Του Ηλία Μακρή από την «Καθημερινή»

Τον θυμηθήκαμε ξανά χτες, διαβάζοντας κι ακούγοντας διάφορα, που αύριο θα τα συναντήσουμε μπροστά μας, σαν κουβέντες του καφενείου και θα ψάχνουμε να βρούμε από πού προκύψανε.

Αν ψάχνεις, λοιπόν, να βρεις ποια μύγα τσίμπησε τον Αλαβάνο στο χτεσινό του τηλεοπτικό αντι-ΚΚΕ ντελίριο στη Βουλή, διάβαζε - εδώ παρακάτω - τον κολλητό του, τον Χρ. Παπαδόπουλο, για να καταλάβεις πώς συμπεριφέρεται αυτός που ήδη έχει κάνει τη βρωμιά: σκούζει, δείχνοντας το διπλανό.

Ουστ ρε, που τολμάτε να λέτε στους εργάτες ότι η δικτατορία των μονοπωλίων - αυτό είναι το αστικό κράτος - μετασχηματίζεται! Οτι η ένωση των μονοπωλίων, η ΕΕ, μετασχηματίζεται!

Δηλαδή, για να καταλαβαινόμαστε, ο Πολυζωγόπουλος που έχει στην τσέπη τη σφραγίδα της ΓΣΕΕ, άρα «αντιπροσωπεύει» εργάτες, είναι και σύμμαχος;

Δε ρωτάτε καλύτερα κανέναν εργάτη να σας πει τι πάει να πει «πουλητάρι»!

Αει από δω...

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά, μερικά πράγματα πετάγονται, έτσι «σντουπ», πάνω που πάμε να ξεχάσουμε την περίφημη θέση ότι και ο Μαρκεζίνης ήταν δημοκράτης... Ξεχνιέται μετά τη μεταπολίτευση η στρατηγική της Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας της περίφημης ΕΑΔΕ;

Ενα ευρηματικό σύνθημα έλεγε πως «όταν αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές»...

Να, που έρχονται οι ίδιοι οι αστοί να σου θυμίσουν ό,τι εσύ ξεχνάς.

Φταις, σου λένε, που παίρνεις δανεικά για να πληρώσεις το φροντιστήριο του παιδιού. Φταις που χρωστάς μαζί με τη γυναίκα σου τους μισθούς ενός ολόκληρου χρόνου. Μαθαίνεις, λένε, να ζεις με δανεικά. Και ζητάνε από την τράπεζα να ...φυλάξει τα πρόβατα!

Θυμάται κανείς το «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο; Εδώ παραδίπλα παίζεται, στο Καματερό, από εργάτες για εργάτες κι άστε τις τράπεζες να τρέχουν.

Κράτα στα υπόψη σου και το άλλο νούμερο, ότι από το 2002 ακόμα, χρονιά μεγάλης ευημερίας -κατά το ΠΑΣΟΚ - χρώσταγες ήδη 15.000 ευρώ.

Οσο για το κλάμα ότι θα βάλουν λουκέτο δυο τράπεζες, έχει δει κανείς τραπεζίτη χαμένο;

Αλλο να 'χεις στο νου σου: Οτι ο εχθρός είναι εντός! Την ώρα που υπογράφεις δάνειο, παίρνεις αγκαζέ κι αυτόν που σου υπόσχεται να μετασχηματίσει τον καπιταλισμό. Ορισμένα πράγματα πάνε πάντα μαζί.

Μην ξεχάσεις ποτέ: την ύπουλη δουλιά τ' αφεντικό την αναθέτει πάντα στο διπρόσωπο. Διάβαζε «Συνασπισμός» στη θέση του διπρόσωπου και δεν πέφτεις καθόλου έξω.

Είχες κι έχεις ένα μόνο απάγκιο: Το Κόμμα! Δώσ' τα όλα, λοιπόν, εκεί που αξίζει να τα δώσεις, πέτα στα σκουπίδια κάθε ιδεολόγημα του αντίπαλου. Μέτρα τις λέξεις τους σαν καρφιά που σε σταυρώνουν κι αντί να γυρνάς το μάγουλο, αρχίνα να μαθαίνεις πως η ανατροπή τους είναι αποκλειστική προϋπόθεση ακόμα και για να υπάρχεις αύριο.

Αρκετά βράβευσες όσους σου έσκαψαν το λάκκο. Θυμήσου: Λένιν σημαίνει εξουσία εργατών! Κι ερμήνεψε ό,τι διαβάζεις...