Eurokinissi

Ο ψευδεπίγραφος «πολιτισμός» του κιτς και της αρπαχτής, που ακούει στο όνομα 51ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Γιουροβίζιον, είναι εδώ και... χαμογελά. Μαζί του σκορπούν χαμόγελα και υπουργοί της κυβέρνησης, που παρελαύνουν στο ΟΑΚΑ, δηλώνοντας ενθουσιασμένοι από τη μεταμόρφωση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Μαζί με τον υπουργό Επικρατείας, Θόδωρο Ρουσόπουλο, που πήγε να «ελέγξει», και η υπουργός Τουρισμού Φάνη Πάλλη - Πετραλιά, η οποία δεν παρέλειψε να παρακολουθήσει την πρόβα της Αννας Βίσση και να δηλώσει τη σιγουριά της για την επιτυχία της φετινής διοργάνωσης.

Την ίδια ώρα που ο αληθινός πολιτισμός είναι αφημένος στην τύχη του, που οι άνθρωποί του στενάζουν και φυτοζωούν, η Αννα Βίσση αισθάνεται «ευλογημένη και τυχερή» και ευχαριστεί «το Θεό για ό,τι έχει». Ανάμεσα στην πανάκριβη περιοδεία προώθησης και τις πρόβες του τραγουδιού του Καρβέλα, δεν παραλείπει να προβάρει το φόρεμα του Γκοτιέ, που θα φορέσει το Σάββατο το βράδυ. Το κόστος του, 170 χιλιάδες ευρώ!!! Οσο δηλαδή υπολογίζεται η σύνταξη 300 (και βάλε) μουσικών, τραγουδιστών, συγγραφέων... Ολων αυτών που καθημερινά πασχίζουν για ένα νυχτοκάματο σε κάποιο κέντρο, που παίζουν - για την τιμή των όπλων - απλήρωτοι επί μήνες ή με άθλιες συμβάσεις έργου σε κάποια ορχήστρα, που βρίσκονται μπροστά στις κλειστές πόρτες των πολυεθνικών της δισκογραφίας.

Την ίδια στιγμή που η «εθνική» αοιδός αποκαλύπτει όχι μόνο τις φωνητικές της κορόνες, αλλά και τα κάλλη της, που η Μαρία Μενούνος επιδεικνύει τα ελληνικά της και ο Σάκης τα αγγλικά του και που τα παθιασμένα γιουροπάρτι δίνουν και παίρνουν με το κρατικό χρήμα να ρέει άφθονο, στην άλλη πλευρά του «φεγγαριού» ο πολιτισμός βιώνει τις επιπτώσεις μιας αντιπολιτιστικής πολιτικής.

Την ίδια στιγμή που οι προβολείς του ευρωσόου ανάβουν (το ρεύμα που παράγεται από τις έξι γεννήτριες στο ΟΑΚΑ αρκεί για να φωτίσει μια μικρή πόλη) η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κάνει πρόβες σ' ένα «κοτέτσι», η Λυρική Σκηνή ονειρεύεται μια δική της κατάλληλη στέγη, η Ορχήστρα των Χρωμάτων - πνευματικό παιδί του Μάνου Χατζιδάκι - πασχίζει να υπάρξει, με απλήρωτους επί μήνες τους μουσικούς της.

Την ίδια στιγμή που σπαταλιούνται 12 εκατομμύρια ευρώ - που το πιθανότερο είναι να αυξηθούν κατά πολύ όπως έδειξαν παρόμοιες διοργανώσεις σε Τουρκία, Ουκρανία κ.α. - κρατικοί πολιτιστικοί οργανισμοί παρουσιάζουν σημαντικές δυσλειτουργίες - δέσμιοι της συστηματικής υποχρηματοδότησής τους από το υπουργείο Πολιτισμού - η έντεχνη μουσική έχει εξοβελιστεί από τις εταιρίες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και σημαντικοί δημιουργοί έχουν τεθεί στο περιθώριο.

Το χρυσωμένο «χάπι» που πλασάρει η ΕΡΤ μέσω του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Documentary - Feel the myth», που θα προβληθεί την ημέρα του τελικού (με αναφορές σε Ελληνες δημιουργούς), δεν καταπίνεται... Εξάλλου, η φιέστα της Γιουροβίζιον προβάλλει και υπηρετεί ένα μουσικό είδος που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ποιότητα και πολύ περισσότερο με την πλούσια πολιτιστική παραγωγή του τόπου (ξενόγλωσσοι αποϊδεολογικοποιημένοι στίχοι, μια αμφίβολης εκδοχής έθνικ και συνολικά προώθηση της υποκουλτούρας, την οποία έχουν επιβάλει οι πολυεθνικές εταιρίες που νέμονται τη δισκογραφία της χώρας).

Για κάποιους αυτές οι πέτρες σημαίνουν μνήμη. Για άλλους πρόκειται για «κελεπούρια»...

Δεδομένου ότι αυτός ο Κώδικας, όπως σημείωσε προχτές στη Βουλή η βουλευτής του ΚΚΕ Ελπίδα Παντελάκη, «ενσωματώνει το ρόλο της Αυτοδιοίκησης στους νόμους της αγοράς», καθώς και του θεσμικού πλαισίου που καθιστά την Αυτοδιοίκηση μέσο εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση εκχωρεί ουσιαστικά και τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς στη «λογική» των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων.

Σε ψήφισμά της η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων «εκφράζει τη βαθιά της αντίθεση στην παραχώρηση αρμοδιοτήτων διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς (...) στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης», προσθέτοντας ότι η διάταξη είναι αντισυνταγματική και αντιβαίνει στον αρχαιολογικό νόμο.

«Οι ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι και τα κάθε είδους κινητά και ακίνητα μνημεία, όντας ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτιστικής μας ταυτότητας, αλλά και πολύτιμα στοιχεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αποτελούν δημόσια περιουσία αναπαλλοτρίωτη και εκτός συναλλαγής», σημειώνεται.

«Ο μόνος φορέας που μπορεί και πρέπει να είναι αρμόδιος για το έργο της προστασίας του συνόλου της μνημειακής κληρονομιάς είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία (σ.σ. που) διαθέτει την απαιτούμενη επιστημονική, τεχνική και διοικητική εξειδίκευση, αλλά και τη μακροχρόνια εμπειρία, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στα πολλαπλά, εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που θέτει η διαδικασία της προστασίας των αρχαίων μνημείων».

Η Αυτοδιοίκηση «μπορεί να συνδράμει την Αρχαιολογική Υπηρεσία στο έργο της», ωστόσο οι δήμοι δεν έχουν εξειδικευμένη επιστημονική και τεχνική γνώση και εμπειρία «για την επίλυση των προβλημάτων που σχετίζονται με τη διαχείριση της μνημειακής κληρονομιάς». «Κατά συνέπεια η παραχώρηση σε αυτούς των αρμοδιοτήτων της προστασίας των μουσείων, μνημείων και αρχαιολογικών χώρων θα έχει απολύτως καταστροφικά αποτελέσματα για τα ίδια τα μνημεία».