Ετσι έλεγε πριν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διά στόματος Σημίτη. «Ισχυρή Ελλάδα σε μια ανταγωνιστική και ισχυρή Ευρώπη». Ετσι λέει σήμερα και η κυβέρνηση της ΝΔ. «Επιχειρηματικότητα», «ανταγωνιστικότητα» για να υπάρξει «πρόοδος». Ετσι λέει και ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που πρόσφατα το διατύπωσε και κάπως αλλιώς: «Ο άνθρωπος για την αγορά και η αγορά για τον άνθρωπο». Δηλαδή, ο άνθρωπος για την ανταγωνιστικότητα (γιατί τέτοια είναι η αγορά, ανταγωνιστική), και «ανταγωνιστικότητα για τον άνθρωπο». Ετσι λέει και ο ΣΥΝ, που το διατυπώνει και αυτός διαφορετικά: «Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη». Δηλαδή, τα καπιταλιστικά κέρδη (που θα βγουν από την ανταγωνιστικότητα) για τον άνθρωπο.

Κατ' αρχάς «ανταγωνισμός» των επιχειρήσεων σημαίνει πριν απ' όλα ότι κάποιες θα πάνε μπροστά, κάποιες θα μείνουν πίσω και κάποιες ακόμα πιο πίσω. Δεν μπορεί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και όλοι να είναι στην πρώτη γραμμή και κερδισμένοι. `Η όπως λέει απλά ο λαός, «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και το μικρό το μικρότερο». Τι λέει λοιπόν η μέχρι σήμερα πρακτική; Τι λέει η εμπειρία που πλέον έχουν χιλιάδες εργαζόμενοι;

1ο) Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν και άλλες ετοιμάζονται για λουκέτο λόγω ακριβώς της «ανταγωνιστικότητας» (πιο πρόσφατα παραδείγματα: «Σωληνουργεία Κορίνθου», «Κλωστήρια Πρεβέζης», κ.ά.). Αυτό σημαίνει και χιλιάδες εργαζόμενοι στο δρόμο. Αύξηση δηλαδή της ανεργίας.

2ο) Αλλες που δεν έκλεισαν γιατί θέλουν να το «παλέψουν» μεταφέρθηκαν σε χώρες με μικρότερο εργατικό «κόστος» ακριβώς για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Τα παραδείγματα πολλά. Αρα χιλιάδες ακόμα εργαζόμενοι προστίθενται στη λίστα των ανέργων.

3ο) Αλλες που ούτε έκλεισαν ούτε μεταφέρονται συγχωνεύονται ή απορροφούνται από άλλες μεγαλύτερες (εμπόριο, σούπερ μάρκετ, τράπεζες, κλπ.). Ναι, αλλά η εμπειρία λέει ότι η πρώτη πράξη μιας συγχώνευσης ή απορρόφησης είναι η δραματική μείωση του προσωπικού ακριβώς για να μειωθεί το «κόστος» και να γίνει η νέα επιχείρηση πιο ανταγωνιστική. Δηλαδή; Νέο κύμα ανεργίας.

4ο) Πρώην κρατικές επιχειρήσεις που πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια (π.χ., Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, κλπ.). Τι λέει η εμπειρία; Οι ιδιώτες που τις παρέλαβαν προκειμένου να τις κάνουν «ανταγωνιστικές» το πρώτο μέτρο που πήραν ήταν η μείωση του προσωπικού είτε με τις απευθείας απολύσεις, είτε με τη μέθοδο της «εθελουσίας εξόδου». Με μαθηματική ακρίβεια έτσι θα γίνει και με τις σημερινές ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζει η ΝΔ (π.χ., «Ολυμπιακή Αεροπορία»). Το σημαντικό; Χιλιάδες στο δρόμο. Νέα δραματική αύξηση της ανεργίας.

5ο) Οσοι ήταν ή είναι «τυχεροί» και δεν απολύθηκαν ή δε θα απολυθούν, όσοι σήμερα κατορθώνουν και βρίσκουν μια δουλιά, βρίσκονται αντιμέτωποι με πολιτικές, νόμους και νομοσχέδια που φέρνουν τις εργασιακές σχέσεις με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Κατάργηση του οχτάωρου, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ανενεργός χρόνος εργασίας, δουλιά χωρίς ένσημα (Stage, κλπ.), μερική απασχόληση, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, πρωτοβουλίες απασχόλησης, κ.ά.), ωραριακή απασχόληση, απλήρωτες υπερωρίες, ληξιπρόθεσμες συμβάσεις, γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, κοινώς σκλαβοπάζαρα, κι άλλα πολλά.

Ναι, αλλά τι σημαίνουν όλα αυτά;

Αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας. `Η αλλιώς κατακόρυφη πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης ή, αλλιώς, κατακόρυφη άνοδος της εκμετάλλευσης.

Οτι η «ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων» είναι εξ ορισμού εχθρική για το λαό, αφού προϋποθέσεις για να πάει καλά ώστε να αυξηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη είναι η απαξίωση της εργατικής δύναμης, η αποψίλωση των πιο στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων και σε τελευταία ανάλυση η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων.

ΟΧΙ! λέει ο ΣΥΝ. Με την «ανταγωνιστικότητα» μπορούν να αναπτύσσονται και τα επιχειρηματικά κέρδη και να περνάει καλά ο λαός αν ο άνθρωπος μπει πάνω από τα κέρδη. Αλλά για να περνάει έστω στοιχειωδώς καλά ο λαός, πριν απ' όλα αυτό σημαίνει: Σταθερή δουλιά για όλους με πλήρη δικαιώματα. Σημαίνει μισθούς και ημερομίσθια που να καλύπτουν όλες τις σύγχρονες βασικές ανάγκες των εργαζομένων. Σημαίνει πριν απ' όλα ελεύθερο χρόνο για ψυχαγωγία και ανάπαυση που με τη σειρά του σημαίνει μείωση της εργάσιμης μέρας (7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο) και σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, για να μείνουμε μόνο σ' αυτά.

Αυτά όμως και μόνον αυτά τα στοιχειωδώς απαραίτητα για τους εργαζόμενους, αν υποθέσουμε ότι θα εφαρμοστούν, αυτό θα σημαίνει προφανώς αύξηση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά για τους κεφαλαιοκράτες και τις επιχειρήσεις τους θα σημαίνει αύξηση του «κόστους εργασίας». Ναι, αλλά αυτό θα σημαίνει για τους ίδιους «εμπόδια» στην ανάπτυξη της κερδοφορίας τους άρα και μείωση της «ανταγωνιστικότητάς τους».

Ας μας πει λοιπόν ο ΣΥΝ πώς θα γίνει να πηγαίνουν πλάι πλάι η «ανταγωνιστικότητα» και η ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών και η έστω στοιχειώδης λαϊκή ανάπτυξη, αφού το πρώτο αναιρεί το δεύτερο κι αντίστροφα; Αφού το κεφάλαιο θεωρεί ότι τα πιο βασικά εργασιακά δικαιώματα «πλήττουν» την ανταγωνιστικότητά του και συνεπώς την «ανάπτυξη» και τα κέρδη του;

Και αφού, όπως αποδεικνύει η καπιταλιστική πραγματικότητα, ούτε καν αυτά τα στοιχειώδη δεν μπορούν να συνυπάρξουν, πόσο μάλλον μπορεί να συνυπάρχουν και να βαδίζουν παράλληλα η ολόπλευρη ανάπτυξη του λαού και η ολόπλευρη ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου;

Οπως όμως ο καθένας καταλαβαίνει, η κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους δεν είναι απλά «κάποια πραγματάκια» αλλά η βάση πάνω στην οποία μπορεί να πατήσει και να ανθίσει η ολόπλευρη ανάπτυξη του λαού. Είναι προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία. Συνεπώς ο ΣΥΝ επίσημα και διά στόματος προέδρου του απλά ομολογεί μπροστά μάλιστα στα μάτια της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, δηλαδή τη νεολαία, ότι στόχος και προοπτική του είναι να μερεμετίσει τον ευρωπαϊκό μονόδρομο της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής κερδοφορίας για να τον κάνει πιο ελκυστικό. Αφού λοιπόν η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι εξ ορισμού εχθρός των εργαζομένων τότε αυτοί που τη στηρίζουν και ειδικότερα στο όνομα της «Αριστεράς», και μάλιστα συνειδητά, είναι επίσης εχθροί των εργαζομένων και της απελευθέρωσης του λαού από τους εκμεταλλευτές του, και μάλιστα επικίνδυνοι αφού δε γίνονται άμεσα ορατοί όπως τα κόμματα του κατεστημένου, αλλά προβάλλουν τάχα φιλολαϊκή πολιτική.

Μαζική απόδραση λοιπόν από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, βασικά στηρίγματα του κεφαλαίου, αλλά και μαζική καταδίκη του οπορτουνισμού και των φορέων του, όπως, π.χ., ο ΣΥΝ, που από τα αριστερά «πετάει» σωσίβια λέμβο στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Αποφασιστική ενίσχυση του ταξικού αγώνα και του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος για το λαό.

Δημοσκόπηση στην οποία καταγράφεται ότι 6 στους 10 πιστεύουν πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία ή έχουν μικρή διαφορά στην πολιτική τους, έδωσε χτες στη δημοσιότητα ο ραδιοφωνικός σταθμός ΣΚΑΪ. Συγκεκριμένα, έρευνα που διενήργησαν το «βαρόμετρο» του ΣΚΑΪ και η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC, σε δείγμα 950 ατόμων, με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων, το διάστημα 10 -11 Οκτώβρη 2005, έδειξε τα εξής:

Το 37% απαντά ότι τα δύο κόμματα έχουν μικρή διαφορά πολιτικής, το 24% καμία διαφορά, το 22% αρκετή διαφορά και το 12% πολύ μεγάλη διαφορά.

Σε ό,τι αφορά την εκτίμηση ψήφου, με βάση τις διευκρινισμένες απαντήσεις, η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 42,5% και το ΠΑΣΟΚ 39%.

Το ΚΚΕ συγκεντρώνει ποσοστό 8%, ο ΣΥΝ 5%, ο ΛΑΟΣ 3% και τα λοιπά κόμματα 2,5%. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην εκτίμηση ψήφου κατά την προηγούμενη μέτρηση (12 και 13/9/2005) ήταν: ΝΔ: 42,5% - ΠΑΣΟΚ: 38,5% - ΚΚΕ: 7,5% - ΣΥΝ: 5% - ΛΑΟΣ: 3% και λοιπά κόμματα: 3,5%.