Με το προωθούμενο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση επιχειρεί να πάρει πίσω όσα οι ναυτεργάτες κατέκτησαν με τη συγκλονιστική τους απεργία το Μάη του 2002, η οποία χτυπήθηκε βίαια από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Ανάμεσα στις περιγραφόμενες σαν «άλλες διατάξεις» κατατίθενται προς συζήτηση και ψήφιση νομοθετικές ρυθμίσεις που προβλέπουν την περικοπή των συντάξεων των ναυτεργατών κατά 22% τουλάχιστον και το χάρισμα στους εφοπλιστές χρεών εκατομμυρίων ευρώ προς το ΝΑΤ. Παράλληλα, περιγράφεται με λεπτομέρεια ο τρόπος παράδοσης της Ναυτικής Εκπαίδευσης στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και η ενίσχυση της ασυδοσίας των εφοπλιστών που λυμαίνονται την ακτοπλοΐα, ως προς την εκτέλεση των δρομολογίων.

Σύμφωνα με το άρθρο 28 του σχεδίου νόμου, «για τον υπολογισμό των συντάξεων όλων των ναυτικών δεν προσμετρώνται τα εκ του νόμου προβλεπόμενα πάσης φύσεως επιδόματα και δώρα εορτών και άδειας, ακόμα κι αν αυτά ενσωματώνονται στο βασικό μισθό όπως ορίζεται στις Συλλογικές Συμβάσεις Ναυτικής Εργασίας».Αυτό πρακτικά θα σημάνει τη ραγδαία μείωση των συντάξεων των ναυτεργατών, αφού για τον υπολογισμό της κύριας σύνταξης αφαιρείται άμεσα από το μισθό το επίδομα της Κυριακής (22% επί του ύψους του μισθού), το οποίο είναι και το μοναδικό ενσωματωμένο επίδομα.

Ενα παράδειγμα: Ο μέσος συνταξιοδοτικός μισθός ενός β' Μηχανικού ή υποπλοίαρχου, μετά από 23 χρόνια θαλάσσιας υπηρεσίας, είναι σήμερα περίπου 1.650 ευρώ, συνυπολογιζόμενου και του επιδόματος της Κυριακής. Η κύρια σύνταξη προσδιορίζεται αναλογικά ως προς τον μισθό (είναι το 67,5 του συντάξιμου μισθού). Με τη ρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση, το επίδομα της Κυριακής δε θα προσμετράται πλέον στον υπολογισμό της κύριας σύνταξης, με αποτέλεσμα την άμεση μείωσή της κατά 22% τουλάχιστον. Ανάλογη θα είναι η μείωση που προκύπτει και για την επικουρική σύνταξη, η οποία υπολογίζεται επίσης αναλογικά με το βασικό μισθό, προσαυξημένο με το επίδομα της Κυριακής.

Να σημειωθεί ότι τόσο τα δώρα εορτών και άδειας, όσο και τα άλλα επιδόματα (πλην της Κυριακής) δεν είναι ενσωματωμένα στο βασικό μισθό. Η κυβέρνηση, με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, προσπαθεί να προλάβει τυχόν συνταξιοδοτικές αξιώσεις των ναυτεργατών σε περίπτωση που κάποια στιγμή στο μέλλον τα επιδόματα και τα δώρα ενταχθούν στο μισθό.

Η ενσωμάτωση στο μισθό του επιδόματος της Κυριακής αποτελεί κατάκτηση του ναυτεργατικού κινήματος, καθώς ήταν ένα από τα βασικά αιτήματα των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων που συγκλόνισαν το λιμάνι του Πειραιά το Μάη του 2002. Τότε που οι δυνάμεις καταστολής είχαν ματοκυλίσει τους καταπέλτες των πλοίων, χτυπώντας με μίσος και κατ' εντολή της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τους απεργούς και τους άλλους εργαζόμενους που συμμετείχαν στην περιφρούρηση της απεργίας.

Η αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αποτελούν συνέχεια των ανάλογων νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ και στόχο έχουν να φέρουν στα έσχατα επίπεδα τις συντάξεις των ναυτεργατών, μετατρέποντάς τες σε επιδόματα πείνας. Την ίδια στιγμή, οι μεγαλοεφοπλιστές θησαυρίζουν από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων της θάλασσας, ενώ η εντεινόμενη αντιασφαλιστική επίθεση προμηνύει και ανάλογες εφαρμογές στα επαγγέλματα της στεριάς, στα πλαίσια των συναποφάσεων στην ΕΕ για την προώθηση της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Η πρόκληση της κυβέρνησης σε βάρος των εργαζομένων γίνεται ακόμα μεγαλύτερη με το άρθρο 26 του νομοσχεδίου. Εκεί όπου ρητά ορίζεται η κατάργηση της προσαύξησης του 3% κάθε μήνα, επί των οφειλών των εφοπλιστών στο Κεφάλαιο Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων (ΚΑΕΟ) του ΝΑΤ, μετά τη λήξη της προθεσμίας αποπληρωμής. Πιο συγκεκριμένα, οι εφοπλιστές που οφείλουν χρήματα στο ΝΑΤ (χρήματα που έχουν ήδη εισπράξει μέσα από τα εισιτήρια επιβατών και οχημάτων) στο εξής και όταν καθυστερούν την αποπληρωμή, δε θα επιβαρύνονται με προσαύξηση από το Ασφαλιστικό Ταμείο των ναυτεργατών. Με τη ρύθμιση αυτή χαρίζονται στους εφοπλιστές πολλά εκατομμύρια ευρώ σε βάρος του ΝΑΤ, το οποίο ήδη παρουσιάζει έλλειμμα της τάξης του 1 δισ. ευρώ περίπου.

Με το προωθούμενο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση σπεύδει επίσης να ευθυγραμμίσει την ελληνική νομοθεσία με τις κοινοτικές διατάξεις και συγκεκριμένα με τα όσα απαιτεί ο διαλυτικός κανονισμός 3577/92 της ΕΕ για την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Σ' αυτή την κατεύθυνση, το άρθρο 25 καταργεί την υποχρέωση των εφοπλιστών να καταθέτουν εγγυητική επιστολή προς το ελληνικό Δημόσιο για την εκτέλεση των δρομολογίων τους. Απαλείφεται έτσι και η τελευταία ασφαλιστική δικλείδα για την τήρηση των δρομολογίων, τα οποία στο εξής θα διαμορφώνονται εξ ολοκλήρου ανάλογα με τις κερδοσκοπικές διαθέσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου, χωρίς κανέναν περιορισμό και καμία κύρωση.

Ως προς το σκέλος της Ναυτικής Εκπαίδευσης, το προωθούμενο νομοσχέδιο κινείται απαρέγκλιτα στο πλαίσιο όσων είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση για πλήρη παράδοση της Εκπαίδευσης στους ιδιώτες, με παράλληλη υποβάθμιση των Δημόσιων Σχολών. Σ' αυτή την κατεύθυνση δίνεται πλέον το δικαίωμα σε ιδιώτες να ιδρύουν Ναυτικές Σχολές, σε βάρος της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης των ναυτεργατών και κατά συνέπεια της ασφάλειας επιβατών και εργαζομένων στη θάλασσα.

Σχολιάζοντας το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ο Σάββας Τσιμπόγλου, πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, δήλωσε στο «Ρ»: «Με το σχέδιο νόμου κυβέρνηση, εφοπλιστές, Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου επιτίθενται και ανατρέπουν τα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα ναυτεργατών, συνταξιούχων, εκπαιδευομένων ναυτεργατών, διευρύνοντας και ενισχύοντας την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου. Οι ναυτεργάτες εργαζόμενοι πρέπει με τον αγώνα τους να αποκρούσουν την επίθεση, να επιβάλουν τα δικαιώματά τους. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα πρωτοστατήσουν τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, μπαίνοντας μπροστά για την οργάνωση της πάλης των ναυτεργατών».

Τη συνεχιζόμενη κοροϊδία και τον εμπαιγμό των άνεργων ναυτεργατών από το ΥΕΝ - που, αντί να εξασφαλίσει θέσεις εργασίας, πραγματοποιεί προγράμματα επανακατάρτισης στην κατεύθυνση του αποπροσανατολισμού και της εκτόνωσης της ανεργίας - την αποβολή των Ελλήνων ναυτεργατών από το επάγγελμα και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, καταγγέλλουν, με ανακοίνωσή τους, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ.

Η «Υλοποίηση Προγράμματος Επιδοτούμενης Κατάρτισης Ανεργων Ναυτικών», επισημαίνεται στην ανακοίνωση, εντάσσεται στην αντιναυτεργατική πολιτική των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, που μετατρέπουν το δικαίωμα στη δουλιά, σε υποταγή στην επαιτεία. Οι φιλωενωσιακές και οι φιλοεφοπλιστικές επιλογές έχουν ως αποτέλεσμα, από το 1980 μέχρι σήμερα να έχουν χαθεί 80.000 θέσεις εργασίας. Το παραπλανητικό πρόγραμμα απευθύνεται σε 200 άνεργους ναυτικούς με καταβολή 3,5 ευρώ ανά ώρα για 200 συνολικά ώρες, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες ναυτεργάτες αναζητούν μια θέση εργασίας. Η αιφνιδιαστική και με την ένδειξη κατεπείγον στις 23-1-2006 της ανακοίνωσης του ΥΕΝ μια βδομάδα πριν από την έναρξη του προγράμματος αποσκοπεί στη δημιουργία πελατειακών σχέσεων, στην υπονόμευση των αγωνιστικών διεκδικήσεων για το δικαίωμα στη δουλιά.

Οι εκρηκτικές διαστάσεις των ελλειμμάτων του ΝΑΤ, αναφέρεται στην ανακοίνωση, η ακινησία των δύο τρίτων στα επιβατηγά πλοία, οι απαλλαγές των εφοπλιστών από τις ασφαλιστικές εισφορές, οι απώλειες θέσεων εργασίας με σειρά διατάξεων από όλες τις κατηγορίες πλοίων, είναι μερικές πλευρές που οξύνουν και διογκώνουν την ανεργία. Οι χιλιάδες ναυτεργάτες μακροχρόνια άνεργοι είναι χωρίς επιδόματα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δικαίωμα συνταξιοδότησης, ανατρέπονται τα κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα και οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο.

«Η απάντηση ενάντια στην αντιναυτεργατική πολιτική, που εξυπηρετεί τα εφοπλιστικά συμφέροντα και τα δουλεμπορικά κυκλώματα, είναι ο συντονισμένος αγώνας και η συσπείρωση για το δικαίωμα στη δουλιά».