Στην επιλεκτική χρήση των διάφορων στατιστικών στοιχείων αναφέρθηκε στη δευτερολογία της η Αλ. Παπαρήγα, φέροντας το παράδειγμα της συζήτησης για την ακρίβεια, που αυτές τις μέρες κυριαρχεί στα τηλεοπτικά παράθυρα και τόνισε:

«Λέει, για παράδειγμα, ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ότι ανέβηκε η τιμή της πατάτας στα ύψη. Βεβαίως, είναι ένα προϊόν πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Και απαντάει ο υφυπουργός της Νέας Δημοκρατίας ότι ναι, είναι αλήθεια. Πέρσι η τιμή ήταν εξευτελιστική, γιατί ο παραγωγός πήρε πολύ κάτω και έχασε στην τιμή της πατάτας. Φέτος τους δώσαμε παραπάνω τιμή και βεβαίως στη λαϊκή - για τις λαϊκές γίνεται λόγος, για τα σούπερ μάρκετ όχι και πάρα πολύ, αλλά εν πάση περιπτώσει - ανέβηκε. Και αναρωτιέμαι εγώ: Δεν μπορεί και ο πατατοπαραγωγός ο μικρομεσαίος να βγάλει απ' αυτό το προϊόν της δουλιάς που έκανε παραγωγή και ο καταναλωτής να μην επιβαρυνθεί; Και αυτό δεν είναι θέμα τεχνικό, ούτε οργανωτικό, ούτε θέμα σύλληψης νέων ιδεών. Είναι καθαρά πολιτικό - θα το πω - καθαρά ταξικό πρόβλημα. Και όχι μόνο ταξικό. Είναι ολόκληρο πρόβλημα οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.

Αλλο παράδειγμα. Λέει: Ανέβηκαν πάρα πολύ οι τιμές των γαλακτοκομικών προϊόντων. Είναι τυχαίο ότι έχουμε υψηλό βαθμό μονοπώλησης του κλάδου της γαλακτοβιομηχανίας; Ομως, ούτε κι αυτή η συζήτηση γίνεται.

Αλλη συζήτηση. Λέει κάποιος: Τι να κάνουμε, ανέβηκε η τιμή του λαδιού. Ανέβηκε, λέει, γιατί υπήρχε ζήτηση στην ποσότητα του λαδιού για εξαγωγές, γιατί η Ισπανία έβγαλε λιγότερο. Δεν κατάλαβα. Και γιατί, δηλαδή, πρέπει να το πληρώσει ακριβότερα ο Ελληνας καταναλωτής; Αφήστε που δεν είναι η προσφορά και η ζήτηση που καθορίζει. Ρυθμίζει ένα επίπεδο, ναι, αλλά δεν καθορίζει την τιμή. Γιατί όμως; Ενας λόγος παραπάνω που υπήρχαν και οι εξαγωγές.

Και έχει να κάνει βεβαίως με το κέρδος. Παραδείγματος χάρη, εμείς έχουμε προτείνει - στις συνθήκες που ζούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε ριζικές προτάσεις - να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Και τα έχουμε προσδιορίσει. Δε βάζουμε πλατιά λαϊκή κατανάλωση ούτε το αυτοκίνητο, ούτε τη γούνα, ούτε κάτι τέτοιο, ούτε το καπέλο με φτερό. Μιλάμε για τα σχολικά είδη και ορισμένα είδη διατροφής. Και δε βάζουμε τον αστακό στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση. Αυτές όμως οι προτάσεις θεωρούνται πλέον οπισθοδρομικές.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως έχει χαθεί η ουσία της συζήτησης. Δε βγάζεις τίποτα - εγώ τουλάχιστον εκεί έχω καταλήξει βλέποντας τις συζητήσεις στα κανάλια - συζητώντας τι ακρίβυνε και τι φτήνυνε. Θα δούμε συνολικά την αγοραστική ικανότητα του εργαζόμενου, οπότε θα πάρουμε πάρα πολλά πράγματα, θα πάρουμε και το μισθό, θα πάρουμε και τι στοιχίζει η παιδεία, η υγεία, η στέγη κλπ., θα πάρουμε την επιβάρυνση με καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια. Αλλιώς να συζητάμε τώρα ότι ένα λεπτό ή μια δραχμή πάνω πήγε η τιμή, ένα ευρώ πάνω και κάτω, αυτό δε λέει τίποτα. Ολη αυτή η συζήτηση είναι αποπροσανατολιστική, όσο και αν συγκινεί».

Στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στην «αντιπαράθεση» που γίνεται ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τα εξοπλιστικά προγράμματα και υπογράμμισε:

«Γίνεται συζήτηση για το πού θα εγγράψουμε τους εξοπλισμούς, τα εξοπλιστικά προγράμματα και πότε θα τα εγγράψουμε. Εν πάση περιπτώσει, γιατί έχουμε αυτά τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα, δεν κάνει κριτική το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία. Τώρα άρχισε και ένας καινούριος κύκλος κριτικής. Οταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήγαινε να πάρει από τους Γερμανούς, έκανε κριτική η Νέα Δημοκρατία "γιατί πήρατε αυτόν τον τύπο των όπλων". Η Νέα Δημοκρατία τώρα καταργεί τα F16, παίρνει τα EURO FIGHTER, να η κριτική από το ΠΑΣΟΚ "γιατί παίρνετε από εκεί τα όπλα, άρα κάποιο λάκκο έχει η φάβα, κάποιος παίρνει μια μίζα κλπ.". Ε, δε βγαίνει άκρη. Καλά, με τις μίζες γενικώς δε βγαίνει άκρη.

Η συζήτηση αυτή για τη Βουλή μεταξύ σας είναι καλή, αλλά για το λαό είναι σκοτάδι. Επομένως, για ποια διαφάνεια μιλάμε; Αντε να βρεις άκρη τώρα με το EURO FIGHTER, ή το LEOPARD, δε βγάζεις άκρη. Για αυτό πολλές φορές είμαστε προσεχτικοί και αποφεύγουμε - γιατί καμία φορά μιλώντας έτσι μπορεί να εκληφθεί ότι μιλάς προς όφελος μιας άλλης εταιρίας - και πολύ διστακτικά τοποθετούμαστε σε ορισμένα πράγματα, όχι ότι καλύπτουμε μίζες κλπ. Αλλά, άντε βρες άκρη ποιος κάνει κριτική και για ποιο σκοπό.

Εγινε πάρα πολλή συζήτηση εδώ για τα κίνητρα, αλλά ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αντέκρουσαν τη λογική των κινήτρων για επενδύσεις. Και βάζουμε το ερώτημα: Τι είναι τα κίνητρα; Αυτός που θέλει να επενδύσει, βεβαίως, έχει κίνητρο το κέρδος. Θα δει το βαθμό μονοπώλησης της αγοράς και από πάνω τα κίνητρα. Και μην ξεχνάμε ότι μέσα στα κίνητρα - και ούτε το ΠΑΣΟΚ λέει κουβέντα ούτε και η Νέα Δημοκρατία - είναι οι εργασιακές σχέσεις, είναι το Ασφαλιστικό. Μέσα στα κίνητρα είναι να σβηστεί από το χάρτη της Ελλάδας κάθε κίνημα προστασίας του περιβάλλοντος.

Δεν είναι κίνητρο η αλλαγή του Συντάγματος; Αυτά ζητάνε οι επιχειρηματίες. Διότι σου λέει "ναι μεν το Σύνταγμα έχει αφήσει παράθυρα και για τα πανεπιστήμια και για το περιβάλλον και για τα δάση, αλλά το θέλουμε καθαρό για να μην κινδυνεύουμε να γίνει μια μήνυση ή μια παραπομπή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το περιβάλλον".

Εμείς - θα σας το πω καθαρά - μπορεί ακόμα και στην πρώτη φάση του Σοσιαλισμού να χρειαστεί να κάνουμε μια συμφωνία με ένα κράτος, δεν ξέρω πώς θα είναι τα πράγματα. Βεβαίως, κάποιο αμοιβαίο όφελος θα πρέπει να υπάρχει. Εδώ, φυσικά, δε μιλάμε για κίνητρα, εδώ μιλάμε για συγκεκριμένους όρους».

H αποθέωση της «ατάκας» για τηλεοπτική χρήση, σε βάρος της ουσίας της πολιτικής αντιπαράθεσης, από τους Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου που κυριάρχησε και στη χτεσινή συζήτηση, δεν έμεινε αναπάντητη από την Αλ. Παπαρήγα.

Ολοκληρώνοντας τη δευτερολογία της υπογράμμισε χαρακτηριστικά:

«Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια παράκληση, κύριε Πρωθυπουργέ και στον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επειδή βασικά τους κανόνες της πολιτικής προπαγάνδας και της ενημέρωσης εσείς τους χαράσσετε - ως κόμματα εξουσίας - και μέσα στη Βουλή και απ' έξω. Κάποτε ο τρόπος αντιπαράθεσης που γινόταν μέσα στη Βουλή - καλώς κακώς δεν μπαίνω στην ουσία - επηρέαζε την αντιπαράθεση όπως περνούσε από τον Τύπο και σε πολύ αρχική φάση και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Εχει αντιστραφεί ο κανόνας. Τώρα τα παράθυρα μας επηρεάζουν όλους - και εγώ ιδιαίτερα έχω αυτόν τον κίνδυνο, δεν κάνω μάθημα σε κανένα. Η αντιπαράθεση μέσα εδώ είναι να βρω μια έξυπνη ατάκα να περάσει στα ΜΜΕ.

Η παράκληση, ανεξάρτητα αν διαφωνούμε, είναι η εξής: Δεν μπορείς, δηλαδή, να ανεβαίνεις στο Βήμα και να σκέφτεσαι τι ατάκα θα πεις για να περάσει την άλλη μέρα στην είδηση, στην τηλεόραση και να κυριαρχήσει. Και το κόμμα μου - μιλάμε ίσως με έναν τρόπο που θεωρείται επίπεδος κλπ. - παλεύει μέσα στο χρόνο να πει αυτά που πιστεύει. Δε θέλουμε να εντυπωσιάσουμε, θέλουμε να πείσουμε. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου, όταν έρθει η ώρα να μιλήσω, να αναζητώ κάποια ατάκα. Ακόμα και μέλη του Κόμματος και οπαδοί λένε και σε μένα "ρίχτα". Δεν μπορώ να το κάνω, δηλαδή να μιλήσω με φιγούρες. Μπορεί και εγώ όμως κάποια στιγμή να το κάνω μέσα από μία συναισθηματική κατάσταση, όχι προκατασκευασμένα. Δεν μπορώ να το κάνω. Και απ' όσο βλέπω και οι άνθρωποι που είναι κάθε μέρα εδώ, δεν μπορούν να το κάνουν. Μπορείτε να δείτε τώρα τον Ορ. Κολοζώφ να κάνει τέτοια πράγματα; Δεν μπορεί να τα κάνει. Δε γίνεται.

Είπα να μην το κάνει κανείς τεχνητά. Ο δικός μου τύπος είναι έτσι, ο Ορ. Κολοζώφ είναι ήρεμος τύπος και χαμηλών τόνων. Μπορείτε να τον δείτε να "πετάει" στα έδρανα; Θα πω ότι κάτι έπαθε.

Θα ήθελα λοιπόν να σας παρακαλέσω το εξής πράγμα: Ας δημιουργήσουμε εδώ έναν τρόπο αντιπαράθεσης, επιθετικό δε λέω και με πολιτικούς χαρακτηρισμούς, αλλά να μην μεταφέρουμε τα παράθυρα εδώ μέσα. Δε βοηθάμε».