Δέκα οι νέες ταινίες της εβδομάδας! Αριθμός που ξεπερνάει τις αντοχές του μέσου θεατή και ακυρώνει τον σοβαρό κριτικό λόγο! Ποιος θεατής θα βρει το χρήμα, και το χρόνο, για δέκα νέες ταινίες; Ποια εφημερίδα μπορεί να διαθέσει τον απαραίτητο χώρο, για να μπορέσει ο κριτικός να δικαιολογήσει με επάρκεια τη θετική ή την αρνητική θέση του, για τόσες ταινίες;

«Ευτυχώς», οι «άμυαλοι» και ανταγωνιστικοί εισαγωγείς, μας έβγαλαν από αυτό το αδιέξοδο. Οι ταινίες που έβγαλαν αυτή τη βδομάδα στις αίθουσες και αξίζουν της προσοχής μας, σχεδόν στο σύνολό τους, δεν προκαλούν μεγάλες αναστατώσεις και δεν απαιτούν μεγάλες αναλύσεις. Εκτός, ίσως, από το ντοκιμαντέρ «Enron, Καρχαρίες στο Δωμάτιο», του Αλεξ Γκίμπνεϊ, το οποίο δυστυχώς δεν είδα, την «Ανθρωποκτονία», του Δανού Περ Φιλ και την «Samsara», του ινδικής καταγωγής Παν Ναλίν. Η ενδιαφέρουσα ελληνική παρουσία «Λιούμπη», της Λάγιας Γιούργου, διαβάζεται εύκολα, όπως επίσης και η ταινία του Τζον Τορτούρο «Απιστίες και Τσιγάρα». Καμία ταινία από τις παραπάνω δεν είναι η Ταινία. Η κάθε μια, όμως, από αυτές έχει τις αρετές της.

Αναφέρω, για την ιστορία, και τις υπόλοιπες: «Οι μαχητές των Ουρανών», του Ζεράρ Πιτές, «The King», του Τζέιμς Μαρς, «30άρης Από Σπίτι» του Τομ Ντέι, «Hostel Η Αρχή της Παράνοιας», του Ελι Ροθ και, τέλος, «Η Εποχή των Παγετώνων 2: Η Απόψυξη», του Κάρλος Σαλντάνα.

Στο ίδιο μήκος κύματος της «Λιούμπη» κινείται και η «Ανθρωποκτονία». Οι διαφορές βρίσκονται στο διαφορετικό επίπεδο ζωής της «φυλής» των μικροαστών. Αλλον πολιτισμό οι Ελληνες και άλλον οι Δανοί! Το αποτέλεσμα, όμως, των ανά τη γη μικροαστών, βέβαια, είναι παντού και πάντα το ίδιο! Εμείς να περνάμε καλά και δεν πάνε να κουρεύονται οι ιδεολογίες. Και οι ηθικές αξίες, ακόμα περισσότερο!

Πετυχημένος και παντρεμένος καθηγητής, πολιτικών επιστημών μάλιστα, που χρεώνεται και με πέρασμα από το Κομμουνιστικό Κόμμα (της Δανίας για να εξηγούμαστε), διατηρεί κρυφά, χωρίς τύψεις και αναστολές, ερωτική σχέση με πρώην φοιτήτριά του. Βουτηγμένος, λοιπόν, στην υποκρισία και στο ψέμα πορεύεται τον «θαυμάσιο» και τόσο συνηθισμένο για τον κοινωνικό χώρο που ζει και εργάζεται, βίο του! Στο πανεπιστήμιο χτυπάει, με τα λόγια, τον καπιταλισμό. Στο σπίτι του ζει συμβατικά και ανέραστα με τη γυναίκα του. Τις ελεύθερες ώρες του τα «δίνει όλα» με τη μικρή. «Κύριος», ο μικροαστός διανοούμενος!

Μια μέρα, όμως, όλη αυτή η «γαλήνη» τινάζεται στον αέρα. Η πρώην φοιτήτρια, και νυν ερωμένη, σε μια στιγμή «επαναστατικής» παρόρμησης, άλλο μικροαστικό κέρατο και αυτή, σκοτώνει έναν αστυφύλακα! Αυτό το τυχαίο γεγονός στέκεται η αφορμή να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του! Να βγάλουν όλοι τα διάφορα «λιλιά» που φοράγανε, τις μάσκες που έκρυβαν τα πρόσωπά τους, και να αποκαλυφθεί η ιδεολογική και ηθική γύμνια τους.

Δε θέλω να αποκαλύψω τη συνέχεια. Ομως, αν ο θεατής δεν τσιμπήσει με την αντικομμουνιστική «υπόμνηση», ότι ο καθηγητής είναι κομμουνιστής, και τον δει σαν κάποιον που αρέσκεται, ανάμεσα στα άλλα, να κάνει και τον κομμουνιστή, τότε θα «ευχαριστηθεί» το αυτοξεφτίλισμα μιας υποκριτικής προσωπικότητας. Το ξήλωμα ενός υποτιθέμενου διανοούμενου. Θα δει και θα κατανοήσει πως αν ακόμα στέκονται όρθιοι μερικοί αντίστοιχοι Ελληνες «καθηγητές», είναι γιατί δεν τους συνέβη - ακόμα - το τυχαίο γεγονός που θα τους ξεσκεπάσει!

Παίζουν: Γιέσπερ Κρίστενσεν, Περλίνα Αουγκούστ, Μπεάτε Μπίλε, Σαρλότε Φιχ.

Η ταινία μοιάζει με ένα παράξενο σουρεαλιστικό πουλί, γεμάτο χρώματα και μουσικές, που όλο ξεκινάει να πετάξει και όλο κολλάει στη γη! Εκεί που λες, τώρα θα σηκωθεί και θα με πάρει μαζί του σε ένα υπέροχο ταξίδι με μουσικές και χορούς, όλο και κάτι συμβαίνει και το ταξίδι αναβάλλεται. Στο τέλος μένεις με το απόκομμα του εισιτηρίου (της αίθουσας) στο χέρι. Το κινηματογραφικό ταξίδι με το πλοίο, «απιστίες και τσιγάρα», ματαιώνεται!

Να φταίει ίσως το θέμα, που είναι τόσο κοινό; (Ενας μεσήλικας χαίρεται την απιστία του και μια μεσήλικη πληγώνεται από την απόρριψη). Ισως! Να φταίει το αλόγιστο βρισίδι, το οποίο έκανε ακόμα και εμένα, τον κατ' εξακολούθηση βρωμόστομο, να μπουχτίσω; (Ολοι βωμολοχούν χωρίς λόγο). Ισως! Πάντως, ό,τι και να φταίει, το μιούζικαλ του Τζον Τορτούρο δεν ξεπερνάει τα όρια της απόπειρας.

Και ωστόσο η ταινία ξεκινάει με έκπληξη. Την οποία επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εκεί που οι άνθρωποι επικοινωνούν με την πρόζα (διαλόγους), ξαφνικά τους τη «βαράει» και αρχίζουν να τραγουδάνε και να χορεύουν! Να σχολιάζουν τα συναισθήματά τους, με παλιές γνωστές αμερικανικές επιτυχίες (Ντιλάιλα κλπ.).

Αυτή η «έκπληξη», δυστυχώς, δεν οργανώθηκε σωστά. Εμεινε απλώς μια έμπνευση. Μια έμπνευση που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε για να αποτελέσει αυτοτελή καλλιτεχνική άποψη και πρόταση. Η ταινία μοιάζει με πολλές άλλες ταινίες («Γουέστ Σάιντ Στόρι» κλπ.) Με ταινίες στις οποίες θέλει, υποτίθεται πως θέλει, να αναφερθεί! Κρίμα, γιατί διαθέτει άριστο καστ ηθοποιών! Πάντως, διασκεδάζεις σε αρκετά σημεία. Δεν πεθαίνεις βέβαια από ευτυχία, αλλά διασκεδάζεις!

Παίζουν: Τζέιμς Γκαντολφίνι, Σούζαν Σάραντον, Κέτι Ουίνσλετ, Μέρι Λουίζ Πάρκερ, Κρίστοφερ Ουόκεν.

Ωραίο θέμα, που όμως υπέκυψε στη φθηνή (εισιτήριο) σκοπιμότητα! Ενας νεαρός, ο οποίος έχει μόλις απολυθεί από το ναυτικό, προσπαθεί να βάλει μια τάξη στη ζωή του. Πρόσφατα έχει πεθάνει η μάνα του. Είναι τελείως μόνος του. Ετσι αποφασίζει να αναζητήσει τον πατέρα του, που τους εγκατέλειψε, όταν ο τέως ναύτης, ήταν ακόμα παιδί.

Ο νεαρός ταξιδιώτης αναζητώντας λίγη τρυφερότητα, λίγη στοργή, κάποιον να νοιαστεί γι' αυτόν, απλά πράγματα δηλαδή, ένα σπίτι, ένα ζεστό φαγητό, έναν κήπο να φυτέψει λουλούδια, πράγματα που δε γνώρισε όταν έπρεπε, φτάνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Εκεί βρίσκει τον ανεύθυνο πατέρα του, ο οποίος στο μεταξύ έχει φτιάξει νέα οικογένεια και έχει γεννήσει δυο ακόμα παιδιά (ένα αγόρι και ένα κορίτσι). Α, να μην το ξεχάσουμε. Τώρα, αυτός ο κύριος, είναι ένας αξιοσέβαστος παπάς! Ο αξιοσέβαστος παπάς, λοιπόν, πιάνει τον παλιό γιο του από το γιακά και του φωνάζει: μη μου χαλάσεις ό,τι έχω χτίσει, γιατί θα σε φάω! Με άλλα λόγια του λέει, πως δεν υπάρχει πατέρας γι' αυτόν, και καλά θα κάνει να εξαφανιστεί.

Ο γιος προσβάλλεται και ταπεινώνεται από την απόρριψη και την αδικία. Αποφασίζει να αποδώσει ο ίδιος δικαιοσύνη. Καταστρώνει ένα μακρόχρονο και εκδικητικό σχέδιο. Να διαλύσει ό,τι συνθέτει τη νέα οικογένεια του πατέρα του. Και το πράττει. Εν Ψυχρώ, όπως θα έλεγε και ο Καπότε!

Ακριβώς, γι' αυτό το «εν ψυχρώ», έχω αντιρρήσεις. Οταν εσύ κατεβαίνεις ένα παρακάτω σκαλί, από το σκαλί του κακού, τότε γίνεσαι χειρότερος! Η συμπάθεια που απέσπασες, για την αδικία που γνώρισες, εξαφανίζεται από τις αδικαιολόγητες και εκδικητικές πράξεις σου. Ιδιαίτερα όταν καταφέρεσαι εναντίον αθώων, όπως και εσύ, προσώπων (τα αδέρφια σου). Η τραγωδία απαιτεί καλό και κακό. Δυο κακά ποτέ δε φέρνουν δικαίωση!

Είδατε; Παρασύρθηκα! Θεώρησα ότι έχω να κάνω με ένα έργο τέχνης! Δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με ένα βιομηχανικό προϊόν, που το στόλισαν με καλλιτεχνικό περίβλημα. Το έστειλαν και στις Κάννες, για άλλοθι, και στη συνέχεια το έβγαλαν στους κινηματογράφους. Ομως, η τέχνη δε δικαιώνει φθηνές, προσωπικές, εκδικήσεις! Δεν ασχολείται καν μαζί τους. Ή όταν ασχολείται το κάνει για να προβληματιστούν οι άνθρωποι. Ο ναύτης δεν έδειξε να προβληματίστηκε. Μάλλον ικανοποιήθηκε και ησύχασε! Τόσο μικρή ιδιοτέλεια, για τόσο μεγάλο κακό;

Παίζουν: Γκάελ Γκαρσία Μπερνέλ, Γουίλιαμ Χαρτ, Λόρα Χάρινγκ, Πολ Ντάνο, Τζέιμς Μαρς, Μίλο Αντίκα.

Δυστυχώς για «τεχνικούς λόγους» δεν μπόρεσα να δω την ταινία του Αλεξ Γκίμπνεϊ. Συνέλεξα, όμως, αρκετές αξιόπιστες πληροφορίες και σας τις μεταφέρω! Πρόκειται για ένα αξιόλογο ντοκιμαντέρ, κάποιοι το χαρακτηρίζουν και πολύ καλό, το οποίο αναφέρεται σε μια αμερικάνικη εταιρία γκαζιού, την ENRON, η οποία βούτηξε ως το λαιμό στο σκάνδαλο. Ενα σκάνδαλο που έμπλεξε, ανάμεσα στους άλλους και την κυβέρνηση Μπους.

Η ταινία «Enron, Καρχαρίες Στο Δωμάτιο», παρακολουθεί την άνοδο και την πτώση μιας τεράστιας οικονομικής δυναστείας. Πολύς κόσμος παρακολουθούσε την «εξέλιξη» αυτής της εταιρίας ελπίζοντας, όμως, πως η «αγορά» θα έβαζε τάξη στις πρωτοφανείς απάτες της. Πάνω σε αυτή την υπόθεση δοκιμάστηκε και απέτυχε αυτή η φενάκη. Η «αγορά» ακριβώς εφευρέθηκε, για να διευκολύνει την αυθαιρεσία, την εξαγορά και το σκάνδαλο.

Δείτε την ταινία! Θα τη δω και εγώ! Και εσείς και εγώ δε θα πέσουμε θύματα της όποιας προσπάθειας στρογγυλοποίησης της κατάστασης. Εμείς θα δούμε τις γωνίες. Αυτές που πρέπει να οξύνουμε!

«Η Εποχή Των Παγετώνων Νο 2: Η Απόψυξη»

Του Κάρλος Σαλντάνα.

Η συνέχεια της προηγούμενης Εποχής Των Παγετώνων μεταγλωττισμένο στα Ελληνικά. (Πέτρος Φιλιππίδης, Γιάννης Μπέζος).

«Οι Μαχητές Των Ουρανών»

Του Ζεράρ Πιρές.

Ενα διαφημιστικό της βιομηχανίας αεροπλάνων ΜΙΡΑΖ, με χαζή, μάλιστα, υπόθεση!

«30ρης Από Σπίτι»

Του Τομ Ντέι.

Μια ανόητη αμερικανική οικογενειακή κωμωδία, στην οποία, όμως, δε γελάς, με όποια καλή διάθεση και όποια προσπάθεια!

«Hostel Η Αρχή της Παράνοιας»

Του Ελι Ροθ.

Ενα φασιστικό θρίλερ, που ξεπερνάει κάθε ανεκτό όριο βίας και αθλιότητας!