Ωσεί παρών στα θέματα πολιτισμού ο καθ' ύλην υπουργός, Γιώργος Βουλγαράκης, επέλεξε τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα του Θεάτρου, για να περιπαίξει τους ανθρώπους του θεάτρου, βγάζοντας μια αόριστη ανακοίνωση ώστε να δείξει τάχα το ενδιαφέρον του για το ζήτημα των θεατρικών επιχορηγήσεων, το οποίο εκκρεμεί για την περίοδο 2005-2006.

«Λόγω της κρισιμότητας του θέματος» - σημειώνεται στην ανακοίνωση του ΥΠΠΟ - «και της ανάγκης για άμεση επίλυσή του, ο κ. υπουργός αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία αξιολόγησης των θεατρικών παραγωγών που πραγματοποιήθηκαν κατά την περίοδο 2005-2006. Για τον σκοπό αυτό θα γίνει προκήρυξη για την υποβολή των σχετικών αιτήσεων από τους ενδιαφερόμενους θιάσους. Μετά την υποβολή των αιτήσεων θα ακολουθήσει αξιολόγησή τους από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή Θεάτρου του ΥΠΠΟ».

Ποιον νομίζει ο υπουργός ότι κοροϊδεύει; Κανένα ζήτημα δε λύθηκε ποτέ με λόγια. Πολύ περισσότερο όταν φτάνει κανείς όχι «στο παραπέντε» αλλά στο και «πέντε». Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Για την επιχορήγηση απαιτείται πρώτα η υποβολή των αιτήσεων των ενδιαφερόμενων θιάσων με το ρεπερτόριο που πρόκειται να παρουσιάσουν. Αυτό πρέπει να γίνεται σε ένα εύλογο διάστημα, ώστε να υπάρχει ο χρόνος να εξεταστούν οι προτάσεις, να αποφασιστεί ποιοι θα επιχορηγηθούν και στη συνέχεια, μετά από χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, να αρχίσουν να δίνονται κάποια χρήματα. Η ηγεσία του ΥΠΠΟ, από τη στιγμή που η ΝΔ έγινε κυβέρνηση, δεν έκανε απολύτως τίποτε. Το μόνο που έκανε ήταν να αλλάξει τα πρόσωπα της γνωμοδοτικής επιτροπής, κι αυτό ετεροχρονισμένα. Οπότε ετεροχρονισμένα έγινε και η πρώτη αξιολόγηση για τους θιάσους μονοετούς προγραμματισμού. Για τους θιάσους διετούς προγραμματισμού, καθώς ήταν ήδη αποφασισμένο από την προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ (Κ. Καραμανλής - Π. Τατούλης), δεν μπήκε καν στον κόπο να κάνει προκήρυξη για την υποβολή της επόμενης διετίας αν και οι θίασοι πολλές φορές «ενόχλησαν», με ήπιους τόνους, τους αρμόδιους του ΥΠΠΟ.

Ετσι φτάσαμε στη λήξη της θεατρικής περιόδου 2005-2006 και ακόμη δεν έγινε η προκήρυξη για την περίοδο αυτή ούτε για τους διετούς ούτε για τους μονοετούς προγραμματισμού θιάσους. Και να η κοροϊδία από την πλευρά του υπουργού Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκη:

«ΘΑ γίνει προκήρυξη»... και... «ΜΕΤΑ την υποβολή των αιτήσεων θα ακολουθήσει αξιολόγησή τους»! Χωρίς δηλαδή να ορίζεται η ημερομηνία έναρξης και λήξης για την υποβολή προτάσεων. Οπότε καταλαβαίνουμε όλοι ότι έχουμε να περιμένουμε πολύ ακόμη. Οποιος δε θέλει να ζυμώσει, κύριε υπουργέ, δέκα μέρες κοσκινίζει. Τώρα κανονικά θα έπρεπε να γίνει προκήρυξη για την επόμενη θεατρική περίοδο (2006-2007). Εκτός αν ακόμη δεν έχετε αλλάξει ημερολόγιο και ώρα!

Τη βαθιά του ικανοποίηση για τον υψηλό βαθμό συνειδητής συμμετοχής του κλάδου των ηθοποιών στην απεργία της 15ης Μάρτη, εκφράζει με ανακοίνωσή του το ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Ολα τα θέατρα στην Αθήνα, τα κρατικά και τα ΔΗΠΕΘΕ απέργησαν, αλλά και πολλά τηλεοπτικά συνεργεία έκαναν στάσεις, καθώς υπήρχαν και άλλοι εργαζόμενοι που δεν πήραν μέρος στην απεργία.

Δυστυχώς όμως υπήρξε και ένα θέατρο που δεν απέργησε, το «Περοκέ». Και η απεργοσπασία έγινε με τρομοκρατικές μεθόδους... Με το «100» να προστατεύει τους απεργοσπάστες, με 25-30 ηλικιωμένους που είχαν προσκληθεί δωρεάν, για να παραστήσουν θεατές αγανακτισμένους με την απεργία, με διάφορους τραμπούκους να απειλούν και να προκαλούν, με τον ηθοποιό Μιχάλη Γιαννάτο να ουρλιάζει για να μπει ο κόσμος στο θέατρο και να σπρώχνει κάποιους που τους είχε απομείνει κάποιο ίχνος φιλότιμου και σκέφτονταν τι να κάνουν. Ο «ηθοποιός» αυτός φώναζε ότι «οι ηθοποιοί του θιάσου θέλουν να παίξουν κι ας λέει ό,τι θέλει το σωματείο. Το αφεντικό λέει ότι δεν απεργούμε»!

Το «αφεντικό» (Παρίσης) απειλούσε τους ηθοποιούς ότι αν απεργήσουν θα κατεβάσει την παράσταση, αφήνοντας στο δρόμο εβδομήντα οικογένειες. Και, δυστυχώς, οι ηθοποιοί υπέκυψαν στον εκβιασμό. Ο Στάθης Ψάλτης πιεζόμενος αποφάσισε προς στιγμή να μην παίξει. Η Βάσια Τριφύλλη έλεγε συνέχεια για το πόσα έχει προσφέρει στο θέατρο, αλλά και ότι θα παίξει, ενώ οι υπόλοιποι Φιλίνη, Ευριπιώτης, Ξεκούκης κ.ά. δεν ήξεραν πού να κρυφτούν. Ο Παρίσης δήλωνε ότι θα κάνει την παράσταση έστω και μόνο με τους χορευτές. Τελικά η παράσταση δόθηκε με παρόντες όλους. Μπορεί βέβαια μια μάχη να χάθηκε, όχι όμως και ο πόλεμος. Οι ηθοποιοί όλοι έδειξαν ότι ξέρουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους μαζί με όλους τους εργαζόμενους.

«Ταξίδι» στις γειτονιές του μπουζουκιού ξεκίνησε στο «Χαμάμ» (Δημοφώντος 97, Ανω Πετράλωνα), όπου για δύο τουλάχιστον Τετάρτες (29/3, 5/4) φιλοξενείται η μουσική παράσταση «Αθήνα - Ελευσίνα/ Παράσταση πρώτη». Ετσι τιτλοφορείται η πρόσφατη δουλιά του σολίστα του μπουζουκιού και συνθέτη Θανάση Βασιλά, σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη, με ερμηνευτές τους Κατερίνα Κούκα, Λάμπρο Καρελά, Κορίνα Βένη, Γιάννη Ματσούκα και τον Χρήστο Νικολόπουλο στο ομώνυμο τραγούδι. Ο Θ. Βασιλάς, με αυτό το στιβαρό επιτελείο μουσικών και ερμηνευτών, παρουσιάζει τα ωραιότερα τραγούδια και οργανικά όλων των εποχών που έγραψαν κορυφαίοι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, με «όχημα» αθάνατα ζεϊμπέκικα (απτάλικα, καμηλιέρικα, αϊβαλιώτικα κ.ά.) που αποτελούν το βαρύ οπλοστάσιο του λαϊκού μας τραγουδιού. Από τη σφραγίδα του Μάρκου στη φαντασία του Τσιτσάνη, στην αξεπέραστη μαεστρία του Ζαμπέτα και του Χιώτη, μέχρι και τους σύγχρονους Πολυκανδριώτη και Νικολόπουλο.