωση των ναρκών...
Η «Σικάγο Τριμπιούν» αποκαλύπτει ότι οι «μεσίτες» πλησιάζουν φτωχούς ανθρώπους σε χώρες όπως το Νεπάλ και τους υπόσχονται δουλιά σε κάποια χώρα του Περσικού Κόλπου. Στη συνέχεια και ενώ τους έχουν πάρει τα διαβατήρια, τους υποχρεώνουν να περάσουν στο Ιράκ όπου τους ανατίθενται εργασίες ιδιαίτερα επικίνδυνες.
Υπολογίζεται ότι περίπου 48.000 άνθρωποι από φτωχές χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας εργάζονται υπό το καθεστώς αυτό στο Ιράκ, για λογαριασμό αμερικανικών εταιριών.
ΚΙΝΑ - ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Οι υψηλές καταναλωτικές δαπάνες σε συνδυασμό με τις επενδύσεις στους σιδηροδρόμους και τα ορυχεία άνθρακα, είχαν ως αποτέλεσμα τη νέα, εντυπωσιακή, ανάπτυξη της κινέζικης οικονομίας. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Κίνας, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας αυξήθηκε το τρίτο τρίμηνο του 2005 κατά 9,4% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΠΤΩΣΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, όπως και οι υψηλές τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, οδήγησαν τους Γερμανούς σε μείωση των καταναλωτικών τους δαπανών. Το γεγονός επισήμανε, από τη δική του πλευρά, ο πρόεδρος της Ενωσης εταιριών λιανικής πώλησης, Χέρμαν Φράντζεν. Ο κ. Φράντζεν πρόσθεσε έναν ακόμη λόγο για την πτώση των λιανικών πωλήσεων, δηλαδή την πολιτική ρευστότητα. Δε γνωρίζουμε πόσο επηρεάστηκαν οι εργαζόμενοι από τα παζάρια για τη συνεργασία σοσιαλδημοκρατών - χριστιανοδημοκρατών, σίγουρα όμως οι εργοδότες δεν έχασαν ευκαιρία (όπως ο κ. Φράντζεν) για να προωθήσουν το «γάμο».
ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ - ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ. Η επικείμενη επίθεση των αμερικανικών κολοσσών της τηλεφωνίας και του Ιντερνετ, ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά των ευρωπαϊκών εταιριών του κλάδου. «Απάντηση» στην αναμενόμενη αμερικανική «επέλαση» δίνουν οι μεγάλες συγχωνεύσεις και οι εξαγορές, όπως η εξαγορά από την ισπανική «Telefonika» (Τελεφόνικα) της τσέχικης «Cesky Telecom» (Τσέστκι Τέλεκομ), αλλά και της εξαγορά από τη γαλλική «France Telecom» (Φρανς Τελεκόμ) της ισπανικής «Amena» (Αμένα), έναντι 6,4 δισ. δολαρίων.
