Με τον αγώνα τους οι ναυτεργάτες υπεράσπισαν το δικαίωμά τους στη δουλιά, στην αξιοπρεπή διαβίωση. Υπεράσπισαν τις αυριανές γενιές των ναυτεργατών, που, με το νομοσχέδιο, ακρωτηριάζονται τα δικαιώματά τους. Υπεράσπισαν τους απλούς ανθρώπους των νησιών, το δικαίωμα για τακτική, φθηνή και ασφαλή συγκοινωνία.

Σε αυτή τη βάση αναπτύχθηκε η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση. Ο αγώνας των ναυτεργατών αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη. Και συνεχίζεται.

Χρειάζεται γενική εργατική - λαϊκή αντεπίθεση κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι στο χέρι της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να την πραγματοποιήσουν, να μπουν και νέες δυνάμεις στον αγώνα.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει με περισσότερη επιμονή, με ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια βελτίωσης της δράσης του, να βρίσκεται στο πλευρό των ναυτεργατών, στο πλευρό ολόκληρης της εργατικής τάξης. Θα συνεχίσει να παλεύει για τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου πάλης, της συμμαχίας των εργατών με τους μικρομεσαίους, τη νεολαία.

Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, εκτός από την ίδια πρακτική που χρησιμοποίησε όταν ήταν στην κυβέρνηση, σήμερα ως αντιπολίτευση κάνει λόγο για «ακρότητες», όπως και η ΝΔ, χρεώνοντας με ευθύνες τους ναυτεργάτες που παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Κανείς ναυτεργάτης, κανείς εργαζόμενος δεν ξεχνά ότι η φιλοεφοπλιστική πολιτική της ΝΔ είναι συνέχεια της πολιτικής που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, επιφέροντας και σήμερα στήριξη των εφοπλιστών στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.

Είναι δικαίωμα της εργατικής τάξης να επιλέγει τις μορφές πάλης που η ίδια αποφασίζει. Νόμος είναι το δίκιο της και όχι η «νομιμότητα» του κεφαλαίου. Οι ναυτεργάτες, που συγκρούστηκαν με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό των εφοπλιστών και της κυβέρνησης, απέδειξαν ότι η άσκηση της κρατικής τρομοκρατίας πέφτει στο κενό, ατσαλώνει περισσότερο την εργατική τάξη, όταν αυτή είναι ενωμένη και αποφασισμένη να υπερασπίσει τα δίκαια αιτήματά της.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θέλουν τους «κοινωνικούς διαλόγους» και την ταξική συνεργασία, την υποταγή στη λογική του δήθεν εφικτού, του δήθεν ρεαλιστικού, για να προωθήσουν ευκολότερα τα αντιλαϊκά μέτρα. Θέλουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, όχι την ηθική ανάταση της εργατικής τάξης. Και τα δύο κόμματα, σε συνεργασία με την εργοδοσία, χρησιμοποιούν συνδικαλιστικά κινήματα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις στον μεταξύ τους δικομματικό καυγά για το «πάπλωμα» της εξουσίας.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βάζουν πάνω από όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ικανοποιούνται όλες οι αξιώσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου σε βάρος των ναυτεργατών και του νησιωτικού πληθυσμού. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν «αγώνες», που δεν αγγίζουν την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, αφορούν σε αποσπασματικά και επιμέρους αιτήματα και διεξάγονται μεμονωμένα. Είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν «αγώνες», όπως εκείνους που διεξάγουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με άσφαιρα πυρά κατά της πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Οχι, όμως, και εκείνους τους αγώνες και τις μορφές πάλης που κτυπούν στην καρδιά την αντιλαϊκή πολιτική, που συνεγείρουν τους άλλους εργαζόμενους.

Η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική απαιτεί γερή οργάνωση, συντονισμένους αγώνες στους κλάδους, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Χρειάζεται ενιαία δράση. Αυτό θα δώσει δύναμη στο διεκδικητικό κίνημα. Αυτό φοβούνται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό διαχωρίζουν το λαό με κάθε τρόπο. Στην προσπάθειά τους υποβοηθούνται και από τη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ.

Κάθε αγώνας συνεπάγεται και θυσίες. Αλλά θα είναι μικρότερες και θα είναι σε όφελος του λαού, από εκείνες που θα υποστεί αν επιτρέψει να συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική, αν μένει διασπασμένος.

ΑΘΗΝΑ 24/2/06

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ