Ολα τα παραπάνω μπήκαν στο επίκεντρο της συζήτησης, στην εκδήλωση που διοργάνωσαν την Κυριακή 23 Οκτώβρη, η Αχτιδική Επιτροπή 5ου - 6ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ και η αντίστοιχη Τομεακή Οργάνωση της ΚΝΕ, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φοιτητικής Εστίας Πατησίων.

Ιδιαίτερος στόχος της εκδήλωσης ήταν να αναδειχτεί η ανάγκη και να συζητηθούν οι δυνατότητες για να δημιουργηθεί ένα «πολιτιστικό στέκι εργαζομένων και νεολαίας». Να διεκδικήσουν και να στήσουν ένα χώρο, που θα «στεγάσει» τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις των μαζικών φορέων της περιοχής γύρω από τον πολιτισμό, θα δίνει βήμα για την ανάδειξη ανθρώπινων ταλέντων που πνίγονται από το σύγχρονο τρόπο ζωής που επιβάλλει ο καπιταλισμός, θα συνενώνει εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, νεολαία, γυναίκες, που θα βρίσκουν στο «στέκι» βήμα έκφρασης και δημιουργίας. Στο πλαίσιο αυτής της διεκδίκησης, η Αχτιδική Επιτροπή του ΚΚΕ σχεδιάζει το επόμενο διάστημα να πάρει και να στηρίξει σχετικές πρωτοβουλίες.

«Ο ελεύθερος χρόνος είναι ζήτημα - κλειδί ιδιαίτερα για νεότερες ηλικίες που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους και την πολιτική τους συνείδηση», είπε ανοίγοντας την εκδήλωση η Καίτη Πανοπούλου, μέλος του Γραφείου της Αχτίδας 5ου - 6ου Διαμερίσματος Αθήνας του ΚΚΕ, και συνέδεσε την πρωτοβουλία για τη συγκεκριμένη εκδήλωση με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και τον αναπροσανατολισμό ολόκληρης της δράσης του ΚΚΕ για τα προβλήματα της νεολαίας.

Η Κ. Πανοπούλου εξήγησε, θέτοντας τους άξονες της συζήτησης, ότι η διεκδίκηση του ελεύθερου χρόνου είναι «σύνθετο πεδίο πάλης της εργατικής τάξης, διότι αποτελεί όρο για την ολόπλευρη διαμόρφωση δημιουργικής προσωπικότητας και προϋποθέτει μείωση του εργάσιμου χρόνου, συνδέεται με την ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού, του μαζικού αθλητισμού, τη ζωή σ' ένα ανθρώπινο περιβάλλον και γενικότερα την ενεργητική στάση ζωής. Ο πολιτισμός είναι πεδίο σκληρής ταξικής πάλης ανάμεσα στην ιδεολογία της άρχουσας τάξης και της εργατικής τάξης. Η τέχνη και ο πολιτισμός έχουν τεράστια μορφωτική δύναμη. Επιδρούν αποφασιστικά στη συνείδηση και την κοινωνικοπολιτική συμπεριφορά της νεολαίας, στη στάση τους απέναντι στη ζωή, στη θέση τους για την οργανωμένη πάλη».

Για την ίδια την έννοια του «ελεύθερου χρόνου» μίλησε η Αννεκε Ιωαννάτου, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της ΚΟΜΕΠ. «Στον καπιταλισμό, ο εργάτης, αποξενωμένος από το προϊόν της εργασίας του, δεν επιβεβαιώνει τον εαυτό του στην εργασία του, δε βρίσκει τον εαυτό του μέσα σ' αυτή. Μέσα στην εργασία του εξαντλείται σωματικά και κουρελιάζεται πνευματικά. Γι' αυτό ψάχνει - είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα - τον εαυτό του έξω από την εργασία του. Εκεί, όμως τον αναλαμβάνει για άλλη μια φορά το σύστημα, για να τον απο-επαναστατικοποιήσει, να τον υποβαθμίσει πολιτιστικά, να τον εκμαυλίσει με εκχυδαϊσμένες μορφές "διασκέδασης"», εξήγησε και τόνισε:

«Η έννοια "ελεύθερος χρόνος" εμφανίστηκε με την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Με τη βιομηχανική ανάπτυξη των παραγωγικών μέσων, η εργασία που ήταν αναγκαία για την παραγωγή των προϊόντων όλο και μειωνόταν. Η εργοδοσία, όμως, δε μείωνε αναλόγως τις ώρες εργασίας». Στη συνέχεια η Α. Ιωαννάτου πρόσθεσε: «Τα εξοντωτικά ωράρια πρόσθετης εργασίας γέννησαν την πάλη της εργατικής τάξης για ελεύθερο χρόνο, για να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες της για ξεκούραση, για ψυχαγωγία, για πνευματική ζωή. Οταν οι εργάτες, στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, άρχισαν να δημιουργούν πολιτιστικές λέσχες, η αστική τάξη κατάλαβε, ότι πρέπει να παρέμβει πολιτικά και ιδεολογικά σ' αυτό τον, ως τότε, άγνωστο χώρο του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων. Εισχωρούσε λοιπόν στις λέσχες αυτές, για να τις μετατρέψει σε χώρους διάδοσης της κυρίαρχης ιδεολογίας. Μπορούμε να πούμε, λοιπόν, ότι από τα μέσα του 19ου αιώνα κιόλας εμφανίζεται η έννοια του ελεύθερου χρόνου σαν πεδίο ταξικής πάλης».

Για το ζήτημα του πολιτισμού και ειδικότερα των τεχνών, που όταν ελέγχονται από την αστική τάξη γίνονται εργαλείο χειραγώγησης και μετατροπής των ανθρώπων σε παθητικούς δέκτες της κυρίαρχης πολιτικής, μίλησε η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά.

Η Ε. Μελλά αναφέρθηκε σε αποφάσεις της ΕΕ από το 2003 και στην τακτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της παρούσας της ΝΔ, που μετατρέπουν την τέχνη σε εμπόρευμα και «υποδουλώνουν» τους καλλιτέχνες, αφού εξαρτούν το έργο τους από την ιδιωτική χρηματοδότηση, την ανεύρεση χορηγών, τους νόμους της αγοράς κλπ. Εξήγησε ότι με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 ήρθε στο χώρο του πολιτισμού η ασυδοσία της αγοράς και από το 1994 ξεκίνησαν και στη χώρα μας οι ιδιωτικοποιήσεις τομέων του υπουργείου Πολιτισμού. Αυτή η πορεία παγκοσμίως, έφτασε να καταστήσει πέρσι, τη «βιομηχανία του πολιτισμού» ως δεύτερη μεγαλύτερη σε τζίρο, μετά τη βιομηχανία όπλων, είπε χαρακτηριστικά και τόνισε την ανάγκη αντίστασης μέσα από ένα πλατύ μορφωτικό - πολιτιστικό κίνημα που θα στοχεύει στην αφύπνιση του λαού και θα συνενώνει τις επιμέρους προσπάθειες που γίνονται σ' αυτόν τον τομέα.

Εκ μέρους της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, ο Ερι Ζίλφο μίλησε στην εκδήλωση περιγράφοντας τη σκληρή πραγματικότητα που φέρνουν για τους νέους εργαζόμενους οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αντιπαραβάλλοντας το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ για διεύρυνση του «ελεύθερου χρόνου, διεκδίκηση 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου, αγώνα για πολιτισμό που θα εξυψώνει τη συνείδηση της νεολαίας (σε αντίθεση με τα πολιτιστικά υποπροϊόντα που πλασάρονται απλόχερα σήμερα από την άρχουσα τάξη), οικονομικές διευκολύνσεις στους νέους, για να μπορούν να παρακολουθούν θέατρο, κινηματογράφο, συναυλίες κλπ. Ταυτόχρονα, επισήμανε την ανάγκη πολιτιστικής δραστηριοποίησης των σωματείων εργαζομένων.

Στα τηλεσκουπίδια και γενικότερα την υποκουλτούρα που πλασάρει σήμερα η άρχουσα τάξη, αναφέρθηκε η Ζωή Λαζάνη, που μίλησε στην εκδήλωση εκ μέρους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας και του Συλλόγου Γυναικών Πατησίων, τονίζοντας την ανάγκη ανάδειξης της ερασιτεχνικής δημιουργίας, δηλαδή της καλλιτεχνικής - πολιτιστικής δημιουργίας, που βάζει στο κέντρο της προσοχής της το μόχθο του καθημερινού ανθρώπου. Η Ζ. Λαζάνη μίλησε ακόμα για την ανάγκη δημιουργίας στην περιοχή ενός στεκιού μαζικών φορέων και νεολαίας, που θα είναι κέντρο αντίστασης στη σήψη και την πνευματική υποδούλωση, κέντρο οργάνωσης της πάλης για διεκδίκηση ελεύθερου και δημιουργικού χρόνου, κέντρο ανάπτυξης πολιτιστικής δραστηριότητας.