Μέσα σε κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στα Τρόπαια Αρκαδίας εκδήλωση για το Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου, με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση του ΔΣΕ, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου από όλους τους νομούς του Μοριά, την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο, την Αθήνα, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ και του Συμβουλίου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ.

Η ανταρτοπερπατημένη πλαγιά των Τροπαίων «καλύφθηκε» από τα λάβαρα και τις κόκκινες σημαίες με το τιμημένο σφυροδρέπανο να ανεμίζουν στα χέρια των κομμουνιστών. Στην κεφαλή της πορείας τα νιάτα του αγώνα, οι νέοι της ΚΝΕ, δίνουν τον τόνο με τη μαχητικότητά τους και δηλώνουν «παρών» στη συνέχιση του αγώνα. «Εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «Ούτε στις φυλακές ούτε στις εξορίες ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές» βροντοφώναξαν μπαίνοντας στο χώρο της συγκέντρωσης, με τους κατοίκους του χωριού και τους συγκεντρωμένους στην κεντρική πλατεία να σηκώνονται όρθιοι και να χειροκροτούν τη νεολαία, τους βετεράνους μαχητές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Το Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου λειτούργησε το 1948, σαν ακαδημία, στα πρότυπα των σχολών της ΠΕΕΑ, προκειμένου να εκπαιδευτεί το διδακτικό προσωπικό που θα στελέχωνε τα εγκαταλειμμένα - με αναγκαστική κυβερνητική πράξη προς τους «ανταρτόπληκτους» εκπαιδευτικούς - Γυμνάσια και Δημοτικά σχολεία. Τα μαθήματα είχαν τη μορφή ταχύρυθμης εκπαίδευσης πάνω στις θεμελιώδεις ενότητες της εκπαιδευτικής πράξης, όπως ήταν: τα Παιδαγωγικά, η Διδακτική, η Ψυχολογία, αλλά συνάμα δένονταν και με τις κοινωνικές επιστήμες, όπως ήταν η Ιστορία και η Φιλοσοφία. Οι σπουδαστές συνολικά ήταν 75 και οι απόφοιτοι της πρώτης φουρνιάς πρόλαβαν να διοριστούν και να διδάξουν για ένα τρίμηνο, καθώς στη συνέχεια άρχισαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού.

Είναι χαρακτηριστικό πως όλοι οι απόφοιτοι καθηγητές του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελοποννήσου βρήκαν φρικτό και βίαιο θάνατο από τον εθνικό αστικό στρατό και τις παρακρατικές τρομοκρατικές συμμορίες της περιοχής, εκτός από δύο. Τον Αντρέα Μερεκούλια που πέθανε από φυσικά αίτια το 1990 και τον Λυκούργο Δημόπουλο, τον μοναδικό επιζώντα, ο οποίος και παραβρέθηκε στην εκδήλωση περιστοιχιζόμενος από μαθητές εκείνης της εποχής (Γιάννης Αναστόπουλος, Αρίστος Ζούπινας, Αποστόλης Ζώγας, Παναγιώτα Μεγρέμη, Κώστας Πλιάκας).

Ο ίδιος σχετικά επισήμανε: «Οι σχέσεις των καθηγητών και των σπουδαστών ήταν σχέσεις συντροφικές και δημοκρατικές. Στο Λαϊκό Διδασκαλείο του ΔΣ Πελοποννήσου εφαρμόστηκε στην πράξη ό,τι, ακριβώς, έλειπε από τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες και τα Ελληνικά Πανεπιστήμια εκείνου του καιρού, ο σεβασμός της προσωπικότητας του σπουδαστή. Δεν υπήρχε κανένας τύραννος κανενός, γιατί στο κέντρο της εκπαίδευσης μπήκε ο ίδιος ο άνθρωπος. Στο Διδασκαλείο γίνονταν και υποδειγματικές διδασκαλίες, ετοιμαζόμενες από τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση των καθηγητών».

Νωρίτερα, η Λουίζα Ράζου, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ, επιδιώκοντας να φωτίσει μια ακόμη πολύτιμη σελίδα της δράσης του Δημοκρατικού Στρατού, μια ακόμη πλευρά της νέας λαϊκής εξουσίας που λειτούργησε στις ελεύθερες περιοχές της Πελοποννήσου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Η οργάνωση της λαϊκής Παιδείας στις ελεύθερες περιοχές και το περιεχόμενο που αυτή είχε, έθετε τις βάσεις ενός νέου τύπου σχολείου και δασκάλου, που κύριο σκοπό είχε να δημιουργήσει το γνωστικό υπόβαθρο στους μαθητές για την κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας. Διαδικασία απαραίτητη που σπάει το φόβο, τη μοιρολατρία, τις προκαταλήψεις που προκύπτουν από την άγνοια και την αμορφωσιά. Διαδικασία απαραίτητη για το ρίζωμα της λαϊκής εξουσίας, την εδραίωση των ιδανικών και των σκοπών στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, που πάλευε ο Δημοκρατικός Στρατός».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ιστορική αναφορά στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελοποννήσου, των οποίων τα σχετικά αποσπάσματα ανάγνωσαν η Τασούλα Μπάτσικα, η Ελένη Μαγκοπούλου και ο Σίμος Ντούμας. Περιμετρικά στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησε έκθεση ιστορικού υλικού που είχε άμεση σχέση με το έργο που παρήγαγε το Λαϊκό Διδασκαλείο.