«Παραμυθιασμένος

πάω σε άλλο κόσμο

πάνω από ένα δέντρο

με χτύπησε ένα άστρο

η αγαπημένη

σα λιμουζίνα από πάγο

συντρίβεται στον τοίχο

η αστερόεσσα πέρασε από πάνω της

και τη διέλυσε

έμειναν όμως τα κομμάτια της

και πουλάω

σ' αυτή την πλατεία

που ακόμα φωνάζουν Ομόνοια.

***

Εδώ ο χρόνος ο βετεράνος

γυαλίζοντας σαστίζει:

από πού ν' αρχίσει

από τα πόδια

ή τα μάτια της

τα αφημένα για πάντα

σ' ένα σοκάκι στο Κάιρο

και κάθε που ανοίγουν και κλείνουν

ανασταίνουν έναν Γιαχβέ.

***

Θεός εδώ είναι το σκοτάδι

που εκδηλώνεται απότομα

όμως εσείς μην πιστεύετε τίποτα -

από τα ελάχιστα το ελάχιστο

κάθεται σαν τρελός στα πόδια

του βασιλιά και σας παίζει».

«Ηρθε ο διάβολος χαρούμενος

πατώντας σε χρυσά κεφάλια σκύλων

και είπε:

***

Μην περιμένεις τον κορυδαλλό σου

πέταξε

έγινε ένας στρυφνός ιερέας

και το όραμά σου κοιμάται

μέσα στης μαχαγιάνας

τα ανοιχτά μάτια.

***

Τη γάτα την αυτοκρατορική

μην περιμένεις

τρώει φράουλες και γελάει

ενώ βλέπει έναν άγιο

να πέφτει στη στέγη της.

***

Μην περιμένεις ο θάνατός σου να σε βρει

κρύβεται εκεί που υψώνεται το γάλα

κάνοντας μπροστά του

τη Μαρία Παρθένο να παραφρονεί.

***

Γέλα, αγόρι μου, γέλα

πρέπει όμως το θάνατό σου εσύ να βρεις».

«Είμαι πάνω στον άγιο

σαν σιωπηλό ναυάγιο

πατάω την προσευχή του

ώσπου να βγει η ψυχή του

***

να φτάσει μες στο χώμα

όπου γυρνάς ακόμα

τρελή σαν το σκοτάδι

λάμπεις μέσα στον Αδη

***

αχ τα λουλούδια τώρα

ντρέπονται για την ώρα

που έπεσες σαν μυστήριο

στο έσχατο εργαστήριο

***

κι έκανες την αγάπη

τρελή σαν το σκοτάδι

ν' ακούγεται στον Αδη

σαν πένθιμο εμβατήριο».

Στη μέση του δρόμου

μια προφητεία με άρπαξε από το χέρι

πάντα θα είναι Χριστούγεννα

το θείο βρέφος το ξέρει

και δε μεγαλώνει

ο κύκλος των κρίνων

θα σφίγγει γρήγορα το λαιμό μου

ο γερολύκος της αλητείας

θα ρονρονίζει κάτω από τα φώτα

μιας βαριεστημένης γιορτής

όπου το τελευταίο πειραματόζωο

με μορφή ανθρώπου

θα χειροκροτεί την πτώση των άστρων

εγώ εντελώς χαμένος

θα μουγκρίζω σαν λιοντάρι

που χωνεύει σίδερο

αλλά το καλύτερο κομμάτι

το τρώει πάντοτε η τρέλα

βγαίνω σκυφτός και την ταΐζω

μετά μπαίνω στο σπίτι

που είναι μια ανεξιχνίαστη αλφάβητος».

«Δεν ξέρουν τι να με κάνουν

Παιδί ακόμα

έσπρωχνα με δύναμη το κεφάλι μου

να βγω έξω στα βρύα και στο κρύο νερό

Τρεις φωνές τάραξαν την έξοδό μου:

- ο Μαγιακόφσκι πυροβόλησε το κεφάλι μου

- ο αέρας παίρνει τα λόγια μου

- όλα χάθηκαν

Κύμα θαλάσσης έσπασε μπροστά μου

κι άφησε ένα σκυλί με πέντε άστρα στην πλάτη.

Δεν ξέρουν τι να με κάνουν, του λέω

έχεις τίποτα για μένα;

Οχι, απαντά

αμέλησα και θα αμελώ».

«Εχασα την ψυχή μου ξαφνικά

από μια μάγισσα που όταν σ' αγγίζει

γίνεσαι ένα πουλί από φωτιά

που λόγο έχει μόνο να φωτίζει.

***

Οταν ξυπνάω στα βαθιά

με όνομα που εκείνη μου παρέχει

δελφίνι είμαι, κτήνος ή σκιά

νεκρός σαν ζωντανός που επιμένει.

***

Από μικρό παιδί κι από τρελό

σα βασιλιάς που σπάει σε μια λάμψη

ο πειρασμός της μάχης πλησιάζει

σαν τον ακούς, πεθαίνεις να πεθάνεις».

1999. Ανοιξη. Κι όμως «όποιος θέλει να λέγεται άνθρωπος» αγωνιά και φρίττει με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που πλανιέται πάνω από τα Βαλκάνια. Με τους «ειρηνοποιούς» - ΝΑΤΟ και ΕΕ - και τις στρατιωτικές ορντινάτσες, που σταύρωσαν τον ανεξάρτητο, περήφανο, αντιστεκόμενο Γιουγκοσλαβικό λαό . Το κίνημα συμπαράστασης του ελληνικού λαού φουντώνει. Αρκετοί διακινδυνεύοντας, κόντρα στις δυσκολίες, ταξιδεύουν κουβαλώντας φάρμακα, τρόφιμα, ρουχισμό, στο αδιάλειπτα βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι.

Ενας από τους διανοούμενους που ταξίδεψαν ήταν και ο ποιητής και πεζογράφος Γιώργος Κακουλίδης. Στο τριήμερο της παραμονής του μίλησε σε αντιπολεμική εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Βελιγραδίου, και ανήμερα της Πρωτομαγιάς, σε μεγάλη αντινατοϊκή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της πόλης .

Τι μας τα θυμίζει όλα αυτά; Η, όγδοη κατά σειρά, ποιητική συλλογή του Γιώργου Κακουλίδη, με τίτλο «Ο πειρασμός της μάχης», που θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τις εκδόσεις «Εξάντας». Μια συλλογή τριάντα ποιημάτων, από τα οποία προδημοσιεύουμε έξι. Ποιήματα, εμπνευσμένα από το βρόμικο νατοϊκό πόλεμο. Ποιήματα αισθήσεων, αισθημάτων, στιγμών, εικόνων που ένιωσε, είδε και άκουσε έζησε ο ποιητής. Ποιήματα, που συνειρμικά, στιχουργούν το σπαραγμό, τις οιμωγές των αμάχων, την αντιπολεμική κραυγή, αλλά και την απόφαση των παιδιών του σερβικού λαού να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας τους.

Μιλώντας μας για τη συλλογή του, ο Γιώργος Κακουλίδης είπε: «Ξενυχτώντας, όπως όλοι, τις μέρες που βρεθήκαμε στο Βελιγράδι, έγραψα την "πρώτη ύλη» των ποιημάτων και τα ξαναδούλεψα στην Αθήνα. Εγραψα αυτά τα ποιήματα, θέλοντας να πω αυτό που με πονά. Οτι δεν είναι τυχαίο που ο αιώνας αυτός έκλεισε με έναν πόλεμο. Ενας τέτοιος πόλεμος σημαίνει ότι δεν πρέπει να... ξεχνιόμαστε. Αυτό εννοεί και ο τίτλος της συλλογής "Ο πειρασμός της μάχης". Και ένας είναι ο "πειρασμός", που πρέπει να διαπερνά τους πάντες. Ο "πειρασμός", η ανάγκη της μαχητικής ετοιμότητας όλων μας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών πολέμων».

Αυτό είναι το μήνυμα και των προδημοσιευόμενων ποιημάτων. Το «Λαϊκό τραγούδι», λέει ο Γ. Κακουλίδης, «μιλά για τη χαμένη επανάσταση των Σέρβων». Το ποίημα «Ροκ προφητεία» θυμίζει στον ποιητή τον Αμερικανό, που μιλώντας στο CNN, γελούσε για τις εκατόμβες των νεκρών αμάχων, υπερηφανευόμενος «οι βόμβες μας είναι ροκ». Το ποίημα «Ο πειρασμός της μάχης», που τιτλοφορεί τη συλλογή, «τονίζει ξεκάθαρα την ανάγκη της μάχης ενάντια στον πόλεμο». Το ποίημα «Ο στρατιώτης και το σκοτάδι» το έγραψε «βλέποντας ένα στρατιώτη, όμορφο και περήφανο, να ξεκινά νύχτα από το βυθισμένο στο σκοτάδι Βελιγράδι, για το μέτωπο».

Εργα στο φόντο

της Αρχαιολογικής

Υπηρεσίας

Πόσα χρόνια διαπιστώνεται ότι με τις διαδικασίες του δημοσίου είναι δύσκολη η εκταμίευση και η ροή χρημάτων που προορίζονται για έργα; Μάλλον από συστάσεως ελληνικού κράτους

ΓΥΝΑΙΚΑ

Η ΟΝΕ θα φέρει

μεγαλύτερα βάσανα

στις γυναίκες

«Το μεγαλύτερο όνειρό μας γίνεται πραγματικότητα με την ένταξη στην ΟΝΕ», θριαμβολογούν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, αναγγέλλοντας ενθουσιασμένοι την ημερομηνία των εκλογών...

Ονειρα

που δεν έσβησε

ο σεισμός

Κι όμως. Τα μάτια τους κάθε βράδυ κλείνουν για να ονειρευτούν, κάθε πρωί ανοίγουν για να αντικρίσουν τον ήλιο - εξομολογητή, για να του ψιθυρίσουν ξανά τους βαθύτατους νέους πόθους τους. Γιατί τα μάτια αυτά είναι ανθρώπινα, δεν μπορούν να αλλάξουν συνήθειες. Ο,τι και να 'χει συμβεί, ό,τι και να 'χει προηγηθεί...

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το ντέρμπι

ΠΑΟ - ΑΕΚ

Δυνατή αναμένεται η μάχη στο ΟΑΚΑ. Δύσκολο έργο για τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό στη Νέα Σμύρνη

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΓΕΝΑΡΗ

Δεν έγινε

το μεγάλο...

μπαμ

Φτωχή σε γενικές γραμμές η κίνηση. Επιτυχία του Ολυμπιακού με την απόκτηση του Λάμπρου Χούτου