Στο Συμβούλιο της Επικρατείας συνεκδικάζεται αύριο, Παρασκευή, η προσφυγή της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», με την οποία ζητείται η αποκαθήλωση των καμερών παρακολούθησης.

Συγκεκριμένα, η «Δημοκρατική Συσπείρωση» προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» (ΑΠΔΠΧ) ζητώντας να ακυρωθεί απόφασή της (58/2005), για τη μερική αποδοχή του αιτήματος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Απόφαση για την παράταση λειτουργίας των καμερών, που χρησιμοποιούνται τάχα για τη διαχείριση της κυκλοφορίας.

Η Αίτηση της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης» συνεκδικάζεται με Αίτηση Ακύρωσης της κυβέρνησης, η οποία στρέφεται εναντίον της ίδιας απόφασης της ΑΠΔΠΧ, αλλά με στόχο να παρθεί απόφαση άλλη, ακόμα πιο αντιδραστική. Οπως έγραψε χτες ο «Ρ», η εισηγήτρια σύμβουλος Επικρατείας αναμένεται να ζητήσει την απόρριψη και των δύο Αιτήσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση θα παραμείνει ως έχει η πρώτη αρνητική απόφαση.

Εχουν σημασία τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση για να επιτύχει το σκοπό της. Είναι αποκαλυπτικά των ευρύτερων στόχων της, αλλά έως και κωμικοτραγικά μέσα στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, με την 020^Α/03 σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της εταιρίας SAIC συμφωνήθηκε η εγκατάσταση του συστήματος «CCTV Αττικού οδικού δικτύου». Περιλάμβανε την εγκατάσταση 293 καμερών. Επισήμως εγκαταστάθηκαν 286 και έγινε σύνδεση στο σχετικό δίκτυο των 276. Προϋπήρχαν και άλλες 49 κάμερες της ΕΛ.ΑΣ.

Για να γίνει νομότυπα η χρήση του, η ΑΠΔΠΧ ενέκρινε τη λειτουργία του συστήματος μέχρι 5-10-2004. Αργότερα ενέκρινε παράταση λειτουργίας μέχρι 24-5-2005, με σκοπό «τη διαχείριση της κυκλοφορίας».

Στις 24-5-2005 το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ζήτησε από την ΑΠΔΠΧ νέα παράταση λειτουργίας με σκοπό «αφενός τη διαχείριση της κυκλοφορίας (...) και αφετέρου την προστασία προσώπων και αγαθών, στην οποία περιλαμβάνονται:

• α) Η ειδική πρόληψη και εξιχνίαση σοβαρών αξιόποινων πράξεων, κατά τη διάρκεια ευρέων συγκεντρώσεων ή μαζικών συναθροίσεων
• β) Η διαχείριση σοβαρών περιστατικών ασφάλειας και κρίσεων
• γ) Η προστασία επισήμων προσώπων κατά τις μετακινήσεις τους
• δ) Η προστασία ευπαθών στόχων (δημοσίων κτιρίων, πρεσβειών κλπ.)
• ε) Ο συντονισμός και η διαχείριση του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και
• στ) η καταγραφή και διαβίβαση στις αρμόδιες αστυνομικές, εισαγγελικές και δικαστικές αρχές δεδομένων σε περίπτωση θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων με εγκατάλειψη, καθώς και σε περίπτωση σοβαρών εγκληματικών, αξιόποινων πράξεων αποκλειστικά και μόνον εφόσον δίδεται σχετική παραγγελία - εντολή από τις εισαγγελικές και δικαστικές αρχές».

Η ΑΠΔΠΧ εξέδωσε την απόφαση 58/2005, όπου χοντρικά επέτρεψε τη λειτουργία των καμερών μόνο για τη διαχείριση της κυκλοφορίας. Απαγόρευσε τη λειτουργία τους σε χώρους συνάθροισης πολιτών. Απαγόρεψε τη λήψη και καταγραφή ήχου. Απαγόρεψε τη λειτουργία των καμερών που είναι εγκαταστημένες σε διασταυρώσεις ή οδικούς άξονες όταν σ' αυτούς έχει διακοπεί η κυκλοφορία των οχημάτων, π.χ., κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Ζήτησε να ξηλωθούν κάμερες. Ορισε ότι το σύστημα και η βάση δεδομένων του θα πρέπει να λειτουργούνται και να ελέγχονται μόνο από το ΘΕΠΕΚ και να μην έχει πρόσβαση σε αυτά άλλη υπηρεσία εκτός της Διεύθυνσης Τροχαίας.

Τώρα οι πληρεξούσιοι νομικοί του δημοσίου, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση της ΑΠΔΠΧ και να γίνει «εξ ολοκλήρου δεκτό» το αίτημα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, επικαλούνται την κοινοτική Οδηγία 95/46 E.K. της 24-10-1995, τη «μάνα» όλων των ευρωενωσιακών κειμένων που ακολούθησαν και έφεραν τις παρακολουθήσεις και τα ηλεκτρονικά φακελώματα.

Υποστηρίζουν ότι η Οδηγία τούς επιτρέπει όσα ζητούν, ενώ επί τούτου αναφέρονται και στο νόμο 2472/1997 που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και προβλέπει «παραθυράρες» για παρακολουθήσεις και φακέλωμα. Λένε ότι και με την 1122/2000 οδηγία της ΑΠΔΠΧ, «καθιερώνεται το επιτρεπτό της επεξεργασίας και αυτών των "ευαίσθητων" προσωπικών δεδομένων, εφόσον τίθεται θέμα εθνικής ασφάλειας, εξυπηρέτησης αναγκών εγκληματολογικής πολιτικής, διακρίβωσης εγκλημάτων, μέτρων ασφαλείας, προστασίας προσώπων ή αγαθών».

Οι νομικοί του δημοσίου αναφερόμενοι στο Ν. 2472/1997, τον ιδρυτικό νόμο της ίδιας της ΑΠΔΠΧ, αναδεικνύουν και τη γύμνια από ουσιαστικές αρμοδιότητες όλων αυτών των Αρχών, που στήθηκαν έτσι ώστε ο πολίτης να έχει την ψευδαίσθηση ότι τα δικαιώματά του προστατεύονται: «...Ο νόμος δεν παρέσχε στην Αρχή καμία άλλη εξουσία, όπως αφαίρεση ή καταστροφή του υλικού εξοπλισμού με τον οποίον διενεργείται η επεξεργασία. Ως προς το τελευταίο αυτό η Αρχή έχει κατά νόμο απλώς τη δυνατότητα να καταγγείλει τη μη συμμόρφωση του υπεύθυνου επεξεργασίας στις αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές, οι οποίες και μόνο μπορούν να διατάξουν εκτελεστικά μέτρα (ως αφαίρεση μηχανημάτων) κατά του υπευθύνου επεξεργασίας».

Μονότονα επαναλαμβάνουν ότι «πρώτιστο προστατευόμενο αγαθό είναι η ανθρώπινη ζωή», πάνω από την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα να ζει κανείς ελεύθερος χωρίς κανένας να τον παρακολουθεί.

Παραδείγματος χάριν, λένε ότι «κατά το παρελθόν πλείστες όσες δολοφονικές επιθέσεις έγιναν σε κεντρικές αρτηρίες ή σε κεντρικά σημεία της πόλης, όπου θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν υπήρχαν εικονολήπτες (σ.σ.: κάμερες), οι οποίοι όχι μόνο θα συντελούσαν κατασταλτικώς και σαφώς θα υποβοηθούσαν στην ανεύρεση των ενόχων, αλλά θα επενεργούσαν και προληπτικώς, καθόσον θα απέτρεπαν τους δράστες από το να διαπράττουν θρασύτατα δολοφονίες εν μέσω πλήθους κόσμου». Οτι είναι ακόμα και «επιβεβλημένο, για τη σωτηρία ενός και μόνον ανθρώπου, να είναι τοποθετημένοι όχι ένας, αλλά πλείστοι εικονολήπτες».

Παρακάμπτουν το γεγονός ότι η ζωή πάντα θα κινδυνεύει στο δοσμένο σύστημα. Θα παρακολουθούμαστε όλοι εσαεί; Και τι σχέση έχει μια απόπειρα δολοφονίας με τις διαδηλώσεις;

Ισχυρίζονται ότι «προηγείται η προστασία της εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης, ως και των προσώπων και των αγαθών έναντι των προσωπικών δεδομένων, υπό την έννοια βεβαίως ότι η επεξεργασία και χρήση των τελευταίων περιορίζεται στο σκοπό αποκλειστικώς αυτό και όχι στην παρακολούθηση πολιτών, η οποία σαφέστατα είναι παράνομη, πράγμα άλλωστε το οποίο και ρητώς επισημαίνει και η πολιτεία διά των επισήμων οργάνων της».

Τι ειρωνεία! Το λένε αυτό όταν ακόμα και η κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι δεκάδες άνθρωποι παρακολουθούνταν με την εμπλοκή - όπως φαίνεται - δύο πολυεθνικών («Vodafone» - «Ericsson»), όταν η δικαστική έρευνα σέρνεται εδώ και ένα χρόνο, ένοχος δεν έχει υποδειχτεί κανείς, ένας άνθρωπος βρέθηκε «αυτοκτονημένος» κι όλοι τους σφυρίζουν αδιάφορα γύρω από ένα «τρίγωνο», αποφεύγοντας επιμελώς να ονοματίσουν το «κέντρο» του.

Η απόφαση της ΑΠΔΠΧ στηρίχτηκε σε έρευνα που έγινε για λογαριασμό του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών, από όπου προέκυψε ότι οι κάμερες δεν έχουν καμία αποτελεσματικότητα ως προς την πρόληψη ή την καταστολή πράξεων που βλάπτουν τη δημόσια ασφάλεια.

Οι νομικοί της κυβέρνησης το αντιπαρέρχονται λέγοντας μεταξύ άλλων ότι συντάχθηκε προ των βομβιστικών επιθέσεων του Ιούλη 2005 στο Λονδίνο. Οτι ναι μεν οι κάμερες «δεν απέτρεψαν τον θάνατο τόσων ανθρώπων κατά τις βομβιστικές αυτές επιθέσεις», όμως «μέσω των εικονοληπτών εντοπίστηκε αμέσως η ταυτότητα των βομβιστών στο Λονδίνο» (αν περίμεναν λίγο, όλο και κάποιο βίντεο θα έστελναν οι συνεργοί με τους «μάρτυρες» - βομβιστές) κι ότι «οπωσδήποτε ή τουλάχιστον πιθανότατα θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη των συνεργών» (πράγμα που δεν έγινε).

Υποστηρίζουν και το εξής εξωφρενικό, ότι «τυχόν αφαίρεση των σχετικών εικονοληπτών θα προσέκρουε στην αρχή της αναλογικότητας, καθόσον οι εικονολήπτες αυτοί τοποθετήθηκαν από την ανάδοχο εταιρία στην οποία και ανήκουν, καθόσον δεν έχουν παραδοθεί εισέτι στο δημόσιο, το οποίο και γι' αυτό το λόγο δεν τους έχει λειτουργήσει ακόμα, πλην ως είρηται της περιόδου των Ολυμπιακών Αγώνων ότε και είχαν παραχωρηθεί σ' αυτό κατά χρήση και μόνον. Κατόπιν αυτού τυχόν αφαίρεση εκ μέρους του δημοσίου εικονοληπτών θα σήμαινε αντισυμβατική αυτού συμπεριφορά έναντι της αναδόχου, η οποία θα ήταν δυνατόν να υποστηρίξει επέλευση ζημίας εκ μέρους του δημοσίου επί των εικονοληπτών...».

Προσέξτε το σχήμα: Οι κάμερες δεν έχουν παραληφτεί οριστικά από το δημόσιο, άρα δεν είναι ιδιοκτησία του. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο είναι στα δικαστήρια με την ΑΠΔΠΧ, για να τις λειτουργήσει όπως αυτό θέλει. Ο ανάδοχος αν και είναι ακόμα ο ιδιοκτήτης, δεν ασχολείται με ό,τι αποφάσισε η ΑΠΔΠΧ. Η κυβέρνηση ναι μεν είναι στα δικαστήρια για να λειτουργήσει τις κάμερες, από την άλλη αποφεύγει να τις παραλάβει οριστικά για να μη χρεωθεί - όπως πολλοί αναφέρουν - ένα σκάνδαλο. Καλό;