To φόντο είναι τα προάστια του Λονδίνου, εκεί που καταφεύγουν οι κοινωνικά απόκληροι και περιθωριοποιημένοι, εκεί που το έγκλημα και ο υπόκοσμoς αντλούν τους στρατούς και την πελατεία τους. Ο ένας ήρωας, ο Πίτσαμ, έχει το «ταλέντο» να εκμεταλλεύεται και να εξαπατά ανθρώπους, τους κρατά ομήρους στη δούλεψή του, αν και υγιείς, τους βάζει να παριστάνουν τους σακάτηδες και τους στέλνει να ζητιανεύουν για λογαριασμό του. Είναι ο επικεφαλής των λωποδυτών, ο αρχηγός του υποκόσμου, τα πορνεία δουλεύουν γι' αυτόν, αλλά γι' αυτόν δουλεύει και ο αρχηγός της Αστυνομίας...

*

Ο άλλος ήρωας είναι ο Μακχήθ. Γοητευτικός και ακραίος, τζέντλεμαν και μαχαιροβγάλτης. Ιδεολόγος και γκάνγκστερ. Προϊόν και ο ίδιος ενός κοινωνικού «πολτού», που όσο δεν έχει συνείδηση της δύναμής του, όσο δέχεται την επικυριαρχία των Πίτσαμ, τόσο περισσότερο γίνεται «άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο», τόσο περισσότερο βουλιάζει στην αυταπάτη «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

***

Το μήνυμα εκπέμπεται με τρόπο απλό και γι' αυτό ευθύβολο:

*

Η διαφθορά πάει χέρι - χέρι με την υποταγή των πολλών στους λίγους. Η κρατική εξουσία «διαιτητεύει» στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οσο μεγαλύτερη η «καπατσοσύνη» και η «ελευθερία της αγοράς», τόσο μεγαλύτερη η αγριότητα των «νονών» και η «ελευθερία ηθών». Οσο πιο παγιωμένη η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόσο πιο αχόρταγη η βουλιμία, τόσο πιο ασύδοτη η αχρειότητα του εκμεταλλευτή.

***

Πρόκειται για την ιστορία ενός σάπιου κόσμου που επαναλαμβάνεται. Για την ιστορία ενός κόσμου που το 1728, όταν ο Τζον Γκέι συνέλαβε την «όπερα του ζητιάνου», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της αριστοκρατίας. Εναν κόσμο, που όταν ο Μπρεχτ διασκεύασε μεγαλοφυώς την ιστορία, δημιουργώντας την «Οπερα της πεντάρας», βασίλευε η εκμετάλλευση υπό το στέμμα της ήδη εδραιωμένης χρηματιστικής ολιγαρχίας.

*

Πρόκειται για την ιστορία ενός κόσμου, που σήμερα, κάτω από την μπότα των πολυεθνικών και των τραπεζιτών, τα λόγια του Μακχήθ λίγο πριν σωθεί από την κρεμάλα, ηχούν πάντα επίκαιρα: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»!

Αυτοί που χτύπησαν τον Πολυζωγόπουλο δεν ανήκουν καν στην κατηγορία των «χρήσιμων ηλιθίων», που, όπως έλεγε ο Λένιν, αποτελούν πάντα τα αγαπημένα παιδιά κάθε εκμεταλλευτικής εξουσίας, κάθε δύναμης καταστολής, κάθε φορέα συκοφάντησης του αγώνα των εργατών και αντικειμενικά δρούν ως προβοκάτορες. Οσο για τους άλλους, που έσπευσαν χτες να υπαινιχθούν σαν ενόχους (!) τους αγωνιστές εκπροσώπους της εργατιάς,

αφ' ενός

επιβεβαιώνουν με τα περί «ηθικής αυτουργίας» που ύπουλα διοχετεύουν τη δική τους ηθική κατάντια, καθώς δεν έχουν την ελάχιστη πολιτική αλλά και πολιτισμική σχέση με το μαζικό των αγώνων,

αφ' ετέρου

ότι η συκοφαντία είναι το άλτερ έγκο της θρασυδειλίας.

*

• Η «Ασπίς Μπανκ» εμφανίζει κέρδη αυξημένα κατά 147% έναντι του 9μηνου του 2004.
• Η «Γιούρομπανκ» αύξηση κερδών 40%.
• Η «Αγροτική» αύξηση κερδών 78,5%.
• Η «Εθνική» αύξηση κερδών 65%.
• Η «Εμπορική» αύξηση κερδών 1.295% (!).
• Η «Κύπρου» αύξηση κερδών 54%.
• Η «Πειραιώς» αύξηση κερδών 37%.
• Η «Αλφα Μπανκ» αύξηση 6% (μην ξεγελιέστε: σε απόλυτα νούμερα τα προ φόρων κέρδη της ανήλθαν σε 454,3 εκ. ευρώ!)

*

Σε απλούς αριθμούς, η παραπάνω ανεξέλεγκτη κερδοφορία σημαίνει:

α) Οι εν λόγω τράπεζες είχαν πέρσι κέρδη που (σε δραχμές) ξεπέρασαν το ένα τρισεκατομμύριο!

β) Οι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο τραπεζίτες, που το 2004 (έρευνα της Hellastat) είχαν κέρδη 2,9 εκατομμύρια ευρώ ανά κατάστημα (!) και 145 χιλ.ευρώ ανά εργαζόμενο (!!), το 2005 αύξησαν περαιτέρω τα ενοποιημένα κέρδη τους κατά 73,6% (!!!), τουλάχιστον...

*

Αυτή η δράκα, οι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών «κοτζαμπάσηδες», με τους μεγαλομετόχους και τα μεγαλοστελέχη τους, λυμαίνονται έναν ολόκληρο λαό!

*

Η φτώχεια, η ανέχεια, η ανασφάλεια, η εκμετάλλευση δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι φλέβα χρυσού για μια παρέα που «δεν ξέρει τι έχει». Που τα υπερκέρδη της γίνονται όλο και περισσότερα, επειδή ακριβώς ένας ολόκληρος λαός έχει όλο και λιγότερα. Μια παρέα χρυσοκάνθαρων που τα έχει όλα. Και θέλει κι άλλα!

Στα κανάλια μας βρέθηκε χρόνος για τη μετάδοση της είδησης ότι ο Μπερλουσκόνι «θα κόψει το σεξ» μέχρι τις εκλογές στην Ιταλία. Εντούτοις δε βρέθηκε χρόνος για τη μετάδοση της είδησης ότι ο νέος πρόεδρος της Βολιβίας, ο Μοράλες, έκοψε κατά το ήμισυ το μισθό που προβλεπόταν έως την εκλογή του για το προεδρικό αξίωμα.

Πολύ σωστά αξιολογούν τις ειδήσεις οι τηλεορασάνθρωποι. Βλέπετε ο μεν Μπερλουσκόνι ασκεί «ευφυή προεκλογική εκστρατεία», ο δε Μοράλες κάνει απλώς «λαϊκισμό»...