Πολλά περίεργα συμβαίνουν στη Γενική Τράπεζα, η οποία, παραμονές των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, παραδόθηκε στους Γάλλους τραπεζίτες της Sosiete Generale. Εύλογα ερωτήματα προκύπτουν και για το νέο στιλ της λεγόμενης «εταιρικής κουλτούρας». Για παράδειγμα, με πρόσφατη εγκύκλιο η διοίκηση της τράπεζας «σπρώχνει» τους εργαζόμενους σε δωροληψία από τους πελάτες της τράπεζας, δίκην «γρηγορόσημου», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καθορίσει τους κανόνες του «παιχνιδιού».

Σε αυτό το πλαίσιο, «δωράκια» μέχρι 150 ευρώ είναι απόλυτα μέσα στους κανόνες «εταιρικής διακυβέρνησης». Για τα μεγαλύτερα ποσά, οι εργαζόμενοι πρέπει να απευθυνθούν στα ανώτερα κλιμάκια, γεγονός από το οποίο ανακύπτουν νέα και περισσότερο σημαντικά ερωτήματα, συγκεκριμένα για τη δημιουργία καθεστώτος υπόγειων συναλλαγών και συμμετοχής των εργαζομένων σε τέτοιου τύπου πρακτικές.

Ο Σύλλογος, βέβαια, των υπαλλήλων κατήγγειλε τις μεθοδεύσεις της διοίκησης, που δίνει το ελεύθερο στη «δωροδοκία και η διαφθορά», αλλά φτάνει μόνο αυτό;

Σαφής ήταν ο Γ. Παπανδρέου στην προχτεσινή ομιλία του, ως νέος πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αν αφεθούν κατά μέρος τα ...καλολογικά στοιχεία και τα ρητορικά σχήματα. Εάν αφαιρεθούν οι ανέξοδες υποσχέσεις, περί «εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης» και η καλλιέργεια τεχνητών και ψεύτικων ελπίδων, περί οικοδόμησης ενός κόσμου, όπου κεφαλαιοκράτες και εργάτες θα ζουν αρμονικά και θα μοιράζονται δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, τότε μένει η ουσία και αναδείχνεται ο πραγματικός ρόλος των σοσιαλδημοκρατών, ως μοχλού διαιώνισης της ταξικής κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών.

«Οι πολίτες μας αισθάνονται όλο και περισσότερο αποδυναμωμένοι, λιγότερο ασφαλείς, όλο και περισσότερο περιθωριοποιημένοι, περισσότερο αποξενωμένοι», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, ομολογώντας τη συνεχή όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, χωρίς, βέβαια, να αναφέρει το παραμικρό για τις σχετικές ευθύνες των ουκ ολίγων σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο. Και συνέχισε: «Αν δεν αναλάβουμε άμεσα δράση, αύριο οι πολίτες μας θα γίνουν περισσότερο κυνικοί. Την επόμενη μέρα θα είναι θυμωμένοι. Και τη μεθεπόμενη μέρα θα χάσουν κάθε ελπίδα - ή θα βρουν ελπίδα στον εξτρεμισμό, τον φονταμενταλισμό και τη βία. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να συμβεί. Εμείς οι σοσιαλιστές δε θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό».

Αυτός ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι ο στρατηγικός στόχος των κάθε λογής σοσιαλδημοκρατών: Να κρατάνε την εργατική τάξη υποταγμένη στους κεφαλαιοκράτες. Να μην επιτρέψουν την ιδεολογική και πολιτική χειραφέτησή της.

Αφού η εκλογή και, ιδιαίτερα, η παρθενική ομιλία του Γ. Παπανδρέου, ως προέδρου της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, απέσπασε τα εύσημα του Ι. Κ. Πρετεντέρη στο χτεσινό «Βήμα» και το πρωτοσέλιδο των «Νέων», με αφορμή το ίδιο γεγονός, κηρύσσει τον πόλεμο στη συντήρηση και τη φτώχεια, οι λαοί μπορούν να ...κοιμούνται ήσυχοι. Ισως, ονειρευτούν τον εξανθρωπισμό του ιμπεριαλισμού. Ιδιαίτερα, όσοι βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο κι έχουν τώρα καλοκαίρι...