Η ασύδοτη δράση και ανάπτυξη των βιομηχανιών δίπλα στον ποταμό, με την ανοχή των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μολύνει ανεξέλεγκτα τον υδροφόρο ορίζοντα με επικίνδυνες χημικές ουσίες που καταλήγουν στο νερό ύδρευσης περιοχών ακόμη και της Αττικής!
Τραγικό επακόλουθο αυτής της κατάστασης είναι ότι έχει μολυνθεί γενικότερα ο υδροφόρος ορίζοντας, με συνέπεια ολόκληρες πόλεις να πίνουν ακατάλληλο νερό. Αρκεί να σημειώσουμε ότι από τον ίδιο, μολυσμένο, υδροφόρο ορίζοντα παίρνει νερό και η ΕΥΔΑΠ, τροφοδοτώντας περιοχές της Αττικής - όπως είναι ο Μαραθώνας!
Ο «Ρ» σήμερα αποκαλύπτει ότι για όλα αυτά τα προβλήματα, αν και είναι επισήμως γνωστά από το Νοέμβρη του 2004, αν και έχουν προκύψει ακόμη και από μελέτες του 1996, οι αρμόδιοι επέδειξαν πλήρη αδιαφορία, ενώ μόλις πριν από ένα μήνα, τον Οκτώβρη του 2005, έσπευσαν απλώς να τα αναγνωρίσουν. Και πάλι όμως χωρίς να παίρνουν κανένα μέτρο!
Το ΚΚΕ έχει θέσει επανειλημμένα το πρόβλημα. Μόλις πριν ένα μήνα με Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του Κόμματος, ζητούσε να ελεγχθούν οι επιχειρήσεις που ρυπαίνουν τον Ασωπό και να ληφθούν εκείνα τα μέτρα ώστε οι κάτοικοι να υδροδοτηθούν με καθαρό και ασφαλές για την υγεία τους πόσιμο νερό. Ομως, οι αρμόδιοι υπουργοί δεν έχουν δώσει ακόμα καμία απάντηση.
Ο «Ρ», μέσα από ένα οδοιπορικό του κατά μήκος του Ασωπού ποταμού, μίλησε με εργαζόμενους στις βιομηχανίες, αναδεικνύοντας ότι αυτές στην ουσία εμμέσως επιδοτούνται, μια και δεν εφαρμόζουν καμιά νομοθεσία που το ίδιο το αστικό κράτος ψήφισε για την προστασία του περιβάλλοντος. Το αποτέλεσμα είναι οι βιομήχανοι να αυξάνουν τα κέρδη τους, ακόμη και σε βάρος της υγείας των εργαζομένων και του λαού της περιοχής.
Από εκείνη τη χρονική περίοδο, όλες οι βιομηχανίες, όπως μας εξηγεί ο Θανάσης Παντελόγλου, χημικός, βιοχημικός μηχανικός, διευθυντής σε εργοστάσιο παραγωγής χημικών προϊόντων, ρίχνουν τα λύματά τους «στο μέσο ρου του Ασωπού Ποταμού (σ.σ.: το κύριο μέρος του ποταμού) και στον παραπόταμό του, τον Θερμιδώνα, ο οποίος ενώνεται με τον μέσο ρου του κύριου ποταμού». Και συνεχίζει: «Μέχρι και το γεφυράκι του Αγ. Θωμά ο Ασωπός "κατεβάζει" νερά περίπου 100 κυβικών μέτρων ημερησίως. Στο μέσο ρου, ο Ασωπός μετατρέπεται σε ανοιχτό λυματοφόρο αγωγό βαριάς βιομηχανικής μόλυνσης με 800 κυβικά μέτρα το 24ωρο. Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτό το σημείο μετράμε τόση ποσότητα. Το πραγματικό συνολικό μέγεθος όμως των λυμάτων που χύνονται στο μέσο ρου του Ασωπού είναι γύρω στα 15.000 κυβικά μέτρα το 24ωρο!».
Ολα αυτά τα στοιχεία, όπως μας εξηγεί, λειτουργούν σωρευτικά στον οργανισμό (δεν αποβάλλονται) με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος λευχαιμίας και άλλων μορφών καρκίνου. Πέραν, όμως, των βιομηχανικών λυμάτων, έχουμε και τα στερεά απόβλητα, τα οποία, όπως ο ίδιος μας εξηγεί, καίγονται κάθε μέρα - και βράδυ - στο πλάι του ποταμού, μολύνοντας πέρα από το νερό και την ατμόσφαιρα της περιοχής.
Η μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα του Ασωπού έχει ως άμεση συνέπεια να μολύνονται και οι πηγές με τις οποίες υδροδοτούνται όχι μόνο οι γύρω πόλεις αλλά και μέρος της Αττικής. Συγκεκριμένα, μέσω του υδροφόρου ορίζοντα μολύνονται οι πηγές του Αγ. Θωμά, οι οποίες τροφοδοτούν με πόσιμο νερό τις περιοχές Δήλεσι, Οινοφύτων και Αγίου Θωμά. Επιπλέον, μολύνονται οι πηγές της Μαυροσουβάλας, από τις οποίες αντλεί νερό η ΕΥΔΑΠ και τροφοδοτεί με πόσιμο νερό ορισμένες περιοχές της Αττικής, όπως, π.χ., ο Μαραθώνας.
Τα παραπάνω προκύπτουν από την Περιβαλλοντική Μελέτη Ευρύτερης Λεκάνης Ασωπού Ποταμού της ΕΤΒΑ. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη μελέτη που εξετάζει τις χρήσεις γης, τον υδρολιθικό και υδρολογικό χάρτη της περιοχής. Η μελέτη συντάχθηκε και ολοκληρώθηκε το 1996. Να σημειώσουμε ότι η ΕΤΒΑ - την περίοδο της μελέτης - ήταν η αρμόδια κρατική υπηρεσία για την ανάπτυξη των βιομηχανικών περιοχών (όπως της περιοχής Σχηματαρίου - Οινοφύτων). Από το 1996, όμως, που είναι γνωστή η παραπάνω μελέτη, μόλις στις 3/10/2005 η υγειονομική υπηρεσία της Νομαρχίας Βοιωτίας αναγνώρισε το πρόβλημα όταν και ζήτησε με έγγραφό της (Αρ. Πρωτ. Φ43/12/2662) «να ενταθεί και να συστηματικοποιηθεί ο δειγματοληπτικός έλεγχος και η παρακολούθηση των νιτρικών ιόντων».
Επίσημα, δε, έγινε γνωστό μόλις το 2004 (!) όταν με ανάλυση του Γενικού Χημείου του Κράτους (Χημική Υπηρεσία Λιβαδειάς) προκύπτει ότι ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας είναι ανοιχτός στην κυμαινόμενη βιομηχανο-γεωργική βαριά ρύπανση και μόλυνση. Στην ουσία, όμως, όλα τα παραπάνω απλά επιβεβαιώνουν την πάγια πολιτική που δίνει «γην και ύδωρ» στους βιομηχάνους.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, αναδεικνύεται άλλη μια παράμετρος. Με νόμο υποχρεώθηκαν δήθεν οι βιομήχανοι να κατασκευάσουν βιολογικό καθαρισμό σε κάθε εργοστάσιο, παίρνοντας μάλιστα πριμοδότηση από τα διάφορα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, που κάλυπτε το 60% του κόστους. «Αντί για βιολογικό καθαρισμό έφτιαξαν κάτι χαβούζες, οι οποίες σταδιακά έπαψαν και αυτές να λειτουργούν», μας λέει ο Θ. Παντελόγλου.
Στην ουσία, δηλαδή, πριμοδότησαν τους εργοστασιάρχες, οι οποίοι αφού πήραν τα λεφτά από την ΕΕ, δεν έφτιαξαν τίποτα και συνέχισαν να μολύνουν το πόσιμο νερό. Επιπλέον, τίθενται πολλά ερωτήματα:
Πηγαίνουμε στο σημείο όπου ο Ασωπός ενώνεται με τον παραπόταμό του, τον Θερμιδώνα. Από αυτόν κατεβαίνουν τα λύματα της ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) και πέφτουν στην κοίτη του ποταμού. «Εχουμε ζητήσει από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) να έρθει και να κάνει εντατικούς ελέγχους στα εργοστάσια που ρίχνουν τα λύματα στον ποταμό. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανταπόκριση», μας λέει ο Σπύρος Μαζαράκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Βοιωτίας.
Προχωρώντας στα εργοστάσια, συναντούμε ένα «βαφείο - φινιριστήριο». Η ταμπέλα στο μπροστινό μέρος μάς ενημερώνει ότι από τις 31/12/99, έχει ολοκληρωθεί το έργο - που συγχρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ - της συλλογής των αποβλήτων. Ομως, πλησιάζοντας, στο πίσω μέρος του εργοστασίου βλέπουμε τα λύματά του να «χύνονται» χωρίς καμιά επεξεργασία μέσα στον ποταμό!
Λίγο πιο κάτω, στο ύψος της σιδηροδρομικής γέφυρας και λίγα μόλις μέτρα από την Εθνική Οδό, συναντούμε μια λίμνη. Λίμνη από λύματα. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για βόθρο. Και όμως, είναι η συνέχεια του Ασωπού ποταμού. «Εδώ καταμετρούμε 800 κυβικά μέτρα νερού υπό τη μορφή λυμάτων», μας λέει ο Θ. Παντελόγλου. Εκτός από τους κατοίκους και οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες είναι αναγκασμένοι να πίνουν από αυτά τα νερά. Ο Τ. Ριζόπουλος πρόεδρος του Σωματείου Φάρμακος Βοιωτίας μάς λέει χαρακτηριστικά: «Στο χώρο του εργοστασίου επιβάλλαμε οι εργαζόμενοι να πίνουν εμφιαλωμένο νερό, ακριβώς επειδή είδαμε το πρόβλημα που υπάρχει με το νερό»...