«- Οσον αφορά το ασφαλιστικό;

- Ακούω μονίμως αν θα ανεβάσουμε ή θα κατεβάσουμε το όριο της συνταξιοδότησης και αν θα ανεβάσουμε ή θα κατεβάσουμε τις εισφορές. Πού είναι οι αναδιαρθρώσεις, πού είναι η αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος;».

Είναι η ερώτηση των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου της ΝΕΤ και η απάντηση του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, στελέχους του ΣΥΝ. Κάθε σχόλιο είναι νομίζουμε περιττό...

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν τη δικαίωση των «μη προνομιούχων» και να φέρει το λαό στην εξουσία. Φώναζε τα συνθήματα «Εξω οι βάσεις του θανάτου» και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Μέχρι και το σύνθημα «Στις 18 σοσιαλισμός» είχε ακουστεί, λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Οκτώβρη του 1981. Το τι έγινε μετά, είναι γνωστά σε όλους. Κι όσοι, τέλος πάντων, δεν τα θυμούνται, ή, ως νεότεροι, δεν τα έζησαν, μπορούν να κρίνουν από τα αποτελέσματα. Το Μάρτη του 2004, είκοσι τρία σχεδόν χρόνια μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας, το 1981, οι εργαζόμενοι και ο λαός παρέμεναν στην κατηγορία των «μη προνομιούχων» και η μικρή μειοψηφία της πλουτοκρατίας αναδεικνυόταν σε πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια της κερδοφορίας.

Τα προ του 1981 συνθήματα αντικαταστάθηκαν σιγά σιγά από τον «κοινωνικό διάλογο» και την «κοινωνική συναίνεση». Από τις αντιλήψεις και πρακτικές του «εφικτού» και του «λιγότερου κακού». Από την πολύμορφη υπονόμευση και ευνουχισμό του αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του μαζικού λαϊκού κινήματος, τη διάβρωση και τον αποπροσανατολισμό του. Από αντιλήψεις και πρακτικές διάσπασης του εργατικού κινήματος (ρετιρέ και υπόγεια), εξαχρείωσης και αλλοτρίωσης (κυβερνητικός συνδικαλισμός, ρουσφετολογία κλπ). Από την πολιτική του «ευρωμονοδρόμου», τους νόμους της αγοράς και τα «ευχαριστώ» προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ...

Θυμηθήκαμε όλα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο - και πολλά ακόμη, που δεν επιτρέπει ο χώρος να σημειωθούν - καθώς διαβάζαμε τη συνέντευξη του Ακη Τσοχατζόπουλου στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Η «προοπτική της μεγάλης Αριστεράς, με κοινό κυβερνητικό όραμα αλλαγής, είναι η μόνη εναλλακτική απάντηση στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και του νεοσυντηρητισμού στην Ελλάδα» λέει ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας, ότι «έρχεται η εποχή υπέρβασης του δικομματισμού» και απευθύνοντας «προτάσεις - εκκλήσεις προς την κ. Παπαρήγα, τον κ. Αλαβάνο και συγχρόνως στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ».

Οσο για το πώς εννοεί τα παραπάνω, αναφέρει και τα εξής: «Μόνον ο πολιτικός διάλογος, η συνεννόηση και η συμφωνία επιχειρήσεων και εργαζομένων και με την υποστήριξη της πολιτείας, θα μας οδηγήσουν σε μια συλλογική επιτυχία και ευημερία». Λες και δε χόρτασαν οι εργαζόμενοι και ο λαός, είκοσι και πλέον χρόνια τώρα, από «κοινωνικούς διαλόγους», Κοινωνικά Συμβόλαια και Συμφωνίες. Λες και δεν έχει αποδειχθεί στην πράξη, πλέον, ότι όλ' αυτά αποτελούν το φύλο συκής, για την εσαεί υποταγή των εργαζομένων στην πλουτοκρατία, για να γίνονται οι πολλοί φτωχοί συνεχώς περισσότεροι και φτωχότεροι και οι λίγοι πλούσιοι ακόμη πλουσιότεροι.