Στη συνάντησή μας με τον προπονητή του ερασιτεχνικού σωματείου «Ερμής Ηρακλείου», Νίκο Μανάφα, ομολογουμένως, γνωρίσαμε ένα πρωτότυπο, αλλά ωστόσο σημαντικό πρόβλημα. Το πώς μπορεί να συνδυαστούν τα σκουπίδια με τον αθλητισμό. Κι όμως... Στη μεταολυμπιακή Ελλάδα, σε απόσταση αναπνοής από το πολυδάπανο για τα χρήματα του ελληνικού λαού ολυμπιακό συγκρότημα του ΟΑΚΑ, κάποιοι κάνουν προπόνηση δίπλα σε απορριμματοφόρα και κάδους σκουπιδιών. Στο ένα από τα δυο γήπεδα της περιοχής Ηρακλείου και μάλιστα εκεί όπου προπονούνται τα τμήματα υποδομής των ερασιτεχνικών ομάδων, η κατάσταση είναι αφόρητη. Και, μάλιστα, οι υπεύθυνοι του Δήμου δε φροντίζουν καν τα απορριμματοφόρα, όχι μόνο να φύγουν, αλλά ούτε καν να πλένονται πριν να παρκάρουν. Βρώμα, δυσωδία και συνθήκες επικίνδυνες ακόμα και για σωματική ακεραιότητα των παιδιών (για να μεταβούν στην κερκίδα πρέπει να περάσουν ανάμεσα από τα οχήματα) συνθέτουν ακόμα ένα πρόβλημα στο παζλ της μιζέριας του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Και, βέβαια, αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα, που απασχολεί, τόσο τον Ερμή, όσο και τις υπόλοιπες ομάδες της περιοχής, προκειμένου να κάνουν σωστή δουλιά.

«Στο Ηράκλειο υπάρχουν δυο γήπεδα. Ενα αυτό και ένα στην οδό Πλαπούτα, που επισκευάστηκαν πρόσφατα κυρίως στο θέμα του χλοοτάπητα, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων να λειτουργήσουν σαν προπονητήρια. Στο δεύτερο γήπεδο μεταφέρθηκαν οι ακαδημίες των τριών ομάδων Ερμής ΑΕ Ηρακλείου και της ακαδημίας του δήμου. Το πρόβλημα εστιάζεται στην παρουσία των απορριμματοφόρων, που υπήρχαν εκεί και βρίσκονται ουσιαστικά στον ίδιο χώρο. Το γεγονός μάλιστα ότι παρκάρουν όταν έρχονται κατευθείαν από τη χωματερή χωρίς να πλένονται κάνει την κατάσταση ακόμα δραματική, ιδιαίτερα σε κάποιες εποχές, όπως, για παράδειγμα, την άνοιξη. Φανταστείτε τώρα τα παιδιά που ανοίγουν οι πνεύμονές τους να αναπνέουν τέτοιου είδους μυρωδιές. Υπάρχει που υπάρχει η έλλειψη οξυγόνου στην Αθήνα, και κάτι τέτοια περιστατικά κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Εχουμε απευθυνθεί αρκετές φορές στην αρμόδια δημοτική αρχή, αλλά προς το παρόν δεν έχει γίνει κάτι και, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν προβλέπεται να γίνει άμεσα. Τουλάχιστον, αν μπορούν να δώσουν εντολή να πλένονται».

Το θέμα με τα απορριμματοφόρα δεν είναι, όμως, το μοναδικό, που αντιμετωπίζουν τα σωματεία της περιοχής. Η κατάσταση στη γενικότερη περιοχή του Ηρακλείου μπορεί να φαντάζει ιδανική (σε σχέση με κάποιες άλλες περιπτώσεις) με την ύπαρξη δυο γηπέδων. Παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με τον Νίκο Μανάφα, υπάρχουν πίσω από τη βιτρίνα προβλήματα, που αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για σωστή άθληση.

«Αν και στο γήπεδο υπάρχει ο χλοοτάπητας, εντούτοις αυτό δεν αποτελεί πανάκεια για τα γενικότερα προβλήματα υποδομής. Η έλλειψη κανονικών αποδυτηρίων χωρίς ζεστό νερό είναι σημαντικό πρόβλημα, ιδιαίτερα όταν έχεις να κάνεις με μικρά παιδιά, όπως και της στέγασης για τους γονείς που περιμένουν να τελειώσουν την προπόνηση. Κανονικά, με την έλλειψη χώρων που επικρατεί αλλού, εμείς κανονικά θα έπρεπε να είμαστε και ευχαριστημένοι με την ύπαρξη των δυο γηπέδων. Και δεν κρυβόμαστε ότι είμαστε σε αυτόν τον τομέα σε καλύτερη μοίρα απ' ό.τι σε άλλες περιοχές (κέντρο Αθήνας, Γαλάτσι)».

Εκτός από το χωροταξικό, σημαντικό μειονέκτημα αποτελεί και η έλλειψη προγραμματισμού από την αρμόδια επιτροπή του δήμου, όσον αφορά τη σωστή λειτουργία των τμημάτων υποδομής. Ο προπονητής του Ερμή μάς εξήγησε τους λόγους.

«Τα προβλήματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μπορεί να αρχίζουν από το χωροταξικό, όμως δεν τελειώνουν εκεί. Η έλλειψη προγραμματισμού από τη δημοτική αρχή σε ζητήματα που αφορούν τα σωματεία δημιουργεί μια σειρά επιμέρους προβλημάτων και αποτελεί... τροχοπέδη, ώστε να γίνει μια σωστή δουλιά. Για παράδειγμα, η έλλειψη ωρών, προκειμένου να προπονηθούν οι ακαδημίες. Ο δήμος, τόσο στο δικό μας γήπεδο, όσο και σε αυτό της οδού Πλαπούτα ενοικιάζει τους χώρους σε διάφορες ομάδες ανεξάρτητες, ώστε να βγάζει λεφτά ο Αθλητικός Οργανισμός. Οσο και εάν κάποιος πει ότι αυτό μπορεί να είναι και λογικό, εντούτοις θα πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα τις ομάδες της περιοχής και ιδιαίτερα τις ακαδημίες που στερούνται ώρες προπονήσεων. Η ύπαρξη ενός στάνταρ προγράμματος δημιουργεί δυσκολίες ακόμα και στους γονείς που δεν μπορούν να γνωρίζουν πότε θα πρέπει να προπονηθεί το παιδί, ώστε να ισορροπήσει ανάμεσα σε σχολείο και φροντιστήρια. Υπάρχει ένας κακός χειρισμός από τους υπεύθυνους, τη στιγμή που η συνεργασία μεταξύ των προπονητών των σωματείων είναι άψογη. Εδώ να φανταστείτε ότι οι γονείς, προκειμένου να προπονηθούν τα παιδιά, από τη στιγμή που βρήκαμε το χώρο έχουν συμβιβαστεί με το άλλο πρόβλημα των απορριμματοφόρων που είπαμε πριν».

Ποια είναι η εικόνα, όμως, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου σήμερα και τι ρόλο παίζει η πολιτεία; Στο ερώτημα αυτό ο Νίκος Μανάφας, που προέρχεται από το χώρο, ήταν κατηγορηματικός.

«Αν και σε μερικούς τομείς στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο υπάρχει άνοδος, εντούτοις κάποια πράγματα το κρατάνε στη μιζέρια του, που δεν το αφήνουν να κάνει σταθερά ζητήματα. Κατ' αρχήν με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν μπορούν να στηριχτούν οι ακαδημίες στις μικρές ηλικίες που είναι ζωτικής σημασίας στο χώρο των ερασιτεχνικών σωματείων. Η πολιτεία είναι απούσα, ιδιαίτερα στο σημαντικό κομμάτι, όπως το οικονομικό. Οταν χρειάζεται να πληρώσουν τα ίδια τα σωματεία από τα πενιχρά τους έξοδα βασικές ανάγκες, όπως η παρουσία των διαιτητών σε έναν αγώνα ή η ύπαρξη του γιατρού συν τα επιμέρους έξοδα, όπως η μετακίνηση ή το να αγοράσεις μια πορτοκαλάδα στα παιδιά, ή να πλυθούν τα ρούχα, καταλαβαίνετε την κατάσταση. Οι επιχορηγήσεις που δίνονται είναι ψίχουλα και, βέβαια, ποτέ στην ώρα τους».