ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ερχεται μπόρα

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Τα σπουδαία συμβαίνουν τριγύρω. Εξω από την «επικαιρότητα» που επιβάλλει η βαρβαρότητα, προβάλλοντας το βούρκο για να κρύψει το σφαγείο.

Τέλος τα πολυεθνικά κράτη, διακηρύσσει ο ένας. Ηρθε η ώρα για ανεξάρτητο Κόσσοβο και μάλιστα διχοτομημένο. Εχουμε καθυστερήσει ήδη αρκετά, συμπληρώνει ο άλλος. Εργάτες και ορυκτά περιμένουν.

Οι προκεχωρημένες βάσεις του ΝΑΤΟ είναι η εγγύηση για τις νέες επεμβάσεις στο υπογάστριο της Ρωσίας, προαναγγέλλει ο αναλυτής.

Θα προκληθούν κοινωνικές αναταράξεις; Μα γι' αυτό υπάρχει η «νέα αριστερά»!

που, στο όνομα του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» (ότι συνιστά ύβρι για το σοσιαλισμό ο όρος απλά προσπεράστε το), δηλώνει έτοιμη να διακηρύξει ότι η αγορά παράγει πλούτο για όλους! Οτι πλέον οι εργαζόμενοι δεν έχουν μόνο δικαιώματα, αλλά και καθήκοντα, με πρώτο και κυρίαρχο να συμβάλουν ακόμα περισσότερο στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Σηματοδοτεί πράγματι γεγονός σοβαρό αυτή η «συλλογή ιδεών». Οπου το δικαίωμα, για παράδειγμα, σε υποχρεωτική δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αναφέρεται πλέον ως «δυνατότητα προσπέλασης».

Πώς να μη χαίρεται ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Δεν είναι λίγο να ανακηρύσσεσαι σε μια νύχτα από κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου σε υπερηγέτη της νέας αριστεράς; Με λυμένα τα χέρια μπορεί να διακηρύξει καλύτερα ότι η ατομική ιδιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου υπηρετεί το κοινό καλό.

Ας μην ξενίζει, λοιπόν, ο αναδυόμενος βούρκος της κυρίαρχης ντόπιας πολιτικής εκπροσώπησης. Γέννημα μιας βαρβαρότητας που προβάλλει το χειρότερο που έρχεται.

Βέβαια, κάτι φήμες κυκλοφορούν πως αρχέγονα μανιφέστα ξεσκονίζονται, σημαίες κόκκινες ξεδιπλώνονται, συνθήματα - αποφάσεις έχουν ήδη πάρει τη θέση τους στα πανό.

Τελικά, συμβαίνει πάντα, όταν οι πάνω δεν μπορούν και οι κάτω δεν αντέχουν...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ: «Το κρίσιμο πολιτικό στοιχείο ως και διακύβευμα της ανανεωτικής αριστεράς γι' αυτή τη δεκαετία και όχι μόνον είναι η διαμόρφωση αξιόπιστων και ειλικρινών όρων συνεργασίας ανάμεσα στις δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού στη βάση ενός προγράμματος αριστερής διακυβέρνησης» (ο Φ. Κουβέλης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: «Σύμφωνα με τον 49χρονο Εμοτ, που διευθύνει τον Εκόνομιστ από τον Μάρτιο του 1993, η ιταλική αριστερά πρέπει να κάνει μια ιστορική πολιτική επιλογή: Να δεχθεί ότι η αγορά μπορεί να δημιουργήσει πλούτο για όλους, ακόμη και για τους μη έχοντες (...) "Πρέπει να περάσουμε από ένα αρνητικό σε ένα θετικό κοινωνικό κράτος, όπου οι πολίτες δεν θα έχουν μόνο δικαιώματα αλλά και καθήκοντα", τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός Τζουλιάνο Αμάτο (...) Το σχέδιο αυτού του κοινωνικού κράτους το επεξεργάζεται ένας παλιός γνώριμος της Αριστεράς, ο Βρετανός κοινωνιολόγος Αντονι Γκίντενς. Και θα είναι ένα μείγμα ανάμεσα στον Τρίτο Δρόμο και το σκανδιναβικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο. "Το κλασικό δίπολο δημόσιο/ιδιωτικό δεν είναι πλέον αρκετό για να καθορίσει το κοινό καλό", τόνισε ο πρώην διευθυντής του London of Economics, "πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση και το κράτος. Γιατί, μερικές φορές, το συλλογικό συμφέρον υπηρετείται καλύτερα από τις ιδιωτικοποιήσεις παρά από το κράτος"» (από ρεπορτάζ του Μ. Μητσού στα «ΝΕΑ»).

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ: «Λίγες μέρες πριν από το Συνέδριο συλλέγουμε όλο τον πλούτο των ιδεών που κατατίθενται (...) Αισθανόμαστε ότι κάτι σοβαρό γίνεται στην Αριστερά της Ευρώπης (...) Θέλουμε να προωθήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, ένα νέο τύπο δημοκρατίας (...) Στα φαινόμενα της κοινωνικής αποδιάρθρωσης θα απαντήσουμε με τα νέα κριτήρια στην ανάπτυξη που θα περιλαμβάνει την προσπέλαση στα δημόσια αγαθά, την ενσωμάτωση των κοινωνικών κριτηρίων στην οικονομία και την αναβάθμιση του ρόλου και των χαρακτηριστικών του δημοσίου» (από άρθρο του Σ. Παππά, μέλους της ΕΕ του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς / «ΑΥΓΗ»).

ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ: «Ο δικός μας στόχος ήταν η ενότητα στον χώρο μας και επιτεύχθηκε. Τώρα γνωρίζω ότι διαθέτω την αναγκαία συναίνεση» (ο Ρομάνο Πρόντι στα «ΝΕΑ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Πρώτη ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στις 12 Νοέμβρη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ η παραίτηση Μαντούβαλου

Η ΝΙΚΗ: Κυβέρνηση on - off

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ όλοι θα... καταγγείλετε

ΤΑ ΝΕΑ: Σφάζονται με θεατή τον Καραμανλή

ΕΘΝΟΣ: ΘΕΑΤΗΣ σε εμφύλιο διαφθοράς

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η πολιτική, όμηρος σκανδαλολογίας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Από τα τηλεπαράθυρα «πέφτει» η κυβέρνηση

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΝΗΣΥΧΕΙ ο Πρόεδρος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ» αρχηγέ μου TV

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΚΑΝΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ τον... Μάκη!

Η ΧΩΡΑ: Μαχαιρώματα στον Πειραιά

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ με εσωκομματικό «παρασκήνιο»

PRESS time: «Πρόσεξε τους τρεις "εφιάλτες"»

Η ΑΥΓΗ: Κουβάρι διαπλοκής

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΜΠΡΟΣΤΑ βγαίνει ο Καραμανλής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΗ ΦΑΚΑ ΟΙ ΒΑΡΩΝΟΙ του μαύρου χρήματος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκρηξη δανεισμού του Δημοσίου, φέτος

Ηρθε η ώρα

«Κατά τη διάρκεια του κατακερματισμού της Γιουγκοσλαβίας οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους υπεραμύνθηκαν σθεναρά των πολιτικών αξιών στα Βαλκάνια, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για τη διατήρηση των πολυεθνικών κρατών. Σήμερα έφθασε η στιγμή να αφήσουμε τον πραγματισμό να υπερισχύσει των μεγάλων αρχών και να προχωρήσουμε αποφασιστικά προς την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου (...) η διεθνής κοινότητα πρέπει να επανεξετάσει την αντίθεσή της στη διχοτόμηση του Κοσσυφοπεδίου» (ο Τσαρλς Κάπτσαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον - Le Monde/ΤΟ ΒΗΜΑ)

Για το φαγοπότι

«Η οικονομία του Κοσσυφοπεδίου παραμένει αποτελματωμένη, αν και έχει ένα μεγάλο και νεαρό εργατικό δυναμικό και εντυπωσιακές πηγές ορυκτού πλούτου (...) σημαντικό ρόλο παίζουν και τα ασαφή δικαιώματα ιδιοκτησίας. Το κτηματολόγιο του Κοσσυφοπεδίου μεταφέρθηκε στο Βελιγράδι το 1999 και έκτοτε δεν έχει επιστραφεί. Αυτά τα αρχεία είναι ελάχιστης σημασίας για το Βελιγράδι, αλλά θα έφερναν ανεκτίμητα οφέλη αν επιστρέφονταν στην Πρίστινα» (ο Σόρεν Γέσεν - Πέτερσεν, επικεφαλής της διοικητικής αποστολής του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο).

Ο ρόλος των βάσεων

«Η είδηση περνά στα μονόστηλα αλλά έχει βαρύνουσα σημασία για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να υπογράψουν συμφωνία για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης στη Ρουμανία, εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για παρόμοια συνεργασία και με τη Βουλγαρία (...) για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η αμερικανική στρατιωτική παρουσία θα βρεθεί τόσο κοντά στην πρώην ΕΣΣΔ σε μόνιμη βάση. Η παρουσία των βάσεων στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας θα στηρίξει πολιτικά φιλοδυτικές εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τον Καύκασο. Πρόκειται για την πρώτη, μετά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς το 1999 και το 2004, έμπρακτη αξιοποίηση των νέων Συνόρων της Ατλαντικής Συμμαχίας» (ο Γ. Καπόπουλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).