Οπως τονίστηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου - στην οποία μίλησαν κατά σειρά η Αλέκα Παπαρήγα, ο Παναγιώτης Μαντάς εκπρόσωπος της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, η Μαρία Ζευγώλη από την «Κομμουνιστική Ανανέωση» και ο Χρήστος Μαργανέλης από την «Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών» - από κοινού θα συγκροτηθούν αγωνιστικά ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια, αποτελούμενα από ανθρώπους που - όπως τονίστηκε - έχουν δώσει εξετάσεις και η μέχρι σήμερα προσφορά τους αποτελεί εγγύηση συνέπειας λόγων και έργων.

Ενδεικτικά γνωστοποιήθηκαν οι εξής υποψηφιότητες:

• Στην Υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά ο Γιώργος Μαυρίκος.
• Στη Νομαρχία της Αθήνας ο Ηλίας Νικολόπουλος.
• Στη Νομαρχία του Πειραιά ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης.
• Στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης ο Γιάννης Ζιώγας.
• Για τη Νομαρχία της Ανατολικής Αττικής ο Γιώργος Πάντζας.
• Για τη Νομαρχία της Δυτικής Αττικής ο Κώστας Παπαπολυχρονίου.
• Για το Δήμο Αθήνας ο Σπύρος Χαλβατζής.
• Για το Δήμο Πειραιά η Ελπίδα Παντελάκη.
• Για το Δήμο Θεσσαλονίκης ο Αγάπιος Σαχίνης.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε με έμφαση πως η μάχη των τοπικών εκλογών είναι αντικειμενικά πολιτικοποιημένη, καθώς ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με όλες τις αλλαγές που έχουν επέλθει σ' αυτόν τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μηχανισμό αποκέντρωσης της κυβερνητικής πολιτικής, ως εκ τούτου, τόνισε, κριτήριο ψήφου είναι το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα που να μη συνδέεται με την ΤΑ, άρα και με την εκλογική μάχη, καλώντας τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να αδράξουν την ευκαιρία για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των δικών τους συμφερόντων.

Η Αλέκα Παπαρήγα παρουσίασε τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ως μια ευκαιρία που πρέπει να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση του απεγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τους συνδυασμούς που θα στηρίξουν, συμπληρώνοντας πως εναλλακτική λύση δεν αποτελούν οι συνδυασμοί που θα στηρίξει ο ΣΥΝ, ο οποίος έχει συμπράξει στις αρνητικές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και συνδιαλέγεται με το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα, ως μια ευκαιρία για την υποδαύλιση διεργασιών στη λαϊκή συνείδηση πάνω σε ζητήματα προοπτικής, όπως είναι η χρήση γης, η λαϊκή στέγη κ.ά.

Ολόκληρη η συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα έχει ως εξής:

«Το πρώτο ζήτημα που θέλουμε να αναγγείλουμε είναι η απόφασή μας να πραγματοποιηθεί συνεργασία στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, συνεργασία που είναι αποφασισμένη σε πανελλαδικό επίπεδο με το ΔΗΚΚΙ, με το οποίο βεβαίως έχουμε συνεργασία και σε άλλα μέτωπα πάλης και δράσης. Συνεργαστήκαμε και στις προηγούμενες τοπικές εκλογές. Αυτή τη φορά η συνεργασία είναι καθολική.

Συνεργαζόμαστε με την Κομμουνιστική Ανανέωση, που επίσης είχαμε συνεργαστεί στις προηγούμενες τοπικές εκλογές και επίσης έχουμε συναντηθεί σε ορισμένα κινήματα και μέτωπα πάλης. Και με την Παρέμβαση των Αριστερών Πολιτών, που επίσης συνεργαζόμαστε στη βάση, στο κίνημα και έχουμε μια κοινή αντίληψη και προσπάθεια για τη μεγάλη υπόθεση του μετώπου.

Αυτό που μας ένωσε σ' αυτήν τη μάχη, είναι ακριβώς η συμφωνία μας στο γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα που έχει η μάχη των τοπικών εκλογών, ακόμα πιο έντονο από κάθε άλλη φορά.

Θέση μας είναι ότι η μάχη των τοπικών εκλογών πρέπει να συνδεθεί με όλα. Με το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων είτε αυτά αφορούν τις συνθήκες δουλιάς, το εισόδημα, τη σύνταξη, την παιδεία και την υγεία και γενικότερα τις κοινωνικές υπηρεσίες είτε αφορούν τις συνθήκες κατοικίας και όλα τα μεγάλα προβλήματα που έχουν σχέση με τις συνθήκες κατοικίας, τη λαϊκή στέγη, το κόστος, το κόστος της γης, τα προβλήματα χωροταξίας και περιβάλλοντος, το συγκοινωνιακό και το κυκλοφοριακό, τα προβλήματα που σχετίζονται με τις υποδομές. Θα λέγαμε γενικότερα, αυτά που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια, τις γυναίκες, τους νέους ανθρώπους, την τρίτη ηλικία.

Για μας, δηλαδή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα οικονομικό, κοινωνικό, δημοκρατικό, πολιτικό που δε συνδέεται με τη μάχη των τοπικών εκλογών. Αυτή η επιλογή μας δεν είναι αυθαίρετη επιλογή. Δεν είναι γιατί έτσι το θέλουμε. Είναι αντικειμενικά πολιτικοποιημένες οι εκλογές αυτές. Οχι μόνο γιατί όλα τα κόμματα, πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις, παίρνουν ενεργά μέρος στο σχηματισμό των ψηφοδελτίων, στηρίζουν ανοιχτά τα ψηφοδέλτια, επιδρούν στη σύνθεση και στις προγραμματικές τους κατευθύνσεις. Αλλά και γιατί ο ίδιος ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως ιδιαίτερα έχει εξελιχθεί από το 1994 και μετά, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο και μηχανισμό της κρατικής πολιτικής, της κυβερνητικής πολιτικής.

Προχτές είδαμε στους τηλεοπτικούς δέκτες τον νέο υπουργό Εθνικής Αμυνας, τον κ. Μεϊμαράκη, να λέει: "Ψηφίστε αυτοδιοικητικά" και βεβαίως συμπλήρωσε: "αυτοδιοικητικά σημαίνει, παραδείγματος χάρη για τη Θεσσαλονίκη, ψηφίστε τον κ. Παπαγεωργόπουλο".

Πίσω λοιπόν απ' αυτόν το όρο "Αυτοδιοικητικά" για όλα τα κόμματα, για τις δυνάμεις που συνεργαζόμαστε, υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Οι άλλοι το κρύβουν, εμείς το λέμε ανοιχτά και καθαρά. Κι έτσι ο κάθε εργαζόμενος που θα βρεθεί στην κάλπη, μπορεί να κρίνει τα πράγματα ολοκληρωμένα και αντικειμενικά. Δε θα ήθελα βεβαίως να μπω σε μεγάλες λεπτομέρειες και να κάνω αναφορές γιατί στο κάτω - κάτω ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχουμε μιλήσει πολλές φορές γι' αυτά τα θέματα.

Πιστεύουμε ότι οι συνδυασμοί που θα στηρίξουμε όλοι μαζί, θα έχουν τη δυνατότητα, την ικανότητα και την υποχρέωση να αναπτύξουν όλες αυτές τις κοινές μας θέσεις, δεμένες βεβαίως με τα προβλήματα του κάθε χώρου και της κάθε περιοχής».

«Ωστόσο, θα ήθελα να θέσω χαρακτηριστικά ορισμένα ζητήματα. Είναι δυνατόν ο εργαζόμενος που θα σταθεί στην κάλπη, να μη σκεφτεί παραδείγματος χάρη την ανεργία του, τον κίνδυνο να κλείσει το εργοστάσιο, τον κίνδυνο να διωχτεί;

Παραδείγματος χάρη, ο ναυτεργάτης, που σήμερα δίνει μια μεγάλη μάχη στον Πειραιά με τον πιο σκληρό πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, είναι δυνατόν όταν πάει να ψηφίσει, όπου ψηφίσει, από το χωριό του, την κοινότητά του, μέχρι το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, είναι δυνατόν να ξεχάσει και να μην πάρει υπόψη το καινούριο σχέδιο νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση, όλα τα προηγούμενα μέτρα - προνόμια που πήρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Είναι δυνατόν να ξεχάσει αυτήν την προσήλωση, που είναι και φυσιολογική, του εφοπλιστικού κεφαλαίου στα δικά του συμφέροντα; Δεν είναι δυνατόν να το ξεχάσει. Δεν ξέρω, παραδείγματος χάρη, τι κάνει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση στον Πειραιά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτή τη στιγμή. Για μας λοιπόν ακριβώς το κριτήριο πρέπει να είναι το σύνολο των προβλημάτων.

Ενα δεύτερο ζήτημα που πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη είναι αυτό που λέμε οι συμπράξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Οι συμπράξεις δηλαδή με το μεγάλο κεφάλαιο ή με το ισχυρό κεφάλαιο γενικότερα.

Βεβαίως, είναι πασίγνωστο ότι κράτος και κεφάλαιο είναι ένα. Κράτος και μονοπωλιακοί όμιλοι είναι ένα. Μεταξύ τους υπάρχει σύνθεση και διαπλοκή. Νόμιμη διαπλοκή, πέρα από το τι παρανομίες αυτή μπορεί να καλλιεργήσει.

Πρέπει όμως να πάρουμε υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στις συνθήκες, όπως λένε, της απελευθέρωσης των αγορών, αυτή η σύμπραξη του κράτους, που γίνεται βεβαίως και πραγματοποιείται με νόμους που αποφασίζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυτή η σύμπραξη προχωρά όλο και πιο κάτω. Δε βρίσκεται μόνο στον παραγωγικό τομέα, αλλά έχει περάσει πια και στους τομείς, που συνήθως λέμε τομείς της κοινωνικής πολιτικής, στην παιδεία, στην υγεία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό. Δεν υπάρχει τομέας, δηλαδή της ζωής του ανθρώπου που να μη συνδέεται με τη σύμπραξη του δημόσιου όπως λένε, δηλαδή του κράτους με το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Σ' αυτήν την πολιτική αποφασιστικό πια ρόλο δυστυχώς παίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός και δεν είναι δυνατόν αυτή η πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων να περάσει δίχως τη σύμπραξη με την Τοπική Αυτοδιοίκηση».

«Η Τοπική Αυτοδιοίκηση λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκέντρωση της κρατικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο. Αυτά δεν τα είπαν από το '94 και μετά και ούτε πρόκειται να τα πουν σ' αυτήν την εκλογική μάχη οι συνδυασμοί που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Δεν πρόκειται να τα πουν με καθαρά λόγια και οι συνδυασμοί που θα στηρίξει ο Συνασπισμός, γιατί όλα αυτά τα χρόνια αυτό το θεσμικό πλαίσιο πήρε σάρκα και οστά, και από νόμος έγινε πράξη, με τη σύμπραξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων και των νομαρχών των Δημοτικών Αρχών στις οποίες είτε ήταν επικεφαλής ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ είτε ήταν ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμός είτε διαφορετικά. Πάντως και οι εκφράσεις αυτών των κομμάτων μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συμφώνησαν απολύτως και ομόφωνα.

Δεν πρόκειται λοιπόν να ομολογήσουν αυτές τις εξελίξεις. Αντίθετα. Ηδη οι υποψήφιοί τους έχουν αναδειχτεί, λένε ότι δεν είναι κακό να συμπράξει το Δημόσιο, που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με το δημόσιο λαϊκό συμφέρον, δεν είναι κακό να συμπράττει το Δημόσιο με τους ιδιώτες».

«Μα ακριβώς αυτό είναι το μείζον πρόβλημα. Κι αν θέλετε, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτή τη στιγμή είναι κοιτίδα και αναπαραγάγει όλο το σύστημα της ταξικής αδικίας των πελατειακών και ρουσφετολογικών σχέσεων. Κοιτίδα αν θέλετε και φαινομένων σήψης και διαφθοράς.

Είναι πολύ δύσκολο να στηρίζεις μια τέτοια πολιτική και να αντισταθείς στα προϊόντα και στα γεννήματά της. Και μ' αυτήν την έννοια εμείς δε θα κρίνουμε τους άλλους συνδυασμούς με βάση τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα μπορεί να είναι καλά και ικανά. Μπορεί να είναι, αν θέλετε, αρκετοί απ' αυτούς καλών προθέσεων, αλλά δεν μπορείς να μετρήσεις τις προθέσεις.

Η πολιτική δεν ασκείται διά των προθέσεων, αλλά ασκείται με τις στρατηγικές επιλογές. Ας σκεφτεί ο άνθρωπος που ανήκει στα λαϊκά στρώματα, είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ παραδείγματος χάρη και η ΝΔ να έχουν αυτήν την ταξική πολιτική όλα αυτά τα χρόνια και να στηρίξουν συνδυασμούς φιλολαϊκούς; Μα, θα είναι σαν να αυτοκτονούν. Δεν το έκαναν ποτέ μέχρι τώρα. Δε θα το κάνουν και τώρα, ακόμα περισσότερο τώρα που αυτές οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού προχωράνε παρακάτω».

«Και βεβαίως ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι σήμερα δε μιλάμε γενικά για ιδιώτες. Μιλάμε για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Και ακριβώς αυτή η σύμπραξή τους με την Τοπική Αυτοδιοίκηση έρχεται να διευκολύνει τη διαμόρφωση πιο ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και τη συγκέντρωση σε λιγότερα χέρια, εκεί που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα όσο χρειάζεται η συγκέντρωση.

Ας πάρουμε τον τομέα των κατασκευών. Στην Ελλάδα ο κατασκευαστικός τομέας για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, έως πριν λίγα χρόνια, κυρίως βρίσκονταν στα χέρια μεσαίων και μικρών εργολάβων. Τα τελευταία χρόνια με τα λεγόμενα μεγάλα έργα διευκολύνθηκε η συγκέντρωση σε ένα μικρό αριθμών μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, οι οποίοι τώρα διεισδύουν σε βάθος. Ομως, για να διεισδύσουν σε βάθος και να γίνει ακόμα μεγαλύτερη η συγκεντροποίηση πρέπει να χρησιμοποιήσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Παραδείγματος χάρη, έγινε η Αττική Οδός, δε θα σταθώ τώρα στο κόστος, η αναγκαιότητά της υπήρχε, δεν είμαστε εναντίον έργων που αν θέλετε η ίδια η ζωή πια τα απαιτεί ύστερα απ' αυτή την εξέλιξη που είχε το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Δε θα σταθώ στο κόστος, δε θα σταθώ στα διόδια, ξέρετε τις θέσεις μας...

Αλλά, αν ψάξουμε καλά τα πράγματα ένθεν και ένθεν της Αττικής Οδού, μεγάλες εκτάσεις έχουν αγοραστεί είτε από την κατασκευαστική εταιρία, είτε από άλλες αδελφές εταιρίες. Βεβαίως, ανοίγουν δρόμους, παίρνει αξία η γη στις πλάτες του λαού, αγοράζουν και βέβαια δεξιά και αριστερά στην Αττική Οδό, δεν είναι τυχαίο, ότι συγκεντρώνονται μεγάλα μεγαθήρια, πολυκαταστήματα, θα έρθουν και άλλοι πολυεθνικοί όμιλοι, πράγμα που έχει γενικότερες συνέπειες και στο εισόδημα των εργαζομένων, ενώ ασφυκτιούν μικρομάγαζα.

Δεν υπάρχει τίποτα που γίνεται αυτή τη στιγμή με τη σύμπραξη Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ιδιωτών επιχειρηματιών, αυτό εννοούμε ιδιωτών, που να μην υποτάσσεται σε γενικότερους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς. Η Αττική Οδός έγινε, το Μετρό έγινε, τα μεγάλα έργα έγιναν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη τώρα ξεκινάνε, με ένα σμπάρο πέτυχαν πολλούς στόχους. Αλλά βοήθησαν και δοκιμάστηκε η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα...

Υπάρχουν, λοιπόν, τέτοια ζητήματα τα οποία συνδέονται με το χαρακτήρα και τη φύση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις σημερινές συνθήκες και ιδιαίτερα μετά το 1994 και μετά. Αρα υπάρχουν ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα, τα οποία εμείς θα τα πούμε όλοι μαζί στη μάχη των τοπικών εκλογών και ως συνεργαζόμενες δυνάμεις, αλλά και ως ψηφοδέλτια».

«Υπάρχει σχεδιασμός που φέρνει τον παραπλανητικό, και αντιλαϊκό εμείς λέμε από πλευράς ουσίας, τίτλο: "αποκέντρωση παιδείας", "υγείας", γενικότερα "υπηρεσιών υγείας". Το σκέφτονται πάρα πολύ σοβαρά, η ΝΔ το λέει με κομψό τρόπο, το ΠΑΣΟΚ το λέει ανοιχτά και καθαρά να περάσουν τα σχολεία κάτω από την ευθύνη και τη διοίκηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Αν είναι δυνατόν το εκπαιδευτικό σύστημα ως σύστημα, ως περιεχόμενο, όπως και το σύστημα υγείας να μπορεί να κατακερματιστεί στις δυνατότητες ή στις ικανότητες ή στη θέληση του μεμονωμένου Δήμου. Και επειδή παρακολουθούμε, όσο μπορούμε και τις διεθνείς εξελίξεις, γνωρίζουμε πως αυτά τα μέτρα έχουν δοκιμαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γαλλία κλπ., πρόκειται κυριολεκτικά γι' αυτό που λέμε την ανοιχτή, επίσημη και θεσμοθετημένη ταξικοποίηση του σχολείου.

Σε κάθε Δήμο θα έχουμε σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων, για τα φτωχά παιδιά, για τα παιδιά των μεταναστών, για τα Τσιγγανόπουλα, για τα παιδιά άλλων εν πάση περιπτώσει ομάδων που ζουν στη χώρα μας, για τα παιδιά εκείνων που έχουν καλύτερα εισοδήματα και θα ανοιγοκλείνουν τα σχολεία όπως τα μικρομάγαζα. Χώρια οι επιπτώσεις στο ίδιο το περιεχόμενο της διδασκαλίας, χώρια οι επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Το ίδιο ισχύει με τις υπηρεσίες υγείας. Και έτσι αυτά όλα εμφανίζονται σαν λαϊκή συμμετοχή, σαν αποκέντρωση, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένταξη των πάντων μέσα στην πολιτική της κρατικής και της πολιτικής εξουσίας με τη βοήθεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Και εδώ ακριβώς θεωρούμε, ότι είναι μεγάλη ευκαιρία μέσα από τη μάχη αυτών των τοπικών εκλογών, πέρα από τους πολιτικούς εκλογικούς στόχους που έχουμε, να συμβάλλουμε στις διεργασίες των συνειδήσεων και στο γενικό πολιτικό επίπεδο, και σε ζητήματα προοπτικής».

«Θέματα για παράδειγμα που έχουν σχέση με την ιδιοκτησία και τη χρήση γης. Εχουμε την παλιά εμπειρία πώς χρησιμοποιήθηκε η γη στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Ανάλογα φαινόμενα είχε και θα έχει εντονότερα ο Νομός της Θεσσαλονίκης μέχρι την Χαλκιδική. Η πυκνοδόμηση, η αυθαίρετη δόμηση, όλα αυτά έχουν σχέση με την εμπορευματοποίηση γης, που σήμερα θα πάρει ακόμα πιο έντονα χαρακτηριστικά λόγω της απελευθέρωσης. Αν κακοποιήθηκε το Λεκανοπέδιο της Αττικής με τη μικρή ιδιοκτησία, την αντιπαροχή και τους συντελεστές δόμησης, σήμερα η κακοποίηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη με την εμπορευματοποίηση και τις μεγάλες ιδιοκτησίες, διότι εκεί πάμε.

Εδώ, λοιπόν, μπαίνουν ορισμένα ζητήματα. Γη, σε ποιον ανήκει, πώς τη χρησιμοποιείς, σε συνδυασμό βεβαίως με τη λαϊκή στέγη. Εδώ πρέπει να μπουν άλλα ζητήματα προβληματισμού για τους εργαζόμενους. Πώς είναι δυνατόν να επεκτείνεται η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, άλλες περιοχές, να δημιουργούνται νέοι οικισμοί και νέες πόλεις χωρίς καμία υποδομή;

Τα έργα υποδομής ποιος θα τα κάνει, μπορούν να γίνουν σε τοπικό επίπεδο; Εδώ προκύπτουν ανάγκες και συλλογικής ιδιοκτησίας και συλλογικής οργάνωσης της υποδομής των πόλεων και με στόχο τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων.

Πρέπει να μπουν άλλοι προβληματισμοί. Τι μας χρειάζονται οι υποδομές μας, να γίνει η Ελλάδα δίαυλος και ενδιάμεσος σταθμός να περνάνε τα δίκτυα του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, ενδιάμεσος σταθμός ελλιμενισμού των πλοίων που κάνουν μεγάλης κλίμακας μεταφορές; Ποιες είναι οι προτεραιότητες και αν αυτές οι προτεραιότητες, που αυτές είναι τώρα, υλοποιούνται σε βάρος των δικαιωμάτων και του εισοδήματος των εργαζομένων και σαφώς με παραμερισμό και εκτόπιση της πραγματικής ιεράρχησης που σήμερα έχουμε ανάγκη, π.χ. στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, στη Θεσσαλονίκη και σε όλη την Ελλάδα. Οπως: Εργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικά, πράσινο, ελεύθεροι χώροι, ακτές για το λαό, χώροι πολιτιστικής αναψυχής και όχι πολιτιστικού εμπορίου. Το ζήτημα είναι το εξής, να ξεκαθαρίσουμε τι δημάρχους και τι νομάρχες θέλουμε.

Πώς κρίνεται ο δήμαρχος; Αν έχει μεταφέρει το Καρναβάλι του Ρίο στις γειτονιές της Αθήνας και αλλού; Αν διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις με τη λογική του σταρ σίστεμ; Αυτοί είναι οι καλοί δήμαρχοι; Οχι για μας. Τέτοιες εκδηλώσεις και "προσφορές" είναι σήμερα η Γιουροβίζιον που έχει μπει στα σχολεία και η "εθνική" τραγουδίστρια.

Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι οι δήμαρχοι και οι νομάρχες, οι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, να ξεκινάνε από μια άλλη αφετηρία: Για το λαό, τα λαϊκά στρώματα, τους εργάτες και τις εργάτριες, τα λαϊκά προβλήματα, στους τόπους δουλιάς και κατοικίας. Να διεκδικούν, να εμποδίζουν.

Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι ο Δήμος Αμαρουσίου ετοιμάζεται να κάνει ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Και εδώ θα έχουμε; Οι ισχυροί Δήμοι θα προχωρούν και θα κάνουν και τέτοιες μονάδες, θα κάνουν και ιδιωτικά νοσοκομεία. Αυτή την προσφορά θέλουμε;».

«Επομένως, στη μάχη των τοπικών εκλογών θεωρούμε, ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουμε στο να συντελεστεί ο αποχωρισμός λαϊκών στρωμάτων που σκέφτονται προοδευτικά, που είναι αγανακτισμένα, που αρχίζουν και συνειδητοποιούν το πολιτικό πρόβλημα της χώρας να εγκαταλείψουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό και ταλάντευση το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τους συνδυασμούς τους.

Βεβαίως και δεν αποτελούν εναλλακτική λύση οι συνδυασμοί που προβάλλει ο Συνασπισμός, πέρα από τη γενικότερή του πολιτική, έχει συμπράξει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος των Δήμων στο όνομα των τοπικών κοινωνιών συνδιαλέγεται με το ΠΑΣΟΚ για συνεργασία.

Εμείς θέλουμε, ακριβώς αυτή η συνεργασία, αυτή η δράση να αποκτήσει δυναμική, να κατακτήσουμε όσο γίνεται περισσότερες θέσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακριβώς γιατί ο θεσμός πια έχει αντιδραστικοποιηθεί. Εχει πολύ μεγάλη σημασία να αναδειχτούν πρόσωπα και δυνάμεις που είναι αποφασισμένα να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας, να αποσπάσουν έστω και μικρές κατακτήσεις στην αρχή, πρόσωπα και δυνάμεις που είναι αποφασισμένες να βοηθήσουν στη λαϊκή αντίσταση και να εμπνεύσουν στο λαό εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και βεβαίως να αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα, που τώρα πια δεν είναι στενά δημοτικά ή πολύ τοπικά, σε συνεργασία.

Ας σκεφτούμε, αν υπήρχαν π.χ. 500 Δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα, 700 Δήμαρχοι και 20-25 Νομαρχιακά Συμβούλια που ανέπτυσσαν κοινή δράση πανελλαδικά, δε θα ήταν καλύτερη η κατάσταση; Δε θα είχαν με τη δύναμή τους ασκήσει επίδραση;

Διότι το ζητούμενο δεν είναι ο μεμονωμένος δήμαρχος και ο μεμονωμένος νομάρχης. Το ζητούμενο είναι οι πολλοί. Η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης και πανελλαδικό μέτωπο πάλης, που βεβαίως εξειδικεύεται σε κάθε περιοχή».

«Θα ήθελα να ολοκληρώσω αναγγέλλοντας ορισμένα ονόματα υποψηφίων στην περιοχή της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Επιλέξαμε μέσα απ' αυτή τη δουλιά να προβάλλουμε τους υποψηφίους, όχι γιατί οι άλλοι υποψήφιοι δεν είναι άξιοι προβολής, μα ακριβώς γιατί θέλουμε να σηματοδοτήσουμε, ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο κατά Δήμο, αλλά είναι και κατά ενότητα: Λεκανοπέδιο Αττικής, περιοχή Θεσσαλονίκης, όπως αντίστοιχα είναι Θεσσαλία, Ηπειρος, η Πελοπόννησος μέσα από μία ενότητα προβλημάτων θεωρούμε, ότι πρέπει να αναβαθμιστεί και η μάχη των τοπικών εκλογών.

Ετσι έχουμε καταλήξει και προτείνουμε στους εργαζόμενους στο Λεκανοπέδιο της Αττικής τα ψηφοδέλτια όπου:

• Στην Υπερνομαρχία επικεφαλής θα είναι ο Γιώργος Μαυρίκος.
• Στη Νομαρχία της Αθήνας ο Ηλίας Νικολόπουλος.
• Στη Νομαρχία του Πειραιά ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης.
• Για τη Νομαρχία της Θεσσαλονίκης η πρόταση προς τους εργαζόμενους είναι ο Γιάννης Ζιώγας.
• Για τη Νομαρχία της Ανατολικής Αττικής είναι ο Γιώργος Πάντζας.
• Για τη Νομαρχία της Δυτικής Αττικής ο Κώστας Παπαπολυχρονίου.
• Για το Δήμο της Αθήνας επικεφαλής ο Σπύρος Χαλβατζής.
• Για το Δήμο του Πειραιά η Ελπίδα Παντελάκη.
• Για το Δήμο της Θεσσαλονίκης ο Αγάπιος Σαχίνης.

Βεβαίως, τα ψηφοδέλτια θα είναι ψηφοδέλτια συνεργασίας. Ολοι αυτοί που προτείνονται έχουν δώσει εξετάσεις στο παρελθόν μέχρι σήμερα και πιστεύουμε, ότι η προσφορά τους ως τώρα, πέρα από τις δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν και η προσωπική τους προσφορά είναι εγγύηση συνέπειας, λόγων και έργων και ακόμα μεγαλύτερης διάθεσης και από εδώ και μπρος να προσφέρουν».