Αν είχαμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε τη γη από το διάστημα θα μας δημιουργούνταν η εντύπωση ότι παρατηρούμε έναν υδάτινο πλανήτη. Κι αυτό είναι φυσικό, αφού το 70% της επιφάνειάς της καλύπτεται από τους ωκεανούς. Μόνο το 3%, όμως, των υδάτων είναι γλυκό και το περισσότερο βρίσκεται κάτω από τους δύο πόλους. Μόνο το 1% των παγκόσμιων υδάτων είναι προσπελάσιμο στα έμβια όντα και τον άνθρωπο. Αν υπήρχε ισοκατανομή, το νερό θα επαρκούσε για τις ανάγκες του πλανήτη.

Υπολογίζεται ότι το νερό που πέφτει υπό τη μορφή της βροχής και του χιονιού θα επαρκούσε να πλημμυρίσει τις πέντε ηπείρους σε ύψος ογδόντα πόντων. Η γη, όμως, είναι χωρισμένη σε περιοχές όπου περισσεύει και σε περιοχές όπου υπάρχει φοβερή έλλειψη. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν η Μέση Ανατολή, μεγάλο τμήμα της Αφρικής, περιοχές της Αυστραλίας, των Δυτικών ΗΠΑ, το Β.Δ. Μεξικό κ.ά. Η έλλειψη του νερού είναι αιτία που δημιουργεί τριβές μεταξύ χωρών και ίσως στο μέλλον να υπάρξουν ακόμα και πολεμικές συγκρούσεις, αν δεν αλλάξει ριζικά ο τρόπος διαχείρισής του, όπως και το πρότυπο ανάπτυξης που απαιτεί ολοένα και περισσότερες ποσότητες νερού σε διάφορους τομείς, όπως λ.χ. η εντατική γεωργία, ο τουρισμός, η βιομηχανία κ.ά.

Οι άνθρωποι δέχονται άνισες ποσότητες νερού. Η Ισλανδία, για παράδειγμα, μπορεί να εξασφαλίσει στον κάθε της πολίτη 670.000 κ.μ. νερού το χρόνο, από τις βροχές και το χιόνι. Αντίθετα, το Κουβέιτ, με σχεδόν εφταπλάσιο πληθυσμό, μόνο μερικές σταγόνες. Στη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ 1 εκατομμύριο κ.μ. νερού αντιστοιχεί σε 4.000 ανθρώπους. Στη Γαλλία η ίδια ποσότητα αντιστοιχεί σε 350 άτομα και στη Σουηδία σε 100 άτομα. Αιτία, οι διαφορές στις βροχοπτώσεις και την ποιότητα του εδάφους. Πάνω από 2 δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας αντιμετωπίζουν εδώ και πολλά χρόνια έλλειψη νερού. Αριθμός που θα μεγαλώσει με την παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού. Εκτιμήσεις επιστημόνων αναφέρουν ότι σε λίγα χρόνια η Αίγυπτος θα διαθέτει μόνο τα 2/3 των ποσοτήτων των νερών που αντιστοιχούν ανά κάτοικο και η Κένυα το 1/2. Εφτά χώρες της Ανατολικής Αφρικής και πέντε της Νότιας Μεσογείου θα αντιμετωπίσουν τα προσεχή χρόνια σοβαρές ελλείψεις. Το γεγονός αυτό σε συσχέτιση με το φαινόμενο του θερμοκηπίου περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Μόνο το 1/3 του νερού που πηγαίνει στις αρδεύσεις είναι αναγκαίο για τις καλλιέργειες. Το υπόλοιπο χάνεται άσκοπα. Αν η σπατάλη του νερού γύρω από τον ποταμό Ιν Τούα στο Πακιστάν περιοριζόταν στο 1/10 θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν επιπλέον 2 εκατομμύρια εκτάρια. Σύγχρονα συστήματα άρδευσης που εξοικονομούν τεράστιες ποσότητες νερού χρησιμοποιούνται στο Ισραήλ, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Μόνο που αντιστοιχούν στο 1% της παγκόσμιας αρδευόμενης έκτασης.

Οταν τα επιφανειακά νερά δεν επαρκούν τότε οι άνθρωποι αναγκάζονται να αντλούν αυτά που βρίσκονται αποθηκευμένα στο υπέδαφος. Αλλά όπως τα επιφανειακά, έτσι και τα υπόγεια νερά είναι άνισα κατανεμημένα. Κάτω από το έδαφος των Μεγάλων Πεδιάδων στις ΗΠΑ η στάθμη του νερού κατεβαίνει κάθε χρόνο ένα μέτρο. Στην Μπανγκόνγκ τα τελευταία 50 χρόνια η στάθμη του νερού έπεσε 25 μέτρα και στην Ινδία 70.000 χωριά απειλούνται με λειψυδρία.

Στις αναπτυγμένες χώρες, δισεκατομμύρια τόνοι ρυπογόνων λυμάτων καταλήγουν παράνομα σε ποτάμια, στις εκβολές και τις ακτές τους. Τα υπόγεια νερά εξακολουθούν και ρυπαίνονται από την κατάχρηση των αγροχημικών. Τα νιτρικά άλατα και τα χημικά λιπάσματα έχουν υποβαθμίσει σε σημαντικό βαθμό μεγάλο ποσοστό των υπόγειων υδάτων που βρίσκονται στις περιοχές όπου πραγματοποιούνται εντατικές καλλιέργειες. Πριν μερικά χρόνια, στις ΗΠΑ βρέθηκαν 24.000 πηγάδια ρυπασμένα.

• Ενας Αμερικανός ξοδεύει 70 φορές περισσότερο νερό από έναν Γκανέζο.
• Από το 1950, η παγκόσμια χρήση νερού αυξήθηκε τρεις φορές.
• Η κατά κεφαλή χρήση νερού στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι 20,4 κυβικά μέτρα (κ.μ.) το χρόνο, στον Καναδά 1.500 κ.μ. και στις ΗΠΑ 2.300 κ.μ.
• Μόνο το 5% της παγκόσμιας κατανάλωσης νερού αφορά στην οικιακή χρήση. Το 75% χρησιμοποιείται στις αρδεύσεις και το 20% στη βιομηχανία.

Για όλα τα παραπάνω δεν ακούσαμε τίποτα στα πανηγύρια από τους συνήθεις πανηγυριώτες. Αλήθεια τι θα μπορούσαν να μας πουν;