ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Η τέχνη ανήκει στο λαό

Ολοκληρώθηκαν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν τα Σωματεία της Ζώνης

Αποψη από τη συναυλία της Κυριακής και το γλέντι που ακολούθησε

Με τους στίχους Μπρεχτ, Ρίτσου, τη μουσική Μίκη Θεοδωράκη και άλλων μεγάλων μουσικοσυνθετών, στη συναυλία του Στέφανου Ψαραδάκου, με τις φωνές των Γιάννη Λέκκα, Γιάννη Θωμόπουλου, Γιάννη Λάρδη και άλλων να «ανεβάζουν όλους λίγο ψηλότερα», έκλεισαν προχτές αργά τη νύχτα οι πύλες της έκθεσης εικαστικών τεχνών που είχε «στηθεί» μέσα στο χώρο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Ομως, «απόψε», όπως είπε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Σωτήρης Πουλικόγιαννης, «δεν τελειώνουμε. Τώρα αρχίζουμε».

Η έκθεση αυτή, που διήρκεσε 16 ολόκληρες μέρες, αποτέλεσε μία πρωτοποριακή, ιδιαίτερα τολμηρή πρωτοβουλία των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης, που είχε αποτελέσματα που ξεπέρασαν τις προσδοκίες. Με τη βοήθεια, την προσφορά και την έμπνευση 80 καλλιτεχνών, από τις σκληρές συνθήκες δουλιάς και τους αγώνες αυτού του τμήματος της εργατικής τάξης, οι εργάτες της Ζώνης «διέλυσαν» το μύθο που καλλιεργούν ορισμένοι, ότι η τέχνη είναι για τους λίγους. Εδειξαν σε χιλιάδες ανθρώπους που πέρασαν από κει την ομορφιά, τη ζωντάνια της τέχνης, της προοδευτικής τέχνης, αυτής που εμπνέεται από το μόχθο του ανθρώπου.

Οι συναυλίες και οι θεατρικές παραστάσεις, οι πίνακες ζωγραφικής, οι φωτογραφίες, τα γλυπτά που επί 16 μέρες «πολιορκούσαν» το χώρο της Ζώνης και το μισοτελειωμένο σκαρί μεγάλης θαλαμηγού - σήμα κατατεθέν του πλούτου που συσσωρεύουν οι εφοπλιστές - όλα αυτά τα έργα των οποίων τα θέματα ήταν εμπνευσμένα από την άγρια εκμετάλλευση, τις σκληρές συνθήκες εργασίας που βιώνει αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης, αλλά και τους μεγαλειώδεις αγώνες που έχει αναπτύξει, έδειξαν ανάγλυφα ότι η τέχνη μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμα μεγάλο εργαλείο της εργατικής τάξης, των παραγωγών του πλούτου, να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν. Και για το λόγο αυτό, όπως ανέφερε ο Σ. Πουλικόγιαννης «κλείνοντας» την έκθεση, η πρωτοβουλία αυτή θα καθιερωθεί και θα γίνει προσπάθεια να γίνει υπόθεση όλων των ταξικών σωματείων του Πειραιά και όχι μόνο, η τέχνη να «εισβάλει» και σε άλλους εργασιακούς χώρους.

Με αθάνατα τραγούδια... .

ΛΕΠΙΔΗΣ

Μια ζεστή βραδιά, πλημμυρισμένη με αθάνατα τραγούδια είχαν την ευκαιρία να ζήσουν όσοι βρέθηκαν την περασμένη Παρασκευή «Στου Μοστρού», όπου κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο εμφανίζεται ο Λάκης Χαλκιάς. Ο αξιόλογος και αφοσιωμένος λαϊκός καλλιτέχνης - ένας από τους γνησιότερους ερμηνευτές του λαϊκού και του παραδοσιακού μας τραγουδιού - και η ορχήστρα του «σεργιάνισαν» σε μερικά από τα πιο όμορφα «τοπία» της ελληνικής μουσικής, προσφέροντας πολλές συγκινήσεις. Η βραδιά πραγματοποιήθηκε με αφορμή την έναρξη του προγράμματος του Λ. Χαλκιά στο «Μοστρού», αλλά και την έκδοση της νέας του δισκογραφικής δουλιάς με τίτλο «Τα πρώτα τραγούδια» (κυκλοφορεί από την «Protasis»). Μια συλλογή, που περιλαμβάνει μεγάλες επιτυχίες (από το '62 μέχρι το '66), όπως «Ντόλτσε Βίτα», «Δέκα συμβουλές», «Πληροφορίες κακές», «Καρδιά πληγωμένη» κ.ά., τραγούδια που είχε κληθεί ο τότε νεαρός τραγουδιστής με την ιδιαίτερη χροιά στη φωνή να επανεκτελέσει. Στη βραδιά παρουσίασε κάποια απ' αυτά τα πρώτα του «βήματα» στη δισκογραφία, καθώς και μεγάλες στιγμές από τη μετέπειτα γόνιμη διαδρομή του, που αριθμεί πάνω από τέσσερις δεκαετίες. Συμπαρασύροντας το πολυπληθές ακροατήριό του σ' ένα «ταξίδι» γεμάτο ομορφιές και αλήθεια... Μαζί του στη σκηνή του «Μοστρού», ο Γιάννης Λάρδης, η Σοφία Τζαβάρα, η Μαρία Εγγλέζου και ο Απόστολος Ευστρατιάδης.

Ανοιξιάτικες παραστάσεις

Σκηνή από τη «Νεροπαγίδα»

Στο θέατρο «Μινώα» παρουσιάζεται η κωμωδία «Το σώσε», με τους ίδιους συντελεστές που έκαναν επιτυχία το χειμώνα στο «Θεσσαλικό Θέατρο». Πρόκειται για τη φάρσα μιας φάρσας: μια μεταφάρσα. Μια ομάδα δευτεροκλασάτων ηθοποιών ρεπερτορίου, που υποφέρουν για την τέχνη τους, θύμα και της παραμικρότερης αναποδιάς που μπορεί να υποστεί άνθρωπος. Η δράση επιταχύνεται διαρκώς, καθώς τοποθετείται σε μικρές αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού, που προκαλούνται από χαμένους φακούς επαφής, χαμένες σαρδέλες, χαμένους ηθοποιούς, χαμένες ατάκες και ανεπανόρθωτα λάθη. Μετάφραση: Ξ. Καλογεροπούλου, Α. Παναγιωτοπούλου, Στ. Φασουλής. Σκηνοθεσία: Κωστής Τσώνος. Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Στρούλια. Μουσική: Γιάννης Μακρίδης. Φωτισμοί: Νίκος Γεωργάκης - Μάκης Παπατριανταφύλλου. Παίζουν: Ναζλίδου Ελισάβετ, Σπαντίδας Σπύρος, Δαυλού Ανδρομάχη, Ανδριανού Εύη, Ψαρουδάκης Στέλιος, Αρκου Τατιάνα, Ματθαίου Ερμόλαος, Χατζηκουτσέλης Πάνος, Πελτεκοπούλου Πόπη.
Η «Νεροπαγίδα» του Θοδωρή Κουνιάκη, παρουσιάζεται στο χώρο «417» (Κεραμεικού 53 και Μυλλέρου 22), στον Κεραμεικό, μέχρι τις 31/5, κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη (9.30 μμ). Μια μπόρα ξυπνά ένα ζευγάρι που ετοιμάζεται να φύγει για καλοκαιρινές διακοπές. Η καταιγίδα γίνεται απειλητική και ένας ξένος εμφανίζεται ως σωτήρας. Μοναδική επαφή με τον έξω κόσμο, μία τηλεόραση. Σκηνοθεσία Θοδωρής Κουνιάκης, σκηνικά Σταύρος Παπαγιάννης, κοστούμια Νινέτα Ζαχαροπούλου, φωτισμοί - μουσική επιμέλεια Φίλιππος Μπουραΐμης. Παίζουν: Κωνσταντία Χριστοφορίδου, Στέλιος Γεράνης, Αντώνης Ντουράκης.
O νέος θίασος «Grasshopper» παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο «Εμπρός» (μέχρι 4/6) το έργο του Μάρτιν Κριμπ «Ολοένα και λιγότερες περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης». Το έργο «ενορχηστρώνει» τις εμμονές του συγγραφέα: την πανταχού βία, το ρόλο των ΜΜΕ στην καπιταλιστική κοινωνία, τη θέση της γυναίκας και των παιδιών, τη δύναμη και τα όρια της γλώσσας. Πρόκειται για ιστορίες της καθημερινής ρουτίνας που συχνά ανατρέπει η βία. Μετάφραση Εκτορας Λυγίζος - Σοφία Βγενοπούλου, σκηνοθεσία Σοφία Βγενοπούλου, μουσική - ήχοι Δημήτρης Καμαρωτός, σκηνικό - κοστούμια Κώστας Σαχπάζης - Εκτορας Λυγίζος. Παίζουν: Θάνος Σαμαράς, Μαρία Πανουργιά, Γιώργος Ζιόβας, Αλεξία Μπουλούκου.
To «ADULT THEATRE» (Αλεξάνδρα και Χριστίνα Παπαγεωργίου) παρουσιάζει στο θέατρο «Επί Κολωνώ» την παράσταση περφόρμανς «Προάστια» βασισμένη στην προβληματική του Μάικ Ντέιβις («Πέρα από το Blade Runner»). Η πόλη οχυρώνεται και χωρίζεται σε δακτυλίους από τους οποίους ο εσωτερικός είναι ο πιο θανατηφόρος. Στα προάστια διαφορετικά κοινωνικά στρώματα υιοθετούν διαφορετικές στρατηγικές και τεχνολογίες ασφάλειας. Κείμενο - σκηνοθεσία Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου, εγκατάσταση Χριστίνα Παπαγεωργίου. Συμμετέχουν: Ελαστικός Χορός Steven Riolo, μιμική Ειρήνη Αδάμου, Αννα Ζαβελάκη. Ηθοποιοί: Λαρίσα Βέργου, Δημήτρης Φοινίτσης (μέχρι 27/5, Παρασκευή - Σάββατο 10.30 μμ).

Η Δουκάκη «Ρόουζ»

Η βραβευμένη με Οσκαρ, ελληνικής καταγωγής, Ολυμπία Δουκάκη βρίσκεται στην Αθήνα, παρουσιάζοντας, από χτες μέχρι και αύριο, στο «Ιλίσια - Ντενίση», το «Ρόουζ», με το οποίο έκανε τεράστια επιτυχία το 2002 στην Αμερική και στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Νάνσι Μέκλερ. Το έργο του Μάρτιν Σέρμαν με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, που ανέβηκε στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, ήταν υποψήφιο για βραβείο Ολιβιέ.

«Είμαι 80 χρόνων, είμαι ασυγχώρητη, ξαφνικά μπαίνουμε στην άλλη χιλιετία και εγώ είμαι κολλημένη στην προηγούμενη. Τι άλλο μπορώ να κάνω;» Η Ρόουζ επιβιώνει. Από το μικρό ρώσικο χωριό που γεννήθηκε, στα γκέτο της Βαρσοβίας, στις χαράδρες της Αριζόνας, στις μελωδικές ακτές του Μαϊάμι.

Η Ρόουζ θυμάται. Είναι 80 χρόνων και η ζωή της ζυμώθηκε με τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο. Συνέβησαν πραγματικά όσα διηγείται ή απλώς είναι εικόνες στο μυαλό της από παλιές αγαπημένες ταινίες;