Παπαγεωργίου Βασίλης

Ρεσιτάλ αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας με στόχο τους μαθητές της Γ` Γυμνασίου αποτελούν τα όσα περιλαμβάνει το βιβλίο «Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή», που αναλαμβάνει το ρόλο της κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού και της υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας ως ύψιστου ιδανικού. Μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο, ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα εμφανίζεται, ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν ένα εγκληματικό σύστημα, στο οποίο δεν είχε θέση η ελευθερία του ανθρώπου, όπου «η ιδεολογία του κράτους στηρίζεται στην ανισότητα», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ένα σημείο.

Οι καθηγητές της Γ` Γυμνασίου καλούνται, λοιπόν, να διδάξουν στους 15χρονους μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει το σοσιαλισμό και τις κατακτήσεις του, ότι ο σοσιαλισμός ανήκει στα αντιδημοκρατικά καθεστώτα κοντά στο φασισμό, να εμφανίσουν το σοσιαλισμό ως ...νέο «μπαμπούλα», ως ένα καθεστώς με χαρακτηριστικά την ανελευθερία, τα βασανιστήρια, τους διωγμούς, «ακόμα και εξόντωση». Χαρακτηριστικά αναφέρονται τα εξής:

• Στο κεφάλαιο «Μορφές κρατικής οργάνωσης» (Διάκριση πολιτευμάτων) σελίδα 112, ο εκπαιδευτικός καλείται να διδάξει τα εξής: «Αντιδημοκρατικά καθεστώτα: Τέτοια καθεστώτα ήταν το εθνικο-σοσιαλιστικό καθεστώς στη Γερμανία του Χίτλερ (1933-1945), το φασιστικό στην Ιταλία του Μουσολίνι (1922-1945) και στην Ισπανία του Φράνκο (1936-1975) και το σταλινικό στην πρώην Σοβιετική Ενωση (1924-1953). Στα καθεστώτα αυτά δε γίνεται σεβαστή η ελευθερία του ανθρώπου. Οι αντίπαλοι του καθεστώτος υφίστανται καταπιέσεις, βασανιστήρια, ακόμα και εξόντωση. Η ιδεολογία του κράτους στηρίζεται στην ανισότητα».
• Στις σελίδες 114-115 οι συγγραφείς του ίδιου βιβλίου αναφέρουν: «Σοσιαλιστικά καθεστώτα. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα δημιουργήθηκαν ύστερα από επαναστάσεις και πολέμους στη Ρωσία και σε άλλες χώρες της Ανατ. Ευρώπης και της Ασίας καθεστώτα που διακήρυτταν ότι θα αγωνιστούν για την υλοποίηση αυτών των αρχών. Ωστόσο η πραγματοποίηση αυτών των αρχών (σ.σ. εννοεί των σοσιαλιστικών) δε στάθηκε δυνατή. Η κυβέρνηση ασκήθηκε όχι από το σύνολο των πολιτών, αλλά από ένα μόνο κόμμα (μονοκομματικό κράτος). Εμποδίστηκε η ελεύθερη πολιτική έκφραση, η πολυφωνία και η κριτική των πράξεων της κυβέρνησης. Τα καθεστώτα αυτά, ιδιαίτερα από την εποχή του Στάλιν (σ.σ. άρα και νωρίτερα) κατέληξαν σε δικτατορίες. Δε σεβάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών. Καταπίεζαν και συχνά εξόντωναν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο σήμερα σκέπτονται ότι κανένα είδος σοσιαλισμού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς υλοποίηση των αρχών της δημοκρατίας».
• Σε άλλη ενότητα, στη σελίδα 163, στο κεφάλαιο «Δικαιώματα», αναφέρεται: «Αλλά πολλές φορές υπήρξαν και υπάρχουν και σήμερα παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αντιδημοκρατικά και τυραννικά καθεστώτα, τον φασισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό, το σταλινισμό και πάσης φύσεως δικτατορίες».

Στα παραπάνω αποσπάσματα γίνεται φανερή, σε μεγάλο βαθμό, η προσπάθεια να μηδενιστεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα, μια προσπάθεια που δε γίνεται μόνο μέσα από σχολικά βιβλία, αλλά και μέσα από άλλους μηχανισμούς χειραγώγησης, με τηλεοπτικά αφιερώματα, βιβλιογραφία και αρθρογραφία και με αποκορύφωμα το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με στόχο να ξαναγραφτεί η Ιστορία. Ο σοσιαλισμός παρουσιάζεται τελικά ως ανέφικτος και η αστική δημοκρατία ως ύψιστο ιδανικό, με χαρακτηριστικό το απόσπασμα που αναφέρει ότι «πολλοί άνθρωποι στον κόσμο σήμερα σκέπτονται ότι κανένα είδος σοσιαλισμού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς υλοποίηση των αρχών της δημοκρατίας».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δε γράφτηκε επί ΝΔ, αλλά επί ΠΑΣΟΚ και εκδόθηκε από τον εκδοτικό οργανισμό Λιβάνη. Δεν αποτελεί δε το μοναδικό παράδειγμα αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ανάλογη εικόνα για το σοσιαλισμό παρουσιάζει το βιβλίο Θρησκευτικών της Ε` Δημοτικού, όπου περιλαμβάνονται ανιστόρητες αναφορές σε διώξεις και βασανισμούς για τη θρησκευτική πίστη στην Αλβανία και τη Ρωσία «από το καθεστώς που προήλθε από την επανάσταση του 1917».

Οι αντιδραστικές αντιλήψεις και θεωρίες φαίνεται πως έχουν στρογγυλοκαθίσει για τα καλά στα ελληνικά σχολεία. «Ο φασισμός κι ο κομμουνισμός ήταν πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία. Μάθαμε αλλά πληρώσαμε πάρα πολλά», είναι ένα από τα αποφθέγματα του δασκάλου του μάνατζμεντ Peter Drucker (Πίτερ Ντράκερ) που διδάσκονται στo πλαίσιo του μαθήματος «Αρχές Οικονομίας» σε Ενιαίο Λύκειο της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Π. Ντράκερ έχει βραβευτεί από τον αρχιτρομοκράτη των λαών, Τζορτζ Μπους, με το «προεδρικό μετάλλιο ελευθερίας»...

Σημειώσεις με διάφορα «μαργαριτάρια» του Π. Ντράκερ μοιράστηκαν στους μαθητές στo πλαίσιo της ...αντικειμενικής διδασκαλίας όλων των απόψεων στο μάθημα της Οικονομίας. Ομως, στο μάθημα αυτό κάθε άλλο παρά διδάσκονται αντικειμενικά... όλες οι απόψεις. Στο ίδιο μάθημα αρκετά συχνά αφήνονται αιχμές ανοιχτά κατά της εργατικής τάξης. Για παράδειγμα, διδάσκεται ως αντικειμενική πραγματικότητα ότι τα κέρδη σε μία επιχείρηση (π.χ. εργοστάσιο) τα παράγουν οι επιχειρηματίες κι όχι οι εργάτες. Οσον αφορά στις σημειώσεις του Π. Ντράκερ προβάλλονται ως πρότυπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων ενός «γκουρού» του μάνατζμεντ.

«Η αντιδραστική πολιτική», σχολιάζει ο Γιάννης Νοττάκης, από την Ε΄ ΕΛΜΕ, όπου ανήκει και το σχολείο, «είναι μέσα στα σχολεία, και μας κάνουν κριτική όταν πάμε να μιλήσουμε για την επιστημονική και ιστορική αλήθεια ή για ιδεολογία αντίθετη από αυτή που διδάσκεται στα σχολεία. Μας λένε ότι η Παιδεία δεν έχει πολιτικό περιεχόμενο και ότι πρέπει να είμαστε ουδέτεροι ενώ το ίδιο το σχολείο είναι βυθισμένο στις κάθε είδους αντιδραστικές αντιλήψεις. Γι' αυτό και είναι ανάγκη να παλέψουμε πιο ανοιχτά για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, ώστε να διδάσκουμε με επιστημονική προσέγγιση τα πράγματα».