Χιλιάδες μικροί και μεγαλύτεροι επιχειρηματίες έχουν ενταχθεί σε ισχυρές επιχειρηματικές αλυσίδες, μέσα από αυτή τη μέθοδο συνεργασίας
Το «κλειδί» της όλης διαδικασίας είναι ότι σε κάθε περίπτωση διασφαλίζεται η κερδοφορία και η μη ζημιά της «μητρικής» εταιρίας, που παρέχει με το αζημίωτο τη φίρμα, την τεχνογνωσία και τα προϊόντα της. Η ορολογία είναι και νέα και πλούσια. Επιγραμματικά, φραντσάιζινγκ είναι η συνεργασία ενός επιχειρηματία με μια - κατά κύριο λόγο - γνωστή επιχείρηση, προκειμένου ο συγκεκριμένος συνεργάτης να ανοίξει τουλάχιστον ένα κατάστημα ίδιο με αυτά της γνωστής επιχείρησης. Ο επιχειρηματίας είναι υποχρεωμένος, και σε γενικές γραμμές το επιζητεί θεωρώντας ότι θα ωφεληθεί, να συμμορφωθεί με συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Η εταιρία στην οποία απευθύνεται θα ορίσει το μέγεθος του καταστήματος, την εσωτερική και εξωτερική διαμόρφωσή του, τα προϊόντα που θα πωλούνται - που σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο τα προμηθεύει, αλλά και τα παράγει η ίδια - τον τρόπο πώλησης, τις τιμές, τον τρόπο παρασκευής στις περιπτώσεις εστιατορίων, το ντύσιμο του προσωπικού, τα περιθώρια κέρδους, το ωράριο λειτουργίας, τις προσφερόμενες υπηρεσίες... Ολα αυτά και άλλα ακόμη, που περιλαμβάνονται στον όρο «φραντσάιζ».
Ο επιχειρηματίας οφείλει να δαπανήσει ένα ελάχιστο οριζόμενο ποσό (κόστος επένδυσης) για να φτιάξει το κατάστημα και να προμηθευτεί τα προϊόντα. Ταυτόχρονα πληρώνει ένα εφάπαξ ποσό για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη φίρμα («δικαίωμα εισόδου») και συμφωνεί στην καταβολή ενός συνεχούς οικονομικού ανταλλάγματος («περιοδικά δικαιώματα») - συνήθως ενός μηνιαίου ποσοστού επί των κερδών - στην εταιρία με την οποία συνεργάζεται!!! Η εταιρία που παραχωρεί το δικαίωμα χρήσης του φραντσάιζ ονομάζεται «δικαιοπάροχος» και ο συνεργάτης επιχειρηματίας «δικαιοδόχος».
Ολα αυτά ένα και μόνο στόχο έχουν: Την ενδυνάμωση της εταιρίας που παρέχει τη φίρμα της στο πλαίσιο μιας διαδικασίας συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή μερικές δεκάδες μεγάλες εταιρίες ελέγχουν εκατοντάδες μικρά ή μεγάλα επιχειρηματικά εγχειρήματα και είναι αυτές που χαράζουν την επιχειρηματική πολιτική της κάθε αλυσίδας και του κάθε καταστήματος. Και το κάνουν με σίγουρο κέρδος, καθώς:
Σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίζουν όσοι κατορθώνουν να συντηρούν την επιχείρησή «τους» οριακά. Τότε τα περιοδικά δικαιώματα γίνονται δυσβάσταχτα μέχρι που ακυρώνουν τη σημασία της συνέχισης της λειτουργίας του καταστήματος. Και σε αυτή την περίπτωση η δυνατότητα της εταιρίας - δικαιοπαρόχου να λειτουργήσει το κατάστημα με πολύ χαμηλότερο κόστος και ο όρος για την «επιλογή εξαγοράς», πολλαπλασιάζουν τις προϋποθέσεις κερδοφορίας.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν επιχειρηματίες που ευνοούνται από τη συνεργασία τους με την εταιρία - δικαιοπάροχο. Είναι αυτοί που διαθέτουν μεγάλη οικονομική «επιφάνεια», με αποτέλεσμα να μπορούν να επιλέξουν εξαρχής καλά σημεία πώλησης, να στηρίξουν επαρκώς τη λειτουργία του καταστήματος για όσο διάστημα χρειαστεί και να ξεπεράσουν κατά πολύ τις ελάχιστες προδιαγραφές που θέτει η εταιρία - δικαιοπάροχος. Είναι, με απλά λόγια, μεγάλοι επιχειρηματίες. Σε πολλές περιπτώσεις ένας συνεργαζόμενος - δικαιοδόχος επιχειρηματίας μπορεί να λειτουργήσει και ο ίδιος ως δικαιοπάροχος και να αναπτύξει σε μια ορισμένη γεωγραφική περιοχή τα δικά του καταστήματα, παραχωρώντας και σε τρίτους το ίδιο δικαίωμα με ανάλογους όρους, πάντα για λογαριασμό της αλυσίδας.
Για όλους τους άλλους, το φραντσάιζινγκ είναι μια «γλυκιά παγίδα». Μια μέση σύμβαση έχει χρονική διάρκεια περί τα 12 χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις τα «περιοδικά δικαιώματα» κυμαίνονται από 2-7% επί των κερδών, όπου στα μεγαλύτερα ποσοστά περιλαμβάνονται και «έξοδα διαφήμισης». Τα νούμερα είναι πάντα σχετικά, όπως και στην περίπτωση των «δικαιωμάτων εισόδου». Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα, με στοιχεία που αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα του «Συνδέσμου Franchise της Ελλάδος»:
Στην περίπτωση της «Γερμανός ΑΒΕΕ» τα στοιχεία δεν ήταν πλήρη και αυτό συμβαίνει και με άλλες επιχειρήσεις που προτιμούν να μη δημοσιοποιούν το σύνολο των όρων της σύμβασης. Το φραντσάιζινγκ απλώνεται σε μια μεγάλη γκάμα κλάδων. Τακτικά μέλη του Συνδέσμου είναι εταιρίες όπως οι «Everest», «Dia», «Καρφούρ Μαρινόπουλος /5' Μαρινόπουλος», «Παγωτά Δωδώνη», «Ρεζέρβα», «Γρηγόρης Μικρογεύματα», «Vodafone Panafon», «Α-Β Βασιλόπουλος» και αρκετές άλλες, λιγότερο ή περισσότερο γνωστές.
Μια από αυτές είναι και τα «Goody's» που εκπροσωπούν και τα «Flocafe» με 10ετή σύμβαση και για τα δύο σήματα, περιοδικά δικαιώματα 6% και 7% αντίστοιχα. Περισσότερα στοιχεία δε δίνονται από την εταιρία, είτε για το δικαίωμα εισόδου, είτε για το ελάχιστο ύψος της επένδυσης, ακόμη και στην ιστοσελίδα της εταιρίας στο ίντερνετ. Ωστόσο ειδικά για τα «Flocafe» παρέχονται περισσότερες πληροφορίες. Για την εταιρία το «ιδανικό ακίνητο» θα πρέπει να είναι περίπου 400 τ.μ. (με τα 150 τ.μ. βοηθητικούς χώρους), ενώ ο ιδανικός χώρος τραπεζοκαθισμάτων θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος από 150 τ.μ. Βεβαίως, ο υποψήφιος συνεργάτης θα πρέπει να μπορεί να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κεφάλαια χρηματοδότησης της επένδυσης, στην οποία ενδέχεται να συμμετάσχει και η εταιρία εάν το κρίνει συμφερότερο. Ενα κατάστημα με τις παραπάνω προδιαγραφές υπολογίζεται ότι απαιτεί συνολική επένδυση 500.000 ευρώ, καθώς το κόστος προσεγγίζεται σε 1.200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο! Σ' αυτό το κόστος δε συμπεριλαμβάνεται ο «αέρας» που μπορεί να απαιτηθεί, τα ενοίκια πριν το άνοιγμα, το κόστος εκπαίδευσης του προσωπικού κ.ά.