(Τελευταίο)

Γ. Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ

ΚΑΙ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι κύριο καθήκον είναι η αναμέτρηση με τις δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας, την ιδεολογία και την πολιτική της ενσωμάτωσης και της υποταγής στις ενώσεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού, στο όνομα της «αντικειμενικότητας» των διαδικασιών ενοποίησης. Η διαπάλη για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από την ιδεολογική και πολιτική υποστήριξη της μιας μορφής ιμπεριαλιστικής ένωσης έναντι μιας άλλης, για να ενισχυθεί το ρεύμα της απειθαρχίας, της ανυπακοής και της ρήξης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η στάση απέναντι στην ΕΕ είναι καθοριστικής σημασίας για τον προγραμματικό χαρακτήρα ενός εργατικού κόμματος, ειδικά ενός κομμουνιστικού κόμματος που διακηρύσσει το σοσιαλισμό. Η ευθυγράμμιση της πολιτικής ενός κόμματος στη λογική του μονόδρομου της ΕΕ αναιρεί κάθε διακήρυξή του για ριζοσπαστική πολιτική σε εθνικό πεδίο, για οριοθέτηση από τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό. Η εναλλακτική «νεοαριστερή» πρόταση για «αντινεοφιλελεύθερη» διαχείριση της ΕΕ είναι εξίσου «αδιέξοδη» με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση σε εθνοκρατικό επίπεδο.

Το όραμα για την Ευρώπη των λαών μπορεί να ενσαρκωθεί με ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας σε κάθε κράτος της Ευρώπης ξεχωριστά. Η οικονομική ανισομετρία και επομένως και η ανισομετρία στην εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμεων για την κάθε χώρα της Ευρώπης, (ενταγμένη ή όχι στην ΕΕ, στο σκληρό πυρήνα ή σε κάποια ομόκεντρη περιφέρειά της), η ανισομετρία σε επίπεδο πολιτικής σταθερότητας της εξουσίας του κεφαλαίου από χώρα σε χώρα, είναι οι θεμελιακοί παράγοντες που δίνουν προτεραιότητα στη διαμόρφωση στρατηγικής, της ταξικής πάλης του κάθε ΚΚ στη δική του χώρα.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι αναπόσπαστα δεμένο με το μέλλον του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και την οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης σε κάθε κράτος - μέλος. Αντικειμενικά, ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας συνδέεται περισσότερο και εντάσσεται οργανικά στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού. Σε αυτό το κίνημα, μπορούν και πρέπει να συναντηθούν σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, δυνάμεις που έχουν διαφορετικές απόψεις για τις μορφές σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ ή που διαφωνούν σχετικά με την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, με τον τρόπο περάσματος στο σοσιαλισμό. Εφόσον είναι διατεθειμένες να παλέψουν ενεργητικά ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, ενάντια στην ΕΕ, στο NATO, στις ξένες βάσεις, αντικειμενικά ο αγώνας τους θα υπονομεύει τα θεμέλια της καπιταλιστικής κυριαρχίας, θα δημιουργεί προϋποθέσεις για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Στο βαθμό που το αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα θα δυναμώνει, θα αδυνατίζει η πολιτική ισχύς της ΕΕ και θα αυξάνονται και οι δυνατότητες αλλαγής στο επίπεδο της κρατικής εξουσίας.

Καθοριστικός παράγοντας σε αυτήν την προοπτική είναι η ικανότητα του λαϊκού κινήματος να αλλάξει ριζικά το συσχετισμό δυνάμεων, στο εσωτερικό όσο το δυνατό περισσότερων χωρών, μικρότερων ή μεγαλύτερων. Είναι η ικανότητα των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στη βάση της μαρξιστικής λενινιστικής επαναστατικής κοσμοθεωρίας, να διαμορφώνουν μια επαναστατική στρατηγική που να αντιπαλεύει και αμφισβητεί τον καπιταλισμό.

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

Το ΚΚΕ εκτιμά ότι ο στόχος για αποδέσμευση από την ΕΕ πρέπει να αποτελέσει το στόχο πάλης όλων των ευρωπαϊκών λαών και κινημάτων, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση. Η συγκέντρωση δυνάμεων προς αυτό το στόχο θα βοηθήσει στη διαμόρφωση ενός πανίσχυρου αντίπαλου απέναντι στο κεφάλαιο, κάτι που απουσιάζει σήμερα, τόσο στο επίπεδο των λαϊκών κινημάτων όσο και στο επίπεδο της εξουσίας.

Η αποδέσμευση από την ΕΕ δε συνεπάγεται εθνική απομόνωση ή τη διάρρηξη των διεθνών οικονομικών σχέσεων. Πρόκειται για αποδέσμευση και ταυτόχρονα αναζήτηση οικονομικών σχέσεων στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.

Παράλληλα, με την τάση αποδέσμευσης από την ΕΕ θα αναπτύσσεται η τάση αμοιβαίας συνεργασίας των χωρών που έχουν αποδεσμευτεί, συνεργασίας και δεσμών και με άλλες χώρες που θα κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Οι τάσεις αυτές εξασφαλίζονται από τη διεθνοποίηση της ταξικής πάλης.

Το ΚΚΕ εκτιμά ότι αυτή η γραμμή δράσης του κινήματος αδυνατίζει τον ιμπεριαλισμό και ενισχύει την προσπάθεια αυτοτελούς ανάπτυξης και ισότιμης συνεργασίας εκείνων των χωρών, όπου η εργατική τάξη κατακτά την εξουσία. Οσο θα αναπτύσσεται το κομμουνιστικό και αντιστοίχως το εργατικό κίνημα σε σταθερή γραμμή απειθαρχίας και σύγκρουσης με την ΕΕ και τις πολιτικές της, τόσο θα διαμορφώνονται ευνοϊκότερες πολιτικές συνθήκες σε κάθε κράτος - μέλος για χαλάρωση και απομάκρυνση από την ΕΕ, επομένως και για ευνοϊκότερους όρους οικονομικής συνεργασίας με κράτη όπως η Κούβα, που παλεύουν ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ. Ορισμένες εξελίξεις σε άλλες ηπείρους, όπως στην αμερικανική, επιβεβαιώνουν αυτή τη διαπίστωση. Η απόσπαση της Βενεζουέλας από την αγκαλιά των ΗΠΑ συνέβαλε στην ανάπτυξη διακρατικών οικονομικών σχέσεων με την Κούβα, με αμοιβαίο όφελος για τους λαούς τους. Η υπεράσπιση ενός επαναστατικού εργατικού κράτους, όπως της Κούβας, εξαρτάται και από τη στάση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αν είναι στάση αποδοχής ή πάλης ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι και η ΕΕ, στάση διεκδίκησης και πίεσης.

Οσο η τάση για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις θα γενικεύεται, τόσο η ανάγκη για διμερείς, πολυμερείς και περιφερειακές συνεργασίες σε αντιιμπεριαλιστική βάση θα γίνεται πραγματικότητα. Αμεσο και κρίσιμο ζήτημα είναι τι κάνει το κάθε κίνημα, για να επιταχύνει αυτές τις τάσεις, για να αποδυναμώσει τον ιμπεριαλισμό και τις ενώσεις του.

Απέναντι στην τάση των μονοπωλίων της Ευρώπης να μεγεθύνονται με τη βοήθεια κοινών διακρατικών πολιτικών, δηλαδή απέναντι στην τάση της καπιταλιστικής ενοποίησης της Ευρώπης, σε βάρος των λαών της, ένας δρόμος και μόνον υπάρχει: Η προοπτική απελευθέρωσης των λαών από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου, επομένως, και από τις σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης που χαρακτηρίζουν το ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις ενώσεις του. Πλήρης κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αμοιβαίες επωφελείς οικονομικές σχέσεις, προστασία του πιο αδύναμου κράτους, της οικονομίας του και του λαού του από την εκμετάλλευση είναι στόχοι που δε χωράνε μέσα στις συμμαχίες των καπιταλιστικών κρατών, μέσα στις ιμπεριαλιστικές τους ενώσεις είτε αυτές οικοδομούνται στην ευρωπαϊκή ή άλλη ήπειρο είτε σε κάποια περιφέρεια.

Το μέλλον της συνεργασίας των λαών στην Ευρώπη σε όλα τα πεδία - οικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό - προϋποθέτει τη διαμόρφωση εργατικών, σοσιαλιστικών κρατών.

Σήμερα, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πιο ώριμο, διδαγμένο και από τα λάθη του, για να μπορέσει να επεξεργαστεί τις κατευθύνσεις της οικονομικής συνεργασίας λαϊκών, σοσιαλιστικών οικονομιών που να συνταιριάζεται αφενός η απαραίτητη αυτάρκεια της καθεμιάς ξεχωριστά, αφετέρου η επωφελής ανταλλαγή πρώτων υλών και προϊόντων, τεχνολογίας και επιστημονικών επιτευγμάτων, πολιτιστικών κατακτήσεων, ο διακρατικός σχεδιασμός με κίνητρο την εξοικονόμηση πρώτων υλών, τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα της εργασίας στο βαθμό που επηρεάζεται από το μέγεθος της παραγωγής, τις κλιματολογικές συνθήκες.

Η δυνατότητα όπως η επιστημονική γνώση, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, οι γενικότερες πολιτισμικές κατακτήσεις ενός λαού να μεταδίδονται σε έναν άλλο, γεφυρώνοντας την καπιταλιστική καθυστέρηση, μπορεί να γίνει πραγματικότητα προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας του δεύτερου (και όχι μόνο μιας αριθμητικά περιορισμένης κοινωνικής ομάδας ή τάξης), μόνο με την επικράτηση του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής, την οργάνωση της κοινωνίας με κίνητρο την κοινωνική ευημερία και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ενάντια στις παρεμβάσεις της ΕΕ στο πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας, σε αντιπαράθεση με τη συγκρότηση του ρεφορμιστικού μπλοκ του ΚΕΑ, είναι απαραίτητο να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση, σχετικά με το πώς οι ταξικές δυνάμεις θα συντονιστούν - σε εθνικό, ευρωπαϊκό, διεθνικό επίπεδο - και πώς θα αντιπαλέψουν τη στρατηγική της ΕΕ, αλλά και άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων.

Η ανάδειξη του σοσιαλισμού ως μόνης εναλλακτικής λύσης στο σημερινό ιμπεριαλιστικό σύστημα, η κοινή δράση και συνεργασία κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων μπορεί να δώσει ώθηση στην προσπάθεια να οικοδομηθεί ένα ισχυροποιούμενο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, το οποίο θα βασίζεται στο κίνημα της εργατικής τάξης, στα κινήματα που εκφράζουν τα άλλα λαϊκά στρώματα, στα κινήματα κατά του πολέμου, της ειρήνης, της νεολαίας, των γυναικών, σε κάθε μορφή συσπείρωσης που έχει ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Ο συντονισμός και η κοινή δράση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων θα είναι μοχλός θετικής επίδρασης των λαών στις διεθνείς εξελίξεις, συμβάλλοντας στην ισχυροποίηση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, ώστε οι αγώνες:

- Να ενώσουν τις δυνάμεις τους κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.

- Να αντιπαλέψουν αποφασιστικά τις δυνάμεις του κεφαλαίου, σε όλα τα μέτωπα παρέμβασής του: Οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, στρατιωτικών επεμβάσεών του.

- Να συμβάλλουν, ώστε το κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να διαμορφώνει πολιτικά αιτήματα πάλης, που καθορίζονται από την ιστορική θέση του ιμπεριαλισμού, ως ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και αναδεικνύουν την ιστορική αναγκαιότητα του περάσματος στο σοσιαλισμό.

* Κείμενο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο διαμορφώθηκε με την ευκαιρία της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα στις 18 έως 20 Νοέμβρη 2005, με θέμα: «Οι σύγχρονες τάσεις του καπιταλισμού. Οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Η κομμουνιστική εναλλακτική λύση - πρόταση».