ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Δεκέμβρη 2005
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Ο Χάουαρντ θερίζει «θύελλες»...

Η ώρα του «θερισμού» φαίνεται πως άρχισε την περασμένη βδομάδα, για την αντιδραστική κυβέρνηση του Αυστραλού πρωθυπουργού, Τζον Χάουαρντ... Και αυτό που θερίζει τώρα δεν είναι, παρά οι καρποί της σποράς των «δαιμονίων», που έσπειρε καθ' όλη την τελευταία δεκαετία με την κλιμάκωση των πολιτικών: Της μισαλλοδοξίας. Των προληπτικών τρομονόμων. Των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Της αδυσώπητης, σκληρής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, που φυλακίζει οικογένειες αθώων οικονομικών προσφύγων σε στρατόπεδα «λαθρομεταναστών» ή τις εξορίζει σε νησιωτικά κρατίδια - μαριονέτες έξω από την αυστραλέζικη ενδοχώρα... Της κρατικής προπαγάνδας περί «εγχώριας τρομοκρατίας» και της - σχεδόν μόνιμης... - αναζήτησης «υπόπτων» στη μουσουλμανική κοινότητα των περίπου 300.000 Αυστραλών, που η αντανάκλασή της εμφανίστηκε πριν από ένα μήνα, με τις «θεαματικές» συλλήψεις «υπόπτων για τρομοκρατία» σε Σίδνεϊ και Μελβούρνη, δίχως τη δημοσιοποίηση σοβαρών αποδεικτικών ενοχοποιητικών στοιχείων και, «φυσικά», δίχως την απαγγελία κατηγοριών...

Τα «φιντάνια» αυτής της σποράς ξεπροβάλλουν πίσω από την έκρηξη των ρατσιστικών ή πολιτισμικών (κατά άλλους...) συγκρούσεων της περασμένης βδομάδας στις παραλίες και τα προάστια του Σίδνεϊ... Δεν πρόκειται απλώς για συγκρούσεις «θερμοκέφαλων» μεθυσμένων Αυστραλών αγγλοσαξονικής και μεσανατολικής καταγωγής. Πρόκειται για επεισόδια, που θέριεψαν με την υποκίνηση και την οργάνωση ακροδεξιών και νεοναζιστικών κομμάτων, όπως το «Ενα Εθνος» της Πολίν Χάνσον και το «Πρώτα η Αυστραλία» της 57χρονης Ντιαν Τισντέιλ ή ακροδεξιών νεολαιίστικων οργανώσεων τύπου «Σύνδεσμος Πατριωτικής Νεολαίας» και «Αίμα και Τιμή» των σκίνχεντ του Σίδνεϊ... Οργανώσεων που θρέφονται, τα τελευταία χρόνια, από τις αντιλαϊκές πολιτικές μιας αντιδραστικής κυβέρνησης με «όραμα και στρατηγική».

Πίσω από την αφορμή

Ολα ξεκίνησαν, όπως γράφηκε στον Τύπο της Αυστραλίας, με την απρόκλητη επίθεση μίας συμμορίας νεαρών Αυστραλών λιβανέζικης καταγωγής κατά ναυαγοσωστών πριν από ένα 15ήμερο στην παραλία Κρονούλα του Σίδνεϊ. Μια επίθεση, που παρομοιάστηκε με το τελευταίο (αλλά όχι ύστατο) επεισόδιο μιας σειράς πράξεων αντικοινωνικής και σεξιστικής συμπεριφοράς από νεαρούς Αυστραλούς της λιβανέζικης παροικίας του Σίδνεϊ, κυρίως κατά νεαρών γυναικών αγγλοσαξονικής καταγωγής, οι οποίοι δεν αναζητούν την «ασφάλεια της ομάδας» ενταγμένοι στα ισλαμικά ή στα χριστιανικά πολιτισμικά κέντρα της παροικίας, αλλά σε συμμορίες. Σε συμμορίες, που αντανακλούν τον εγκλωβισμό ενός μέρους της νεολαίας στη δίνη μιας πολιτισμικής σύγχυσης και προδίδουν τις «άτσαλες» προσπάθειες για «διακριτή ταυτότητα»,που θα κρατά αποστάσεις από το συντηρητισμό των κλειστών πολιτισμικών και θρησκευτικών κέντρων της παροικίας (ανεξαρτήτως πίστης στον Μωάμεθ, στον Χριστό κλπ.) και την αγγλοσαξονική «υποκουλτούρα» της «πίστης» στο χρήμα, στο αλκοόλ, στις επιφανειακά «ελεύθερες σχέσεις» κλπ.

Οσο για το άλλο «στρατόπεδο», η αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος «Πρώτα η Αυστραλία», Ντάιαν Τισντέιλ, επιχείρησε να «ερμηνεύσει» τα βίαια ξεσπάσματα των ορδών 5.000 νεαρών αγγλοσαξονικής καταγωγής την περασμένη Κυριακή στο Σίδνεϊ, λέγοντας: «Αντέδρασαν, γιατί ήθελαν να προστατεύσουν αυτό που πολλοί Αυστραλοί φοβούνται πως απειλεί το μοναδικό πολιτισμό τους: Την πολυ-πολιτισμικότητα και τη μετανάστευση». Βέβαια, η Ντάιαν Τισντέιλ δε θέλησε να «απαντήσει» πώς ακριβώς βοηθούσαν στη διατήρηση «του μοναδικού πολιτισμού των Αυστραλών» τα πάνω από 150 οργανωμένα στελέχη του κόμματός της, που μοίραζαν δωρεάν μπίρες, ουίσκι και εμπρηστικά φυλλάδια κατά των «μεταναστών και των ξένων» στις ορδές των νεαρών αγγλοσαξονικής καταγωγής...

Αρνηση της πραγματικότητας

Μπροστά σ' αυτό το αναμμένο καζάνι, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ καμώθηκε την ανήξερη, επιχειρώντας παράλληλα μια υποβάθμιση των γεγονότων, που κατά μερικούς δεν αποκλείεται να κλιμακωθούν το επόμενο διάστημα... Αποποιήθηκε των επικρίσεων μικρότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης πως η προπαγανδιστική πολιτική της κυβέρνησής του περί κινδύνων από «ντόπιους τρομοκράτες» και η κρατική υπόθαλψη συμπεριφορών «τρομο-ενοχοποίησης» της μουσουλμανικής κοινότητας της χώρας βρίσκονται πίσω από τις ταραχές της περασμένης βδομάδας στο Σίδνεϊ. Μίλησε «για γεγονότα, που μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου», υπεραμυνόμενος, για πολλοστή φορά, του τελευταίου τρομονόμου, που δίνει τη δυνατότητα στις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες και τις αρχές καταστολής να συλλαμβάνουν «υπόπτους» για το «καλό της εθνικής ασφάλειας», δίχως ενοχοποιητικά στοιχεία ή οιαδήποτε πειστικά τεκμήρια...

Αρνήθηκε, το ίδιο επίμονα, πως οι πολιτικές του δημιουργούν ή οξύνουν τη δράση ρατσιστικών οργανώσεων...

Τα μέτρα καταστολής

Ο πρωθυπουργός της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μόρις Ιεμαν, έσπευσε να καταστρώσει νομοσχέδια, σε μία προσπάθεια, όπως ισχυρίστηκε, να «εμποδίσει εγκληματικά στοιχεία να μετατρέψουν το Σίδνεϊ από μία διεθνή πολυ-πολιτισμική μεγαλούπολη σε θέατρο ρατσιστικών συγκρούσεων. Πρότεινε έτσι τη «γρήγορη, εύκολη» (αλλά όχι καλύτερη...) «λύση»: Να δοθούν στις αστυνομικές δυνάμεις εξουσίες, που είχαν να δοθούν από τον καιρό των Ολυμπιακών του 2000 στο Σίδνεϊ. Οπως «ζώνες ελέγχου και απαγόρευσης της κυκλοφορίας», σε οποιεσδήποτε περιοχές της πόλης θεωρήσουν απαραίτητο οι αστυνομικοί διοικητές, την κατάσχεση αυτοκινήτων ατόμων που θα βρεθούν να συμμετέχουν σε ταραχές, την αναίρεση αδειών πώλησης αλκοόλ και λειτουργίας μπαρ σε περιόδους ταραχών, τον τριπλασιασμό της ποινής κάθειρξης από 5 σε 15 χρόνια έναντι όσων κριθούν ένοχοι βανδαλισμών, διατάραξης της τάξης, ταραχών κλπ., την άρση της προσωρινής αποφυλάκισης κατόπιν καταβολής χρηματικής εγγύησης, κ.ά.

Ο πολιτειακός πρωθυπουργός, που ανέβηκε στο θώκο της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας πριν από πέντε μήνες, παραδέχτηκε βέβαια πως τα παραπάνω μέτρα «δεν αρκούν», αδυνατώντας, ωστόσο, να «δει τη λύση» σε πολιτικές που θα καταπολεμούν, για παράδειγμα, τη φτώχεια και την αμάθεια.

Δεν ήταν διαφορετικότερη, από την άλλη μεριά, και η στάση ηγετικών στελεχών της λιβανικής παροικίας. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Λιβανέζων Μουσουλμάνων του Σίδνεϊ, Αχμάντ Καμελεντίν, πρότεινε την ...απαγόρευση κυκλοφορίας των νεαρών λιβανέζικης καταγωγής για το τελευταίο τριήμερο σαν μέτρο αποτροπής νέων ταραχών! Επιχείρησε να τους πείσει να συμμορφωθούν, λέγοντας πως «όποιοι παραβιάσουν την απαγόρευση κυκλοφορίας θα είναι σαν να καταπατούν την πίστη, τον ιερό νόμο, την κοινότητα»...

Προσωρινά, τα μέτρα των δύο πλευρών «έφεραν αποτέλεσμα», τουλάχιστον μέχρι την περασμένη Τρίτη. Μεσοβδόμαδα, όμως, οι ταραχές άρχισαν να αλλάζουν μορφή. Δεν επαναλήφθηκαν ανοιχτά οι συγκρούσεις νεαρών αγγλοσαξονικής και μεσανατολικής καταγωγής στους δρόμους του Σίδνεϊ. Είχαμε, ωστόσο, τον εμπρησμό ενός προτεσταντικού ναού σε νοτιοδυτικό προάστιο του Σίδνεϊ (όπου εκκλησιάζονταν χριστιανοί ασιατικής καταγωγής) που γειτνίαζε με ισλαμικό κέντρο, βανδαλισμούς, έως και προειδοποιητικές ρίψεις πυρών σε άλλες τρεις αγγλικανικές εκκλησίες...

Αυτή η εξέλιξη ενίσχυσε τους φόβους των αστυνομικών διοικητών του Σίδνεϊ, για «νέα, ίσως μεγαλύτερα προβλήματα» το επόμενο διάστημα.

Αυτό το Σαββατοκύριακο, οι ενισχυμένες περιπολίες εκατοντάδων αστυνομικών παρέα με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, που θα «παρελαύνουν» στις παραλίες και τους δρόμους των προαστίων του Σίδνεϊ... μπορεί και να καθυστερήσουν - για λίγο - μία νέα έκρηξη. Σίγουρα όμως, δε θα λύσουν το πρόβλημα...


Δ. Ο.


Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Εστίες αντίστασης στην πόλη!

Στην τηλεόραση γίνεται το «έλα να δεις»! Στην Ελλάδα γίνεται το «έλα να δεις». Αλλάζω τα κανάλια προσπαθώντας να γλιτώσω! Τα μάτια και τα αυτιά μου βομβαρδίζονται από μεγατόνους αθλιότητας. Οι «ρεπόρτερ» δεν προλαβαίνουν να μετρούν τους απατεώνες, τους κλέφτες, τους επίορκους! 33 και πάνω οι κυβερνητικοί παράγοντες που παραιτήθηκαν ή τους παραίτησαν. Δικαστικοί βρίσκονται στη φυλακή. Αμερικάνοι απαγάγουν και ανακρίνουν Πακιστανούς και άλλους Ασιάτες. Παντού κυριαρχεί μια αίσθηση μούχλας. Θέλω να κλείσω τα παράθυρα του μυαλού μου για να ηρεμήσω. Εκεί πάνω δέχτηκα την πρόσκληση!

Το θέατρο βρίσκεται στη δεύτερη παράλληλο της Πανόρμου. Πολύ κοντά, θα έλεγα, στη Ριανκούρ! Οπου έχει στοιχειώσει η ξανθιά, που μπορεί να είναι και μελαχρινή, Αννα. (Κανένας δεν την είδε. Κανένας δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα). Περνώντας έξω από το θέατρο μπορεί και να το προσπεράσεις. Είναι τόσο ταπεινό. Τόσο καλόγουστο. Σε μια γειτονιά που τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν, πια, και στα πεζοδρόμια, πώς να πιστέψεις πως κάποιος «έχτισε» ένα θέατρο!..

Στην υποδοχή άλλος κόσμος! Λες και δεν είναι υπουργός Εθνικής Οικονομίας ο Αλογοσκούφης, υπουργός Εργασίας ο Παναγιωτόπουλος, υφυπουργός Πολιτισμού ο Τατούλης (υπουργό Πολιτισμού δεν έχουμε, δεν προβλέπεται, φαίνεται, από το Σύνταγμα), δήμαρχος η Μπακογιάννη. Αρχίζω να υποψιάζομαι πως μπήκα σε γιάφκα. Ολοι μιλάνε χαμηλόφωνα. Χαμογελάει ο ένας στον άλλο με σημασία. Κάποιος μάλιστα, χωρίς καν να τον ρωτήσω, με πληροφόρησε ευγενικά. Σε λίγο αρχίζουμε!

Τσιμπάω τη σύντροφό μου και κάνει και εκείνη το ίδιο σε εμένα! Είμαστε και οι δυο ζωντανοί! Βγάζουμε τις καμπαρτίνες και τινάζουμε έξω από την πόρτα τις στάλες. Μαζί τους φεύγουνε και όλες οι αναθυμιάσεις των τελευταίων ημερών, των τελευταίων χρόνων. Καθαροί, πια, μπαίνουμε στην αίθουσα. Ζεστή, φιλική. Η σκηνή, αρκετά μεγάλη, για τον αριθμό των καθισμάτων που διαθέτει. Πάνω στην ώρα χτυπάει και το «τρίτο κουδούνι».

Από το σημείο αυτό, και μέχρι να τελειώσει το έργο, δεν ξεκόλλησα τα μάτια μου από τα επτά πρόσωπα της σκηνής. Κάποια από αυτά μου ήταν γνώριμα, κάποια άλλα τα έβλεπα για πρώτη φορά. Ομως, το ενδιαφέρον μου δεν αφορούσε στα ονόματά τους ή στη γνωριμία που είχα μαζί τους. Αφορούσε στην «τρέλα» τους! Ετούτα τα άτομα, και τα επτά, καθώς και οι άλλοι συντελεστές, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, μουσικός, μεταφράστρια, φωτιστής, σας βεβαιώνω, είναι παλαβοί! Με μια παλαβομάρα που σπάει κόκαλα! Το έργο, άλλωστε, λέγεται «Ο πυρετός». Είναι φανερό, είναι άρρωστοι! Κουνημένοι!

Φίσκα να είναι κάθε βράδυ η αίθουσα, ο ένας πάνω στον άλλον οι θεατές, οι τσέπες των συντελεστών δεν πρόκειται να γεμίσουν! Για την ακρίβεια, ό,τι και να γίνει, κανένας τους δεν πρόκειται να ακούσει τον ήχο των χρημάτων! Είναι, λοιπόν, παλαβοί ή δεν είναι;

Σε μια εποχή που η ρεμούλα έγινε εικόνισμα, η αισχροκέρδεια θρησκεία, πώς να πιστέψεις πως ετούτοι οι επτά ηθοποιοί, και ο σκηνοθέτης πρωτίστως, είναι με τα καλά τους! Και φαίνεται ακόμα περισσότερο η τρέλα τους και από το έργο που παίζουν. Κάποιος Αμερικάνος συγγραφέας ανοίγει την καρδιά του και σπρώχνει τη σκέψη του να φτάσει στα αυτιά μας. Και η σκέψη του, παρ' ό,τι αρκετά συγχυσμένη, έχει να κάνει με τις κοινωνικές ανισότητες. Εχει να κάνει με την ένοχη σιωπή και στάση της διανόησης απέναντι στα προβλήματα του κόσμου. Εχει να κάνει με την ανθρωπότητα των τριών ταχυτήτων!

Και οι επτά, λοιπόν, σοβαροί, μετρημένοι και σίγουροι στις κινήσεις τους, αφιονισμένοι με το «ναρκωτικό» της τέχνης τους, ίδιοι ντερβίσηδες, που όταν αρχίσουν να χορεύουν ήδη έχουν σηκωθεί ένα μπόι από τη γη, μας αναγκάζουν, με την ομορφιά της υποκριτικής, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι! Επτά αυτοί και δεκαπέντε εμείς από κάτω πήραμε σβάρνα την αθλιότητα και τη φθήνια. Ολον αυτό τον αλαλαγμό της «αγοράς».

Δεν κάνω κριτική για την παράσταση. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Η «Θυμέλη» της εφημερίδας μας, γνωρίζει αυτά τα πράγματα πολύ καλύτερα από εμένα. Εγώ θέλω να γράψω, για μιαν εστία αντίστασης. Για μια ακόμα εστία αντίστασης. Αυτή της Γεννηματά 20, στους Αμπελόκηπους! Οπου επτά ηθοποιοί και άλλοι δέκα πίσω από τη σκηνή φωνάζουν: Κ...λα νεκροθάφτη θα σε θάψουμε!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ