Από τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Παρίσι ενάντια στην εντεινόμενη καταστολή

Η γαλλική κυβέρνηση επέλεξε να αγνοήσει τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στην επιβολή μέτρων έκτακτης ανάγκης, ενώ τα γαλλικά και διεθνή ΜΜΕ έδωσαν πολύ λίγη προσοχή στην κινητοποίηση της Τετάρτης στο Παρίσι. Σε αυτήν μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων, μαθητών και μέλη του Γαλλικού ΚΚ που κατέβηκαν με τις σημαίες τους στους δρόμους (4.000 διαδηλωτές με τα επίσημα στοιχεία) κάλεσαν να αρθεί η κατάσταση έκτακτης ανάδκης που περιορίζει τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και ζήτησαν την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί.

Η γαλλική αστυνομία διατεινόταν χτες ότι οι ταραχές στις φτωχοσυνοικίες πολλών πόλεων της χώρας ατόνησαν, και η χώρα επανήλθε σε μια κατάσταση «εντελώς φυσιολογική»: «μόλις» 98 αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, και σημειώθηκαν 33 συλλήψεις στη διάρκεια της νύχτας της Τετάρτης προς Πέμπτη (επίσημος απολογισμός από τις 27 Οκτώβρη έως χτες: 3 νεκροί, 9.071 πυρπολημένα οχήματα, 2.921 συλληφθέντες).

Ταυτόχρονα, έχει ξεκινήσει η διαδικασία απέλασης για τουλάχιστον 12 «ξένους» που ενεπλάκησαν στα επεισόδια - που κάθε άλλο παρά θα είναι οι μόνοι. Ακόμη, σύμφωνα με ανακοινωθέν της DGPN (εθνική γενική αστυνομική διεύθυνση) δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός οποιουδήποτε από τους τουλάχιστον 12.000 αστυνομικούς που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα. Η κυβέρνηση του Ντομινίκ ντε Βιλπέν, που «πέτυχε» να παραταθεί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης από τη Βουλή και τη Γερουσία για τρεις μήνες, αυτοσυγχαιρόταν. Ο υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί - «κόκκινο πανί» για τους εξεγερμένους νεαρούς στη Γαλλία -, είπε ότι «ποτέ στην πολιτική μου ζωή δεν έζησα τρεις βδομάδες τέτοιας έντασης», ενώ ύμνησε την αστυνομία: «Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ποτέ δε δώσατε μια τέτοια μάχη για τη Δημοκρατία».

Η εικόνα αυτή μοιάζει πλασματική και παραπλανητική, για πολλούς λόγους. Η αστυνομοκρατία απλώς αποκρύπτει προσωρινά το πρόβλημα, μεταθέτοντας στο μέλλον τη νέα έκρηξη της οργής για τις ταξικές και (ταυτόχρονα) ρατσιστικές διακρίσεις στη γαλλική κοινωνία. Ταυτόχρονα, η νομοθέτηση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (που είχε συνταχθεί το 1955 για την καταστολή της εξέγερσης στην αποικιοκρατούμενη Αλγερία) αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο: Συνιστά σαφή και δίχως προηγούμενο επίθεση σε πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, κάτι που δεν αφορά απλώς και μόνο τους νεαρούς στα banlieues, τα προάστια με τις πολυκατοικίες - κουτιά σε κάθε μια από τις οποίες ζουν έως και 4.000 ψυχές υπό καθεστώς γκέτο αλλά όλη τη Γαλλία: Η «Liberation» («Λιμπερασιόν») διερωτήθηκε αν η Γαλλία οδεύει στο να γίνει «Αστυνομικό Κράτος» στο πρωτοσέλιδό της προχθές και την απάντηση, μέχρι τώρα, δίνει εμμέσως πλην σαφώς η έναρξη διαδικασιών απέλασης για τουλάχιστον 12 «ξένους», που ενεπλάκησαν στα επεισόδια - που κάθε άλλο παρά θα είναι οι μόνοι.

Και όχι μόνο. Ο επικεφαλής των CRS (του γαλλικού αντίστοιχου των ΜΑΤ, που όμως είναι πολύ πιο «σκληρές» δυνάμεις), Κριστιάν Λαμπέρ, σχολίασε τη μόνιμη παρουσία των δυνάμεων αυτών στα προάστια ως εξής: «Θα ανακτήσουμε (τις φτωχοσυνοικίες)... δε θα είμαστε μια αστυνομική δύναμη που απλώς θα λέει "γεια σας" στους καταστηματάρχες, αλλά μια αστυνομική δύναμη που θα περιπολεί και θα ασφαλίζει τις συνοικίες... Είμαστε εξαιρετικά εκπαιδευμένοι, έμπειροι και σκληραγωγημένοι δημόσιοι λειτουργοί».

Βεβαίως, η στάση της γαλλικής κυβέρνησης αποτέλεσε ένα «τεστ» του πόσο μακριά μπορεί να τραβήξει τη λογική της καταστολής, και το αποτέλεσμα αναμφίβολα την «ενθαρρύνει»...

• Στο μεταξύ, χτες, σε μια διάσκεψη με τίτλο «Οι Γάλλοι απέναντι στην Τρομοκρατία», οι ντε Βιλπέν και Σαρκοζί έδωσαν τα ...ρέστα τους: «Σήμερα καμία χώρα δεν είναι υπεράνω: Υπάρχει κατά της Γαλλίας μια πραγματική απειλή, επομένως η επαγρύπνησή μας πρέπει να είναι διαρκής», είπε ο Γάλλος πρωθυπουργός, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών υποστήριξε ότι η Γαλλία «εισάγει» όσο και «εξάγει» βομβιστές αυτοκτονίας...