ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναθεώρηση, για ποιον;

Το Σύνταγμα δεν είναι ένας νόμος σαν όλους τους άλλους νόμους. Ακόμη, το Σύνταγμα, όπως όλοι οι νόμοι, έχει τη σφραγίδα του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων σε κάθε φάση της κοινωνικής εξέλιξης. Το Σύνταγμα, όπως και το ίδιο το κράτος, δεν είναι «ουδέτερο» απέναντι στους ασυμφιλίωτους ανταγωνισμούς των τάξεων. Επομένως, το Σύνταγμα, ως Καταστατικός Χάρτης της χώρας, είναι ένα βασικό εργαλείο της άρχουσας τάξης για τη νομιμοποίηση και τη διαιώνιση της κυριαρχίας της.

Υπό το πρίσμα αυτό, η προωθούμενη από την κυβέρνηση συνταγματική αναθεώρηση χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια ενίσχυσης των αντιδραστικών χαρακτηριστικών του Συντάγματος. Το μαρτυρούν οι προτάσεις που διατύπωσε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι προτάσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου.

Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, η εκποίηση του δασικού πλούτου προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με την επιχείρηση ελέγχου της πολιτικής δράσης των κομμάτων υπό το πρόσχημα της «διαφάνειας», η υπονόμευση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, η κατοχύρωση του αντιδημοκρατικού εκλογικού συστήματος, η θωράκιση της οικονομικής πολιτικής, είναι ορισμένες από τις προτάσεις αυτές που επικυρώνουν την εκτίμηση ότι πρόκειται για μια αναθεώρηση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου.

Ματαίως προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση στο θέμα της αναθεώρησης. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα αυτής της αναθεώρησης, το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, το ΠΑΣΟΚ δε συμφωνεί απλώς, αλλά εμφανίστηκε και στο ρόλο του σημαιοφόρου. Με τον ίδιο ζήλο και σε απόλυτη συναίνεση με την κυβέρνηση, απορρίπτει και τη στοιχειώδη αστικοδημοκρατική ρύθμιση του χωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος.

Για την εργατική τάξη και τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, αυτή η αναθεώρηση θα σημαίνει νέα, πρόσθετα δεσμά, ένταση της εκμετάλλευσης, μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής και εργασίας, περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων.

Από τη σκοπιά, λοιπόν, των συμφερόντων των εργαζομένων, χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος και μάλιστα ριζική, αλλά σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση απ' αυτήν που θέλουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αυτή που θα καταργεί τη δράση των εκμεταλλευτών και θα εφαρμόζεται για τα λαϊκά συμφέροντα. Η προοπτική αυτή είναι εφικτή μόνο από μια λαϊκή εξουσία. Η οποία απαιτεί ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της σημερινής αντιλαϊκής εξουσίας. Και που θα προκύπτει από το δυνάμωμα της πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων, με την ενίσχυση του ΚΚΕ και την αποδυνάμωση των κομμάτων του κεφαλαίου.

Σκάνδαλα και «σκάνδαλα»

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολύ μελάνι έχει χυθεί και ακόμα περισσότερο αναμένεται να χυθεί για το λεγόμενο παραδικαστικό κύκλωμα, για το τι έχουν ή δεν έχουν κάνει η Μπουρμπούλια, ο Γιοσάκης, ο Καλούσης ή ο Κεχαγιόγλου, αλλά πολύ λίγα γράφονται και λέγονται από τα αυτοαποκαλούμενα ανεξάρτητα Μέσα Ενημέρωσης για σκάνδαλα και για συγκαλύψεις εγκλημάτων όταν αυτά διαπράττονται από βιομηχάνους ή εφοπλιστές.

Για παράδειγμα, τη Δευτέρα αρχίζει στο Εφετείο η δίκη των κατηγορούμενων για την κατάρρευση του εργοστασίου της «Ρικομέξ», στο μεγάλο σεισμό του 1999 όπου στα συντρίμμια του εργοστασίου θάφτηκαν δεκάδες εργάτες. Το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο βρίσκεται στο γεγονός, πως στο εδώλιο ΔΕΝ κάθησαν ποτέ οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης, αφού οι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των καπιταλιστών νόμοι του αστικού κράτους, τους επιτρέπουν να μετακυλίουν τις ευθύνες τους σε αυτούς που εκτελούν τις εντολές τους. Το δεύτερο μεγάλο σκάνδαλο είναι ότι στο εδώλιο ΔΕΝ κάθισαν ούτε θα καθίσουν αυτοί που έχουν φτιάξει τις Πολεοδομίες έτσι, ώστε να λειτουργούν προασπίζοντας την επίτευξη του μέγιστου κέρδους αδιαφορώντας για την τήρηση ακόμα και των ελάχιστων νόμων που υποτίθεται ότι προστατεύουν τη ζωή και την υγεία των εργαζόμενων.

Αν αυτά δεν είναι σκάνδαλο, τότε τι είναι;

Ενας «σημαδιακός» αγώνας ποδοσφαίρου

Ισως να πρόκειται για τον πλέον αποκαλυπτικό... ποδοσφαιρικό αγώνα. Αποκαλυπτικό για τον κυνισμό του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κυρίως εκείνων, που στην προκειμένη περίπτωση, ανέλαβαν τη διάλυση κάθε υποδομής που θα θύμιζε στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης το σοσιαλισμό.

Η είδηση λέει λοιπόν, ότι «ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας Καλίν Ποπέσκου Ταριτσεάνου θα παίξει, στη Βιέννη, σε αγώνα ποδοσφαίρου με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον Ευρωπαίο Επίτροπο αρμόδιο για τη Διεύρυνση Ολι Ρεν. Ο αγώνας θα γίνει με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τα άστεγα παιδιά της ανθρωπιστικής οργάνωσης «Concordia» του πατέρα Γκεόργκ Σπόρσιλ»!

Δε χρειάζονται γνώσεις σημειολογίας για τα προφανή: Ενας πρωθυπουργός που καπιταλιστικοποιεί με ταχύτατους ρυθμούς την πρώην σοσιαλιστική χώρα του και τη δένει σε όποιο ιμπεριαλιστικό άρμα βρεθεί μπροστά του, είναι φυσικό να μετατρέπει ένα τραγικό αποτέλεσμα της πολιτικής του, τα άστεγα παιδιά, σε προπαγανδιστικό «θέαμα», στέλνοντας παράλληλα και το μήνυμα ότι το «κράτος πρόνοιας» θα «βαφτιστεί» στο εξής... σε «Μη Κυβερνητική Οργάνωση». Η παρουσία του Μπαρόζο «σηματοδοτεί» το τι πραγματικά σημαίνει ΕΕ, ενώ ο Ρεν είναι ο φορέας του έτερου μηνύματος προς τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών: «Ακόμη δεν είδατε τίποτα»...

Το «διαφημίζουν» κιόλας...

Την αστυνομική δράση κατά του λαϊκού κινήματος «διαφημίζει», σε «Ημερολόγιο» που εξέδωσε, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, (ΠΟΑΣΥ)! Π.χ. η κεντρική φωτογραφία του «Ημερολογίου» για το μήνα Οκτώβρη, δείχνει αστυνομικούς να επιτίθενται εναντίον κομμουνιστών που διαδήλωναν στη Λάρισα (διπλανή φωτ.), ενώ υπάρχουν κι άλλες φωτογραφίες αστυνομικών επιχειρήσεων κατά λαϊκών κινητοποιήσεων και μόνο μία αφορά σε επεισόδια με χούλιγκανς. Ο τίτλος της σελίδας του «Ημερολογίου» είναι «Υπηρεσίες Αστυνομικών Επιχειρήσεων: Μάχες σώμα με σώμα» και σε ρουμπρίκα αναγράφεται το σλόγκαν «Ζην (και υπηρετείν) επικινδύνως».

Αν μ' αυτό τον τρόπο η ΠΟΑΣΥ θέλει να αναδείξει την επικινδυνότητα του αστυνομικού επαγγέλματος, μάλλον δε διάλεξε τις σωστές φωτογραφίες, καθώς ο κίνδυνος για τον αστυνομικό δεν προέρχεται από το λαό, που αγωνίζεται, ειρηνικά, για το ψωμί και για το δίκιο. Πάντως, η Ομοσπονδία με όσα προβάλλει στο «Ημερολόγιο», παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο προσανατολισμός και η κύρια αποστολή της Αστυνομίας είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος και όχι η αντιμετώπιση της παρανομίας και του εγκλήματος, όπως ισχυρίζονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις. O ρόλος αυτός, όμως, δεν περιποιεί τιμή για τους αστυνομικούς, για να επιδεικνύεται από το συνδικαλιστικό σωματείο τους...